Je wilt natuurlijk dat je thuisserver soepel en stabiel draait. Dat begint met betrouwbare hardware, maar veel hangt ook af van hoe goed je het systeem onderhoudt, monitort en diagnosticeert. En van welke voorzorgsmaatregelen je hebt genomen tegen malware, hackers en plotse uitval. Het optimaal laten functioneren van een thuisserver vergt dus zorgvuldige planning en continue inspanning.

Thuisgebruikers kiezen vaak oudere pc’s of singleboardcomputers zoals Raspberry Pi’s of Odroid XU4 voor hun serverbehoeften. Dit is prima, op voorwaarde dat de hardware voldoet: een processor die krachtig genoeg is, voldoende geheugen, betrouwbare opslag en een degelijke netwerkverbinding.

Technieken als virtualisatie (bijvoorbeeld met het gratis VirtualBox of baremetal ESXi) en het gebruik van containers (met tools zoals Docker, met Docker Compose en Portainer voor het beheer) maken het bovendien eenvoudig om meerdere servers op dezelfde hardware te draaien. In dit verband is ook het artikel over Proxmox VE interessant. Ook NAS-apparaten voor thuis- en kleinzakelijk gebruik, zoals de Synology DS224+ ondersteunen virtuele machines en containers.

1 Proactief en reactief

Het opzetten van een server mag dan misschien eenvoudig geworden zijn, maar helaas is het meestal geen handeling die je kunt starten en daarna compleet kunt vergeten. Tijdens het gebruik kunnen er namelijk uiteenlopende problemen optreden.

In dit artikel behandelen we verschillende technieken (zowel proactief als reactief) om je server optimaal te laten functioneren. We beginnen logischerwijs met proactieve maatregelen, met onder meer strategieën voor monitoring, updates, back-ups en beveiliging van je servers. In de tweede helft van dit artikel gaan we beknopt in op reactieve interventies, zoals loganalyse, netwerk- en systeemdiagnostiek en herstel.

Omdat de opzet en configuratie van een server sterk kunnen variëren, kunnen we helaas geen universeel stappenplan bieden, maar je kunt de voorgestelde technieken ongetwijfeld aanpassen aan je eigen situatie.

Docker-containers maken het makkelijk om snel meerdere servers op te zetten.

2 Monitoringtools

Het kan voorkomen dat een server niet meer reageert, dat de schijfruimte opraakt of dat er buitensporig veel systeembronnen worden gebruikt. Daarom is het verstandig om regelmatig controles uit te voeren met behulp van gespecialiseerde monitoringtools.

Enkele bekende namen zijn:

We gaan in op PRTG Network Monitor. Hoewel het geen opensource-software is, is deze tool gebruiksvriendelijk en zeer informatief. De PRTG Core-server draait uitsluitend op Windows, maar kan eventueel als virtuele machine worden geïnstalleerd. Er zijn wel diverse sensors beschikbaar voor Linux-omgevingen en je kunt eventueel een desktopapplicatie op Linux installeren. Er zijn meer dan tienduizend sensors beschikbaar en in de gratis versie kun je na een proeftijd van dertig dagen honderd sensors onbeperkt blijven gebruiken. Via deze link krijg je een overzicht van die sensors.

PRTG heeft duizenden sensors ter beschikking, overzichtelijk gecategoriseerd.

3 Apparaten in PRTG

Bij een Express-installatie scant PRTG automatisch je netwerk en worden alle gedetecteerde apparaten in je netwerk weergegeven. Bij het opstarten kunnen er twee beveiligingsaanbevelingen verschijnen: één om verbinding te maken met de webinterface via SSL/TLS en de andere om het standaardwachtwoord aan te passen. Als je later wijzigingen wilt aanbrengen, kun je dit doen met de meegeleverde applicatie PRTG Administration Tool.

Wanneer je later naar Apparaten / Alle gaat, vind je de netwerkapparaten onderverdeeld in categorieën zoals Netwerkinfrastructuur (bijvoorbeeld je router), Windows, Linux/macOS/Unix (inclusief je NAS, ip-camera’s en IoT-apparatuur) en Printers. Je kunt de detailniveaus van de weergave aanpassen met de knoppen S, M, L en XL.

