Als je het over smartphones hebt gaat het meestal over Apple en Samsung, voor wie prijsbewuster is komt Huawei of OnePlus eerder ter sprake. Ondanks dat HTC nogal volop actief is, hoor je echter weinig over het merk, terwijl ze altijd een toonaangevend smartphonemaker zijn. Hun nieuwste smartphone, de HTC U11 is opvallend en qua specificaties op papier indrukwekkend. Maar of ze weer de massa aanspreken van paar jaar geleden..?

HTC is niet het nieuwe Nokia van een paar jaar terug. Natuurlijk, beide bedrijven lijken moeite te hebben het tij te keren na voorbije gloriedagen. Maar waar Nokia all-in op het verkeerde paard had ingezet (Windows Phone) is HTC het succesvolle Android altijd trouw gebleven. Andere gelijkenissen zijn er ook, zo hebben beide merken altijd fantastische telefoons met dito specs geleverd, aan de wieg gestaan van veel innovaties die we vandaag nog gebruiken op onze smartphones en (gelukkig) een hele trouwe fanschare. HTC lijkt gewoonweg de verleiding te missen om mensen even veel geld neer te laten tellen als de andere duurste smartphones. De HTC U11, het topmodel van HTC, is wederom weer een fantastische smartphone, met hetzelfde prijskaartje als de Galaxy S8 en (als je goed shopt) de iPhone 7. Maar mocht je de HTC willen verkiezen boven de andere twee, zijn er wel een drietal punten die je goed moet overwegen.

Punt 1: Bouw

Denk je aan HTC, dan denk je al gauw aan enorme, naadloze metalen blokken. Een lijn die HTC in 2013 inzette met de HTC One (M7). Daar is de fabrikant plots van af gestapt. Deze HTC U11 heeft een glazen achterkant. Tijdens de presentatie die ik kreeg van het toestel, wil HTC graag een groter publiek aanspreken omdat de metalen unibody bouw vooral een mannelijk publiek aantrekt. Prima punt. Het is ook een erg fotogeniek toestel, vooral dankzij z’n fraaie kleuren, ontwerp en spiegeling. Het toestel is echter wel vrij fors, wat de doelstelling iets lijkt tegen te spreken. Maar door het 5,5 inch scherm (12,7 cm), dikte, brede bezels, frontspeakers- en vingerafdrukscanner is het toestel niet compatible met veel broekzakken.

Glas heeft natuurlijk andere eigenschappen dan metaal. Zo is het U11 wel een vingerafdrukmagneet te noemen en is hij zonder hoesje ook wat aan de glibberige kant. Maar het mag gezegd worden, opgepoetst lijkt het wel een diamant. Ook de bouwkwaliteit is wederom uitstekend: solide én waterdicht. Maar toch, de elegantie van een Galaxy S8 of het gedetailleerde design van de iPhone ontbreekt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Punt 2: Niet meer voor muziekliefhebbers

HTC heeft altijd de muziekliefhebber aan weten te spreken, door kwalitatief goede oordopjes mee te leveren en genoeg opslagruimte en geheugenkaartslot voor je muziek. Voor smartphones uitzonderlijk goede speakertjes aan de voorzijde complimenteren dit. Bij de HTC U11 is het toestel zelfs zo ontworpen dat het als een soort klankkast dient, voor beter stereogeluid. Marketing of niet, de frontspeakers klinken weer erg goed. Wat in mijn ervaring vooral fijn is als je op de bank of op bed even Netflix of YouTube bekijkt.

Muziekliefhebbers kunnen ook genieten van high-res audio, omdat het toestel in 24-bit afspeelt. Net als de Galaxy S8 overigens.

Toch krijgt de luisteraar een klap in het gezicht, zoals Apple dat ook deed. De audiopoort is verdwenen. Volgens HTC omdat de mogelijkheden van de usb-c-poort groter zijn, zo kan het hogere audiokwaliteit (zoals 3D-geluid) doorgeven en is noise canceling op koptelefoons mogelijk zonder dat je deze hiervoor hoeft op te laden. Prima. Maar, daarmee praat je het weglaten van de 3,5mm jack niet goed. De usb-c-poort zit toch al op het toestel.

Ondanks dat HTC een doekje voor het bloeden biedt met prima usb-c-oordopjes en een 3,5mm naar usb-c-adapter brengt het voor de muziekluisteraar alleen maar nadelen met zich mee. Veel muziekliefhebbers zijn al in het bezit van een goede koptelefoon, met het gewone stekkertje. Een adapter is geen oplossing, het is onhandig en je gaat deze geheid vergeten, of erger, verliezen. Daarbij kun je ook niet even een powerbank aansluiten als je onderweg een muziekje luistert.

Los daarvan: de gehele audiowereld maakt gebruik van de audiojack en ik kan me niet voorstellen dat er iemand zit te wachten op een elektronicazaak die zijn klanten moet verwarren met Lightning-koptelefoons voor de iPhone, usb-c-koptelefoons, gewone koptelefoons en een schap vol met veel te dure, gebruiksonvriendelijke adapters voor deze drie aansluitingen. Je kunt je wel voorstellen wie er (financieel) wél beter van worden. De muziekliefhebber niet, en die kan daarom beter voor de Galaxy S8 kiezen, met een audiopoort én 24-bit-ondersteuning.

©PXimport

Punt 3: Innoverend genoeg?

