Je hebt net een tweede schijf aan je computer gekoppeld, maar als je dacht dat je die meteen vanuit de Verkenner kunt benaderen, kom je bedrogen uit: je moet eerst nog drie vrij technische stappen doorlopen. Windows Schijfbeheer helpt je daarbij; deze tool biedt nog een paar andere mogelijkheden voor slim schijfbeheer.

Tip 01: Schijfbeheer

Je harde schijf of ssd heeft nog maar weinig ruimte over, ook nadat je alle overtolligheden hebt opgeruimd. Je data uitsluitend in de cloud bewaren doe je liever niet. En dus sluit je een extra dataschijf aan. De aankoppeling klopt, maar … in de Verkenner geen spoor van de nieuwe schijf. Wat nu? Welk probleem je ook ondervindt met een schijf of partitie, het is altijd zinvol er de module voor schijfbeheer bij te halen. Na het inpluggen van een nieuwe schijf is dat zelfs een must. Die module start je als volgt: druk op Windows-toets+R en voer diskmgmt.msc uit (mgmt staat voor management). De tool bestaat uit twee vensters: bovenaan een beschrijving van de eigenschappen van de schijfpartities, onderaan een visuele representatie van de fysieke schijven met de partities. De kans is groot dat je bij je nieuwe schijf een rood icoontje ziet met de indicaties Onbekend en Niet geïnitialiseerd. Dat kan overigens ook gebeuren wanneer je een (externe) schijf aankoppelt (zie kader ‘Dataherstel’).

©PXimport

Tip 02: Initialisatie

Schijfbeheer vertelt je hiermee dat je die nieuwe schijf eerst moet initialiseren. Dat is een proces dat eventuele data op die schijf ontoegankelijk kan maken – wat op een nieuwe schijf overigens geen problemen oplevert. Windows verwacht namelijk een geldige partitietabel op een schijf. Zo’n tabel is een stukje schijfruimte waarin Windows de aanwezige partities zal beschrijven. Een partitie is een logische eenheid die de hele schijf of een deel ervan in beslag neemt. Elke schijf moet in elk geval minstens één partitie bevatten. Het aanbrengen van zo’n partitietabel is waar het proces van initialisatie om draait.

Hoe initialiseer je een schijf? Rechtsklik op de schijf in de visuele weergave en kies Schijf initialiseren. Er verschijnt een dialoogvenster waarin je meteen een flink dilemma wordt voorgehouden.

©PXimport

Dataherstel

©PXimport

Tip 03: Partitiestijl

Voor de initialisatie kan beginnen moet je een partitiestijl kiezen voor de schijf: MBR (master boot record) of GPT (GUID-partitietabel). In het kader ‘Partitiestijl’ lees je meer over beide partitiestijlen. We gaan er gemakshalve even van uit dat je GPT hebt aangevinkt, waarna je met OK bevestigt. De hele initialisatie duurt nauwelijks een seconde en het rode icoontje is verdwenen.

Heb je per abuis de verkeerde partitiestijl gekozen, dan kun je in dit stadium nog probleemloos omschakelen: rechtsklik de schijf opnieuw en kies Converteren naar MBR-schijf dan wel Converteren naar GPT-schijf. Bedenk je nu pas na de formatteringsfase dat je toch liever een andere partitiestijl wilt, dan moet je die partities eerst verwijderen, samen met de data die je eventueel al op die partities had gezet.

©PXimport

Partitiestijlen

©PXimport

Tip 04: Partitioneren

Als het goed is, bevat je nieuwe schijf nu één grote ruimte Niet-toegewezen. Daar kun je niets mee beginnen zolang je niet minstens één partitie hebt aangemaakt. Klik daarom maar met de rechtermuisknop op deze ruimte, kies Nieuw eenvoudig volume en druk op Volgende. Je dient nu de gewenste grootte van je partitie in te vullen, uitgedrukt in MB.