Via een uitklapmenu bij Apparaten maak je ook zelf extra (sub)groepen en voeg je zelf desgewenst apparaten toe. Vooral bij Windows-clients kan het gebeuren dat de tool in eerste instantie beperkte informatie ophaalt. Controleer dan de instellingen van het betreffende apparaat via Bewerken / Instellingen. Schakel indien nodig de optie overerfd uit bij Inloggegevens voor Windows Systemen, zodat je zelf de Computernaam, Gebruikersnaam en Wachtwoord kunt invoeren.

Na een succesvolle scan van het apparaat zou je allerlei gegevens moeten zien onder Systeeminformatie. Als de informatie beperkt is, kun je voor troubleshooting-tips terecht op de Paessler-website.

PRTG maakt een gegroepeerde lijst van alle gedetecteerde apparaten.

4 Sensors en feedback

Bij elk apparaat wordt standaard een Ping-sensor geïnstalleerd. Aan de lokale ‘probe’, jouw PRTG-server, worden ook andere sensors toegevoegd, zoals Vrije Schijfruimte, Systeem Status en sensors die de netwerkadapter monitoren. Overbodige sensors verwijder je door in het contextmenu te kiezen voor Verwijderen / Object verwijderen.

Je kunt ook zelf sensors toevoegen via dit menu. Dit werkt het meest efficiënt als je eerst de juiste opties bovenaan in het blauwe vak selecteert, zoals Geheugen Gebruik of WMI. Kies een geschikte sensor, vul de vereiste informatie in en bevestig met Aanmaken. Of probeer het met Aanbevolen Sensoren.

Ga naar Sensoren en selecteer een sensor voor meer informatie. In de sectie Instellingen kun je de sensor gedetailleerd configureren. Het onderdeel Live gegevens geeft je realtime informatie. Bij Notificatie Triggers geef je aan wat er moet gebeuren bij een fout of een waarde-overschrijding. Om een en ander te testen, klik je in het contextmenu van een sensor op Simuleer foutstatus. Bij het onderdeel Alarmen vind je een overzicht van verzonden alarmmeldingen.

Om je server te koppelen aan de mobiele app van PRTG ga je naar Setup / Accountinstellingen / Mijn account en klik je op Toon QR-code voor PRTG App Login.

Een overzicht van de geïnstalleerde sensors en hun status.

5 Updates

Het komt voor dat er veiligheidslekken, bugs of andere tekortkomingen worden ontdekt in servers of het onderliggende besturingssysteem die je kunt oplossen met de juiste updates of patches. Het is verstandig om eerst te achterhalen welke pakketten of systeembestanden worden bijgewerkt, verwijderd of toegevoegd, zodat je een beter inzicht krijgt in mogelijke problemen. Als vuistregel kun je het best een back-up maken voordat je updates installeert en de updates eerst in een (virtuele) testomgeving controleren. Als je toch de voorkeur geeft aan geautomatiseerde updates, is het raadzaam om deze te laten uitvoeren tijdens minder actieve uren.

Na het uitvoeren van belangrijke updates is het verstandig om de logbestanden te controleren (zie ook paragraaf 13). Controleer ook de rapporten van je monitoringsoftware op eventuele negatieve effecten op de functionaliteit of prestaties van je server.

Zorg altijd dat je een zogenoemde rollback kunt uitvoeren, voor het geval er iets misgaat tijdens het updateproces. Bij virtuele machines kun je hiervoor eerder gemaakte snapshots gebruiken. Voor fysieke systemen beschik je als het goed is over systeemsnapshots of -back-ups (zie ook paragraaf 8 tot 11). Eventueel kun je pakketten downgraden via je pakketmanager (zie ook paragraaf 6).

Een chronologische lijst van Ubuntu-releases met uitgebreide ‘release notes’.

