ID.nl logo
9 tips voor een gezonde schijf
© PXimport
Huis

9 tips voor een gezonde schijf

Je besturingssysteem, je programma’s en je data: ze staan allemaal wel op een of meer harde schijven of ssd’s. Die wil je dan natuurlijk wel in topvorm hebben en houden. Zijn er geen mankementen? Presteert je schijf wel helemaal naar behoren? En hoe zorg je dat je weer ruimte krijgt op een (te) volle schijf?

Tip 01: Foutcontrole

Windows heeft een tool voor schijfcontrole ingebouwd. Druk hiervoor op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit. Klik met rechts op een volume, kies Eigenschappen, open het tabblad Extra en klik op Controleren. Mogelijk verschijnt het bericht: “Het is niet nodig om dit station nu te scannen.” In dat geval heeft Windows tijdens een eerdere automatische controle al vastgesteld dat er geen problemen zijn. Als je dat wilt, kun je alsnog de knop Station scannen indrukken. Na afloop klik je op Details weergeven, dit brengt je naar de Windows-logboeken, waar je op het tabblad Algemeen meer informatie krijgt. Heeft de controle logische fouten (op het niveau van het bestandssysteem) gedetecteerd, dan kun je die met een druk op een knop door Windows laten herstellen. Deze controle is vergelijkbaar met de volgende procedure. Tik in het Windows-startmenu Opdrachtprompt, klik er met rechts op en kies Als administrator uitvoeren. Tik vervolgens chkdsk x: /F in, waarbij je x vervangt door de gewenste stationsletter.

Heeft de eerder vermelde methode de fouten niet kunnen oplossen, dan ziet het er minder goed uit: mogelijk heeft je schijf fysieke schade opgelopen met slechte sectoren of clusters tot gevolg. In dit geval kun je chkdsk x: /R uitvoeren, waarbij een soort oppervlaktescan wordt uitgevoerd. Deze arbeidsintensieve scan is vooral zinvol bij klassieke harde schijven.

©PXimport

Tip 02: Externe tool

Zowel de ingebouwde foutcontrole als het chkdsk-commando zijn nogal Spartaans. Geef je de voorkeur aan een gebruiksvriendelijkere tool met een grafische interface of wil je sowieso de mening van een ander programma, probeer dan eens MiniTool Partition Wizard Free (www.tiny.cc/minit). Let wel op tijdens de installatie dat je geen overtollige software laat installeren (druk dan op Decline).

Start de tool op en selecteer een volume. Links, bij Check Partition, klik je op Check File System. Je kunt nu kiezen tussen Check only (wat ook de Windows Foutcontrole initieel doet) en Check & fix detected errors (vergelijkbaar met wat Foutcontrole doet als je de gedetecteerde fouten laat herstellen).

Een oppervlaktescan van een hele schijf is ook mogelijk, hoewel zo’n scan vooral zin heeft op een klassieke harde schijf. Selecteer dan een fysieke schijf (bijvoorbeeld Disk 1) en klik links, bij Check Disk, op Surface Test en vervolgens op Start Now. Geduld is een schone zaak.

Nagenoeg identieke functies vind je in EaseUS Partition Master Free, via Controle Bestandssysteem en Oppervlaktetest (www.tiny.cc/pmfree).

©PXimport

Tip 03: S.M.A.R.T.

Je kunt de betrouwbaarheid van je schijf nog op een andere manier testen. Nagenoeg alle schijven worden namelijk aangestuurd door een controller die continu de gezondheid van de schijf bewaakt en die schijfstatus via allerlei attributen kan rapporteren. Daarvoor heb je een zogenoemde S.M.A.R.T-tool nodig (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Tool). Een eenvoudige en gratis tool is HDDExpert (www.kcsoftwares.com/?hdde).

Start het programma na installatie op en selecteer de schijf, waarna een uitgebreid statusoverzicht volgt. Zie je Health Status: OK staan, dan hoef je je normaal gesproken geen zorgen te maken. Staat er juist Failures detected, dan betekent dit dat een of meer attributen problematisch zijn. Houd de muisaanwijzer even boven zo’n attribuut voor meer uitleg. Je hoeft gelukkig niet zelf uit te zoeken om welke attributen het gaat: die geeft HDDExpert een gekleurde achtergrond mee. Meer uitleg over S.M.A.R.T. vind je onder meer via www.tiny.cc/smartbasics.

