De Sony WF-C700N is een setje oordoppen met een prijskaartje van 130 euro. Daarmee zijn ze behoorlijk budgetvriendelijk, maar dat betekent ook dat je rekening moet houden met een aantal kanttekening. Kijkend naar het bedrag zet Sony wederom een mooie benchmark neer.

De Japanse fabrikant Sony zet met zijn draadloze, draagbare audioproducten vaak mooie benchmarks neer. De duurste variant, de WF-1000XM4, is volgens veel audioliefhebbers nog steeds the one to beat. Omdat niet iedereen 250 euro of meer aan een setje oordoppen wil uitgeven, brengt het merk geregeld betaalbare alternatieven op de markt, bijvoorbeeld voor ongeveer de helft van de prijs. Dat zien we nu wederom gebeuren met de Sony WF-C700N. Dit is een setje midrange oordoppen van pakweg 130 euro, die op dit prijspunt een weergaloze audio-ervaring aanbieden.

Sony WF-C700N heeft flinke concurrentie

En dat zegt wat, ook voor Sony. De concurrentie is namelijk moordend binnen dit segment. In de categorie 100 tot 150 euro heb je namelijk ruime keuze uit fantastische opties, zoals de warm klinkende Anker Soundcore Liberty 4 of de Space A40, die dankzij een flink bereik heel ruim klinken. De Jabra Elite 4 klinken ontzettend helder, terwijl de Teufel Airy TWS het geluid intiem kunnen overbrengen. En dan hebben we het in dit geval alleen nog over oordoppen. Want als je ook on-ears en over-ears meeneemt, heeft Sony de WH-CH720N en WH-CH520N voor je klaarstaan.

Kortom: je moet van goeden huize komen om een deuk te slaan in de markt voor betaalbare oordoppen. De audiokwaliteit is de belangrijkste factor, maar laten we de overige eigenschappen niet vergeten. Dit zijn meestal onderdelen waar fabrikanten op kunnen bezuinigen. Zo valt het ipx4-certifcaat wat tegen, waardoor de oordoppen niet bestand zijn tegen stof of grote hoeveelheden water. Daarnaast voelen ze een beetje goedkoop aan door het kunststof omhulsel en is het jammer dat Sony niet gegaan is voor bluetooth 5.3, en is blijven steken op bluetooth 5.2.

Toegegeven, de verschillen tussen bluetooth 5.2 en 5.3 zijn voor sommige mensen verwaarloosbaar. De nieuwste versie biedt een stabielere verbinding aan, evenals een verbeterde audiokwaliteit. Toch zonde, aangezien de Sony WF-C700N niet beschikt over de moderne V1-chipset (die over het algemeen dezelfde dingen voor zijn rekening neemt), die we wel aantreffen in de goedkopere Sony CH520N-on-ears. Tot slot kijken we nog even naar de accuduur; ongeveer zeven uur luistertijd is geen verkeerde score, maar de oplaadcase valt wat. Die kan de luistertijd slechts verdubbelen.

Op de oordoppen zelf komen we twee knoppen tegen. Daarmee kun je de muziek pauzeren en naar een vorig of volgend nummer klikken. Ook ben je in staat de actieve ruisonderdrukking in- en uit te schakelen. De knopjes laten zich gemakkelijk indrukken, zonder dat de oordoppen zelf verplaatsen. Ondanks het feit dat de Sony WF-C700N rubberen tips heeft, zitten ze behoorlijk comfortabel en vast. Helaas is het zo dat de oordoppen niet beschikken over draagdetectie. Wanneer je ze uit doet om even met iemand te praten, dan gaat de muziek niet op pauze en blijft die doorspelen.

Audiokwaliteit van hoog niveau, ondanks missers

En als we de kritische blik nog even vasthouden dan is het jammer om te zien dat – door die missende V1-processor – dit setje niet beschikt over hi-res audio (dus geen LDAC) of DSEE Extreme. Met dat laatste kunnen de oordoppen en koptelefoons van Sony muziek opschalen en in een hogere kwaliteit weergeven. Bovendien missen we populaire audiocodecs en krijgen we alleen toegang tot AAC en SBC. Dit is behoorlijk basaal allemaal. En toch hebben we er niet zo’n last van, kijkende naar de prijs. Want de Sony WF-C700N klinken ontzettend goed en vormen een mooie benchmark.

