Als je een trotse bezitter van een iPad 1 of iPad 2 bent, zal het je zijn opgevallen dat het apparaat bij gebruik van de USB-poort op sommige computers meldt dat er niet opgeladen kan worden.

Het zal je niet verrassen dat de iPad meer eisen stelt aan een oplaadpunt dan iPods en iPhones. Sommige USB-poorten - vooral deze op oudere computers en op de meeste USB-hubs - bieden niet genoeg stroom om een iPad in gebruik op te laden. Of de iPad opgeladen kan worden - en hoe snel dat gebeurt - hangt af van hoe je de iPad gebruikt.

Lees ook:

iPad aansluiten op een extern scherm

13 Onmisbare iPad 2 accessoires

iPad zakelijk gebruiken wordt interessanter

9 Typische iPad-problemen

Verwarrend? Klopt. Hier is een lijstje met opties gebaseerd op onze ervaringen, Apple's officiële support website en de informatie die Apple aan onze zustersite Macworld.com doorstuurde:

[list]De iPad wordt het snelst opgeladen met de meegeleverde 10 watt USB-adapter. Deze laadt de iPad binnen een paar uur op, zelfs als je de iPad tegelijkertijd gebruikt.

Wanneer je verbonden bent met een high-power USB-poort - zoals je die terugvindt op recente Macs en de officiële stroomadapter van de iPhone - dan laadt je iPad ook op, maar trager. (Hoeveel trager precies is niet bekend.) Sommige USB-hubs bieden high-power USB-poorten, maar de meesten niet. Ook de USB-poorten van de meeste Windows pc's en laptops bieden niet genoeg stroom.

Wanneer je de iPad verbindt met een reguliere USB-poort - die van oudere Macs, USB-hubs en Windows pc's - wordt de iPad niet opgeladen wanneer deze aan staat, maar wel (traag) in slaapstand. Wat verwarrend werkt is dat je de mededeling 'Opladen uit' te zien krijgt, waardoor je kunt denken dat de iPad nooit wordt opgeladen via een gewone USB-poort. Apple verzekert ons dat de tablet wel degelijk wordt opgeladen. (Vergelijk het met het lampje in de koelkast die je nooit uit ziet gaan, maar die wel degelijk uit gaat bij het sluiten van de deur.)[/list]

Als je de specifieke verschillen tussen oudere en nieuwe Macs wilt weten, kun je hier te rade gaan naar het antwoord op vragen over jouw specifieke situatie. Het komt erop neer dat Intel-gebaseerde Macs en MacBooks sinds eind 2007 over poorten beschikken die in plaats van 500mA (milliampère) op 5V (volt) doorgeven, zijn uitgerust met poorten die 1200mA op 12V kunnen leveren. Dit is voldoende om het apparaat op te laden terwijl het gebruikt wordt.

Uit tests blijkt dat de iPad inderdaad niet wordt opgeladen als deze aan een Windows pc of hub hangt, maar dat het niveau van de batterij ook niet daalt. Je hoeft bij gebruik van een iPad op je computer dus nooit bang te zijn dat je de batterij daarmee leegzuigt.

De iPad is een zuinig apparaat, maar vereist desondanks meer energie dan de gemiddelde USB-poort kan bieden. Daarin verschilt de tablet niet van veel externe USB-harde schijven, die ook niet genoeg hebben aan de standaard 500mA.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.