©PXimport

Een schijfcontroller fungeert ook als een schijfstethoscoop

-

Tip 04: Schijfspecifiek

Resulteert de oppervlaktescan in fouten, dan is de kans groot dat je bij HDDExpert ook problemen ziet opduiken bij de attributen read en reallocation. Wat je dan nog kunt proberen, is een low-level herformattering van je schijf, uiteraard nadat je eerst alle data veilig hebt geback-upt! Tijdens zo’n formattering kunnen slechte sectoren worden gemarkeerd, zodat je besturingssysteem die niet langer zal gebruiken. Zo’n formattering kun je niet zomaar vanuit het Windows Schijfbeheer uitvoeren. Je hebt daar een tool van de fabrikant voor nodig.

Achterhaal eerst de makelij van je schijfmodel. De tools van zowel MiniTool, EaseUS als HDDExpert helpen je heirbij, maar je komt het ook als volgt te weten: druk op Windows-toets+R, voer devmgmt.msc uit en open de rubriek Schijfstations. Noteer de merknaam van de schijf die je wilt gaan formatteren. Geef daarna in je browser een zoekopdracht als <merknaam> low level format voor klassieke harde schijven of <merknaam> secure erase voor ssd’s. Op deze manier vind je snel de geschikte tool voor jouw schijf. Bezoek alleen webpagina’s van de fabrikant zelf. Via deze links vind je bijvoorbeeld instructies voor:

Seagate: www.tiny.cc/seagatebs

Western Digital: www.tiny.cc/wderase

Samsung: www.tiny.cc/smagic

Brengt ook deze ingreep geen soelaas, dan is je harde schijf of ssd waarschijnlijk echt aan vervanging toe.

©PXimport

Tip 05: Specifieke meting

Ook al blijkt je schijf technisch helemaal in orde te zijn, je wilt vast ook weten hoe goed die presteert. Dat is vooral van belang bij applicaties met veel schijfoperaties.

Een benchmarkprogramma als ATTO Disk Benchmark kan je dat vertellen (www.atto.com/disk-benchmark). Die kan zowel met harde schijven, ssd’s als raid-arrays overweg.

Installeer de tool en start die op. Kies een station op de gewenste schijf. Druk je meteen op de knop Start, dan voert de tool een lees- en schrijftest uit met standaardwaarden.

Je kunt ook verschillende parameters instellen. De I/O Size ofwel de blokgrootte is bijvoorbeeld instelbaar van 512 B (512 bytes) tot 64 MB. De grootte van de gebruikte testbestanden laat zich instellen van 64 KB tot 32 GB en dat geldt ook voor de Queue Depth ofwel het maximale aantal lees- en schrijfcommando’s dat je gelijktijdig wilt laten uitvoeren (van 1 tot 256). Bepaal of de benchmarktool gebruik mag maken van systeembuffering en caching, via een vinkje bij Direct I/O en Bypass Write Cache. Je kunt zelfs een eigen testpatroon instellen wanneer je de optie Verify Data inschakelt. Na afloop van de test verschijnt de overdrachtssnelheid voor zowel lezen als schrijven, naar keuze in bytes per seconde (Bytes/S) of in aantal blokken per seconde (IO/s).

©PXimport

Tip 06: Vergelijkende meting

Vind je de instelbare parameters van ATTO Disk Benchmark toch wat te technisch of wil juist de prestaties van je eigen schijf vergelijken met dezelfde of andere schijven, dan kun je de portable tool UserBenchMark (UBM) proberen (www.userbenchmark.com).