6 Updates (Windows)

Voor Windows-systemen gebruik je Windows Update. We raden aan om de optie Krijg de nieuwste updates zodra ze beschikbaar zijn uit te schakelen. Je kunt ook de functie Updates onderbreken instellen om updates twee weken te laten pauzeren, zodat je voldoende tijd hebt om aanstaande updates te bestuderen op een testsysteem.

Onder Geavanceerde opties schakel je de optie Mij waarschuwen als opnieuw opstarten vereist is om de update te voltooien in en bij Gebruikstijden stel je zelf de begin- en eindtijd in voor de periode waarin je systeem niet mag wordt herstart.

Overweeg een updatetool, zoals het gratis ABC-Update, die je meer controle geeft over wanneer en welke updates je wilt uitvoeren. Als het gaat om updates van (voornamelijk gratis en populaire) softwarepakketten, kun je Windows-pakketmanagers gebruiken, zoals WinGet (te downloaden vanuit de Microsoft Store) of Chocolatey. Je kunt alle in aanmerking komende programma’s tegelijk bijwerken met bijvoorbeeld:

of

Er zijn nog veel andere handige opties beschikbaar. Bijvoorbeeld om een lijst te genereren van verouderde programma’s:

Of deze opdracht waarmee je een pakket juist ook kunt downgraden:

Laat verouderde pakketten selectief updaten met Chocolatey.

7 Updates (Linux en NAS)

Linux heeft al geruime tijd de mogelijkheid om softwarepakketten (inclusief systeem- en kernelniveau) bij te werken dankzij de ingebouwde pakketmanagers. Hier zijn een aantal commando’s voor twee populaire Linux-distributies:

Debian:

(controleren)

(updaten)

Red Hat (met DNF):

(controleren)

(updaten)

Een alternatieve optie is de Homebrew-pakketbeheerder, die vooral handig kan zijn als je ook macOS of WSL gebruikt, aangezien deze tool op alle drie de platformen vergelijkbaar werkt.

Als je servers op een NAS draait, is het raadzaam om de NAS zo te configureren dat je automatisch meldingen ontvangt in de vorm van pop-upmeldingen of e-mailberichten wanneer er updates beschikbaar zijn. In DSM van Synology kun je dit bijvoorbeeld instellen via Package Center / Instellingen / Algemeen. Op het tabblad Automatisch bijwerken geef je aan of en welke pakketten je automatisch wilt laten bijwerken, en voor welke updates dit moet gelden. Automatisch bijwerken is dus mogelijk, maar nog beter is het om regelmatig zelf te controleren op beschikbare updates en eerst de mogelijke implicaties te beoordelen.

Je bepaalt zelf welke pakketten je NAS automatisch mag updaten.

©Lost_in_the_Midwest - stock.adobe.com

Een NAS maakt bijna standaard gebruik van RAID.

8 Back-ups (virtueel)

Back-ups blijven de meest effectieve manier om serverdowntime en dataverlies te voorkomen. Afhankelijk van je serverconfiguratie kunnen back-ups variëren van configuratiebestanden tot databases of zelfs volledige systeemback-ups.

We bespreken kort enkele typische scenario’s, te beginnen met virtuele serveromgevingen. Hiervoor raden we aan om de ingebouwde snapshotfunctionaliteit van je hypervisor te gebruiken.

In VirtualBox gaat dit zeer eenvoudig. Zorg ervoor dat de virtuele machine niet in de opgeslagen status staat. Selecteer de machine en kies Snapshot / Snapshot nemen. Of gebruik het volgende opdrachtregelcommando:

VMware Workstation Player heeft helaas geen ingebouwde snapshotfunctie, maar je kunt het wel handmatig doen. Noteer in de instellingen van je virtuele machine het pad bij Disk File. Sluit de tool af en kopieer de volledige inhoud van dit pad via Verkenner naar een lege map.

Maak voor VMware Workstation Player desnoods een handmatige back-up.

9 Back-ups (containers)

Ook snapshots van Docker-containers zijn mogelijk. Je kunt hiervoor een image maken met het commando:

Vervolgens exporteer je het image met:

Via de Docker-documentatie vind je een overzicht van de mogelijke parameters.

