Vorige week plofte hij bij me op de deurmat: de iPhone X. Goed, hij werd me in de handen gedrukt, en dat is maar beter ook, want het blijkt dat van alle iPhones tot nu toe, de X het snelste kapot gaat bij vallen. Ik heb er een paar dagen flink mee gestoeid, en heb inmiddels een goed beeld kunnen vormen van het toestel.

Dat het een duur toestel is hoef ik je niet te vertellen. De grote vraag is natuurlijk wat je daar precies voor terugkrijgt, en of dit toestel je het Apple-gevoel teruggeeft dat de afgelopen jaren een beetje is weggezakt.

Design

Ik heb het er vorige week al even over gehad: het design van de iPhone is fantastisch. Het toestel voelt superluxe, de randen glanzen prachtig, en de glazen voor- en achterkant maken het allemaal extra luxe. Interessant is de TrueDepth-camera aan de voorkant, die zorgt voor een uitsparing in het display. Ik gaf in de hands-on al aan dat ik dat een prachtig ontwerp vond, en dat mijn vrouw het superlelijk vond. Interessant genoeg blijkt vrijwel elke man die ik deze week mijn iPhone heb laten zien die uitsparing mooi te vinden, terwijl vrouwen het in de regel niets vinden. Geen idee wat dat betekent, maar het is wél een interessant smaakverschil.

©PXimport

In combinatie met de prijs van het toestel, zorgt het design wel voor een voortdurende angst. Ik kan me niet herinneren dat ik óóit zo bang ben geweest om mijn iPhone te laten vallen. Mijn kinderen vragen voortdurend of ze even op mijn iPhone mogen, en het antwoord is steevast ‘nee’. De iPhone 7 Plus was natuurlijk ook al niet heel goedkoop, maar die gaf ik, zonder hoesje, én zonder angst probleemloos aan mijn kinderen. De enige die hem ooit heeft laten vallen was ik. Het uiterlijk is zo fraai dat het je voortdurend herinnert aan het feit dat je een peperduur toestel in je handen hebt. Betekent dat dat het design te luxe is? Integendeel, het betekent simpelweg dat je aan alles voelt dat dit toestel te duur is. Tel daarbij op dat uit tests blijkt dat je iPhone na één keer stuiteren waarschijnlijk niet meer te gebruiken is (het scherm werkt dan niet meer) én bijna 600 euro kost om te repareren, en je begrijpt dat je een toestel hebt dat je bijna niet eens uit je zakt durft te halen. Ik heb daar nooit last van gehad, maar behandel dit toestel al een week als de prinses op de erwt.

©PXimport

Display

De iPhone X is de eerste iPhone die wordt geleverd met een OLED-display. Van het idee werd ik razend enthousiast, want de displays van de Galaxy-toestellen maakten me altijd nogal jaloers. In alle eerlijkheid: dat doen ze nog steeds. Het display van de iPhone X is mooi (zéker het feit dat het van rand tot rand is), maar om het spectaculair te noemen, zo ver wil ik niet gaan. Het is mooi, superhelder, maar op de een of andere manier benadrukt dat het display verder niet heel spectaculair is. Ik moet eerlijk zijn: Samsung misbruikt contrast in het kwadraat, en de displays zijn superhelder en het beeld spat van het scherm, maar erg realistisch zijn ze vaak niet. Apple geeft enorm veel om kleurechtheid en het zou kunnen dat het display daarom ietwat tegenvalt. Dat gezegd hebbende, waar Apple van houdt, daar lig ik niet zo wakker van. Het is mijn telefoon en mijn verwachting en ik denk dat veel meer mensen hier tegenaan zullen lopen. In dat opzicht lijkt Apple een beetje vergeten dat wij niet allemaal designers zijn die vinden dat kleurechtheid heilig is. Kortom, ik ben nog steeds een beetje jaloers op het display van de Galaxy S8, zelfs al is het display van Apple misschien realistischer.

