We hebben er, naar Apple-maatstaven, lang op moeten wachten, maar inmiddels hebben we hem eindelijk in ons bezit: de iPhone X. Later deze week kun je een volledige review lezen, maar daarvoor moeten we het toestel natuurlijk wel eerst even uitvoerig testen.

Heel lang heb ik uiteraard nog niet met het toestel kunnen spelen, maar wél genoeg om een eerste indruk te krijgen. Alvast een kleine spoiler: een prachtig toestel, maar véél te duur.

Ontwerp

We hebben het ontwerp natuurlijk allemaal al gezien tijdens de Keynote, maar toen ik gisteren mijn iPhone X uit het doosje haalde, was ik alsnog positief verrast. Het toestel glimt en glanst aan alle kanten, de zilveren randen zien er ongelooflijk luxe uit, en je hebt direct het gevoel dat je iets duurs in handen hebt. Daar voeg ik dan direct aan toe: je hebt ook iets belachelijk duurs in handen, dus daar mag je dit uiterlijk ook van verwachten. Het display dat van rand tot rand loopt is echt schitterend. De uitsparing aan de bovenkant vind ik een mooi design-item, mijn vrouw vindt het verschrikkelijk. Mijn vrouw heeft doorgaans gelijk. Het glas aan de achterkant is zeer mooi, maar zorgt er direct voor dat mijn telefoon heel kwetsbaar voelt. Het gevolg: voor het eerst in tien jaar ga ik een hoesje kopen voor mijn iPhone (maar dan wel eentje die het draadloos opladen niet blokkeert).

©PXimport

Display

Het display, daar was ik misschien nog wel het meest nieuwsgierig naar. Oled, eindelijk oled! Het verschil is, mede dankzij TrueTone, duidelijk merkbaar, al viel ons op dat bij Netflix, het contrast wel bizar hoog was. Zo hoog zelfs dat ik één van de personages uit de serie Stranger Things niet eens meer goed kon zien dankzij z’n huidskleur. Dat kan niet de bedoeling zijn. Sowieso had ik hoge verwachtingen van mijn Netflix-ervaring, omdat Netflix (voor het duurste abonnement) HDR heeft ingeschakeld. In alle eerlijkheid? Het viel me vies tegen, en dat komt denk ik vooral omdat het display nog steeds een ‘redelijk’ beperkte resolutie heeft, en je toch nog redelijk wat pixels en ruis ziet. Tof display, maar voor mij geen reden om de X te kopen.

©PXimport

Interface

Tja, en dan is er natuurlijk nog de interface. Er is geen Thuisknop én geen vingerafdrukscanner. Op zich is dat geen probleem, Apple is geniaal in het ontwerpen van gebruikersinterfaces, toch? Normaal zou ik volmondig ja zeggen, maar voor de X ben ik toch een andere mening toegedaan. Ten eerste: Face ID werkt fenomenaal goed, dat moet gezegd. Ik had er mijn bedenkingen bij, maar het werkt vrijwel altijd in één keer, en niemand anders in huis kan mijn iPhone ontgrendelen. Maar die Thuisknop? Die mis ik enorm. Deels zal dat gewenning zijn, deels is het een geforceerde bende. De charme van Apple producten is dat alle interfaces identiek zijn binnen dezelfde productcategorie. Nu is dat niet zo, en moet ik ineens van boven naar beneden vegen om het controlepaneel tevoorschijn te toveren in plaats van van beneden naar boven.

©PXimport

Onhandig en onduidelijk

Wil je een app sluiten? Dan sleep je van onder naar boven, houd je de app ingedrukt, waarna er een verwijderknop verschijnt. Druk je die in, dan sluit de app. Drie handelingen! Drie! En waarom? Niet omdat het handiger is, maar omdat Apple een workaround moest verzinnen. Hetzelfde geldt voor de App Store, waar ik tegen een probleem aan liep dat ik nog nooit bij Apple heb meegemaakt: ik begreep niet wat ik moest doen. Ik drukte op download bij een app, waarna er een melding verscheen dat knipperde aan de zijkant, met de melding dat ik twee keer moest drukken. Ik drukte twee keer, overal in het scherm, maar niets werkte. Ik moest het Googlen, en pas toen werd het me duidelijk. Ik moest twee keer op de standby-knop drukken om mijn app te downloaden. Ten eerste is dat dus volledig onduidelijk, het is ook nog eens onlogisch. Ik leer er ongetwijfeld mee werken, maar moet eerlijk zijn: deze interface is geforceerd, de iPhone kan blijkbaar nog niet zonder Thuisknop.