Houd er rekening mee dat elke commit-opdracht een laag aan het image toevoegt, waardoor de omvang sterk kan toenemen. Het kan dus verstandiger zijn om een dockerfile te gebruiken om specifieke wijzigingen vast te leggen, maar deze aanpak valt buiten de scope van dit artikel.

Een image van een Docker-container bewaren (en ook weer inladen).

10 Back-ups (configuraties)

Vaak is het voldoende om alleen de configuratiebestanden van de server veilig te stellen, zodat je na een herinstallatie eenvoudig de gewenste status kunt herstellen.

In Linux zijn deze vaak te vinden in de map /etc/ of in het bestand /home/<naam>/.config, maar het is raadzaam om de documentatie van de gebruikte servers te raadplegen.

Je kunt bijvoorbeeld de mappen archiveren met een tar-commando, bijvoorbeeld:

Een andere optie is de populaire rsync-opdracht, bijvoorbeeld:

Er zijn ook krachtigere (en toch gratis) programma’s beschikbaar voor het maken van back-ups van configuratie- en datamappen. Bijvoorbeeld:

Duplicati is gebruiksvriendelijk en veelzijdig.

11 Systeemsnapshots

Het kan gebeuren dat je systeem instabiel wordt, in veel gevallen kun je dit oplossen met systeemsnapshots. Windows heeft een ingebouwde functie voor het maken van herstelpunten. Typ herstelpunt in de Windows-zoekbalk en selecteer Een herstelpunt maken. Zorg dat achter het gewenste station in de kolom Beveiliging de waarde Ingeschakeld staat, klik op Maken en volg de verdere instructies. Je kunt dit ook doen via de Opdrachtprompt, opgestart als administrator:

Voor Linux-gebruikers biedt Timeshift een vergelijkbare functionaliteit. Op Ubuntu bijvoorbeeld installeer je die tool als volgt:

De code kun je downloaden van deze pagina en daarna vanuit een programma als Kladblok overnemen.

Daarna kun je Timeshift starten vanuit je desktopomgeving. Bij het eerste gebruik moet je het snapshottype selecteren (meestal Rsync, tenzij je Btrfs gebruikt). Vervolgens klik je op de knop Maken. Het is ook mogelijk snapshots te plannen.

Je kunt eventueel ook de snapshot-functionaliteit van LVM (Logical Volume Manager) gebruiken of, indien beschikbaar, het Btrfs-bestandssysteem. Sommige Linux-distributies bieden de optie om Btrfs (en soms ook ZFS) te installeren. Met tools als Snapper kun je het beheer van deze snapshots automatiseren, maar we hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan.

Timeshift is volop bezig met het aanmaken van een momentopname.

12 Systeemback-ups

In sommige gevallen kan het wenselijk zijn een volledige back-up van je systeem te maken. Je kunt hiervoor de gratis Clonezilla-live-versie gebruiken. Download het iso-bestand voor je systeemarchitectuur en maak een live-bootstick met behulp van Rufus of het Linux-commando dd.

Start je systeem vanaf deze bootstick op en kies de optie Device-image […] om een image te maken. Je kunt trouwens ook een directe kloon naar een andere fysieke schijf maken via Device-device […]. Volg de verdere instructies op het scherm.

Voor Windows-gebruikers is Clonezilla ook beschikbaar, maar er zijn gebruiksvriendelijkere tools, zoals EaseUS Todo Backup Free. Selecteer Create Backup, kies de schijven die je wilt back-uppen en selecteer een geschikt doelmedium. Handig is dat je een live-herstelmedium op een usb-stick kunt maken en dat je een image kunt koppelen als een virtuele schijf, waardoor selectief bestandsherstel mogelijk is.

EaseUS Todo Backup heeft een gebruiksvriendelijke interface.

13 Logbestanden

Als je server trager werkt of zich anders gedraagt dan verwacht, controleer dan al eerste de logbestanden. Omdat veel afhangt van je eigen configuratie en de specifieke server(s) en besturingssystemen, is het moeilijk om specifieke instructies te geven.