Wanneer je UBM start, worden er standaard verschillende componenten getest: Processor, Graphics, Fixed Drives, Memory en USB Drives. We zijn hier weliswaar vooral in Fixed Drives geïnteresseerd, maar de hele test duurt amper twee minuten en na afloop krijg je een rapportage via je browser. Scrol naar beneden tot je bij de benchmarks van je schijven uitkomt (Drives). In de kolommen Sequential, Random 4K en Deep queue 4K lees je de testresultaten af. Klik op het vraagteken voor meer uitleg.

In de kolom Bench zie je het algemene resultaat als een percentage en onder de naam van je schijf zie je het gemiddelde percentage van alle benchmarks die voor dat schijfmodel al zijn uitgevoerd. Klik hierop voor veel meer details. Je kunt nu je eigen resultaten niet alleen vergelijken met die van anderen, maar het is ook mogelijk andere schijven te selecteren voor een uitvoerige vergelijking.

Presteert je schijf ondermaats? Via www.tiny.cc/ubmdrive vind je enkele mogelijke oorzaken.

©PXimport

UBM zet de prestaties van je eigen schijf naast die van vele anderen

-

Tip 07: Analyse

Zelfs grote schijven van meerdere terabytes slibben na verloop van tijd dicht en dan is het zoeken naar de grootste dataslurpers. De portable tool WizTree (www.wiztreefree.com; gratis voor persoonlijk gebruik) kan je daarbij helpen. Start de toepassing op en kies het station. Zodra je op Scan drukt, krijg je meteen een detailoverzicht van je schijfgebruik. Uitzoeken welke data het meeste schijfruimte innemen, gaat het eenvoudigst vanuit het tabblad Boom venster. Klik een of twee keer op de kolomtitel Grootte om de juiste sortering te kiezen, waarna je overtollige bestanden makkelijk kunt weghalen. Meervoudige selecties zijn mogelijk door de Shift- of de Ctrl-toets ingedrukt te houden tijdens het aanklikken, waarna je met rechts op de selectie klikt en Verwijderen kiest. De verwijderde bestanden worden dan met rood gemarkeerd. Om in één keer alle bestanden van hetzelfde type te selecteren, rechtsklik je op de bijbehorende extensie in het rechterpaneel en kies je Selecteer.

©PXimport

Tip 08: Opruiming

WizTree is niet alleen handig om je schijfverbruik in kaart te brengen, maar je kunt het dus ook inzetten om overtollige gegevens weg te halen. Ook Windows zelf heeft daar enkele hulpmiddelen voor. Druk op de Windows-toets, tik Schijfopruiming in en start de bijbehorende applicatie. Selecteer het station en bevestig met OK. Even later geef je via vinkjes aan welke bestanden je niet langer nodig acht, zoals Gedownloade programmabestanden, Tijdelijke (internet)bestanden enzovoort. Je ziet direct wat zo’n verwijderoperatie je zal opleveren.

Druk hier ook op de knop Systeembestanden opschonen en herstart de procedure. Nu komen er nog wat extra rubrieken bij, zoals Tijdelijke Windows-installatiebestanden. Via het tabblad Meer opties kun je eventueel ook overtollige programma’s en onderdelen weghalen, evenals alle systeemherstelpunten behalve de recentste.

Deze verwijderoperaties schelen ongetwijfeld al iets, maar je kunt Windows 10 ook zo instellen dat die proactief en automatisch overtollige data verwijdert. Ga hiervoor naar Windows Instellingen / Systeem / Opslag en zet de schakelknop bij Opslag op Aan. Klik op Slim opslaan configureren of nu uitvoeren en stel alle parameters naar wens in, zoals Opslaginzicht uitvoeren bij onvoldoende vrije schijfruimte en Bestanden in de Prullenbak verwijderen als deze langer zijn bewaard dan 30 dagen. Nog meer handige opruimtips voor Windows 10 vind je via www.tiny.cc/schijfschoon.

©PXimport

Tip 09: Defragmentatie?

