Hoewel ze één van de aller grootste telefoonfabrikanten ter wereld zijn richt Oppo zijn pijlen slechts sinds afgelopen kwartaal op de Nederlandse markt. In eerste instantie met opvallende Find X (999 euro) met pop-up camera, nu met een model in het midden-hoge segment: de 599 euro kostende Oppo RX17 Pro.

De focuspunten van dit model zijn de camera, de accu, het scherm, en het design. Geen gek idee, want precies dat zijn de aspecten van een smartphone waar de meeste consumenten om geven. Direct bij het uitpakken maakt de RX17 Pro dan ook een goede indruk; hij ziet er aantrekkelijk uit, heeft een uitstekende scherm-to-bezel verhouding met slechts een dun randje onderin en een kleine notch bovenin. Ondanks de dunne randjes blijft het wel een forse telefoon met zijn 6,4 inch aan scherm. Niet geheel ontoevallig lijkt de Oppo RX17 Pro op de OnePlus 6T.

©PXimport

Mooi voor het oog

De achterzijde geeft een aantrekkelijk effect met de juiste lichtinval. Onze groene variant oogt nog relatief ingetogen, de paarse variant met een prachtige kleurovergang naar turquoise die we al even konden vasthouden is ontegenzeggelijk de aantrekkelijkere van de RX17 Pro familie. Om die te beschermen levert Oppo direct een eenvoudige cover mee. Kleinigheidje, maar desalniettemin fijn.

Met zijn amoled-display gooit de RX17 Pro hoge ogen. De resolutie van 2340 bij 1080 is niet zo hoog als die van de Samsung Galaxy S9/S9+, subjectief oogt het prima scherp. Dankzij de amoled-techniek is het contrast hoog, zijn de zwartwaardes perfect en komen de kleuren uitstekend tot hun recht. De maximale helderheid zou wel wat hoger kunnen, niet voor deze tijd van het jaar, maar 420 nits is krap wanneer je komende zomer op het strand ligt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Eigenschappen van de Oppo RX17 Pro

Een 3,5mm jack ontbreekt, als schamel doekje voor het bloeden levert Oppo levert een USB Type-C hoofdtelefoon mee. Tot onze spijt heeft dat niet geholpen met het waterdicht maken van dit model. De vingerafdruklezer zit in het scherm gebouwd, wat een chique oplossing is zelfs als het unlocken van je telefoon een tikkie langer duurt dan een high-end losse scanner. Face unlock a la Apple werkt uitstekend en snel, al zal je in het donker toch op de vingerafdruklezer moeten terugvallen.

Wat specificaties betref is de Oppo RX17 Pro geen monster. Een Snapdragon 710 is echter een prima mid-range CPU die feitelijk alle moderne apps soepel kan draaien. Ook games zoals Fortnite of PUBG mobile lopen soepel, dus als er ergens bespaard moet worden vinden we deze keuze alleszins acceptabel. Een echte die-hard gaming smartphone is het niet, want bij een typische horizontale grip houdt je al snel je vingers op de (verder redelijk klinkende) speakers. 6GB werkgeheugen vinden we ruim voldoende, en we zijn positief verrast dat Oppo niet bespaard heeft op de opslag: maar liefst 128 GB aan geheugen plus de optie om dat uit te breiden met een SD kaart. In dat geval lever je wel de Dual Sim functionaliteit in; vrij gangbaar in moderne telefoons. NFC ontbreekt op de iets goedkopere RX17 Neo, maar is wel aanwezig op deze RX17 Pro.

©PXimport

Uitstekende accu en camera

De ruime 3700 mAh aan accucapaciteit is in twee stukklen gesplitst, een opvallende doch slimme keuze. Met hun snelle SuperVOOC oplader (deze krijg je erbij) zijn ze namelijk in staat deze twee accu’s tegelijk op te laden, en daarmee ongekend snel. Nog geen 45 minuten voor een volle lading is al vlot, maar vooral de mogelijkheid om een lege telefoon in 10 minuten naar 40% te krijgen is erg indrukwekkend. Tel daarbij een uitstekende accuduur op bij gebruik, actieve dagen zijn geen enkel probleem met accu over, en we hebben een batterij topper in handen. Draadloos opladen krijgen we niet, maar is eenvoudig te vergeven gezien het bovenstaande.

De andere uitblinkers zijn de camera’s, want die heeft Oppo uitstekend in orde. Daglicht foto’s met de primaire 12 megapixel f/1,5 camera zijn uitstekend, dualpixel autofocus stelt nimmer teleur, HDR doet zijn ding goed, het is enkel de iets hogere opnamevertraging vergeleken met de Samsung Galaxy lijn waar we een kanttekening van moeten maken. Er is een derde camera op de achterzijde aanwezig, maar gek genoeg is het nog wachten op een update die deze derde camera activeert.

Wat de Oppo goed doet is de selfie camera, want de 25 megapixel f2,0 camera aan de voorzijde is ronduit uitstekend. Niet alleen voorziet de RX17 Pro je van een bovenal aangenaam plaatje om naar te kijken, maar de vele opties in de software om je selfie op tal van (veelal genuanceerde, o.a. de optie tanden iets te witten) manieren nog wat aantrekkelijker te doen ogen zal ze door velen in dank worden afgenomen.

Oppo legt zelf de focus op de nacht modus van de camera. Begrijpelijk, want die laat eveneens weinig te wensen over, vooral de sfeer van beperkte belichting komt goed naar voren. Oppo zal dat grotendeels te danken hebben aan de slimme software. Of in elk geval niet aan de derde camera die ze hebben toegevoegd, want vooralsnog blijft deze extra camera onbenut.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Color OS

Iets minder te spreken zijn we over Oppo’s eigen ColorOS software, hun variant op Android 8.1 Oreo. Ten opzichte van stock Android zijn een aantal basale veranderingen doorgevoerd die wat lastig te begrijpen zijn. Denk aan de locatie van sommige menu en interface opties, zelfs de richting waarin je swipet in de fotogalerij is onnodig omgedraaid. Met een beetje handigheid eenvoudig op te lossen, maar we vragen ons hardop af: waarom tijd investeren in het aanpassen van software die juist in zijn basale vorm zo aangenaam werkt. Tevens geven we Oppo mee dat we anno 2018 een helder update beleid verwachten te zien op de productpagina: welke Android versies en hoe lang zijn security updates gegarandeerd? Informatie die nu ontbreekt.

©PXimport

Conclusie: Oppo RX17 Pro kopen?

Met de RX17 Pro heeft Oppo een sterk product in handen. Precies de elementen die een typische consument waardeert zijn uitstekend in orde: de accuduur is uitstekend, hij laadt uitzonderlijk snel, de foto’s (en vooral de selfies) zijn uitstekend, het scherm oogt aangenaam, en hoewel geen specs-beest is het een vlotte telefoon in de praktijk. De grote uitdager is de eerder genoemde OnePlus 6T en de inmiddels grofweg even dure Samsung Galaxy S9+ zijn, wiens scherm, primaire camera en processor nog wat beter zijn, plus de voordelen heeft van waterdichtheid en veel meer naamsbekendheid in Nederland. In onze optiek zou Oppo door dichter bij een schone Android ervaring te blijven een aantrekkelijk pluspunt kunnen scoren ten opzichte van die concurrent, maar het huidige ColorOS noemen we vooralsnog geen voordeel boven de alternatieven. Aan de andere kant heeft Oppo met dubbel zo veel opslag, een betere selfie camera en vlotter opladen dan een S9 toch een aantal objectief sterke punten in handen die hem de moeite waard maken.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!