Horen is geloven. Als je naar de specificaties kijkt van dit apparaat dan zou je niet meteen denken dat hier een strak, breed en helder geluid uit komt. Maar niets is minder waard. De oordoppen krijgen hiervoor wel hulp van de overzichtelijke Sony-app, waar je onder meer de basale DSEE-functie en een equalizer aantreft. De standaardopties zorgen ervoor dat het een beetje drassig klinkt en dat vooral de bas naar de achtergrond verdwijnt. Wat ons betreft is de stand Enthousiast de beste optie die er is, want die maakt van het geluid een waar genot om naar te luisteren. Helemaal op dit prijspunt.

En dat geldt voor een hoop genres. Zelfs de snelle riffs uit de nieuwe Metallica-nummers komen lekker tot hun recht, zonder dat je het idee hebt iets te missen van de – inmiddels wat schelere – uithalers van frontman James Hetfield. De bass klinkt warm en vol en dat merk je te meer wanneer je naar elektronische muziek luistert, zoals fijne housepartijen. Die muziekgenres kunnen haast niet verder uit elkaar liggen; en dat laat zien hoe veelzijdig deze oordoppen zijn. De hogere tonen komen niet altijd lekker naar voren, maar dat is de enige opmerking over de audiokwaliteit.

Mocht het geluid toch niet helemaal zijn wat je zoekt, dan kun je via de Sony Headphones-app de equalizer helemaal zelf instellen zoals je wil. De kans is echter groot dat de vooraf ingestelde mogelijkheden bieden wat je zoekt, ongeacht het genre waar je naar luistert. De ruisonderdrukking laat ons overigens met een gemende indruk achter. Wanneer je naar content luistert met een flinke baslaag, dan krijg je weinig mee van je omgeving. Zit die laag er niet in, dan hoor je mensen nog steeds om je heen praten, bijvoorbeeld. Ook krijg je dan trein- en toetsenbordgeluiden mee.

Conclusie: Sony WF-C700N kopen?

Op het gebied van audiokwaliteit zet Sony op dit prijspunt een mooie benchmark neer. Maar op andere vlakken laat het setje een hoop te wensen over. De accuduur en ruisonderdrukking vallen tegen, de oordoppen voelen goedkoop aan en het ipx4-certificaat is teleurstellend. Daarnaast is de Sony WF-C700N niet geschikt voor hi-res audio. De prijs van 130 euro is daarom vrij fors, maar wanneer die onder de 100 euro zakt dan zul je niet snel beter aantreffen. Het is wel zaak dat je de Sony Headphones-app gebruikt; die haalt namelijk alles uit deze oordoppen.

Je hebt besloten om je huis duurzamer te verwarmen met een hybride warmtepomp. Een uitstekende keuze die je energierekening flink kan verlagen. Nu sta je voor een volgende beslissing: wordt het een monoblock- of een split-warmtepomp? In dit artikel leggen we de verschillen uit.

Partnerbijdrage: in samenwerking met Intergas

Voordat we de verschillen bespreken, is het goed om te begrijpen hoe een warmtepomp werkt. In essentie haalt een warmtepomp energie uit de buitenlucht en zet deze om in bruikbare warmte voor je huis. Dit proces is enorm efficiënt en kan daarom een forse besparing op je verwarmingskosten opleveren. De twee hoofdtypes die we hier bespreken zijn de monoblock- en de split-warmtepomp.

Wat is een monoblock-warmtepomp?

Een monoblock-warmtepomp is een alles-in-één oplossing. Zoals de naam al suggereert, bestaat deze uit een grote unit die buiten wordt geplaatst. Deze robuuste unit bevat alle technologie die nodig is om warmte uit de buitenlucht te halen en door te geven aan je verwarmingssysteem. De behuizing is stevig gebouwd om weersinvloeden te weerstaan, wat resulteert in een relatief zwaar apparaat – vaak meer dan 80 kilo. Ondanks zijn omvang wordt een monoblock-warmtepomp direct aangesloten op je bestaande verwarmingssysteem, wat de installatie in zekere zin vereenvoudigt.

©Intergas

Wat is een split-warmtepomp?