Thuisknop

Alles went, zo óók een ontbrekende Thuisknop heb ik afgelopen week ervaren. Toen ik het toestel net in handen had, ergerde ik me enorm aan het ontbreken van die knop, en kon ik niet met de interface uit de voeten. Dat stoorde me enorm – en eigenlijk nóg – omdat Apple voor mij gelijk staat aan een fijne intuïtieve interface. Na bijna een week ben ik aan die interface gewend, getuige het feit dat ik op de iPhone 7 Plus van mijn vrouw probeerde omhoog te vegen om haar toestel te ontgrendelen, maar intuïtief? Nee, dat weiger ik het te noemen. Ik vind het nog steeds belachelijk dat je twee keer op je standby-knop moet drukken om de download van een appje te bevestigen.

Oh trouwens, mocht je het niet weten, dat ding is dus stiekem helemaal geen standby-knop meer. Als je hem ingedrukt houdt, komt Siri je begroeten, maar je iPhone X start er niet opnieuw door op. Daarvoor moet je die knop in combinatie met de volume omhoog-knop indrukken (en sorry, dat vind ik beláchelijk). Zo zijn er meer kleine nadelige dingen: het stoort me dat ik niet kan weergeven hoeveel procent batterij ik nog heb (past niet in de interface), en is het sluiten van appjes echt ongelooflijk omslachtig. Hoewel ik na een week aan de interface gewend ben, kan ik maar één conclusie trekken: het weglaten van de Thuisknop is een noodgreep en Apple heeft dat niet goed opgelost. Over weglaten gesproken, de koptelefoonpoort ontbreekt nog altijd. En nog altijd zijn daar geen goede argumenten voor te vinden.

©PXimport

Face ID

Die Thuisknop is verdwenen omdat Apple graag een display wilde van rand tot rand. Dat betekent dat Touch ID, waar Apple de afgelopen jaren flink in geïnvesteerd heeft, plotseling van tafel moest worden geveegd. Face ID komt daarvoor in de plaats, en eerlijk is eerlijk: de technologie werkt uitstekend. Met bril, zonder bril, mijn toestel herkent me zonder problemen…bij voldoende licht. Wel stoort het me dat ik goed, recht in de camera moet kijken, terwijl het bij Touch ID voldoende was om mijn toestel vast te houden. Bovendien, als je ’s nachts in bed even je iPhone wilt ontgrendelen, dan hoef je geen hulp van Face ID te verwachten (terwijl dat theoretisch wel zou moeten lukken, dankzij de infraroodsensor). Ergens wel begrijpelijk, maar een stap terug, want Touch ID werkte wel gewoon in het donker. En dan ga je je toch afvragen, hoe kan het dat ik méér betaal, maar functionaliteit moet inleveren.

Toen ik mijn iPhone X net had, dacht ik dat hij niet goed functioneerde. Wanneer ik notificaties ontving, stond er alleen melding, de inhoud werd niet getoond. Dit bleek dus een extraatje te zijn van Face ID: pas als je iPhone ziet dat jij je telefoon in handen hebt, dan wordt de inhoud van deze notificaties getoond. Supertof, maar wederom, heb je weinig licht, dan zie je dus alleen melding staan. Tof idee, maar in de praktijk stoor ik me er meer aan dan dat het me helpt (uiteraard kun je het uitschakelen).

©PXimport

TrueDepth-camera

Die TrueDepth-camera heeft natuurlijk meer in z’n mars dan alleen maar Face ID. Het is in de basis dezelfde 7-megapixelcamera als in de vorige serie iPhones, met een aantal extra functionaliteiten. Die functionaliteiten zorgen voor, bijvoorbeeld, de mogelijkheid om Animoji’s te animeren en foto’s te nemen in Portrait Lighting-modus. Over die Animoji’s schreef ik vorige week al in de hands-on, die zijn hilarisch. Maar wat ik al vreesde bleek al snel waarheid: er is niemand die me zo’n geanimeerde emoticon kan terugsturen, want ik ben de enige idioot in mijn omgeving met een smartphone van 1329 euro, dus de lol is er snel vanaf. Héél snel. Door de TrueDepth-camera zouden ook de filters van Snapchat beter moeten werken, maar daar merk ik nog weinig van, de maskers wiebelen nog net zo over mijn hoofd als ik die draai in vreemde hoeken. Wellicht is dat een kwestie van tijd, en moet Snapchat de app nog optimaliseren.

