Voor wie zijn fiets graag meeneemt op vakantie of regelmatig nieuwe fietsroutes rijdt, is een fietsdrager onmisbaar. Er zijn verschillende manieren om je fiets te vervoeren, maar welke is voor jou het beste? We zetten de voor- en nadelen van trekhaakdragers, dakdragers en achterklepdragers voor je op een rij. Zo ben je er zeker van dat je je fietsen veilig vervoert, zonder in te leveren op rijcomfort en gemak.

Ook interessant: Dit zijn vijf stevige fietsendragers voor hooguit 700 euro

Een fietsendrager maakt het eenvoudig om je fiets(en) zonder al te veel inspanning over lange afstanden te vervoeren. Of je nu naar een fietsvakantiebestemming rijdt of een route wilt fietsen die zich wat verder weg bevindt: een fietsendrager biedt flexibiliteit en vrijheid. De dragers zijn doorgaans zó ontworpen dat je de fiets(en) veilig kunt vervoeren, zonder bang te zijn dat je ze onderweg verliest of dat het schade toebrengt aan je auto of fiets(en). We bespreken de voor- en nadelen van de verschillende opties, zodat je een weloverwogen keuze kunt maken.

Trekhaakdragers

Een trekhaakdrager is makkelijk in gebruik en bovendien eenvoudig te bevestigen aan je auto. Sommige van dit soort fietsendragers hebben een kantelfunctie, waardoor de kofferbak toegankelijk blijft zonder dat je de drager hoeft te verwijderen. Een trekhaakdrager biedt doorgaans plek voor meerdere fietsen. De trekhaakdrager is dan ook geschikt voor wie graag met het hele gezin op (fiets)vakantie gaat, omdat je – afhankelijk van het model – tot wel vier fietsen kunt meenemen. Ook zijn trekhaakdragers tegenwoordig steeds vaker geschikt voor e-bikes, maar het is belangrijk dat het maximale draagvermogen van de trekhaak het hoge gewicht aankan. 

Hoewel een trekhaakdrager als een erg aantrekkelijke optie klinkt, heb je uiteraard wel een auto mét een trekhaak nodig. Lang niet alle auto's hebben er standaard een. Een andere auto kopen is overigens ook niet nodig. Vaak kun je achteraf nog een trekhaak op je auto laten bevestigen. Dit kost je ongeveer tussen de 800 en 1.100 euro. Het is dan wel handig om een auto te hebben die ook daadwerkelijk extra gewicht kan dragen. Dan heb je nog de kosten voor de drager zelf. Voor een fietsendrager voor twee e-bikes ben je al snel minstens 450 euro kwijt.

Ook is het goed om te weten dat een trekhaakdrager het zicht naar achteren kan beperken. De fietsen staan immers pal achter de achterklep. Het verminderde zicht kan het lastiger maken om bijzondere verrichtingen uit te voeren, zoals parkeren of achteruit rijden. Je bent ook verplicht om een witte kentekenplaat te gebruiken zolang de fietsendrager aan je auto bevestigd zit. Door het formaat en het gewicht van een trekhaakdrager kan het daarnaast een uitdaging zijn om hem op te bergen in periodes dat je hem niet gebruikt. 

Lees ook: Fietsendrager monteren op de trekhaak je auto? Dit is de beste manier

©Alena

Dakdragers

Een dakdrager lost een paar nadelen van de trekhaakdrager op. De kofferbak blijft namelijk goed toegankelijk en doordat er geen fietsen achterop staan, wordt ook je zicht niet beperkt. Dit zijn de voornaamste redenen om een dakdrager te verkiezen boven een trekhaakdrager. Ook is de prijs te overzien; dakdragers zijn al verkrijgbaar voor enkele tientjes per drager, al kan de prijs oplopen tot boven de 100 euro. Je auto moet echter wel over een dakrails beschikken. Dit kan afhankelijk van het automodel op een later moment worden aangebracht.

Tegelijkertijd zorgt de locatie van de fietsen op het dak voor een aantal nieuwe uitdagingen. Je moet nu namelijk rekening houden met de doorrijhoogte in onder meer parkeergarages, tunnels en tolpoorten. Mogelijk moet je op reis voor een andere, minder snelle route kiezen. Ook moeten de fietsen ook op een of andere manier op het dak worden bevestigd. Het hoog moeten tillen van de fietsen kan bovendien fysiek uitdagend zijn. Daardoor zijn zwaardere fietsen zoals e-bikes geen goede match. Daarnaast vangen de fietsen tijdens het rijden een hoop wind, wat niet alleen je brandstofverbruik omhoog brengt, maar ook voor geruis kan zorgen. Het verschilt per persoon of je dat laatste als storend ervaart. Verder is er plek voor maximaal drie fietsen.

Achterklepdragers

Achterklepdragers zijn erg interessant voor mensen die slechts zo nu en dan hun fiets willen vervoeren. De drager is makkelijk te bevestigen en weer te verwijderen. Vaak heb je niet eens gereedschap nodig. Dit type fietsdrager is bovendien ideaal als je een auto zonder trekhaak en dakrails hebt. Een achterklepdrager neemt daardoor minder extra kosten met zich mee en is goedkoper in aanschaf dan de andere opties die al in dit artikel zijn genoemd. Je hebt er al een voor rond de 100 euro. 

De voordelen van een achterklepdrager zijn echter niet eindeloos, want deze fietsdrager is doorgaans minder stabiel en stevig. Dit merk je vooral bij hogere snelheden en hobbelige wegen. Ook is er doorgaans iets minder ruimte voor de fietsen. Reken op maximaal twee en soms drie fietsen. Daarnaast is het niet mogelijk om er een e-bike mee te vervoeren, vanwege het lage draagvermogen dat een achterklepdrager aankan. 

Een van de nadelen van trekhaakdragers blijft bovendien in stand, want het zicht naar achteren wordt ook hier beperkt. Doordat de drager aan de achterklep wordt bevestigd, loop je ook iets meer risico op schade aan de lak van de auto of de fietsen wanneer de drager niet op de juiste manier wordt gebruikt. Ook niet onbelangrijk: het openen van je kofferbak kan afhankelijk van het model vrij lastig zijn als de drager is bevestigd. 

Lees ook: Zo weet je of een fietsendrager geschikt is voor je auto én je fiets(en)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.