Op het moment van schrijven heeft Apple Music 20 miljoen betaalde klanten. Apple heeft dit laten weten aan Billboard.

Meer dan de helft

Voor veel gebruikers is het abonnement op de streamingdienst het ideale alternatief voor het kopen van muziek. Zo'n 60 procent van de betaalde abonnees heeft het afgelopen jaar geen muziek gekocht van de iTunes-winkel. Lees ook: 12 tips om alles uit Spotify te halen.

Hoewel 20 miljoen als veel kan klinken, vindt met name Apple-topman Eddy Cue het een laag aantal. "Miljarden mensen luisteren naar muziek en wij hebben niet eens 100 miljoen abonnees." Apple wil dan ook op korte termijn veel meer abonnees gaan werven.

Veel of weinig

Heeft Apple eigenlijk wel reden tot klagen? Voor een streamingdienst die pas in 2015 officieel werd gelanceerd, heeft Apple Music al aardig wat betaalde abonnees. Om een beeld te krijgen van het succes van Apple Music, vergelijken we het succes van de dienst met die van hun grootste concurrent.

Spotify

Verreweg de meest gebruikte streamingdienst met de meeste abonnees. Nadat Spotify in 2008 in Zweden werd opgericht, werd de streamingdienst in 2011 toegankelijk voor Europa en de Verenigde Staten. Dankzij een slimme samenwerking met Facebook, kreeg Spotify al vrij snel voet aan de grond in met name de Verenigde Staten. Spotify is dan de ook de meest gebruikte app op Facebook.

Momenteel telt Spotify zo'n 100 miljoen actieve gebruikers, waarvan er 40 miljoen betaalde abonnees zijn. In maart 2016 telde de catalogus van Spotify maar liefst 30 miljoen nummers, waarbij er zo'n 20.000 nieuwe nummers per maand worden toegevoegd. Apple Music heeft ook zo'n 30 miljoen nummers in zijn repertoire.

Waar Apple Music zich meer richt op radiostations en exclusieve content van bepaalde artiesten, is het maken en delen van afspeellijsten de grootste troef van Spotify.

Prijs/kwaliteit

Hoewel Apple exclusieve content aanbid op Apple Music, is de muziekkwaliteit zelf niet bijzonder te noemen. Spotify geeft gebruikers de keuze om in 192kpbs en 320kbps te streamen. Apple Music hanteert één kwaliteit; 256kbps.

Ondanks het verschil in muziekkwaliteit, hanteren beide platforms dezelfde prijs. Apple Music en Spotify kosten de gebruiker 9,95 euro per maand, met de optie om een gezinsabonnement af te sluiten voor 14,95 per maand. Met een gezinsabonnement kun je op wel 6 apparaten tegelijk gebruik maken van de dienst.

Ondersteunde systemen

Als het op ondersteuning aankomt, heeft Apple nog een lange weg te gaan. Apple Music is op dit moment beschikbaar op iOS, Android, Windows en macOS. Spotify is naast deze vier systemen ook beschikbaar op Linux en Blackberry. Je kan tegenwoordig zelfs Spotify installeren om bepaalde slimme televisies.

Proef

Qua ondersteuning heeft Spotify duidelijk de beste kaarten. Apple heeft echter een troef achter de hand. Apple Music laat gebruikers maar liefst 3 maanden gratis gebruik maken van Apple Music. Bij Spotify duurt deze gratis proefperiode slechts 1 maand.

De langere proefperiode kan een slimme zet zijn van Apple om klanten aan zich te binden. Na 3 maanden onbezorgd muziek luisteren ben je waarschijnlijk eerder geneigd om te blijven plakken dan na 1 maand.

Voorop

Beide streamingdiensten hebben de concurrentie inmiddels ver achter zich gelaten. Hoewel Apple Music 4 jaar later beschikbaar was dan Spotify, heeft de dienst nu al half zoveel gebruikers als Spotify. Hoewel Apple Music exclusievere content heeft dan Spotify, kan Apple nog veel leren van Spotify als het gaat om comptabiliteit.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.