We gaan er even van uit dat je twee partities op deze schijf wilt: een kleinere voor je programma’s en een grotere voor je data, bijvoorbeeld. Stel alvast de grootte voor de eerste partitie in, druk op Volgende en stel een geschikte vrije stationsletter in het uitklapmenu in, iets als P: voor programma’s en D: voor data.

©PXimport

Tip 05: Formatteren

Druk opnieuw op Volgende. Bij Bestandssysteem laat je NTFS geselecteerd en ook de Clustergrootte laat je op Standaard staan. Bedenk een duidelijke Volumenaam, laat het vinkje staan bij Snelformatteren en bevestig met Volgende en met Voltooien. De partitie wordt geformatteerd en aan het overzicht toegevoegd. Het aanmaken van elke volgende partitie doe je vervolgens op dezelfde manier. En inderdaad, deze partities laten zich nu ook bereiken vanuit de Windows Verkenner: ze zijn gebruiksklaar!

©PXimport

Tip 06: Herpartitioneren

Na verloop van tijd kom je er misschien achter dat je die ene partitie toch liever wat groter had gezien. In dat geval moet je de schijf herpartitioneren. Dat kan zolang de partitie die je wilt inkrimpen nog voldoende vrije ruimte overheeft, iets wat Schijfbeheer je wel vertelt. In principe verloopt zo’n operatie zonder dataverlies, maar je doet er altijd verstandig aan eerst een back-up van alle gegevens van de complete schijf te maken!

Selecteer vervolgens de partitie die je gaat verkleinen. Rechtsklik en kies Volume verkleinen. Geef aan met hoeveel MB je die wilt verminderen en bevestig met Verkleinen. De vrijgekomen schijfruimte duikt nu rechts van de verkleinde partitie op. Rechtsklik vervolgens de uit te breiden partitie en klik op Volume uitbreiden / Volgende. Als het goed is, heeft Schijfbeheer de volledige Niet-toegewezen ruimte al geselecteerd – eventueel kun je de hoeveelheid MB hier nog verminderen. Zodra je bevestigt met Volgende / Voltooien zal de partitie de toegekende schijfruimte netjes innemen.

©PXimport

Tip 07: Dynamisch

Wanneer die Niet-toegewezen ruimte zich echter niet onmiddellijk bevindt achter de partitie die je wilt vergroten, verschijnt een waarschuwing: de geselecteerde standaardschijven zullen worden omgezet in dynamische schijven. Een dynamische schijf biedt functies die standaardschijven niet bieden, zoals partities die meerdere schijven of niet-aaneengesloten gebieden op dezelfde schijf omspannen, en zelfs het creëren van softwarematige en fouttolerante raid-volumes. Net als standaardschijven ondersteunen dynamische schijven de partitiestijlen MBR en GPT. Andere besturingssystemen dan Windows kunnen normaal gesproken echter niet met deze partities overweg.

Belangrijk om te weten is dat Windows niet kan opstarten van zo’n dynamische schijfpartitie. Ook in de visuele weergave wordt nu duidelijk aangegeven dat het om een dynamische schijf gaat: alle betreffende partities krijgen een olijfachtige kleur mee.

©PXimport

Toch aaneengesloten?

©PXimport

Tip 08: Stationsletter

Ben je bij nader inzien toch niet zo tevreden met de stationsletters die Schijfbeheer aan je nieuwe partities heeft toebedeeld, dan kun je dat altijd nog aanpassen. Rechtsklik op de betreffende partitie en kies Stationsletter en paden wijzigen. Druk op de knop Wijzigen, kies een geschikte vrije stationsletter en bevestig met OK en met Ja. Let wel, Schijfbeheer heeft geen weet van eventuele netwerkverbindingen die je in de Verkenner hebt aangemaakt. Zorg dus dat de beoogde stationsletter nog wel beschikbaar is. Houd er tevens rekening mee dat sommige programma’s die wellicht nog verwijzen naar de vorige stationsletter, niet meer correct zullen functioneren.

