Je besturingssysteem, je programma’s en je data: ze staan allemaal wel op een of meer harde schijven of ssd’s. Die wil je dan natuurlijk wel in topvorm hebben en houden. Zijn er geen mankementen? Presteert je schijf wel helemaal naar behoren? En hoe zorg je dat je weer ruimte krijgt op een (te) volle schijf?

Tip 01: Foutcontrole

Windows heeft een tool voor schijfcontrole ingebouwd. Druk hiervoor op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit. Klik met rechts op een volume, kies Eigenschappen, open het tabblad Extra en klik op Controleren. Mogelijk verschijnt het bericht: “Het is niet nodig om dit station nu te scannen.” In dat geval heeft Windows tijdens een eerdere automatische controle al vastgesteld dat er geen problemen zijn. Als je dat wilt, kun je alsnog de knop Station scannen indrukken. Na afloop klik je op Details weergeven, dit brengt je naar de Windows-logboeken, waar je op het tabblad Algemeen meer informatie krijgt. Heeft de controle logische fouten (op het niveau van het bestandssysteem) gedetecteerd, dan kun je die met een druk op een knop door Windows laten herstellen. Deze controle is vergelijkbaar met de volgende procedure. Tik in het Windows-startmenu Opdrachtprompt, klik er met rechts op en kies Als administrator uitvoeren. Tik vervolgens chkdsk x: /F in, waarbij je x vervangt door de gewenste stationsletter.

Heeft de eerder vermelde methode de fouten niet kunnen oplossen, dan ziet het er minder goed uit: mogelijk heeft je schijf fysieke schade opgelopen met slechte sectoren of clusters tot gevolg. In dit geval kun je chkdsk x: /R uitvoeren, waarbij een soort oppervlaktescan wordt uitgevoerd. Deze arbeidsintensieve scan is vooral zinvol bij klassieke harde schijven.

©PXimport

Tip 02: Externe tool

Zowel de ingebouwde foutcontrole als het chkdsk-commando zijn nogal Spartaans. Geef je de voorkeur aan een gebruiksvriendelijkere tool met een grafische interface of wil je sowieso de mening van een ander programma, probeer dan eens MiniTool Partition Wizard Free (www.tiny.cc/minit). Let wel op tijdens de installatie dat je geen overtollige software laat installeren (druk dan op Decline).

Start de tool op en selecteer een volume. Links, bij Check Partition, klik je op Check File System. Je kunt nu kiezen tussen Check only (wat ook de Windows Foutcontrole initieel doet) en Check & fix detected errors (vergelijkbaar met wat Foutcontrole doet als je de gedetecteerde fouten laat herstellen).

Een oppervlaktescan van een hele schijf is ook mogelijk, hoewel zo’n scan vooral zin heeft op een klassieke harde schijf. Selecteer dan een fysieke schijf (bijvoorbeeld Disk 1) en klik links, bij Check Disk, op Surface Test en vervolgens op Start Now. Geduld is een schone zaak.

Nagenoeg identieke functies vind je in EaseUS Partition Master Free, via Controle Bestandssysteem en Oppervlaktetest (www.tiny.cc/pmfree).

©PXimport

Tip 03: S.M.A.R.T.

Je kunt de betrouwbaarheid van je schijf nog op een andere manier testen. Nagenoeg alle schijven worden namelijk aangestuurd door een controller die continu de gezondheid van de schijf bewaakt en die schijfstatus via allerlei attributen kan rapporteren. Daarvoor heb je een zogenoemde S.M.A.R.T-tool nodig (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Tool). Een eenvoudige en gratis tool is HDDExpert (www.kcsoftwares.com/?hdde).

Start het programma na installatie op en selecteer de schijf, waarna een uitgebreid statusoverzicht volgt. Zie je Health Status: OK staan, dan hoef je je normaal gesproken geen zorgen te maken. Staat er juist Failures detected, dan betekent dit dat een of meer attributen problematisch zijn. Houd de muisaanwijzer even boven zo’n attribuut voor meer uitleg. Je hoeft gelukkig niet zelf uit te zoeken om welke attributen het gaat: die geeft HDDExpert een gekleurde achtergrond mee. Meer uitleg over S.M.A.R.T. vind je onder meer via www.tiny.cc/smartbasics.