In tegenstelling tot de monoblock bestaat een split-warmtepomp uit twee afzonderlijke delen: een buiten- en een binnenunit. Deze twee units werken samen om je huis te verwarmen. De buitenunit haalt warmte uit de lucht, waarna deze via speciale leidingen naar de binnenunit wordt getransporteerd. Vervolgens geeft de binnenunit de warmte af aan je verwarmingssysteem.

De buitenunit van een split-systeem is kleiner dan een monoblock, maar even robuust gebouwd. De binnenunit is compact en stil, en wordt meestal op zolder of in een bijkeuken geplaatst. Een belangrijk detail is dat de installatie vanwege het speciale koudemiddel in de leidingen tussen de twee units door een erkende vakman moet gebeuren.

Voor- en nadelen van een monoblock-warmtepomp

Een monoblock-warmtepomp, zoals de Intergas Xtend Monoblock, blinkt uit in efficiëntie. Hij kan meer warmte uit de lucht halen en hogere temperaturen bereiken, waardoor je cv-ketel minder vaak hoeft bij te springen. De grote ventilator van een monoblock produceert doorgaans minder geluid dan de kleinere ventilator van een split-systeem. Ook is de installatie vaak eenvoudiger, omdat er alleen waterleidingen op je cv-systeem aangesloten hoeven worden.

Er zijn echter ook uitdagingen. Een monoblock neemt meer ruimte in beslag en is zwaarder, wat een stevige ondergrond vereist. De waterleidingen naar je huis moeten goed worden beschermd tegen vorst. Tot slot is een monoblock meestal duurder in aanschaf dan een split-systeem.

©Intergas

Voor- en nadelen van een split-warmtepomp

Split-warmtepompen hebben als groot voordeel dat ze goedkoper zijn in aanschaf. Ze zijn ook compacter, wat handig is als je weinig buitenruimte hebt. Je kunt de buitenunit bijvoorbeeld aan de gevel van een appartement hangen. Een ander pluspunt is dat je de buiten- en binnenunit verder uit elkaar kunt plaatsen dan bij een monoblock mogelijk is.

Daar staat tegenover dat de kleinere ventilator van de buitenunit sneller moet draaien en daardoor meer geluid maakt. Een split-systeem haalt doorgaans ook iets minder warmte uit de lucht, waardoor je cv-ketel vaker moet bijspringen. De installatie is ingewikkelder vanwege de speciale leidingen die tussen de binnen- en buitenunit moeten komen.

Zowel monoblocks als split-systemen hebben dus hun voor- en nadelen. Wil je een keuze maken die bij jou past? Neem dan contact op met Intergas. De experts helpen je graag verder.

QNED, het antwoord van LG op quantum dots, wordt toegepast in deze miniled lcd-tv. Dit type televisie is inmiddels erg populair geworden, ook in het subtop- en middensegment van het tv-aanbod. Heeft deze LG 65QNED91T6A genoeg in huis om de concurrentie de baas te blijven?

Deze LG-televisie past perfect in het rijtje van moderne, prima afgewerkte televisies die we dit jaar al vaker voorbij zagen komen. Het toestel is vrij slank dankzij het profiel van slechts 45mm, heeft een mooie metaalkleurige rand rondom en een vlakke rug. Aan de zijdes is de rug zoals bij de meeste toestellen wat afgeschuind. De centrale voet biedt geen verschillende draaiposities, maar het scherm staat desondanks toch 7cm hoog boven het tv-meubel, zodat een soundbar goed onder het scherm past. Het enige echt opvallende kenmerk? Het toestel is relatief zwaar, namelijk 35kg inclusief voet.

De tv beschikt over vier HDMI-poorten die allemaal de maximale HDMI 2.1-bandbreedte van 48Gbps bieden. Dat is nog steeds vrij zeldzaam, maar is wel goed nieuws voor gamers met meerdere high-end gaming-bronnen. Er is ondersteuning voor ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync) en op één poort kun je ARC/eARC gebruiken. De input-lag is iets hoger dan bij de oled-modellen, maar blijft zeer goed, 17,0ms (4K60) en 7,6ms (2K120). Wie de tv wil uitbreiden met draadloze luidsprekers, kan gebruik maken van het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association). Je bent wel beperkt tot 2.1-configuraties, een WiSA surround-opstelling is dan helaas niet mogelijk.