©PXimport

De camera

Over de camera kan ik je nog niet heel erg veel vertellen, maar op basis van mijn ervaringen met de iPhone 8 Plus durf ik je te zeggen dat die camera prima is, maar niet zo spectaculair goed dat je er specifiek dit toestel voor wilt hebben. Wel kan ik je vast vertellen dat ik ook hier niet overtuigd ben van de Portrait Lighting-modus, omdat het er gekunsteld uitziet. Maargoed, die functie is dan ook nog in bètamodus.

Draadloos opladen

Het draadloos opladen werkt, uiteraard zonder problemen, al is het wel irritant dat Apple het snel opladen nog niet heeft ingeschakeld (waarom is dat eigenlijk, zeg het me Apple!). Ook vind ik het niet zo’n probleem dat de AirPower-oplader pas in 2018 komt en ik nu dus een andere oplader heb moeten aanschaffen, want ook voor mijn ‘oude’ iPhone had ik diverse laadpunten in huis. Tip: als je een draadloze oplader koopt, zorg dat hij ook een USB-aansluiting heeft, zodat andere mensen in huis ook hun toestel kunnen opladen als ze nog niet draadloos zijn.

Animoji

En dan, ik schaam me bijna om het op te schrijven: de Animoji’s. Ik wist van tevoren al dat dit een functie was die ik leuk zou vinden, en mijn zoontjes en hebben over de bank gerold van het lachen. Toch kon ik me niet aan één gevoel onttrekken: hier heb ik dus 1329 euro voor betaald. Dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk, maar het is dan ook een gevoel en geen feit. Animoji’s werken fantastisch en volgen je gezicht heel natuurgetrouw (al vind ik het raar dat je tong uitsteken geen enkel effect heeft). Ze zijn grappig om te sturen, alleen je zult tegen het feit aanlopen dat jij waarschijnlijk de enige bent in je omgeving die ze kunt sturen, en dan ook alleen maar via iMessage. Er is een trucje, door een Animoji die je gestuurd hebt via iMessage te delen via WhatsApp bijvoorbeeld, maar dat is natuurlijk totaal niet praktisch.

©PXimport

Batterij

Uiteraard kan ik je over de batterij nog geen uitvoerige informatie geven, maar mijn eerste indruk is dat de iPhone X een stuk langer meegaat dan mijn iPhone 7 Plus. Of dat echt zo is zal de komende dagen moeten uitwijzen, maar het ziet er goed uit. Overigens stoor ik me enorm aan het feit dat het voor de iPhone X niet mogelijk is om het batterijpercentage weer te geven, een functie die ik al jaren gebruik. Ik snap waarom, er is geen plek rechtsboven (dankzij die uitsparing die ik zo mooi vond), maar dit zijn van die kleine verrassingen waar je niet blij van wordt.

Conclusie:

Ik kan niet anders zeggen dat de iPhone X een prachtige smartphone is. Hij ziet er heerlijk luxe uit, het display op volledige grootte is prachtig, draadloos opladen is fijn, en laten we niet vergeten dat je met de Bionic-processor een echte krachtpatser in je handen hebt. Waarom ik dan toch erg kritisch ben over dit toestel? 1329 euro, dat is waarom. Het is niet dat ik niet zoveel geld voor een toestel wil betalen, maar het is dat ik het gevoel heb, dat dít het toestel is dat Apple had moeten introduceren als de iPhone 8, mét 4K, een draadloze oplader en ook nog eens voor de prijs van de 8. Het is allemaal supergaaf, en heel erg premium kwaliteit, maar het is teveel geld voor te weinig. Kun je daar overheen stappen, en wil je gewoon heel graag die iPhone X, dan zeg ik kopen die hap, het zal je echt niet teleurstellen. Maar heb je een iPhone 5s of 6 en ben je toe aan een nieuwe, dan raad ik je aan om gewoon lekker de 8 te kopen. Een prima toestel, ook niet goedkoop, maar wel met een heerlijke thuisknop, die ik nú al mis.