Hoe dan ook, voor Linux vind je verschillende logbestanden in de map /var/log, zoals syslog (Debian/Ubuntu) of messages (CentOS/Red Hat). Deze logbestanden bevatten informatie van systeem-daemons als cron, van de kernel (ook in kern.log) en meer. In auth.log of secure vind je authenticatie- en login-informatie, terwijl /var/log/faillog mislukte inlogpogingen bijhoudt. Meldingen met betrekking tot het opstartproces worden opgeslagen in boot.log.

Specifiek wat servers betreft, kun je de logbestanden voor Apache-webserver vinden in /var/log/apache2/ of /var/log/httpd/, met name access.log en error.log. Voor MySQL-servers worden logs bewaard in /var/log/mysql[d].log en /var/log/mysql[d].err. Mailservices maken doorgaans gebruik van /var/log/mail.log. Op systemen met systemd (zoals Debian/Ubuntu) wordt de service journald gebruikt om logs te beheren. Je kunt deze benaderen met het commando journalctl. Hiermee worden meestal ook logs van services zoals nginx en apache weergegeven.

In Windows worden nagenoeg alle systeemgebeurtenissen vastgelegd via de module Logboeken. Je kunt deze raadplegen door met de rechtermuisknop op de Windows-startknop te klikken en Logboeken te selecteren.

Journalctl geeft je uitvoerige informatie over allerlei (systeem)services.

14 Netwerk-diagnosetools

Als de logbestanden niet onmiddellijk het probleem onthullen, is het raadzaam om enkele diagnostische tools te gebruiken. Als je een netwerkprobleem vermoedt, kun je beginnen met hulpprogramma’s die beschikbaar zijn in zowel Linux als Windows: ping (om de netwerkconnectiviteit te controleren), traceroute (om de route te volgen die datapakketten nemen om een specifieke bestemming te bereiken), nslookup (om DNS-informatie op te vragen) en netstat (om een lijst van netwerkverbindingen, routeertabellen, interface-statistieken en meer te bekijken).

Voor Linux zijn er specifieke hulpprogramma’s zoals mtr (combinatie van traceroute en ping), dig (informatiever dan nslookup), en iftop (toont bandbreedtegebruik). In Windows kun je arp gebruiken om de ARP-cache te bekijken, terwijl het meer gebruikelijke equivalent in Linux het commando ip neighbor show is.

Voor Windows zijn er ook gebruiksvriendelijke alternatieven beschikbaar, zoals Axence netTools.

Om het daadwerkelijke netwerkverkeer, inclusief de onderliggende protocollen, te bestuderen, kun je het commando tcpdump in Linux gebruiken (er is een Windows-port genaamd windump) of je gebruikt de veelzijdige en gratis protocolanalyzer Wireshark.

Mtr combineert de traceroute- en ping-commando’s.

15 Andere diagnosetools

Wil je achterliggende processen bekijken, dan kun je in Linux htop gebruiken voor een overzicht. Nog uitgebreider en ook visueler is btop, met onder meer grafieken van de in- en uitvoer van netwerk en schijven. Voor een overzicht van actieve processen en hun schijfactiviteit kun je iotop gebruiken. Als je de gezondheidsstatus van schijven wilt controleren op basis van S.M.A.R.T.-parameters, is er smartctl.

In Windows is er Taakbeheer (druk op Ctrl+Shift+Esc) met tabbladen als Processen, Prestaties en Details. Er zijn ook andere ingebouwde tools beschikbaar, zoals Broncontrole (resmon), Prestatiemeter (perfmon /report) en Betrouwbaarheidscontrole (perfmon /rel uit). Om die tools te starten, druk je Windows-toets+R om het venster Uitvoeren te openen en voer je de genoemde commando’s tussen haakjes uit.

Daarnaast kun je uitgebreide rapporten genereren met bepaalde opdrachtregelcommando’s. Voor het energieverbruik:

Voor een diagnose van je draadloze connecties:

Er zijn ook forums waar je voor netwerk- en serverproblemen terechtkunt zoals ServerFault en StackExchange.