©PXimport

Portrait Lighting vind ik in alle eerlijkheid een aanfluiting. Ik ben groot fan van de portretmodus die werd geïntroduceerd bij de iPhone 7 Plus. Die modus maakt fenomenale foto’s waardoor ik regelmatig de vraag krijg: schiet je die gewoon met je smartphone? Dezelfde verwachting had ik voor Portrait Lighting-modus, al wist ik door het testen van de iPhone 8 Plus al dat het weinig spectaculair was. Ik heb het dan vooral over de theatermodus, die ervoor zorgt dat de persoon op de voorgrond wordt geïsoleerd op een zwarte achtergrond. De iPhone 7 en 8 Plus hebben daar twee camera’s voor nodig, de iPhone X kan het dankzij de TrueDepth-camera met infrarood. Kunnen is echter een groot woord. Het spijt me, het ziet er gewoon niet uit, en dat wordt benadrukt omdat Portretmodus zo briljant is. Het ziet er letterlijk uit alsof iemand iets te hard heeft geknipt in Photoshop. Delen van het gezicht vallen weg, en andere delen achtergrond blijven juist met een klein randje zichtbaar, waardoor het er gewoon slordig geknipt uitziet. Wat natuurlijk wel gaaf is, is dat portretmodus ook in de TrueDepth-camera zit. Het werkt nét iets minder goed dan de gewone camera, maar nog steeds goed genoeg om indruk te maken met je selfies.

©PXimport

Camera’s aan de achterkant

Interessant is dat Apple niet meer verwijst naar de camera’s aan de achterkant als iSight-camera’s, maar als ‘camera’s aan de achterkant’. Op z’n website (en in de presentatie) gaf Apple hoog op over de camera’s, die een grotere en snellere 12 MP-sensor zouden hebben, een nieuwe kleurenfilter en diepere pixels. Ik heb de camera uiteraard uitvoerig getest. Het belangrijkste verschil zit hem wat mij betreft in de optische beeldstabilisatie van de telelens. Als het buiten flink zonnig is, en je neemt foto’s van een kleurrijke situatie, zul je verschil zien tussen de foto’s die je neemt met een iPhone X en een iPhone 7 Plus, maar niet schokkend veel. Het is in situaties met minder licht dat de X laat zien wat hij in z’n mars heeft. Zelfs bij erg weinig licht kun je nog goede foto’s schieten, dat verschil met de 7 Plus is niet te missen en, laten we niet vergeten, die was ook al niet slecht.

©PXimport

Eerder in deze recensie heb ik al aangegeven hoe blij ik ben met de Portret-functie, en die is alleen nog maar beter geworden. Waarom? Door optische beeldstabilisatie dus. Wanneer je een portretfoto schiet, dan moet je je toestel uiteraard wel goed stilhouden voor een goed resultaat, waardoor het soms ook even duurt voor je je foto kunt schieten, en je eerder geneigd bent om te gaan voor de gewone modus. Omdat de telelens nu optische beeldstabilisatie heeft, is het nemen van goede foto’s in de portretmodus veel eenvoudiger en dat levert echt prachtige plaatjes op. Ik wás al verliefd op deze functie, maar nu wil ik ermee trouwen. Verder is het gewoon een fantastische camera, maar dat was het ook al in de iPhone 7 Plus en natuurlijk de 8 Plus.

©PXimport

AR

De iPhone X wordt door Apple gepresenteerd als het ultieme apparaat voor Augmented Reality, dankzij de dubbele camera en de A11 Bionic Chip. Ik ben geen programmeur en geen data analist. Ik geloof absoluut dat als je diagnostische tests loslaat op de iPhone X, dat hij op het gebied van AR beter scoort dan de iPhone 7 en 8. Maar als consument merk je daar op dit moment niets van. Niet weinig, niets! Welke AR-game of app ik ook installeerde, hij werkte net zo goed op mijn X als op mijn 7 Plus. En natuurlijk, het kan zo zijn dat dat over een paar maanden anders is, en dat de apps zo zwaar en geavanceerd worden dat de iPhone 7-serie dat niet meer trekt. Maar laten we eerlijk zijn, als dat een half jaar duurt (en dat duurt het zeker, dan zitten we al in mei / juni en staat het nieuwe toestel alweer voor de deur. Een iPhone X kopen voor AR? Het is dikke vette onzin.