©PXimport

Tip 09: Virtuele schijf (1)

Tot nog toe hebben we uitsluitend met een fysieke schijf gewerkt. Schijfbeheer staat je ook toe een virtuele schijf te maken. Er wordt dan een speciaal bestand op een bestaande partitie gecreëerd die als een heuse partitie aan de Verkenner en andere applicaties wordt gepresenteerd.

Start Schijfbeheer op, open het menu Actie en kies Virtuele harde schijf maken. Er verschijnt een dialoogvenster waar je via Bladeren te kennen geeft waar je die schijf (of dat bestand) wilt creëren. Geef ook de gewenste schijfgrootte aan in MB, GB of TB. Je kunt bovendien kiezen tussen twee schijftypes: VHD en VHDX. Deze laatste kan ook met virtuele schijven groter dan 2040 GB overweg en is iets minder storingsgevoelig, maar alleen Windows 8 of hoger kan die benaderen. Tot slot maak je nog duidelijk of je een schijf met een Vaste grootte verkiest dan wel Dynamisch uitbreiden prefereert. Deze laatste heeft het voordeel dat je virtuele schijf meegroeit met de behoefte van het moment, althans tot het eerder ingestelde plafond is bereikt. Bevestig je keuzes met OK. Op vergelijkbare manier maak je desgewenst nog andere virtuele schijven aan.

©PXimport

Tip 10: Virtuele schijf (2)

De virtuele schijf wordt toegevoegd aan het schijfoverzicht van het Schijfbeheer. Net als bij een fysieke schijf dien je die nog te initialiseren, te partitioneren en te formatteren.

Je kunt deze virtuele schijf op elk moment tijdelijk ontkoppelen. Dat kan via Actie / Virtuele harde schijf ontkoppelen of je rechtsklikt de schijf en kiest dan Virtuele harde schijf ontkoppelen. Na je bevestiging met OK is de schijf niet langer zichtbaar, tot je die weer activeert via Actie / Virtuele harde schijf koppelen, waarna je het bijhorende vhd(x)-bestand selecteert. Zolang je laatstgenoemde niet verwijdert, blijven de gegevens in het schijfbestand bewaard.

©PXimport

Tip 11: Virtuele Windows

Via een omweg is het zelfs mogelijk een Windows-omgeving aan zo’n vhd-bestand te koppelen en dat als tweede, virtuele Windows, naast je huidige Windows-installatie te installeren. De procedure is wel wat bewerkelijk; je voert hem uit op eigen risico. We gaan ervan uit dat je via Schijfbeheer een vhd-bestand van voldoende grootte hebt gecreëerd, bijvoorbeeld van 30 GB (zie ook tips 09 en 10). Vervolgens start je je pc op met het installatiemedium van Windows (dvd of usb-stick; je kunt er desgewenst een maken met de Media Creation Tool).

Zodra je na het instellen van taal en toetsenbord Nu installeren ziet verschijnen, druk je op Shift+F10, waardoor je op de Opdrachtprompt belandt. Hier voer je het commando diskpart uit, waarna je de volgende twee opdrachten intikt, telkens gevolgd door een druk op Enter:

select vdisk file=<volledig_pad_naar_uw_vhd_bestand> (bijvoorbeeld: select vdisk file=e:\virtueel\windows.vhd – let wel, dat is hier wellicht niet meer je c:-schijf)

attach vdisk

Met detachvdisk is het overigens mogelijk die schijf ook weer te ontkoppelen.

Sluit het venster van de Opdrachtprompt af en ga verder met de Windows-installatie. Als doellocatie voor je virtuele Windows selecteer je dus wel de partitie (of niet-toegewezen ruimte) van je virtuele schijf. Negeer de melding Windows kan niet worden geïnstalleerd op dit station, druk op Volgende en ga op de gebruikelijke manier verder met de installatie. Als je je systeem na afloop herstart, hoor je de keuze te krijgen tussen je virtuele en je standaardinstallatie van Windows.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een setje draadloze clip-on oordopjes met open-ear ontwerp en ondersteuning voor Dolby Audio. De ultralichte dopjes moeten een strak design met krachtig geluid combineren en zijn per direct verkrijgbaar.

