De formule van Oppo is bekend en wordt ook voor deze Reno10 Pro weer toegepast. Op papier en in de hand een prachtige smartphone, maar het gaat mis zodra je ‘m aan zet. Hoe dat precies zit lees je in deze Oppo Reno10 Pro review.

Ondanks dat Oppo veel geld in de Nederlandse markt heeft gepompt zijn de beste smartphones van het Chinese merk behoorlijk zeldzaam in het straatbeeld. Kijken we naar de populariteit van het merk op bijvoorbeeld de smartphonepagina van Kieskeurig.nl, dan moeten we flink scrollen voordat het merk voorbijkomt tussen alle Samsung- en Apple-smartphones. En de Oppo-smartphones die voorbijkomen, zijn in lagere prijssegmenten te vinden. Dat terwijl Oppo in alle prijsklasses vertegenwoordigd is. Zo ook met deze Oppo Reno10 Pro, die vanaf 659 euro verkrijgbaar is.

Lees ook: de beste smartphones van nu

Het lijkt er op dat de nieuwe Oppo Reno10 Pro niet snel bij de goed verkopende smartphones gaat scharen, want de formule voor dit redelijk hoog geprijsde toestel lijkt het Chinese merk blijft onveranderd. Dat houdt in dat er zeker indruk gemaakt wordt, kijken we naar het ontwerp van de smartphone en specificaties. En kijken we naar de prijsklasse, dan liggen er mogelijk wel kansen. 659 euro is een soort hoge middenklasse-prijs, waarin je ook kunt kiezen voor een Pixel 7 van Google, een Samsung Galaxy S23 en een iPhone SE . Aangezien het laatste toestel relatief oud is, lijken er kansen te liggen voor Oppo.

Knappe smartphone

Het ontwerp van de smartphone mag er wezen, dankzij licht afgebogen schermranden en een dunne rand aan de zijkant oogt het toestel scherp. Ook de achterkant (die van matglas gemaakt is) loopt net zo rond af als voorkant. Het camera-eiland complimenteert het ontwerp helaas niet, de drie zwarte cirkels in een ovaalvormig figuur doen denken aan drie kookpitjes. Desondanks is de Oppo Reno10 Pro een juweel te noemen.

Maar wel een kwetsbaar juweel. Want door een overvloed aan glas (wat altijd gevoelig is voor barsten en krassen) en dunne randen ligt het toestel wel lekker in de hand, maar voelt de smartphone ontzettend gevoelig voor val- en stootschade. De smartphone zonder hoesje gebruiken voelde erg onveilig, maar zo’n hoesje doet het ontwerp weer teniet. Fijn is overigens wel dat er op het scherm een screenprotector geplaatst is.

Met een knap scherm

Ook het scherm zelf is oogstrelend.  Het scherm heeft een doorsnee van 6,7 inch en een beeldverhouding van 20 bij 9. Een flink scherm en een flink toestel dus, dat dankzij zijn gebogen randen niet onwerkbaar groot is. Qua kleurweergave en helderheid valt de smartphone positief op, ook kun je kiezen om het scherm een verversingssnelheid van 120 hertz te geven voor soepel lopen beeld. Of 60 hertz, wat accuvriendelijker is.

Onder het scherm is de vingerafdrukscanner geplaatst, wat inmiddels gebruikelijk is voor vrijwel alle nieuwe Android-smartphones. De vingerafdrukscanner werkt best vlot en accuraat zoals je mag verwachten. Net als het feit dat de selfiecamera met een gat bovenin het midden van het scherm geplaatst is. Deze camera kan ook gebruikt worden voor gezichtsherkenningsontgrendeling. Houdt er echter wel rekening mee dat onder andere Oppo onlangs in het nieuws is geweest omdat deze manier van smartphone-ontgrendeling niet altijd even veilig is.

Qua aansluitingen moet je het alleen doen met een usb-c-poort. Er is geen audiopoort. Opslaggeheugen uitbreiden met een geheugenkaartje zit er ook niet in, hoewel een tweede simkaart wel weer mogelijk is.