Heb je flink wat bestanden opgeschoond, dan kreeg je in het verleden vaak het advies om alle ‘open plekken’ weg te halen door de vrijgekomen dataclusters weer netjes aan elkaar te rijgen (dat proces heet defragmenteren). Maar al jarenlang is dit eigenlijk zinloos advies. Standaard regelt Windows dat automatisch al. Maar als je twijfelt, controleer je dit door de Windows-toets in te drukken, defrag in te tikken en de app Stations defragmenteren en optimaliseren te starten. Via de knop Instellingen wijzigen kun je controleren dat deze taak daadwerkelijk automatisch is ingesteld. Zo niet, plaats dan een vinkje bij Gepland uitvoeren. De standaardfrequentie staat ingesteld op Wekelijks.

Echte defragmentatie op een ssd is overigens géén goed idee, maar ook dat heeft Windows 10 gelukkig zelf door. Op ssd-schijven voert Windows daarom automatisch een andere optimalisatie uit, een zogenoemde ‘trim’ (zie ook www.tiny.cc/ssdtrim).

©PXimport

▼ Volgende artikel
Facebook en Instagram gratis blijven gebruiken? Zo houd je grip op wat je ziet
Huis

Facebook en Instagram gratis blijven gebruiken? Zo houd je grip op wat je ziet

Gebruikers die deze week Facebook of Instagram openen, krijgen ineens een keuze voorgeschoteld: wil je betalen om geen advertenties meer te zien, of blijf je het gratis gebruiken mét advertenties? Die keuze is vanaf nu verplicht. Sinds november 2023 bood Meta al de mogelijkheid om een betaald abonnement zonder advertenties te nemen, maar tot nu toe was dat geheel vrijblijvend. Wat betekent die verplichte keuze precies? En kun je, als je niet wilt betalen, nog steeds zelf bepalen wat je te zien krijgt?

Waarom moet je nu ineens kiezen?

Meta voert deze verplichte keuze door vanwege aangescherpte Europese privacyregels. De wetgever stelt strengere eisen aan hoe bedrijven data mogen gebruiken voor advertentiedoeleinden. Een gratis dienst met gepersonaliseerde advertenties mag alleen als de gebruiker daar bewust toestemming voor geeft. Meta zet de gebruiker daarom voor het blok: betalen voor een advertentievrije ervaring, of toestemming geven voor het gebruik van je gegevens.

De betaalde abonnementsvorm: wat houdt het in?

Wie zich abonneert op de advertentievrije versie van Facebook en Instagram betaalt 7,99 euro per maand via de app, of 5,99 euro via een browser. Dit bedrag geldt voor één account in het zogeheten Accountcentrum. Wil je meerdere accounts advertentievrij gebruiken, dan betaal je daar extra voor. Meta belooft dat je gegevens in dat geval niet verwerkt worden voor advertentiedoeleinden. Je gebruikt de platformen dan volledig zonder gepersonaliseerde advertenties.

©Meta

Kritiek op het 'pay or consent'-model

Hoewel Meta stelt dat deze keuze in lijn is met de Europese privacyregels, heeft het 'pay or consent' (betaal of geef toestemming) model veel kritiek gekregen. Tegenstanders noemen het een vorm van privacy blackmail: je betaalt om je privacy te behouden, of je geeft die op in ruil voor gratis gebruik en gepersonaliseerde advertenties. Het is de vraag of een 'keuze' wel echt een keuze is als de alternatieven zo ongelijkwaardig zijn.

Niet betalen? Dit doet Meta dan met je gegevens

Kies je ervoor om Facebook en Instagram gratis te blijven gebruiken, dan geef je Meta toestemming om je gegevens te gebruiken voor advertenties. Het gaat dan om gepersonaliseerde advertenties, gebaseerd op je profiel, gedrag op het platform en je interacties met andere websites en apps. Je huidige ervaring blijft grotendeels hetzelfde, maar de verwerking van je gegevens valt voortaan onder strengere Europese regels.

Je kunt later ook kiezen voor advertenties met minder personalisatie. Deze optie gebruikt minder van je gegevens en is iets privacyvriendelijker, maar laat nog steeds advertenties zien. Meta gebruikt dan geen informatie meer over je gedrag op andere sites of eerdere interacties binnen hun platformen. In plaats daarvan worden alleen basisgegevens gebruikt, zoals je leeftijd, geslacht, locatie en activiteit op dat moment. Deze instelling kun je op elk moment inschakelen via het menu Advertentie-instellingen, onder het kopje dat gaat over personalisatie en gegevensgebruik.