Lang werden compressors vooral gebruikt in garages, de industrie en de bouw. Moderne compressors zijn echter zo compact en goedkoop geworden, waardoor ze prima inzetbaar zijn voor doe-het-zelvers en hobbyisten. Ben je een volbloed klusser, dan kom je al snel op een punt dat je tijdens het werk echt geniet van een compressor.

Perslucht

Een compressor is een apparaat dat perslucht produceert. Met die lucht onder druk kun je verschillende werkzaamheden uitvoeren, zoals banden oppompen, oppervlakken en objecten schoonblazen, voorwerpen zandstralen, verf spuiten, en spijkers en brads schieten. Brads zijn ultrafijne spijkertjes – een soort naaldspijkers – die je onder druk in het hout schiet en die je nauwelijks ziet zitten.

Als je dus een fietsband wilt opblazen en daarna de bekleding van een stoel wilt vastnieten, dan verwissel je gewoon het pneumatische gereedschap dat aangesloten is op dezelfde compressor. Dat verwisselen gaat trouwens ontzettend snel dankzij een speciale snelkoppeling. Een belangrijk voordeel van het werken met perslucht is dat al die gereedschappen licht van gewicht zijn terwijl ze toch een enorme kracht hebben.

©Adisorn

Drukvat

Een compressor zuigt lucht aan uit de omgeving, perst die samen en stuwt de samengeperste lucht via een luchtslang naar het aangesloten luchtgereedschap. De ketel of het drukvat van een compressor doet dienst als opslagplaats van lucht die zo goed als mogelijk op een constante druk wordt gehouden. Wanneer de druk door het gebruik daalt, zal de compressor aanslaan en nieuwe lucht aanzuigen en samenpersen. Hoe meer lucht er beschikbaar is, hoe langer het gereedschap kan worden gebruikt, maar ook hoe meer ruimte er nodig is om de lucht op te slaan. Een nadeel van een groot drukvat is dat het langer duurt voordat de luchtdruk opnieuw op bedrijfsniveau is. 

Oliegesmeerd of olievrij

Er zijn verschillende soorten compressors. Er zijn lichte draagbare en minicompressors, maar als doe-het-zelver koop je beter een stevig model dat voldoende druk kan produceren. Op die manier kom je later niet tot de vaststelling dat het toestel niet krachtig genoeg is voor het gereedschap dat je op het oog hebt.

Ruwweg verdeelt men compressors in oliegesmeerde en olievrije typen. Een oliegesmeerde uitvoering is over het algemeen stiller, maar vergt wel iets meer onderhoud. De oliegesmeerde compressor is goedkoper dan zijn olievrije tegenhanger, maar je moet er wel op letten dat je regelmatig het oliepeil checkt en de olie ververst. Een nadeel is dat je oliegesmeerde toestellen beter niet kunt inzetten als het kouder is dan 5°C. De olie kan door de kou verdikken, en dat is kwalijk voor een goede werking van het apparaat. 

©Natallia

Waar op letten?

Je hoeft niet per se naar een speciaalzaak te stappen om een compressor aan te schaffen. In elke doe-het-zelfzaak zie je verschillende modellen. Toch zijn er een paar zaken waar je op moet letten. Allereerst is er het aanzuigvermogen, dat aangeeft hoe snel het drukvat zich vult en hoe vlug de benodigde luchtdruk op peil is.

