Libratone staat als bedrijf bekend om zijn kleurrijke speakers, maar nu waagt het Deense bedrijf zich aan een nog beter draagbaar audio-apparaat, namelijk een koptelefoon. De Libratone Q Adapt komt in twee versies: oordopjes en een on-ear-headphone, die in alles is geoptimaliseerd voor de iPhone. Die laatste hebben wij mee de stad in genomen – de plek waar de Q Adapt het best tot zijn recht komt.

De Q Adapt is namelijk een on-ear-koptelefoon met actieve ruisonderdrukking, wat inhoudt dat het omgevingsgeluid digitaal wordt geneutraliseerd en een ‘schonere’ versie richting je oren wordt gestuurd. Dat werkt in de praktijk behoorlijk goed, maar daarover later meer. Lees ook: De beste koptelefoons van 2016.

Uiterlijk en materiaal

Eerst maar eens kijken naar dat wat het eerst opvalt: de looks. Daarin doet de koptelefoon van Libratone goede zaken. Doordat de Q Adapt een on-ear-koptelefoon is, heb je niet te maken met enorme oorschelpen die je halve gezicht afschermen. In plaats daarvan zijn het kleine, schijfvormige speakers die met een metalen buis aan elkaar zijn bevestigd. De kussentjes zelf zijn zacht, maar door de veerkracht waarmee de koptelefoon zich aan je hoofd klampt, kan hij voor mensen met een wat breder gelaat nog wel eens wat vervelend gaan zitten.

©PXimport

De bovenkant van de koptelefoon is bekleed met een soort stof, en door het kussen erin rust hij prima op je hoofd. Fijn is dat de lengte is aan te passen door een schuifsysteem zonder ‘tussenstops’, zodat je de koptelefoon op elke denkbare hoogte kunt instellen en niet aan vooraf bepaalde maten vastzit.

De Q Adapt is er in twee kleuren: wit en donkergrijs-zwart. De in-ear-versie is er ook in een huidskleurige versie en in het roze.

Gebruiksgemak

Veel verstand van koptelefoons hoef je niet te hebben als je de Q Adapt wil gebruiken. Zet de koptelefoon aan, zet bluetooth aan op je smartphone en de verbinding wordt automatisch gemaakt. Je kunt natuurlijk ook gewoon de meegeleverde audiojack gebruiken, maar de bluetoothverbinding werkt prima. Op drukke plekken wil hij nog wel eens kort haperen en één keer werd de verbinding verbroken en moest ik hem handmatig weer herstarten, maar over het algemeen is de verbinding via bluetooth stabiel.

Libratone heeft op meer vlakken nagedacht over gebruiksgemak, al komt dat niet overal even goed uit de verf. De oorkussens zijn namelijk een soort touchscreen, waarbij je door met je vinger in de rondte te scrollen het volume kunt aanpassen. In de praktijk werkt dat wat onhandig, maar het is zeker beter dan je telefoon uit je broekzak pakken. Handig is ook dat je de muziek kunt pauzeren door twee vingers kort op de oorschelp te leggen, of het geluid even kunt muten en de noise cancelling te pauzeren door hetzelfde met je hele hand te doen.

Geluid

De geluidsweergave is misschien wel de achilleshiel van de Q Adapt, en dat is voor een koptelefoon natuurlijk een vervelende constatering. Het is niet zo dat het geluid slecht is, maar het bereik valt wat tegen en vooral de basweergave is niet te vergelijken met andere koptelefoons uit deze prijsklasse. Er valt nog een en ander te regelen in de app, maar dat voelt eerder als een spoedreparatie dan als een echte feature.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

In de hoge tonen kan de Q Adapt wel weer prima mee met de rest. Toch klinkt het geluid door de wat mindere basweergave soms wat hol, al is dat bij on-ear-headphones wel vaker het geval. Hou je echter van een extra diepe bas, dan is de Q Adapt misschien niet de juiste koptelefoon voor je.

Noise cancelling

De noise cancelling in de Q Adapt is omgedoopt tot CityMix, en dat is geen toeval. Libratone zet de Q Adapt in de markt als de perfecte koptelefoon voor het stadsleven. De touchkussens zijn daar een belangrijk onderdeel van, maar minstens net zo belangrijk is de ruisonderdrukking. En die werkt meer dan naar behoren.

De ruisonderdrukking kent vier standen, waartussen je kunt wisselen door een knop onderaan de rechter oorschelp of via de Libratone-app. In de laagste stand worden alleen de hardste geluiden wat verminderd, handig als je door een drukke straat fietst. Wil je even een momentje voor jezelf naast het monument op de Dam, dan kun je kiezen voor de hoogste stand, waarin alles behalve sirenes en gillende mensen wordt gereduceerd tot een gezellig gemompel.

De ruisonderdrukking werkt erg goed, al wilde de app een enkele keer niet meewerken, waardoor het uit- en aanzetten van de koptelefoon noodzakelijk was. Door de bocht genomen is het echter een feature die terecht erg belangrijk wordt gemaakt, en die vooral handig is als je veel door een drukke stad forenst (en daarbij niet continu je telefoon uit je broekzak wil halen om de noise cancelling aan of uit te zetten.

©PXimport

Conclusie

De Libratone Q Adapt On-Ear is een mooi ogende koptelefoon die bij veel kledingstijlen en gezichtstypes past. Hij zit wel wat strak om je hoofd en van on-ear moet je natuurlijk houden. De bediening is op papier ontzettend handig en hoewel het in de praktijk soms wat tegenvalt, is het alsnog een stuk beter dan de hele tijd je telefoon bij de hand houden. De geluidsweergave is een probleem voor mensen die van een diepe bas houden, want in dat opzicht kan de Q Adapt niet mee met zijn prijsgenoten. Groot pluspunt is echter de actieve ruisonderdrukking CityMix, die met een druk op de knop op de koptelefoon of in de app wisselt tussen vier standen, van het afvijlen van scherpe randjes tot het bijna volledig blokkeren van omgevingsgeluid. Mede door die feature betaal je wel 249 euro, en dat is voor een koptelefoon met een matige basweergave wel wat veel.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.