HTC is in de jaren nooit bang geweest om te innoveren. Soms lukt dat, met het metalen unibody ontwerp bijvoorbeeld. Soms kwam het ook niet uit de verf, zoals met de dubbele camera van de HTC One (M8). Met de U11 durft de fabrikant ook weer. Zo zijn de zijkanten van het toestel onderaan drukgevoelig. Je kunt het toestel dus bedienen door erin te knijpen. Je kunt een actie koppelen aan een korte kneep en een lange. Bijvoorbeeld om een app te starten, een foto te maken, of de spraakassistent te starten. Is het een gimmick? Een beetje. Persoonlijk had ik ingesteld dat een korte kneep de camera start (het werkt ook als het toestel nog niet ontgrendeld is namelijk) en de lange kneep om de zaklamp te activeren. Handig, dat wel. Maar in praktijk gebruikte ik het weinig en voelt het niet echt natuurlijk om op deze manier een smartphone te bedienen. Gelukkig geeft HTC je de complete vrijheid om deze functionaliteit helemaal zelf te configureren, door de actie te bepalen, de drukgevoeligheid in te stellen of het helemaal uit te zetten. Overigens werkt het ook als je een hoesje om het toestel hebt.

Je kunt de knijpfunctie overigens wel handig gebruiken om onderwaterfoto’s te maken. Het toestel is waterdicht, maar onderwater werkt touchscreen niet. Het knijpen echter wel.

Een andere innovatie komt op het gebied van de microfoons, deze is vrij onopvallend. Maar heeft een minder hoog gimmickgehalte. Het toestel beschikt over een viertal microfoons. Dit geeft een betere geluidskwaliteit bij je video’s en wordt je beter verstaan bij spraakherkenning. Bij het opnemen van video heb je de mogelijkheid een soort surroundgeluid te verkrijgen, maar je kunt ook het geluid focussen op een bepaald punt. Een beetje vergelijkbaar met de focus van de cameralens, maar dan voor geluid. Ik verwacht dat dit iets is dat andere fabrikanten over niet al te lange tijd ook in hun smartphones verwerken.

©PXimport

Goed afgesteld

Ik heb het toestel met erg veel plezier getest, de U11 is erg prettig in gebruik. Zo is de accuduur prima. Zo’n anderhalve dag. De schil die HTC over Android legt (Sense) ziet er keurig uit en brengt niet al te veel vervuiling met zich mee. Geen overbodige virusscanners of dubbele applicatiewinkels. HTC heeft met de Sense Companion een eigen assistent ingebouwd, vergelijkbaar met Google Now of Samsung’s Bixby. Gelukkig was hij niet zo storend aanwezig als laatstgenoemde op de S8. Wanneer de Sense Companion iets te melden heeft verschijnt een ballonnetje in beeld, vergelijkbaar met een Chat Head van de Facebook Messenger applicatie. Een tikje hierop, brengt je naar de melding. Voor toesteloptimalisatie, weersvooruitzichten, bezienswaardigheden in de buurt, et cetera. Tijdens mijn testperiode heb ik echter geen echt nuttige meldingen gekregen. In tegenstelling tot Bixby kun je Sense Companion gewoon uitzetten als het niet bevalt.

©CIDimport

De U11 heeft de specificaties die je van een toptoestel mag verwachten en door Android niet te veel te belasten reageert het toestel erg vlot.

Scherm

Het LCD-schermpaneel is met z’n 5,5 inch vrij fors. Het springt er niet echt uit qua kleuren als een amoled-scherm, maar het scherm is helder en scherp. Ik merkte echter af en toe wat flikkeringen op, alsof het beeld heel snel knipperde. Wat niet heel comfortabel is als je wat langere teksten leest.

Camera

De HTC U11 heeft een 12 megapixelcamera die nauwelijks onderdoet voor de Galaxy S8 en iPhone 7 Plus, die onlangs als beste uit de bus kwamen in de smartphone-cameratest. Op de achterkant van de U11 is geen dubbele camera of laser-autofocus te vinden, maar wel een enkele lens die helaas ietsje uit de behuizing steekt.

De camera-app is voorbeeldig gebruiksvriendelijk. Wanneer je op het scherm tikt voor de focus kun je meteen de witbalans instellen. HDR kunt je automatisch toepassen en alle instellingen en raw-mogelijkheden heb je zo naar wens.

Ook de foto’s zelf zijn indrukwekkend. Ik sta versteld van hoe ver ik op een foto in kan zoomen en nog altijd veel scherpte en detail in beeld houd. Er is weinig ruis te bespeuren en kleuren komen ontzettend realistisch over. Cameratestwinnaar Samsung laat kleuren in foto’s echter wat meer tot leven komen met de camera van de S8 en kan in donkere omstandigheden net even wat fraaiere plaatjes schieten.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Conclusie

Er valt weinig aan te merken op de HTC U11, het is een fantastische smartphone die ik met veel plezier getest heb. Vooral dankzij de camera en vlotte samenwerking tussen Android en topspecs. Het enige (forse) kritiekpunt is het weglaten van de audiopoort en voor sommigen zal het formaat wel een probleem zijn. Het is echt een toestel waarbij je van tevoren de voor- en nadelen goed moet overwegen, want ondanks dat ik veel plezier heb beleefd in deze testperiode, zou ik hem persoonlijk niet aanschaffen omdat ik een koptelefoonpoort essentieel vind. Maar dat is natuurlijk afhankelijk van waar je je smartphone persoonlijk voor gebruikt.

Toch vrees ik dat vooral de prijs de U11 in de luwte zal houden. Hoewel de U11 op veel punten mee kan komen heeft het gewoonweg niet de aantrekkingskracht die Samsung en Apple wél hebben. Gebruikers die zitten te likkebaarden bij goede specs worden daarnaast terecht afgeleid door fabrikanten als OnePlus, die helaas voor HTC op het punt staat de OnePlus 5 aan te kondigen. Ik denk dat als de HTC U11 qua prijs hier een middenweg in had gevonden, het toestel veel meer in een spotlight terechtkomt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.