De tool btop maakt een visueel overzicht van processen, cpu-, netwerk- en schijfgebruik.

16 Herstel

Om je server weer optimaal operationeel te krijgen, hangt de benodigde actie uiteraard af van de aard van het vastgestelde probleem. In het ergste scenario, zet je een back-up terug.

Het terugzetten van een snapshot in VirtualBox is eenvoudig: selecteer de virtuele machine en het snapshot en klik op Terugzetten.

Als je een handmatige back-up van een virtuele machine hebt gemaakt in VMware Workstation Player, kun je deze als volgt activeren: start VMware op, kies File / Open en wijs het vmx-bestand aan in je back-upmap, zodat de bijbehorende machine wordt gestart (kies desgevraagd I copied it).

Voor een image dat is gemaakt met de opdracht docker commit zoek je eerst de juiste naam met de opdracht:

Daarna gebruik je dit image in een nieuwe container met de opdracht:

Als je het image hebt opgeslagen met de opdracht docker save, kun je hem herstellen met de opdracht:

De meeste andere vermelde back-uptools hebben een grafische interface en dan is het herstellen van een back-up vrij intuïtief. Bijvoorbeeld:

Het ingebouwde systeemherstel van Windows: welke impact heeft zo’n operatie?

Lees ook: Terug van weggewist: met deze tools herstel je verloren gewaande data

Een UPS beschermt je server tegen stroomproblemen, zodat je deze correct kunt afsluiten.

MagSafe is een handige technologie om je iPhone op te laden en om allerlei accessoires aan je toestel te bevestigen. In dit artikel bespreken we welke MagSafe-accessoires voor je iPhone het nuttigst zijn.

Lees ook: Batterij leeg? Met deze tips houdt jouw smartphone het de hele dag vol!

Wat is MagSafe?

MagSafe is een technologie van Apple waarmee je compatibele accessoires magnetisch bevestigt aan je iPhone. De magneetring houdt de accessoires goed op zijn plek en maakt het mogelijk om accessoires snel te wisselen of simpelweg te verwijderen. 

MagSafe is aanwezig in alle iPhones sinds de iPhone 12, met uitzondering van de iPhone 16e en de iPhone SE-modellen. Op telefoons zonder MagSafe kan een magnetische sticker of een hoesje met magneet alsnog voor MagSafe-functionaliteit zorgen. Het voordeel van sneller draadloos opladen ontbreekt dan.

Beste MagSafe-accessoires voor iPhones

Sinds het bestaan van de technologie zijn er allerlei MagSafe-compatibele accessoires uitgebracht door Apple en andere fabrikanten. Bekendere andere aanbieders van producten die MagSafe ondersteunen zijn Belkin, OtterBox, Nomad, Mophie, Zens en Moment. Hieronder zie je welke MagSafe-accessoires voor iPhones wat ons betreft de moeite waard zijn.

MagSafe-oplader

Een MagSafe-oplader is een ronde schijf met een usb-c-kabel om je iPhone op te laden. Dankzij de magnetische ring in je iPhone blijft de oplader stevig op zijn plek, waardoor het opladen soepel en betrouwbaar verloopt. MagSafe is meestal sneller dan andere draadloze opladers, maar met een kabel gaat het nog altijd vlotter. MagSafe-opladers zijn ook compatibel met andere Apple-apparaten, zoals de AirPods Pro 2 en AirPods (3e generatie) met MagSafe-oplaadcase. 

MagSafe-oplaadstation

Als je je iPhone en andere Apple-producten tegelijk wilt opladen zonder rommelige kabels op je bureau of nachtkastje, is een oplaadstation een uitkomst. Er zijn 2-in-1-opladers en 3-in-1-opladers die ruimte bieden voor je iPhone, AirPods en/of Apple Watch, en zelfs 4-in-1-opladers met bijvoorbeeld een extra kabel om je iPad op te laden. MagSafe-oplaadstations zijn er ook te vinden met een standaard, zodat je je iPhone ook in de StandBy-modus kunt gebruiken, waarbij bepaalde informatie zoals de tijd of het accupercentage op het scherm wordt getoond. 

iPhone-hoesje met MagSafe-ring

Met een MagSafe-hoesje bescherm je je iPhone terwijl je gebruik kunt blijven maken van MagSafe. Door de magneetring in het hoesje lijn je het toestel goed uit met andere MagSafe-accessoires en blijven de accessoires steviger vastzitten dan bij hoesjes zonder magneetring. Heb je geen MagSafe-hoesje, dan zijn er ook losse magneetringen of -stickers verkrijgbaar die je op een hoesje kunt plakken.