Niet alle minileds zijn gelijk

Het gebruik van minileds voor de achtergrondverlichting is iets waar fabrikanten graag mee uitpakken, maar het resultaat per merk en model kan sterk uiteenlopen. Minileds verdelen de achtergrondverlichting in meer segmenten dan wanneer er gewone leds worden toegepast. Het aantal zones kan sterk verschillen, van 100 tot meer dan 1.000. Dat heeft uiteraard impact op de prestaties wat betreft contrast en helderheid.

Deze LG heeft een achtergrondverlichting met 16x10 (160) zones, en dat is vandaag de dag toch redelijk weinig. Concurrenten zitten in dit segment al op 1.500 zones. Het eigen contrast van het VA-paneel is goed, 4.800:1, maar met dat beperkt aantal zones stijgt dat nauwelijks naar 5.000:1, en dat is vooral ook omdat LG erg voorzichtig is met de dimming. Op eenvoudigere testen kan dit wel naar 35.000:1 stijgen. Naar een reden hoeven we niet ver te zoeken, agressief dimmen met zo weinig zones maakt de zonegrenzen zichtbaar, ook omdat ze soms wat traag reageren. Dat stoort erg en hierdoor is een vage halo rond heldere voorwerpen op een donkere achtergrond dan ook onvermijdelijk.

©LG Electronics

Ook op het vlak van helderheid doet de LG op veel vlakken onder voor de concurrentie. Op een 10% venster meten we in de goed gekalibreerde HDR Filmmaker mode 1.099 nits, en op het volledig wit beeld haalt hij nog 644 nits. Dat was twee jaar geleden weliswaar nog acceptabel, maar nu concurrenten vlot over de 2.000 nits gaan, is dat toch wat te beperkt. Het kleurbereik scoort wel uitstekend, daar meten we 95% P3.

Toch heeft LG nog een sterke troef in handen, namelijk de uitstekende kalibratie af fabriek. De Filmmaker mode is zowel in SDR als HDR bijzonder goed gekalibreerd. Dat betekent dat je kunt rekenen op veel schaduwnuances, een neutrale grijsschaal en mooie, natuurlijke kleurweergave. Met HDR10-beeld kan LG’s dynamische tone mapping prachtige resultaten opleveren en daarmee maakt de tv het beste van zijn kleurbereik en helderheid. Witnuances en intense kleuren worden uitstekend bewaard. Alleen heel donkere HDR10-scènes lijden wat onder het beperkte aantal zones, die beelden worden iets té donker. De QNED91 ondersteunt ook Dolby Vision, maar geen Dolby Vision IQ zoals bij de oled-modellen.

Uitstekende beeldverwerking

Naast een uitstekende kalibratie toont deze LG ook sterke prestaties voor beeldverwerking. Dat dankt de tv aan zijn Alpha 8-processor die verbeterd werd met eigenschappen en functies die vorig jaar nog exclusief voor de Alpha 9-processor waren. We kunnen zelfs zeggen dat de LG geen echte zwakke plekken meer heeft. Deinterlacen van 1080i-beelden zoals die van live tv, doet hij prima zodat je zelden nog een gekartelde rand ziet. Upscaling en ruisonderdrukking maken van oudere content mooie 4K-beelden, al kun je van oudere videocontent zoals dvd’s geen wonderen verwachten. Via een superresolutie-bewerking kan de tv wat fijn extra detail toevoegen, dat werkt goed voor HD-materiaal, maar kan bij dvd’s bijvoorbeeld wel voor een wat overbewerkt resultaat zorgen. De ruisonderdrukking kan ook kleurstroken in zachte gradiënten wegnemen.

©LG Electronics

Een lcd-paneel heeft minder bewegingsscherpte dan een oled-paneel, en dus maskeert het fijn detail in snelle actiescènes. Bewegende voorwerpen hebben soms een wazige rand of tonen een beperkt sleepspoor. LG biedt met Motion Pro verschillende opties om dat te elimineren, maar introduceren op hun beurt juist weer andere problemen, dus deze functie kun je beter uit laten staan. Heb je een hekel aan schokken in het beeld wanneer de camera snel beweegt, activeer dan de Trumotion-functie. Zeker voor sport is dat prettig, maar voor film blijft het vaak een kwestie van smaak.