Batterij

Apple geeft altijd netjes op hoe lang je doet met de batterij van je smartphone. Dat is allemaal leuk en aardig, maar je hebt niets aan die statistieken. Ja, als je tien uur achter elkaar actief bent op Wifi, of veertien uur alleen maar aan het bellen bent. In werkelijkheid is dat niet hoe je een iPhone gebruikt. Je gebruikt immers álles door elkaar heen. Spelletjes, mail, internet, Netflix (waarbij video en internet dus worden gecombineerd) enzovoort. Dat verklaart dus ook waarom je iPhone veel sneller leeg is dan die tien a veertien uur die Apple je belooft. Ik heb mijn iPhone X nu een kleine week gebruikt, en tot nu toe ben ik erg enthousiast. Het is nog steeds niet zo dat ik vier uur in de trein kan zitten en daarna met een halfvolle batterij zit. Wél is het zo dat ik met mijn iPhone X die reis durf te maken zonder een powerbank, omdat ik weet dat ik het wel ga redden. Combineer dat met het feit dat er steeds meer draadloze oplaadpunten zijn, en je batterijzorgen zijn voorbij. Overigens, saillant detail: wist je dat je met een draadloze oplader niet kunt Candy Crushen tijdens het opladen? Het ding moet namelijk op de lader liggen. Nooit over nagedacht, maar bloedirritant. Stiekem gebruik ik dus af en toe nog een kabeltje.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Processor

Dit is een recensie van de iPhone X. Technisch gezien zou ik je nu met feiten en benchmarks om de oren kunnen smijten, en dan heb ik mijn werk gedaan. Ik heb die benchmarks gedraaid en het zal je niet verrassen: de iPhone X is supersnel (maar opmerkelijk genoeg niet sneller dan de iPhone 8 Plus). Maar boeit dat? Totaal niet. De iPhone 7 Plus heeft bij geen enkel spel gehaperd in het afgelopen jaar en ik verwacht niet dat hij dat komend jaar zal doen. De iPhone X is super, supersnel, maar dat is dus wel een gevalletje naar de supermarkt in je Ferrari: je hebt die snelheid (voorlopig) totaal niet nodig.

Conclusie

Wanneer je alles zo op een rijtje zet, zou je de indruk kunnen krijgen dat ik de iPhone X geen goede telefoon vind. Het tegendeel is waar: ik vind het een fantastisch toestel. Maar daar zit direct de crux: ik vond mijn iPhone 7 Plus ook een fantastisch toestel. Ik keek uit naar de Animoji, maar die ben ik inmiddels zat. De camera is fantastisch, maar dat was de vorige camera ook. TrueDepth voegt weinig toe, en Face ID werkt echt heel goed, maar is niet gemakkelijker dan Touch ID, in sommige gevallen zelfs minder gemakkelijk. De iPhone X is een fenomenaal toestel met een mooi (maar niet briljant) display, en een prachtig design. Echter, de enige reden die ik kan verzinnen om hem te kopen, is omdat het een cool ding is om te hebben. Functioneel heb je er op dit moment namelijk totaal geen reden voor.

Aangezien de Samsung Galaxy S25 – ongeacht het model dat je kiest – flink wat opties huisvest, is een handig overzichtsartikel wel op z’n plaats. In dit artikel behandelen we enkele Good Lock-opties, het Always on Display en nog veel meer.

Als je net in het bezit bent van een Samsung Galaxy S25, kan er een hoop op je afkomen. Now Brief, Now Bar, de persoonlijke conciërge – om over al die andere AI-functies nog maar te zwijgen. Daardoor zou je bijna niet meer de moeite nemen om het systeem verder te verkennen, omdat je in één klap veel te veel informatie moet verwerken.