Intern ook knap voor elkaar

In deze prijsklasse kun je niet altijd de beste Snapdragon-chipset verwachten. Deze vind je niet in de Oppo Reno10 Pro. De Snapdragon 778G presteert echter prima in zowel praktijk als benchmarks. Fijn is ook dat Oppo er liefst 12GB aan werkgeheugen in heeft gepropt. Dat is bovengemiddeld veel. Onze uitvoering beschikt ook over 256GB opslaggeheugen, wat genoeg moet zijn om het ontbreken van een geheugenkaartslot op te vangen.

De smartphone gaat ongeveer anderhalf à twee dagen mee op een opgeladen accu. Dat is redelijk lang voor een 4.600 mAh accu, alhoewel dat natuurlijk erg afhankelijk is van je gebruik. Oppo heeft de onderdelen en software wat dat betreft zuinig afgesteld. Wil je meer uit de accu halen, dan kun je altijd nog 5G uitzetten of de schermverversingsnelheid op 60 hertz zetten.

Dat opladen gaat verschrikkelijk snel dankzij de 80watt-snellader die bijgesloten is. Dat is nogal een verschil met de topsmartphones van Apple, Samsung en Google, die niet over snellaadfunctie beschikken vanwege mogelijke snellere accuslijtage op langere termijn. Groot pluspunt is dat Oppo de adapter gewoon in de doos meelevert. Een draadloze oplaadfunctie ontbreekt echter. Dat is iets wat de concurrentie wél weer biedt.

Camerasysteem is degelijk

Oppo weet dat een goede camera belangrijk is om mee te scoren bij groot publiek. Het merk zet er dan ook dik op in met ontwikkelingen en marketing. Zo ook deze Oppo Reno10 Pro. De smartphone is aan de achterzijde uitgerust met drie camera’s: een groothoeklens (8 megapixel), zoomlens (32 megapixel) en een primaire camera met 50 megapixel. Aan de voorkant zit een 32 megapixelcamera. Drie camera’s aan de achterzijde die alle drie een duidelijke camerafunctie hebben. Dat is fijn. Geen overbodige extra macrolenzen dus die je in praktijk niet gebruikt.

Verkijk je overigens niet op het hoge aantal megapixel: de resolutie wordt teruggeschaald naar 12 megapixel om wel de vastgelegde details te kunnen gebruiken - zonder dat je opslag nodeloos volloopt. Desgewenst kun je foto’s ook in de volle resolutie opslaan.

In praktijk komen de primaire camera en de zoomcamera het beste uit de bus. Veel details en kleuren worden vastgelegd. Bovendien staan de camera’s hun mannetje bij bijvoorbeeld schaduwdelen, tegenlicht of weinig licht. De nachtmodus kan niet tippen aan die van Samsung- en Google-smartphones in dezelfde prijsklasse: minder detail en vooral meer beweging. De groothoeklens is kwalitatief tot veel minder in staat dan de andere twee lenzen.

Oppo probeert vooral de portretmodus in het zonnetje te zetten. Maar de Reno10 Pro is echt wel een klasse minder dan (wederom) Google, Samsung en Apple op dit gebied. Niet alleen is er een vervelende sluitervertraging die bewegingsonscherpte veroorzaakt, ook wordt de scherptediepte niet zo goed bepaald, waardoor sommige randen onscherp zijn en het vaak geen natuurlijke portretfoto wordt. Zelfs met gunstige lichtomstandigheden.

Al met al moet ik concluderen dat het camerasysteem geen indruk maakt. Maar wel in staat is om degelijke foto’s te schieten. De concurrentie ligt voor op Oppo, en dat verschil lijkt alleen maar groter te worden. De slimme softwarematige aansturing die Samsung, Google en Apple loslaten op de aansturing van de lenzen maakt het verschil.