©PXimport

Tip 04: Schijfspecifiek

Resulteert de oppervlaktescan in fouten, dan is de kans groot dat je bij HDDExpert ook problemen ziet opduiken bij de attributen read en reallocation. Wat je dan nog kunt proberen, is een low-level herformattering van je schijf, uiteraard nadat je eerst alle data veilig hebt geback-upt! Tijdens zo’n formattering kunnen slechte sectoren worden gemarkeerd, zodat je besturingssysteem die niet langer zal gebruiken. Zo’n formattering kun je niet zomaar vanuit het Windows Schijfbeheer uitvoeren. Je hebt daar een tool van de fabrikant voor nodig.

Achterhaal eerst de makelij van je schijfmodel. De tools van zowel MiniTool, EaseUS als HDDExpert helpen je heirbij, maar je komt het ook als volgt te weten: druk op Windows-toets+R, voer devmgmt.msc uit en open de rubriek Schijfstations. Noteer de merknaam van de schijf die je wilt gaan formatteren. Geef daarna in je browser een zoekopdracht als <merknaam> low level format voor klassieke harde schijven of <merknaam> secure erase voor ssd’s. Op deze manier vind je snel de geschikte tool voor jouw schijf. Bezoek alleen webpagina’s van de fabrikant zelf. Via deze links vind je bijvoorbeeld instructies voor:

Seagate: www.tiny.cc/seagatebs

Western Digital: www.tiny.cc/wderase

Samsung: www.tiny.cc/smagic

Brengt ook deze ingreep geen soelaas, dan is je harde schijf of ssd waarschijnlijk echt aan vervanging toe.

©PXimport

Tip 05: Specifieke meting

Ook al blijkt je schijf technisch helemaal in orde te zijn, je wilt vast ook weten hoe goed die presteert. Dat is vooral van belang bij applicaties met veel schijfoperaties.

Een benchmarkprogramma als ATTO Disk Benchmark kan je dat vertellen (www.atto.com/disk-benchmark). Die kan zowel met harde schijven, ssd’s als raid-arrays overweg.

Installeer de tool en start die op. Kies een station op de gewenste schijf. Druk je meteen op de knop Start, dan voert de tool een lees- en schrijftest uit met standaardwaarden.

Je kunt ook verschillende parameters instellen. De I/O Size ofwel de blokgrootte is bijvoorbeeld instelbaar van 512 B (512 bytes) tot 64 MB. De grootte van de gebruikte testbestanden laat zich instellen van 64 KB tot 32 GB en dat geldt ook voor de Queue Depth ofwel het maximale aantal lees- en schrijfcommando’s dat je gelijktijdig wilt laten uitvoeren (van 1 tot 256). Bepaal of de benchmarktool gebruik mag maken van systeembuffering en caching, via een vinkje bij Direct I/O en Bypass Write Cache. Je kunt zelfs een eigen testpatroon instellen wanneer je de optie Verify Data inschakelt. Na afloop van de test verschijnt de overdrachtssnelheid voor zowel lezen als schrijven, naar keuze in bytes per seconde (Bytes/S) of in aantal blokken per seconde (IO/s).

©PXimport

Tip 06: Vergelijkende meting

Vind je de instelbare parameters van ATTO Disk Benchmark toch wat te technisch of wil juist de prestaties van je eigen schijf vergelijken met dezelfde of andere schijven, dan kun je de portable tool UserBenchMark (UBM) proberen (www.userbenchmark.com).

Wanneer je UBM start, worden er standaard verschillende componenten getest: Processor, Graphics, Fixed Drives, Memory en USB Drives. We zijn hier weliswaar vooral in Fixed Drives geïnteresseerd, maar de hele test duurt amper twee minuten en na afloop krijg je een rapportage via je browser. Scrol naar beneden tot je bij de benchmarks van je schijven uitkomt (Drives). In de kolommen Sequential, Random 4K en Deep queue 4K lees je de testresultaten af. Klik op het vraagteken voor meer uitleg.

In de kolom Bench zie je het algemene resultaat als een percentage en onder de naam van je schijf zie je het gemiddelde percentage van alle benchmarks die voor dat schijfmodel al zijn uitgevoerd. Klik hierop voor veel meer details. Je kunt nu je eigen resultaten niet alleen vergelijken met die van anderen, maar het is ook mogelijk andere schijven te selecteren voor een uitvoerige vergelijking.