Met dit artikel helpen we je een handje op weg in die zoektocht, zodat je weet waar je kunt beginnen of waar je specifieke functies kunt vinden. We beginnen met een AI-optie – de enige die we benoemen in dit stuk.

Reflecties verwijderen

Het is namelijk mogelijk reflecties uit fotomateriaal te verwijderen. Zulke reflecties leg je vaker op foto's vast dan je zou willen en kunnen echt afdoen van het onderwerp dat je wilt vastleggen. Daarom is het handig om te weten dat je die kunt verwijderen. Dat kon ook al op de Galaxy S24, maar voor dit jaar is de optie handig genoeg om het nog eens te benoemen. Als je een reflectie wilt verwijderen, open je de galerij op je S25 en selecteer je de foto waar die op te zien is. Veeg nu een keer omhoog, zodat er meer informatie in beeld komt te staan.

©Wesley Akkerman

In de foto zie je een aantal opties, zoals Remasteren, Live effect, Achtergrondvervaging en (de belangrijkste) Reflecties wissen. Het kan zijn dat je even horizontaal moet scrollen als de laatste optie niet in beeld staat. Tik nu op Reflecties wissen. Geef de smartphone een paar seconden om z'n magie de ruimte te geven. Je ziet de inmiddels bekende Galaxy AI-sterren in beeld verschijnen en zodra die verdwenen zijn, is (als het goed is) de reflectie ook verwijderd. Mocht je de laatste knop niet tegenkomen, dan zijn er simpelweg geen reflecties in de foto te vinden.

Alles over Edge-vensters

De Edge-vensters zijn ook een onderdeel dat we al eerder tegenkwamen, maar nog steeds relevant zijn. Deze optie is standaard geactiveerd binnen One UI 7 en is bereikbaar via de slimme balk aan de rechterkant. Je opent het venster door vanaf de rand over het balkje te vegen. Daar vind je een aantal AI-mogelijkheden terug, evenals apps die je recent hebt gebruikt. Mocht het venster bij jou toch zijn uitgeschakeld, ga dan naar Instellingen en zoek in het zoekveld op ‘edge’. Selecteer Edge-vensters en zet de schuifregelaar om.

©Wesley Akkerman

Als je het venster wilt aanpassen, kun je dat het best doen via de balk. Roep het Edge-venster op en tik daarna op het tandwielsymbooltje onderin. Nu kun je kiezen uit Apps, Personen, Taken en nog veel meer onderdelen. Selecteer de optie die je wilt gebruiken. Dat kunnen er eventueel meer zijn; een tweede venster bereik je door nogmaals over de balk te vegen.

Als je de inhoud van de omgeving wilt aanpassen, druk je onderin op het potloodsymbooltje. En goed om te weten: via de instellingen kun je het Edge-venster naar de linkerkant te verplaatsen. Handig voor linkshandigen.

Het Always on Display

Het Always on Display staat als het goed is ook standaard aan. Is dat niet het geval, open dan de instellingen en tik in het zoekveld AOD in. Selecteer vervolgens de bovenste optie. Tik op de nieuwe pagina op Always on Display. Zet de schuifregelaar naar rechts om hem aan te zetten.

Nu we hier toch zijn, kunnen we net zo goed wat instellingen aanpassen. Dat doe je door op de tekst Always on Display te tikken (naast die schuifregelaar). Dat is de plek waar je de achtergrond verandert en waar je de eventueel aanwezige Now Bar kunt uitschakelen.

©Wesley Akkerman

Overige opties staan helaas op een andere plek. Daarvoor ga je naar het thuisscherm en houd je een lege plek ingedrukt. Tik nu binnen het contextuele menu dat omhoog komt op Thema’s. Navigeer daarna naar de knop AOD. Hier kun je een ander Always on Display uitkiezen. Zit er een tussen die je wilt hebben, selecteer hem dan en druk op de downloadknop. Na het downloaden moet je nog op de knop Toepassen drukken om je keuze te bevestigen. Let wel op, want sommige achtergronden kosten geld – maar er zitten genoeg gratis opties tussen.