Een bredere trend: betalen voor advertentievrije content

De beslissing van Meta om te kiezen voor een betaalde advertentievrije optie staat niet op zichzelf. Steeds meer bedrijven voegen advertenties toe aan diensten die voorheen gratis of advertentievrij waren, of bieden juist een betaalde versie zonder advertenties. Disney+ heeft bijvoorbeeld de optie Standaard met reclame, Videoland biedt meerdere abonnementen aan met reclames en Netflix heeft in een aantal landen ook een dergelijk abonnement (nog niet in Nederland overigens). Vanaf 26 augustus voegt ook Amazon advertenties toe aan Prime Video in Nederland. En het blijft niet bij videostreaming. Spotify biedt al jaren een gratis versie met advertenties naast zijn Premium-abonnement, net als YouTube. Ook op sociale media zie je dezelfde trend. X, voorheen Twitter, heeft een betaalde variant die minder advertenties belooft, al krijg je zelfs met X Premium nog wel wat advertenties te zijn.

©Videoland

Hoe houd je invloed op wat je te zien krijgt?

Ook als je kiest voor de gratis versie van Facebook of Instagram, kun je nog wel degelijk invloed uitoefenen op de advertenties die je te zien krijgt.

Advertentie-instellingen beheren

Ga naar de instellingen van je Facebook- of Instagram-account en zoek naar Advertentievoorkeuren of Advertentie-instellingen. Hier krijg je een overzicht van de interesses die Meta aan jouw profiel heeft gekoppeld. Je kunt deze interesses bewerken, verwijderen of toevoegen. Door dit te doen, geef je Meta een duidelijker beeld van wat je wel en niet relevant vindt. Je kunt ook instellen dat je geen advertenties meer wilt op basis van je activiteit op andere websites en apps.

Advertenties verbergen, rapporteren of de herkomst begrijpen

Bij elke advertentie verschijnt een menu met de optie Waarom zie ik deze advertentie?. Als je daarop klikt, zie je welke informatie Meta heeft gebruikt om jou die advertentie te tonen. Denk aan je interesses, je leeftijd, locatie of het feit dat je eerder een bepaalde pagina hebt bezocht. Vanuit dat scherm kun je direct instellingen aanpassen of interesses verwijderen die niet (meer) bij je passen. Als je een advertentie ziet die je niet interesseert of ongepast vindt, kun je deze ook verbergen of rapporteren. Klik op de drie puntjes bij de advertentie en kies voor Advertentie verbergen of Deze advertentie rapporteren.

Merken of onderwerpen blokkeren

Daarnaast kun je in je advertentie-instellingen specifieke merken of onderwerpen blokkeren die je liever niet voorbij ziet komen. Dit zorgt er niet voor dat advertenties verdwijnen, maar wel dat ze iets minder willekeurig aanvoelen en beter aansluiten op wat je zelf belangrijk of prettig vindt.

Alternatieven: gratis en advertentievrij?

Als de ontwikkelingen bij Facebook en Instagram je zorgen baren en je liever geen advertenties ziet én niet wilt betalen, zijn er maar weinig alternatieven. Volledig gratis, advertentievrije sociale media zijn zeldzaam. De meeste platformen draaien op advertentie-inkomsten of het gebruik van data. Er zijn wel opties die het anders aanpakken. Mastodon, onderdeel van het Fediverse, werkt bijvoorbeeld met open-sourceprincipes en wordt beheerd door community's. Hier zie je weinig tot geen advertenties, maar het bereik is kleiner en de ervaring anders. Ook kun je specifieke niche-platforms of forums opzoeken die zonder advertenties draaien dankzij donaties of vrijwilligers.

De keuze is aan jou

Betalen, de advertenties voor lief nemen of je account opzeggen: de keuze is aan jou. En dat is geen makkelijke keuze. Blijf je bij de gratis versies van Facebook en Instagram? Met de tips in dit artikel kun je in ieder geval nog een beetje grip op je eigen tijdlijn houden.