Presteert je schijf ondermaats? Via www.tiny.cc/ubmdrive vind je enkele mogelijke oorzaken.

©PXimport

Tip 07: Analyse

Zelfs grote schijven van meerdere terabytes slibben na verloop van tijd dicht en dan is het zoeken naar de grootste dataslurpers. De portable tool WizTree (www.wiztreefree.com; gratis voor persoonlijk gebruik) kan je daarbij helpen. Start de toepassing op en kies het station. Zodra je op Scan drukt, krijg je meteen een detailoverzicht van je schijfgebruik. Uitzoeken welke data het meeste schijfruimte innemen, gaat het eenvoudigst vanuit het tabblad Boom venster. Klik een of twee keer op de kolomtitel Grootte om de juiste sortering te kiezen, waarna je overtollige bestanden makkelijk kunt weghalen. Meervoudige selecties zijn mogelijk door de Shift- of de Ctrl-toets ingedrukt te houden tijdens het aanklikken, waarna je met rechts op de selectie klikt en Verwijderen kiest. De verwijderde bestanden worden dan met rood gemarkeerd. Om in één keer alle bestanden van hetzelfde type te selecteren, rechtsklik je op de bijbehorende extensie in het rechterpaneel en kies je Selecteer.

©PXimport

Tip 08: Opruiming

WizTree is niet alleen handig om je schijfverbruik in kaart te brengen, maar je kunt het dus ook inzetten om overtollige gegevens weg te halen. Ook Windows zelf heeft daar enkele hulpmiddelen voor. Druk op de Windows-toets, tik Schijfopruiming in en start de bijbehorende applicatie. Selecteer het station en bevestig met OK. Even later geef je via vinkjes aan welke bestanden je niet langer nodig acht, zoals Gedownloade programmabestanden, Tijdelijke (internet)bestanden enzovoort. Je ziet direct wat zo’n verwijderoperatie je zal opleveren.

Druk hier ook op de knop Systeembestanden opschonen en herstart de procedure. Nu komen er nog wat extra rubrieken bij, zoals Tijdelijke Windows-installatiebestanden. Via het tabblad Meer opties kun je eventueel ook overtollige programma’s en onderdelen weghalen, evenals alle systeemherstelpunten behalve de recentste.

Deze verwijderoperaties schelen ongetwijfeld al iets, maar je kunt Windows 10 ook zo instellen dat die proactief en automatisch overtollige data verwijdert. Ga hiervoor naar Windows Instellingen / Systeem / Opslag en zet de schakelknop bij Opslag op Aan. Klik op Slim opslaan configureren of nu uitvoeren en stel alle parameters naar wens in, zoals Opslaginzicht uitvoeren bij onvoldoende vrije schijfruimte en Bestanden in de Prullenbak verwijderen als deze langer zijn bewaard dan 30 dagen. Nog meer handige opruimtips voor Windows 10 vind je via www.tiny.cc/schijfschoon.

©PXimport

Tip 09: Defragmentatie?

Heb je flink wat bestanden opgeschoond, dan kreeg je in het verleden vaak het advies om alle ‘open plekken’ weg te halen door de vrijgekomen dataclusters weer netjes aan elkaar te rijgen (dat proces heet defragmenteren). Maar al jarenlang is dit eigenlijk zinloos advies. Standaard regelt Windows dat automatisch al. Maar als je twijfelt, controleer je dit door de Windows-toets in te drukken, defrag in te tikken en de app Stations defragmenteren en optimaliseren te starten. Via de knop Instellingen wijzigen kun je controleren dat deze taak daadwerkelijk automatisch is ingesteld. Zo niet, plaats dan een vinkje bij Gepland uitvoeren. De standaardfrequentie staat ingesteld op Wekelijks.

Echte defragmentatie op een ssd is overigens géén goed idee, maar ook dat heeft Windows 10 gelukkig zelf door. Op ssd-schijven voert Windows daarom automatisch een andere optimalisatie uit, een zogenoemde ‘trim’ (zie ook www.tiny.cc/ssdtrim).

©PXimport

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.