Vergeet Good Lock niet

Tot slot leggen we de nadruk op Good Lock. Dit is een app vol experimentele functies voor Samsung Galaxy-toestellen. Je moet de app eerst downloaden uit de Galaxy Store. Rechts bovenin zie je een vergrootglas – als je daarop tikt, kun je vervolgens Good Lock invoeren en de zoekopdracht starten. Tik op de app en vervolgens op de downloadknop om de installatie te beginnen. Zodra je de app opent, zie je een horizontaal scrolbare balk met verschillende onderwerpen. Maar je kunt ook beginnen met verticaal scrollen.

©Wesley Akkerman

Binnen Good Lock zie je een aantal handige modules die de ervaring met de Samsung Galaxy S25 zeker kunnen verhogen. Modules die we aanraden zijn One Hand Operation + (voor bediening met één hand), Theme Park (waarmee je zelf thema's samenstelt) en Keys Cafe (waar je zelf een toetsenbord mee instelt). Maar ook RegiStar (voor het instellen van het snelmenu) en de Camera Assistant kunnen van grote waarde zijn. Binnen deze omgeving tref je nog veel meer modules aan, dus neem zeker even de tijd om de omgeving goed te verkennen.

Sony brengt met de Bravia Theatre Bar 6 een 3.1.2-soundbar die niet veel plaats inneemt en toch Dolby Atmos-geluid belooft. Hoe bevalt deze soundbar in de praktijk? In deze review lees je daar alles over.

De Bravia Theatre Bar 6 is de meest recente soundbar van Sony. Het is een goedkoper model (adviesprijs 499 euro) vergeleken met de twee Bravia Theatre Bar-soundbars die vorig jaar verschenen. Dat waren twee forse topmodellen, hier spreek je over een compacter 3.1.2-model dat voor een lagere prijs en uitgerust met minder speakertjes toch een Dolby Atmos-ervaring wil bieden. Heb je een kleinere tv of wil je gewoon geen immens grote geluidsbalk in je woonkamer? Dan ben jij de doelgroep van deze Sony.  

Toch is de Bravia Theatre Bar 6 geen budgettoestel. Hij kost iets meer dan budget en komt met een draadloze subwoofer en Sony's eigen Geluidsveld-technologie. Bij de high-end Theatre Bar 9 en Theatre Bar 8 (en ook bij de prijzige Bravia Theatre Quad met vier aparte speakers) is deze virtuele geluidstechniek (Virtual Surround Engine) heel effectief in het creëren van een grote geluidsbubbel in de woonkamer. De Theatre Bar 6 heeft echter veel minder speakers ingebouwd (5) dan die andere toestellen.

©Sony

De Geluidsveld-functie creëert een geluidsbubbel in de woonkamer.

Focus op de essentie

De Bravia Theatre Bar-soundbars horen bij een nieuwe generatie toestellen bij Sony, met een nieuwe naamgeving. Vergeleken met oudere modellen én heel wat soundbars van concurrenten, ligt de nadruk nu heel sterk op een heldere bediening met een minimum aan functies. Dit moet het gebruik minder ingewikkeld maken. Een focus op de essentie, zo zou je het kunnen stellen.

Bij de Bravia Theatre Bar 6 merk je die sobere aanpak op verschillende vlakken. Streaming via wifi (zoals AirPlay of Chromecast) ontbreekt en veel ingangen ga je hier niet vinden. Er is één HDMI-eARC-ingang die je gebruikt voor de verbinding met de tv. Mocht je televisie ouder zijn en geen HDMI-eARC of -ARC hebben, dan is er nog een terugvaloptie in de vorm van een optische ingang. Die kun je echter niet gebruiken voor iets anders, zoals een cd-speler. Extra HDMI-ingangen zijn er niet, dus eventuele consoles of mediaspelers moet je rechtstreeks met het tv-toestel verbinden.

©Sony

De optische ingang gebruik je als HDMI-ARC niet beschikbaar is.

Weinig streamingopties

Muziek afspelen? Dat kan, via bluetooth. Ondersteuning is er ook voor het AAC-codec; het is ongewoon dat een soundbar een betere bluetooth-codec lust. Zoals altijd bij een soundbar heb je mogelijk een tweede optie. Slimme tv's hebben meestal ook apps van muziekdiensten zoals Spotify of Apple Music. Door zo'n app op je tv kun je dus ook playlists en albums beluisteren via de Sony-soundbar. 

