ID.nl logo
De do’s en don’ts van kinderfoto’s delen op social media
© Reshift Digital
Huis

De do’s en don’ts van kinderfoto’s delen op social media

Je ziet het vaak bij mensen die voor het eerst ouders worden: de Facebook-profielfoto verandert in een foto van het kind en bijna alle posts hebben wel iets van doen met de kleine. Hartstikke schattig natuurlijk, en helemaal niet vreemd: als je vader of moeder wordt, dan ben je zeker in de eerste jaren continu met je kind bezig. Dat vraagt om representatie in social media, maar is het wel slim om al die kinderfoto’s te delen?

Laten we voorop stellen dat de foto’s en video’s die je van je kind online zet, door jou zijn gemaakt. Jij hebt dus het auteursrecht en mag het daarom gebruiken. Echter heb je, als het om je kind gaat, geen portretrecht. Natuurlijk bepaal jij als ouder wel allerlei dingen voor je kind, en dat mag je wettelijk gezien ook, maar een portretrecht kent geen leeftijd. Tegelijkertijd kan een kind, zeker als het heel jong is, niet aangeven of bepalen of het ermee akkoord is dat je die foto plaatst.

De regel is dan ook dat je als ouders op zich een foto van het kind mag plaatsen, zolang deze niet schadelijk is voor de persoon op de foto. Achteraf kan een kind nog wel vragen de foto te verwijderen, maar dat kan alleen als de foto commercieel wordt gebruikt of schade aan het kind toebrengt. En ja, als ouder ben je wel de aangewezen persoon om je kind te beschermen. Dat geldt natuurlijk sowieso voor wat er online gebeurt. En met één foto kun je al veel informatie weggeven, ook al is deze erg onschuldig.

©PXimport

Je dochter viraal

Er is met de komst van social media veel verandert. Waar we vroeger op een verjaardag met onze familie vakantiekiekjes deelden, doen we dat nu met al onze online connecties. Plaats je eenmaal een foto op het internet, dan staat die daar voor altijd. Stel je voor dat je een foto maakt van je kind die scheel kijkt naar een lolly in haar mond. Een foto die om wat voor reden dan ook viraal gaat (misschien omdat er een meme van wordt gemaakt).

Hoewel dat een heel grappige foto is met de beste bedoelingen, kunnen vreemdelingen daar op het internet allerlei nare dingen van maken. Natuurlijk kun je je dan op je auteursrecht of het portretrecht van je kind beroepen, maar als zoiets eenmaal viraal is gegaan, dan is het natuurlijk al te laat. Komt je kind vervolgens op een sollicitatiegesprek, dan moet zij steeds weer dat gesprek hebben over die kinderfoto. Haar online spiegelbeeld waar ze niet zelf voor heeft gekozen.

Bovendien kunnen niet alleen wildvreemden toegang tot de foto krijgen: ook grote techbedrijven als Facebook, Twitter en Google. Vooral Facebook is al vaker op het matje geroepen voor hoe het omgaat met de privacy en veiligheid van mensen. Maar zelfs als dit nu helemaal in orde zou zijn, dan nog weten we niet hoe de wetgeving over 10 jaar is, of hoe deze bedrijven zelf besluiten over 10 jaar met onze gegevens en foto’s om te gaan. Sta je hierbij stil, dan kun je tot de keuze overgaan om je kinderen niet meer op je eigen social media te zetten.

©PXimport

Je kinderfoto op Facebook

Aan de andere kant, als je normaliter al veel van je eigen leven deelt op social media, dan vind je het wellicht moeilijk om zodra je kinderen hebt dat niet te doen. En steeds alleen vakantiefoto’s van jou alleen of met je partner is weer niet zo representatief voor jullie fijne familievakantie. Of misschien wil je niet altijd in de clinch liggen met opa’s en oma’s die wél die kiekjes van de kleinkinderen willen delen. Je kunt ervoor kiezen om een normale, gewone, aangeklede vakantiefoto te delen op je Facebook. Zeker als je exact weet wie van je Facebookvrienden de foto te zien krijgen. Dat biedt uiteraard zeker geen garantie, maar is mogelijk iets intiemer dan iets helemaal openbaar te zetten. Al hangt dit ook af van wie jij tot je vrienden rekent op Facebook.

Kortom, er zijn veel variabelen en dus ook veel meningen. De een maakt nog voor het kind is geboren al een Instagram-account voor hem of haar aan, de ander doet er alles aan om helemaal niets van zijn of haar kind op het internet terug te kunnen vinden. Of je kiekjes deelt van je kinderen, dat is uiteindelijk als ouder aan jezelf. Wees je er echter van bewust dat een baby hierin geen keuzes kan maken, maar dat je wel al een online identiteit voor iemand vastlegt.

Nu hoeft dat niet te betekenen dat het kind zelf als het ouder is niet een eigen, andere online identiteit aan te nemen, maar stel je voor dat een foto viraal gaat, dan kan het moeilijk zijn hieraan te ontsnappen. Voel je je hier niet prettig bij, wees dan niet bang om op je strepen te staan bij opa’s, oma’s, basisscholen of de crèche. De een noemt het een recht, de ander een plicht, maar er is sowieso voor ouders een rol in de bewaking van de privacy van hun kind. Het is aan elke ouder voor zich om te bepalen hoever hij of zij hierin gaat.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.