Heel belangrijk is het aantal bar. Dat is de kracht waarmee de lucht naar buiten wordt geblazen. Bij al het luchtgereedschap dat in de schappen ligt, lees je hoeveel bar het nodig heeft. Als je een spijkerpistool koopt dat 8 bar nodig heeft, moet de compressor deze druk dus wel kunnen produceren. De grootte van de tank bepaalt hoelang je de beschikking hebt over een constante druk. Hoe groter de tank, hoe langer je van dezelfde druk kunt genieten. Dat is vooral belangrijk voor wie verf gelijkmatig wil spuiten.

©navintar

Prijzen

Als je een compressor aanschaft, zitten daar meestal een paar tools bij waarmee je typische basisklussen met perslucht kunt uitvoeren. Anders moet je die hulpmiddelen afzonderlijk kopen. Een compressor voor de doe-het-zelver kost om en nabij de 150 euro. Een bandenpomp met spanningsmeter heb je voor 23 euro, een brad-tacker kost 90 euro, een blaaspistool 9 euro en een zandstraalpistool 35 euro.

Onderhoud

Zo'n compressor heeft nauwelijks onderhoud nodig. Het belangrijkste aandachtspunt is dat je het restvocht dat zich in de buffertank ophoopt af en toe laat weglopen via een aftapkraantje. Dat vocht komt vrij doordat de warme lucht in het apparaat afkoelt en er dus condens ontstaat. Door de hogere druk zal de temperatuur in de tank immers toenemen. Controleer zoals eerder gezegd ook het oliepeil bij oliegesmeerde uitvoeringen.

Heb je je ooit afgevraagd hoe een bepaalde website er vroeger uitzag? Dat kan via de Wayback Machine, eigendom van een non-profitorganisatie, die ondertussen meer dan 860 miljard webpagina’s heeft gearchiveerd.

Stap 1: De tijdlijn

Google heeft aangekondigd om de Wayback Machine in de resultaten van de eigen zoekmachine te integreren, maar op het moment van schrijven werkt dat nog niet. Dan maar op de normale manier.

Surf naar https://web.archive.org en voer het adres van de gezochte website in de zoekbalk in. Voor deze gelegenheid proberen we het met de oudste website van Nederland. Als we dit monument in de tijdmachine kunnen bekijken, dan moet dat ook lukken met de website van jouw voetbal- of schaakclub. Het is bijna niet te geloven, maar in 1992 bestonden er slechts drie websites in de hele wereld: die van het Zwitserse CERN, die van een lab in Stanford SLAC en die van het Nederlandse atoomonderzoeksinstituut NIKHEF. Typ dus www.nikhef.nl in het zoekvak. Bingo! The Internet Archive of de Wayback Machine vindt de website en toont in een tijdlijn het aantal opgeslagen archiefdata. Leuk als je de site van toen met die van nu vergelijkt.

Hoe hoger de zwarte staafjes, hoe meer archiefdata er beschikbaar zijn.

Stap 2: Snapshots

Dit archief verzamelt momentopnamen. Logisch dat er geen snapshot uit 1992 beschikbaar is, omdat de Wayback Machine toen nog niet bestond. Het eerste zwarte staafje zie je staan in 1997. Als je daarop klikt, komt er een kalender tevoorschijn waar het moment van de opname is gemarkeerd met een blauwe stip. In dit voorbeeld is dat 10 december 1997. Ga er met de muisaanwijzer overheen en dan lees je dat er van die dag meerdere snapshots beschikbaar zijn. Als een website meerdere keren op één dag is gearchiveerd, wordt de cirkel rond die dag iets groter. Klik op een van deze snapshots.

Een blauwe stip zegt dat er een snapshot bestaat van die dag.

Stap 3: Koppeling proberen

Wanneer je bij het zoeken in de WayBack Machine een foutmelding ontvangt dan is de site mogelijk ingesteld om de webcrawler van de Wayback Machine te negeren. Als alles goed gaat, opent de website in de tijdmachine. Afhankelijk van hoe de website is gearchiveerd, kun je mogelijk op links in de pagina klikken en de gekoppelde content bekijken. Bovenaan de website staat een minikalender waarmee je via de blauwe pijltjes naar de volgende of vorige gearchiveerde momentopname springt.

In het geval van de oudste Nederlandse site kun je wel alle links openen.