De Sony WF-C700N is een setje oordoppen met een prijskaartje van 130 euro. Daarmee zijn ze behoorlijk budgetvriendelijk, maar dat betekent ook dat je rekening moet houden met een aantal kanttekening. Kijkend naar het bedrag zet Sony wederom een mooie benchmark neer.

De Japanse fabrikant Sony zet met zijn draadloze, draagbare audioproducten vaak mooie benchmarks neer. De duurste variant, de WF-1000XM4, is volgens veel audioliefhebbers nog steeds the one to beat. Omdat niet iedereen 250 euro of meer aan een setje oordoppen wil uitgeven, brengt het merk geregeld betaalbare alternatieven op de markt, bijvoorbeeld voor ongeveer de helft van de prijs. Dat zien we nu wederom gebeuren met de Sony WF-C700N. Dit is een setje midrange oordoppen van pakweg 130 euro, die op dit prijspunt een weergaloze audio-ervaring aanbieden.

Sony WF-C700N heeft flinke concurrentie

En dat zegt wat, ook voor Sony. De concurrentie is namelijk moordend binnen dit segment. In de categorie 100 tot 150 euro heb je namelijk ruime keuze uit fantastische opties, zoals de warm klinkende Anker Soundcore Liberty 4 of de Space A40, die dankzij een flink bereik heel ruim klinken. De Jabra Elite 4 klinken ontzettend helder, terwijl de Teufel Airy TWS het geluid intiem kunnen overbrengen. En dan hebben we het in dit geval alleen nog over oordoppen. Want als je ook on-ears en over-ears meeneemt, heeft Sony de WH-CH720N en WH-CH520N voor je klaarstaan.

Kortom: je moet van goeden huize komen om een deuk te slaan in de markt voor betaalbare oordoppen. De audiokwaliteit is de belangrijkste factor, maar laten we de overige eigenschappen niet vergeten. Dit zijn meestal onderdelen waar fabrikanten op kunnen bezuinigen. Zo valt het ipx4-certifcaat wat tegen, waardoor de oordoppen niet bestand zijn tegen stof of grote hoeveelheden water. Daarnaast voelen ze een beetje goedkoop aan door het kunststof omhulsel en is het jammer dat Sony niet gegaan is voor bluetooth 5.3, en is blijven steken op bluetooth 5.2.

Toegegeven, de verschillen tussen bluetooth 5.2 en 5.3 zijn voor sommige mensen verwaarloosbaar. De nieuwste versie biedt een stabielere verbinding aan, evenals een verbeterde audiokwaliteit. Toch zonde, aangezien de Sony WF-C700N niet beschikt over de moderne V1-chipset (die over het algemeen dezelfde dingen voor zijn rekening neemt), die we wel aantreffen in de goedkopere Sony CH520N-on-ears. Tot slot kijken we nog even naar de accuduur; ongeveer zeven uur luistertijd is geen verkeerde score, maar de oplaadcase valt wat. Die kan de luistertijd slechts verdubbelen.

Op de oordoppen zelf komen we twee knoppen tegen. Daarmee kun je de muziek pauzeren en naar een vorig of volgend nummer klikken. Ook ben je in staat de actieve ruisonderdrukking in- en uit te schakelen. De knopjes laten zich gemakkelijk indrukken, zonder dat de oordoppen zelf verplaatsen. Ondanks het feit dat de Sony WF-C700N rubberen tips heeft, zitten ze behoorlijk comfortabel en vast. Helaas is het zo dat de oordoppen niet beschikken over draagdetectie. Wanneer je ze uit doet om even met iemand te praten, dan gaat de muziek niet op pauze en blijft die doorspelen.

Audiokwaliteit van hoog niveau, ondanks missers

En als we de kritische blik nog even vasthouden dan is het jammer om te zien dat – door die missende V1-processor – dit setje niet beschikt over hi-res audio (dus geen LDAC) of DSEE Extreme. Met dat laatste kunnen de oordoppen en koptelefoons van Sony muziek opschalen en in een hogere kwaliteit weergeven. Bovendien missen we populaire audiocodecs en krijgen we alleen toegang tot AAC en SBC. Dit is behoorlijk basaal allemaal. En toch hebben we er niet zo’n last van, kijkende naar de prijs. Want de Sony WF-C700N klinken ontzettend goed en vormen een mooie benchmark.

Horen is geloven. Als je naar de specificaties kijkt van dit apparaat dan zou je niet meteen denken dat hier een strak, breed en helder geluid uit komt. Maar niets is minder waard. De oordoppen krijgen hiervoor wel hulp van de overzichtelijke Sony-app, waar je onder meer de basale DSEE-functie en een equalizer aantreft. De standaardopties zorgen ervoor dat het een beetje drassig klinkt en dat vooral de bas naar de achtergrond verdwijnt. Wat ons betreft is de stand Enthousiast de beste optie die er is, want die maakt van het geluid een waar genot om naar te luisteren. Helemaal op dit prijspunt.

En dat geldt voor een hoop genres. Zelfs de snelle riffs uit de nieuwe Metallica-nummers komen lekker tot hun recht, zonder dat je het idee hebt iets te missen van de – inmiddels wat schelere – uithalers van frontman James Hetfield. De bass klinkt warm en vol en dat merk je te meer wanneer je naar elektronische muziek luistert, zoals fijne housepartijen. Die muziekgenres kunnen haast niet verder uit elkaar liggen; en dat laat zien hoe veelzijdig deze oordoppen zijn. De hogere tonen komen niet altijd lekker naar voren, maar dat is de enige opmerking over de audiokwaliteit.

Mocht het geluid toch niet helemaal zijn wat je zoekt, dan kun je via de Sony Headphones-app de equalizer helemaal zelf instellen zoals je wil. De kans is echter groot dat de vooraf ingestelde mogelijkheden bieden wat je zoekt, ongeacht het genre waar je naar luistert. De ruisonderdrukking laat ons overigens met een gemende indruk achter. Wanneer je naar content luistert met een flinke baslaag, dan krijg je weinig mee van je omgeving. Zit die laag er niet in, dan hoor je mensen nog steeds om je heen praten, bijvoorbeeld. Ook krijg je dan trein- en toetsenbordgeluiden mee.

Conclusie: Sony WF-C700N kopen?

Op het gebied van audiokwaliteit zet Sony op dit prijspunt een mooie benchmark neer. Maar op andere vlakken laat het setje een hoop te wensen over. De accuduur en ruisonderdrukking vallen tegen, de oordoppen voelen goedkoop aan en het ipx4-certificaat is teleurstellend. Daarnaast is de Sony WF-C700N niet geschikt voor hi-res audio. De prijs van 130 euro is daarom vrij fors, maar wanneer die onder de 100 euro zakt dan zul je niet snel beter aantreffen. Het is wel zaak dat je de Sony Headphones-app gebruikt; die haalt namelijk alles uit deze oordoppen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.