Lees ook: Je Facebook-account deactiveren of verwijderen


 

▼ Volgende artikel
Een inbouwoven of -magnetron plaatsen? Zo meet je de nismaten goed op
© RossandHelen
Huis

Een inbouwoven of -magnetron plaatsen? Zo meet je de nismaten goed op

Als je een inbouwoven of magnetron wilt plaatsen, begint alles met het opmeten van de nis, oftewel de uitsparing in je keukenkast waar het apparaat in moet komen. Die afmetingen moeten tot op de millimeter kloppen, anders past je nieuwe oven of magnetron niet. Hoe je dat aanpakt en waar je op moet letten, lees je hier. Geen stress: het is makkelijker dan het lijkt!

In dit artikel lees je:

✔ Wat nismaten zijn en waarom ze belangrijk zijn ✔ Hoe je de hoogte, breedte en diepte van de nis nauwkeurig opmeet ✔ Wat de standaard afmetingen zijn van ovens, magnetrons en combimagnetrons ✔ Welk type inbouwapparaat het best past bij jouw keuken en kookstijl

Wat zijn nismaten eigenlijk?

De nismaten van je keuken zijn de binnenafmetingen van de ruimte waarin je de oven of magnetron wilt inbouwen. Je meet dus niet het apparaat zelf, maar de kast waar hij in moet komen. De nismaten bestaan uit drie onderdelen: hoogte, breedte en diepte. De meeste inbouwapparaten zijn afgestemd op standaardmaten, maar er zijn ook uitzonderingen – vooral als je keuken iets ouder is of als je kiest voor een compact model.

Een oven past meestal in een nis van 60 centimeter breed. De hoogte varieert, afhankelijk van het soort apparaat. Zo zijn inbouwovens meestal 60 centimeter hoog, maar compacte modellen van 45 centimeter komen ook vaak voor. Magnetrons hebben doorgaans een hoogte van 38 of 45 centimeter. Combimagnetrons – de handige alleskunners – vallen meestal in de categorie van 45 centimeter hoog.

Zo meet je de nismaten op

De hoogte van de nis meet je van de bovenkant tot de onderkant van de uitsparing. Gebruik een rolmaat en trek die strak – zo krijg je een nauwkeurige meting. Dit is vooral belangrijk bij het kiezen tussen een compacte oven of een standaardmodel.

De breedte van de nis meet je van de linker- naar de rechterkant. Ook hierbij geldt: strak meten voor een betrouwbaar resultaat. De meeste apparaten hebben een standaardbreedte van 60 centimeter, maar het is altijd slim om te controleren wat jouw keuken precies toelaat.

De diepte van de nis is de afstand van de voorkant van de kast tot de achterwand. Zet je rolmaat dus helemaal achterin de nis en trek hem naar voren toe. De meeste ovens en magnetrons passen met een diepte van zo’n 55 tot 60 centimeter, maar ook hier geldt: meten is weten.

Het opmeten gaat het makkelijkst als de nis leeg is – dus als er geen apparaat meer in zit. Zo weet je zeker dat je met de juiste afmetingen werkt.

©Surachetsh

Wat past het beste bij jou?

Heb je je nismaten eenmaal duidelijk in beeld, dan kun je gericht gaan zoeken. Kook en bak je graag en wil je graag taarten, ovenschotels of braadstukken maken? Dan is een volwaardige inbouwoven precies wat je nodig hebt. Gebruik je de oven vooral voor opwarmen, ontdooien of simpele gerechten, dan is een magnetron waarschijnlijk voldoende.

Wil je het beste van beide werelden in één apparaat? Dan is een combimagnetron een slimme keuze. Die heeft de functies van zowel een oven als een magnetron en bespaart je daarmee ruimte – handig, zeker in kleinere keukens.

Klaar om te kiezen?

Als je de afmetingen van je nis goed hebt gemeten én weet welk type apparaat het best bij jouw kookstijl past, kan het eigenlijk niet meer misgaan. Je bent klaar om een oven of magnetron uit te zoeken die niet alleen perfect in je keuken past, maar ook perfect bij jou.