Tot zover het goede van de Oppo Reno10 Pro

Zoals ik in het intro van deze review al aangaf gaat het bij Oppo (en andere Chinese merken zoals Xiaomi, Honor, Huawei en Oppo’s zustermerken) mis wanneer je de smartphone inschakelt. De Oppo Reno10 Pro draait op de recentste Androidversie: Android 13. De ondersteuning schiet hierbij gewoonweg tekort. Met twee Android-versiesupdates en drie jaar veiligheidsupdates in het verschiet scoort Oppo ronduit onvoldoende op het gebied van ondersteuning. Samsung (vier versie-updates, vijf jaar ondersteuning), Google (drie versie-updates, vijf jaar maandelijkse veiligheidsupdates en directe uitrol) en Apple hebben dit veel beter voor elkaar en zijn daarmee een betere keuze als het op veiligheid en functionaliteit aan komt.

En dat ColorOS is toch echt wel een paar flinke stappen terug ten opzichte van de Androidbasis die Oppo gebruikt. Het oogt allemaal ontzettend rommelig en kinderlijk gekleurd. Maar dat is iets persoonlijks. Waar het vooral misgaat is de ongeloofelijke hoeveelheid voorgeïnstalleerde rommel-apps die je voor je kiezen krijgt: bloatware. Aan Google-apps ontkom je niet in Android. Maar een tweede browser, een twee applicatiewinkel (die niet eens werkt), een tweede fotogalerij zijn gewoon niet nodig. De telefoonbeheer-app voegt werkelijk niks toe. En dan is er nog een enorme overdaad aan voorgeïnstalleerde apps die er waarschijnlijk alleen maar op staan omdat Oppo daar wat voor terugkrijgt: mobiele pay-to-win-games, privacy-minachtende social media apps, winkel-apps zoals Amazon en Joom, Booking.com, Netflix en veel meer. Kersje op deze vreselijke taart: Lang niet al deze overbodige apps kun je verwijderen.

Ook ongezien is de Android-basis er niet beter op geworden met ColorOS. Om accu te sparen worden hongerige apps die op de achtergrond draaien afgesloten. Dat is niet fijn als je die apps juist gebruikt. Onder batterijbeheer kun je batterijhongerige apps met een druk op de knop afsluiten en zien hoeveel batterijtijdswinst je ermee boekt. Dat is leuk. Maar in praktijk komt het er op neer dat zo’n app weer op de achtergrond gestart moet worden, wat meer rekenkracht - en dus energie kost. En je systeem en apps instabieler maken.

Alternatieven voor de Oppo Reno10 Pro

Zoals duidelijk wordt heeft Oppo een wereld te winnen op softwaregebied, om bijvoorbeeld de cameraprestaties in lijn te brengen met die van Samsung, Google en Apple of de volwassen-ervaring te bieden van iOS en de Android-basis. Hierdoor zijn er gewoonweg beter alternatieven dan deze Oppo Reno10 Pro.

Apple valt wel af in deze prijscategorie. De iPhone SE uit 2022 was al verouderd en een afrader toen deze op de markt verscheen. Samsung heeft met de Galaxy A54 een telefoon die wat minder luxe voorkomt, maar een stuk betaalbaarder is en verder een redelijk gelijkwaardige ervaring biedt. De Galaxy S23, eerder genoemd in deze review, is op alle fronten een veel betere keuze. Met name de software en camera maken het verschil ten opzichte van deze Reno10 Pro.

Toch heeft Google het beste alternatief in handen: de Google Pixel 7 is behoorlijk goedkoper en biedt een betere camera, draadloos laden, betere software en snelle updates. Alleen het snelle laden en goede accuduur vind je niet terug op de Pixel 7.

Conclusie: Oppo Reno10 Pro kopen?

Om de Oppo Reno10 Pro een goede keuze te laten zijn in z’n prijsklasse hoeft het merk niet terug naar de tekentafel. De smartphone doet veel goed: het scherm, de prestaties, snelladen en het ontwerp zijn pluspunten. Om er positief uit te springen ten opzichte van merken die de smartphonemarkt domineren moet Oppo echter meer liefde besteden aan de software. ColorOS, met al zijn bloatware en matige update-ondersteuning biedt niet de ervaring die je mag verwachten. Ook zal betere software de camera-prestaties ongetwijfeld veel goed doen, want ook die loopt niet in lijn met de grote jongens.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.