©Shokz

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een nieuwe set draadloze clip-on oordopjes. Het model combineert de open-ear technologie waar het merk om bekendstaat met een compact ontwerp. De fabrikant richt zich met dit product niet alleen op sporters of zakelijke gebruikers, maar ook op een bredere groep consumenten die hun oordopjes de hele dag door willen gebruiken, zowel onderweg als thuis. Daarmee breidt Shokz zijn assortiment uit naast de bestaande bone conduction-koptelefoons.

Voor langdurig comfort

De OpenDots ONE maken gebruik van JointArc-technologie, een ultradunne titaniumlegering die zich automatisch aanpast aan de vorm van het oor. In combinatie met een siliconen afwerking moeten de dopjes licht en flexibel aanvoelen. Dit ontwerp moet ervoor zorgen dat de oordopjes stevig blijven zitten zonder drukpunten te veroorzaken, wat vooral bij langdurig gebruik van belang is. Shokz benadrukt dat de OpenDots ONE ontworpen zijn voor uiteenlopende situaties, van een werkdag achter de computer tot lange treinreizen of een wandeling buiten.

©Shokz

Ruimtelijk geluid

Voor de geluidsweergave heeft Shokz gekozen voor een dual-driver systeem. Dit moet prestaties leveren die vergelijkbaar zijn met die van een 16 mm driver, maar in een compacter formaat. Daarnaast zijn Bassphere- en OpenBass 2.0-technologie geïntegreerd, die zorgen voor extra nadruk op de lage tonen. Samen met de ondersteuning voor Dolby Audio moet dit leiden tot een ruimtelijk geluid dat beter tot zijn recht komt bij muziek, podcasts en films. De fabrikant positioneert de OpenDots ONE hiermee als een alternatief voor traditionele in-ear of over-ear hoofdtelefoons, maar dan met een open-ear ontwerp.

©Shokz

Bediening en accuduur

De bediening verloopt via tik- en knijpbewegingen op de oordopjes zelf. Zo kunnen gebruikers het volume aanpassen, nummers overslaan of telefoongesprekken aannemen zonder hun smartphone erbij te pakken. Een extra functie is Dynamic Ear Detection: ongeacht welk dopje als eerste wordt opgepakt, start de audio automatisch zodra het in het oor wordt geplaatst. De accuduur bedraagt maximaal 10 uur op één lading. Met de meegeleverde oplaadcase kan dat worden verlengd tot 40 uur. Voor korte laadmomenten biedt de snellaadfunctie twee uur speeltijd na tien minuten opladen, wat handig kan zijn als je een drukke dag voor de boeg hebt.

Geschikt voor dagelijks gebruik

Omdat oordopjes vaak worden gebruikt in uiteenlopende omstandigheden, heeft Shokz de OpenDots ONE voorzien van een IP54-certificering. Dat maakt ze bestand tegen zweet en spatwater, waardoor ze ook inzetbaar zijn tijdens sport of bij nat weer. De oplaadcase ondersteunt draadloos opladen, wat natuurlijk wel zo handig is als je even geen kabels en stroom in de buurt hebt. Verder zijn er vier ingebouwde microfoons met ruisonderdrukking aanwezig. Deze moeten ervoor zorgen dat telefoongesprekken helder blijven, ook in omgevingen met veel achtergrondgeluid, zoals in het openbaar vervoer of op straat.

De Shokz OpenDots ONE zijn zoals hierboven al vermeld per direct verkrijgbaar in de kleuren grijs en zwart. De adviesprijs is vastgesteld op 199 euro. Met deze introductie wil de fabrikant een nieuw segment binnen zijn productlijn aanboren: compacte, open-ear oordopjes die zowel als audioproduct als stijlvol dagelijks accessoire gebruikt kunnen worden.