Werken via de tv is zelfs een echte aanrader. 'Josephine Street' van Kiiōtō en 'Burn Alive' van The Birthday Party klinken stukken beter via de Apple Music-app op een LG 65OLEDC25 dan gestreamd vanaf Apple Music op een Samsung Galaxy S24 Ultra. Misschien komt dat wel omdat de LG-tv de muziek in Dolby Atmos aanlevert.

Maar ook 'Sterrenwacht' van Tourist LeMC en Guusje zijn in stereo via de tv voller en boeiender. Los van dat verschil, zet de Bravia Theatre Bar 6 muziek redelijk aangenaam neer. Vocals komen het sterkst uit de verf en beats zijn voor een soundbar relatief strak, maar heel breed werpt de soundbar muziek niet de kamer in. Goed voor een feestje en popmuziek in de achtergrond, kritische luisteraars zullen meer willen.

Zeer heldere app

De Bravia Theatre Bar 6 bezit niet echt veel extra functies. Dat verklaart ook waarom de Bravia Connect-app in dit geval zo sober oogt. Ook de meegeleverde mini-afstandsbediening heeft weinig knoppen. Aan de pluskant wil dat zeggen dat het bedienen van deze Sony-soundbar vlot verloopt. Verwarrend is het nooit.

In de app vind je drie geluidsmodi: Nachtmodus (dat bassen sterk tempert zodat de buren niet wakker worden), Geluidsveld en Stemmodus. Het is niet kiezen tussen de drie; je kunt een, twee of alle drie op hetzelfde moment activeren. Daarnaast is het mogelijk om het hoofdvolume en de lage tonen apart in te stellen.

Duik je dieper in de geluidinstellingen, dan blijkt de Bravia Theatre Bar 6 je toch meer instelmogelijkheden te bieden dan eerst verwacht. De meeste geluidsopties zijn echter voor specialisten. Audio DRC instellen op Automatisch is wel handig, met name in kleinere woonkamers. Het haalt wel wat dynamiek weg, waardoor knallende geluidseffecten zoals explosies en geweerschoten minder spectaculair worden. Maar het contrast tussen stille en luide momenten wordt kleiner, wat sommigen aangenamer zullen vinden.

Minimalistische lijnen

De Japanse wortels van Sony zijn vaak zichtbaar in het design van zijn AV-producten. Ook de Bravia Theatre Bar 6 is echt een toonbeeld van minimalisme. De soundbar is een bescheiden 95 cm breed, en dankzij sterk afgeronde hoeken lijkt hij nog kleiner.  Echt hoog is hij ook niet (6,4 cm), waardoor je deze soundbar probleemloos kunt plaatsen onder de meeste televisies die op een voet staan.

©Sony

Schuif de Bravia Theatre 6 echter niet helemaal onder het scherm (of in een nis in een AV-meubel). Zoals de meeste Dolby Atmos-klare soundbars heeft hij twee speakers bovenaan. Die moeten vrij richting het plafond geluid kunnen uitsturen om 3D-geluid mogelijk te maken. 

Grote subwoofer

De meegeleverde subwoofer is draadloos en kun je dus makkelijk plaatsen. Overal? Dat weer niet. Je zet de sub bij voorkeur vooraan in de buurt van het scherm, want anders klopt het qua geluid niet helemaal. Vergeleken met de soundbar is de subwoofer best fors, maar er komt dan ook aardig wat bas uit. Zo veel, dat we in onze woonkamer toch snel het subwoofervolume via de app verlaagden. 

In combinatie met Sony-tv's 

Je komt het steeds vaker tegen bij soundbars van fabrikanten die ook televisies bouwen: speciale functies als je tv en soundbar van hetzelfde merk combineert. Zowel LG, Samsung als Sony doen het. Bij de Theatre Bar 6 mis je de speciale functies van de Bar 8 en Bar 9, zoals S-Center om de soundbar tegelijkertijd met de speakers in de tv te laten spelen. Wel is er Voice Zoom 3 als je de Theatre Bar 6 hangt op een recente Bravia-tv (vanaf Bravia 5).

