Van goedkope smarthomeproducten denken we vaak dat ze onveiliger zijn dan duurdere slimme apparaten. In dit artikel bespreken we in hoeverre dat klopt en of je je zorgen moet maken als je huis vol staat met koopjes.

Vrijwel elk apparaat is tegenwoordig verbonden met internet. Denk aan smart-tv’s, slimme verlichting en slimme speakers. Er zijn zelfs slimme wasmachines, slimme koelkasten en slimme tandenborstels. Al deze apparaten maken ons leven makkelijker en efficiënter, bijvoorbeeld door de lampen automatisch aan en uit te doen of te meten hoelang en hoe goed je je tanden poetst. 

Een smarthome kent veel voordelen, maar is tegelijkertijd een aantrekkelijk doelwit voor criminelen. Slimme apparaten verzamelen doorgaans veel informatie over gebruikers en hun gedrag. Met die gegevens kan mogelijk achterhaald worden wanneer je thuis bent, hoe gezond je bent en zelfs wat je financiële situatie is. Ook vormen smarthomeapparaten voor criminelen een toegangsweg naar andere apparaten die met hetzelfde netwerk verbonden zijn, zoals een smartphone of laptop.

Voordat je je huis vult met slimme apparaten, is het verstandig om over de mogelijke privacyrisico’s na te denken en eventuele beveiligingsmaatregelen te nemen. Het is in elk geval goed je te realiseren dat er risico’s aanwezig zijn bij alle smarthomeapparaten, ook bij de bekende dure merken. Van goedkope smarthomeproducten wordt gedacht dat de risico’s nog groter zijn, omdat ze mogelijk over minder geavanceerde beveiligingsfuncties beschikken en minder vaak updates ontvangen om kwetsbaarheden te dichten.

Lees ook: Wat is een bridge voor je smarthome en wat kun je ermee?

©AndSus - stock.adobe.com

Zijn goedkope slimme apparaten slechter beveiligd?

Zoals bij alle goedkope producten en diensten kun je je bij slimme apparaten afvragen of je niet betaalt met iets anders dan geld, bijvoorbeeld met je privacy. Vooropgesteld: dit hoeft niet altijd het geval te zijn, maar om kosten te besparen zullen fabrikanten van goedkopere apparaten eerder geneigd zijn om voor minder geavanceerde beveiligingsfuncties te kiezen. 

Zo kan het zijn dat er op de encryptie en het aantal beveiligingsupdates wordt bezuinigd. Goedkopere smarthomeproducten worden dan ook vaak geleverd met een zwak standaardwachtwoord of een open netwerkpoort. Dat maakt ze eenvoudiger te compromitteren door criminelen.

Daarnaast bestaan er zorgen over de herkomst van goedkope slimme apparaten; de meeste smarthomeapparaten voor een prikkie zijn afkomstig uit China, waar fabrikanten te maken hebben met minder strenge regels op het gebied van privacy en beveiliging. Ook wordt er gedacht dat Chinese fabrikanten of zelfs de Chinese overheid toegang hebben tot de data die de smarthomeapparaten verzamelen. 

Onderzoeksplatform Pointer ontdekte (inmiddels heel wat jaren geleden) bijvoorbeeld dat het Chinese smarthomeplatform Tuya (dat gebruikt wordt door smarthomeproducten van onder meer HEMA, Action, Lidl en Kruidvat) meer informatie deelt met zijn servers dan je lief is. Tuya zegt zelf overigens dat het aan alle nationale en internationale beveiligings- en privacynormen voldoet.

Luisteren ze mee?

Uiteraard moeten we ook een kanttekening plaatsen: van slimme apparaten uit andere landen, zoals de Verenigde Staten, kunnen net zo goed gegevens worden ingezien door de fabrikant. Zo zijn er bij slimme speakers zoals Google Home en Amazon Echo zorgen dat medewerkers meeluisteren met gesprekken. Ook kon Amazon met zijn Ring-deurbellen op kritiek rekenen voor het delen van videogegevens met politiediensten zonder toestemming van de gebruikers. Inmiddels is het hiermee gestopt.

Uit een recent onderzoek in opdracht van de Autoriteit Consument & Markt en de Rijksinspectie Digitale Infrastructuur blijkt bovendien dat de meerderheid van populaire smarthomeapparaten, waaronder slimme babyfoons, lampen, wasmachines en smart-tv’s, geen updates ontvangt. De ACM en RDI vinden dan ook dat fabrikanten en verkopers te weinig doen om slimme apparaten veilig te houden. 

Het is dus lastig om overtuigend te kunnen stellen welke smarthomeproducten veilig zijn en welke niet. Daarom is het slim om voor je overgaat tot aankoop te onderzoeken of het smarthomeplatform of product waar je oog op is gevallen (recent) in het nieuws is geweest wegens beveiligingsproblemen of privacyrisico’s. 

Ook interessant: Besparen? Met sensors maak je je huidige domme apparaten slim

©rh2010

Zo houd je je smarthome veilig

Hoewel er geen garantie is dat een apparaat honderd procent veilig is, zijn er wel enkele manieren om de kans op een veilig product te vergroten. Zo doe je er verstandig aan om alleen bekende, gerespecteerde merken te kopen. Merken die langer bestaan, zijn doorgaans veiliger dan onbekende merken. 

Daarnaast verlaag je het risico op veiligheidsproblemen als je slimme producten aanschaft bij een bekende Nederlandse webshop of in een fysieke winkel. Platforms zoals AliExpress, Wish, Banggood kun je beter vermijden, maar ook bij Amazon en Bol.com worden er (veelal door externe verkopers) smarthomeproducten van onbekende merken verkocht. 

Ook ben je beter af met slimme apparaten die je zonder internetverbinding kunt gebruiken, al kun je je smarthome dan alleen bedienen als je thuis bent. Denkaan apparaten met draadloze protocollen zoals Zigbee, Z-Wave, Matter en Thread. Met deze lokale protocollen loop je minder risico om gehackt te worden. Verbind je een slim apparaat met internet, zorg er dan voor dat je een veilige hub gebruikt.

Wijzig de inlog!

Niet alleen welke producten je koopt, maar ook wat je ermee doet, is van invloed op de veiligheid van je smarthome. Zo doe je er verstandig aan de vaak makkelijk te kraken inloggegevens die een slim apparaat vanuit de fabriek krijgt, direct te wijzigen. 

Ook is het niet gek om je modem- of routerinstellingen eens onder de loep te nemen. Je modem of router vormt namelijk de toegangspoort tot je thuisnetwerk waarmee je slimme apparaten verbonden zijn. Zorg voor een sterk wachtwoord en installeer meteen nieuwe updates zodra ze beschikbaar worden.

Verder ben je als gebruiker zelf verantwoordelijk voor het updaten van je slimme apparaten. Check met enige regelmaat of er een update beschikbaar is, en installeer deze dan direct. In de meeste gevallen gebeurt dit niet automatisch, je moet zelf actie ondernemen.

Meer weten? Lees meer over het beveiligen van je smarthome

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.