Degelijke audio

De QNED91 is uitgerust met een 2.2-systeem van 40 watt, en ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X. Onze filmfragmenten klonken prima met een aangename warme klank en een vleugje ruimtelijkheid. Die echte surround sound-ervaring kan je uit dit soort systeem niet halen, zelfs niet met ondersteuning voor de modernste audioformaten. Dat AI niet altijd de juiste resultaten geeft, werd hier bevestigd. De tv heeft een AI-Pro mode voor geluid, maar die klonk erg slecht, zeker voor muziek. In de muziek audiomode konden we het resultaat wél waarderingen, als loop je daar wel tegen beperkingen aan wanneer je voor hardere muziekgenres zoals metal kiest. Met het volume op ongeveer driekwart hoor je de woofer trillen in het chassis en gaat de bas uit de bocht. Al bij al een degelijk resultaat, in lijn met deze categorie. 

WebOS 24, helaas met reclame

De smart tv-omgeving van LG, WebOS, heeft veel goede punten. Zo vind je nagenoeg alle streaming-apps op dit platform, zowel internationaal als lokaal. Daarnaast heeft LG op de 2024-versie van webOS naast Airplay 2 ook Google Cast geïmplementeerd zodat je vanaf je smartphone, Android of iOS, moeiteloos content naar de tv kunt streamen. Apps en andere functies zijn gegroepeerd in zogeheten Quick Cards, zodat je gemakkelijk bepaalde functies kunt terugvinden.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Er zijn Quick Cards voor Thuis-hub, Sport, Thuiskantoor, Games, Muziek, Toegankelijkheid en sinds kort ook voor Leren en Groeien. De lay-out van WebOS zelf is vrij eenvoudig en ook redelijk compact zodat je niet nodeloos hoeft te scrollen om iets te vinden. De Magic Remote van LG waarmee je een cursor bestuurt door naar het scherm te wijzen blijft ook een belangrijke factor in het gebruiksgemak. Aangezien smart tv-platformen nog steeds evolueren is het ook erg fijn om te weten dat LG nu vijf jaar lang de nieuwste versie van WebOS op je tv belooft te plaatsen. In dit overzichtsartikel vind je alle info over webOS.

Toch heeft LG wat ons betreft een foute beslissing genomen. De fabrikant toont namelijk nu reclame op het Home-scherm, en die reclame is in tegenstelling tot bij andere fabrikanten niet beperkt tot content, maar kan bijvoorbeeld ook een sportwinkel of automerk tonen. Dat is echt wel het laatste wat we willen. Zelfs de screensaver kan reclame tonen (al zagen daar gelukkig alleen LG’s eigen LG Channel-dienst). Je kunt de reclame uitschakelen via de instellingen, iets dat we dan ook van harte aanraden.

Conclusie

De 65QNED91T6A kan zijn miniled-beloftes niet echt waarmaken. Het aantal zones in de achtergrondverlichting is vrij laag, waardoor er maar een beperkte verbetering van het contrast is. Ook op het gebied van piekhelderheid scoort hij niet overdreven goed. Als we naar concurrenten in deze categorie kijken, zoals Hisense of TCL, dan bieden die meer zones, beter contrast en meer piekhelderheid. LG slaat de plank verder ook mis door reclame op het Home-scherm toe te laten, dat zetten we onverbiddelijk uit.

Ondanks die beperking levert de tv nog voldoende contrast en piekhelderheid, en gecombineerd met een ruim kleurbereik en zeer goede beeldverwerking levert dat alsnog erg mooie beelden. De tv is op zijn best in verlichtte woonkamer. Hij ondersteunt Dolby Vision, maar geen HDR10+. LG vangt dat uitstekend op door zijn eigen dynamische tone mapping. Dat illustreert dat goede beeldverwerking net zo belangrijk als puur contrast of piekhelderheid. WebOS is een prima smart tv-systeem met ruim aanbod apps en functies en nu ook met de garantie voor vijf jaar nieuwe versies voor het OS. De prijs is wat ons betreft echter nog iets te hoog.