©Sony

De centerspeaker levert al heldere dialogen, bij Sony-tv's komt daar een 'zoom'-functie bij.

Betere dialogen

Maar ook met een andere televisie belooft de Sony betere dialoogweergave bij films en vocals bij muziek. De Bravia Theatre Bar 6 beschikt over een aparte speaker in het midden voor het centerkanaal bij surroundgeluid. Dit kanaal wordt voornamelijk gebruikt voor dialogen. Soundbars met zo'n aparte middenspeaker zijn doorgaans véél beter qua verstaanbaarheid van spraak.

Best met films

Voor we een reeks filmfragmenten en games loslaten op de Bravia Theatre Bar 6, doorlopen we enkele testtracks van Dolby en DTS. Deze bekende demo's zijn ontworpen om surround te demonstreren en ook audiosystemen te testen. Het eerste dat opvalt is dat in onze woonkamer demofilms als Santeria en Horizon beter klinken met Geluidsveld uitgeschakeld. Het is heel wat drukker en minder dynamische met de functie aan.

Bij het Audiosphere-filmpje, dat echt ontworpen is geluidjes hoog in de kamer te laten weerklinken, zorgt Geluidsveld dan wel weer voor een groter 3D-ervaring. Met wel met een iets scherpere klank. Het is dus niet altijd een goed idee en die ervaring is er ook bij het kijken op een gewone tv-avond. Soms zorgde Geluidsveld net voor scherpte en voor 'snel, zet het stiller'-momenten als er in een film actie losbarstte. Zoals gezegd is DRC inschakelen een aanrader om dat probleem te voorkomen.

Met reguliere content, zoals het derde seizoen van 'The Wheel of Time' op Amazon Video, creëert de Bravia Theatre Bar 6 wél een intense geluidsbubbel rond de 65-inch LG-tv die in de woonkamer aan de muur hangt. Deze reeks heeft een goede Dolby Atmos-soundtrack en dan merk je hier wel. Het geluidsbeeld is voor een 3.1.2-soundbar heel groot, met geluidseffecten die hoog worden gepositioneerd.

©Jamie Biesemans

De Bravia Theatre Bar 6 doet het goed met grootse Atmos-mixes zoals van Dune en Dune 2.

Ook tijdens de inleiding van 'Gravity', waarbij astronauten rondzweven in de ruimte en via de radio praten met Mission Control in Houston, worden stemmen heel breed geplaatst. George Clooneys stem verschijnt op een gegeven moment bijvoorbeeld helemaal links van het scherm, terwijl de countrymuziek echt overal lijkt te hangen. De geluidsproductie van deze film is dan ook puik, en het is fijn dat de Sony je daar van laat proeven.

De Sony-soundbar levert ook wel wat detail. Het moment dat Paul Atreides die in de eerste Dune-film een zandstorm invliegt, klinkt mét Geluidsveld ingeschakeld intensief en druk, maar kleine zaken zoals de zandstorm die langs de ramen raast komen er wel goed uit. Het is misschien geen heel luchtige, grootse surroundervaring, iets dat toch een grotere en gesofisticeerdere soundbar vereist. Maar het doet wel wat moet om je onder te dompelen, zonder je echt te omhullen.  

Conclusie 

De Sony Bravia Theatre Bar 6 is een 3.1.2-soundbar die goed presteert, weinig plaats inneemt en makkelijk te bedienen is. Grote soundbars met veel meer speakers creëren een grootser surroundgeluid dan dit kleinere toestel, maar kosten natuurlijk heel wat meer. Kijk je echter naar andere soundbars op dit 500-euro prijspunt, dan levert de Bar 6 een bovengemiddelde prestatie af. Hij is vooral sterk met films en series in Dolby Atmos; op muziekvlak overtuigt het een stuk minder. Wie toch even wil ontspannen met een playlist, raden we aan om muziek af te spelen via een app op de tv. De stemmodus werkt bovendien heel goed om de verstaanbaarheid te verbeteren.