©Irina Meshcheryakova | Masarik - stock.adobe.com

Lees ook: Zo vind je het ideale hoesje voor je smartphone

MagSafe-kaarthouder

Wie het liefst niet met allerlei losse spullen de deur uit wil, kan met een MagSafe-kaarthouder de belangrijkste passen meenemen door de kaarthouder magnetisch te bevestigen aan de achterkant van een iPhone. Zo heb je bijvoorbeeld je pinpas, creditcard en OV-chipkaart altijd bij de hand. De kaarthouder is ook weer eenvoudig van het toestel te halen, zodat je je iPhone draadloos kunt opladen of er een ander accessoire op kunt vastmaken.

Lees ook: Deze 20 nuttige accessoires maken meer van je smartphone

Autohouder met MagSafe

MagSafe-autohouders kun je bevestigen aan het dashboard, een luchtrooster of de voorruit van je auto. Door de ingebouwde magneet hang je je iPhone eenvoudig op aan de houder, zodat je kunt navigeren of handsfree kunt bellen. Sommige MagSafe-houders voor in je auto kunnen je iPhone ook draadloos opladen, maar bij andere autohouders is een losse kabel nodig. 

MagSafe-powerbank

Met een MagSafe-powerbank heb je altijd wat extra oplaadcapaciteit op zak. Je maakt de powerbank magnetisch vast aan de achterkant van je iPhone en kunt het toestel tijdens het opladen blijven gebruiken. MagSafe-powerbanks bieden vaak 5.000 of 10.000 mAh aan oplaadcapaciteit, waardoor je je iPhone één tot twee keer volledig kunt opladen. Sommige van deze powerbanks kunnen ook andere smartphones opladen via een kabel.  

©yalcinsonat - stock.adobe.com

Externe opslag met MagSafe

Relatief nieuw in het aanbod van MagSafe-accessoires is de externe solid state drive (ssd). De draagbare opslag is eenvoudig aan de achterkant van je iPhone te bevestigen, waardoor je altijd en overal genoeg opslag bij de hand hebt om video's op te nemen met je iPhone. De bestandsoverdracht is overigens niet draadloos: die verloopt via een usb-kabel. Er zijn MagSafe-ssd's te vinden met 1 TB, 2 TB of 4 TB aan opslagcapaciteit. Onder meer fabrikanten SanDisk en Lexar bieden portable ssd's aan met MagSafe. 

Bonustip: MagSafe-ringstandaard

Er zijn ook diverse telefoonhouders beschikbaar in de vorm van een MagSafe-ring. De ringstandaard bevestig je magnetisch aan de achterkant van je iPhone en kun je vervolgens uitklappen, zodat je je iPhone bijvoorbeeld in een prettige kijkhoek kunt plaatsen tijdens het kijken van je favoriete films of series. 

Hoewel het steeds lastiger wordt om AI-gegeneerde content te herkennen, zijn er nog altijd signalen waaraan je door kunstmatige intelligentie gemaakte teksten, afbeeldingen en video's kunt herkennen. In dit artikel lees je hoe je echt van AI kunt onderscheiden.

Lees ook: Dit zijn de populairste AI-tools voor het creëren van video's

Teksten

De makkelijkste manier om erachter te komen dat een tekst door een mens is geschreven (of op zijn minst is aangepast), is door te kijken naar de spelling. Hoewel AI-chatbots op inhoudelijk vlak vaak de mist in gaan, zul je ze zelden spel- of grammaticafouten zien maken. Online posts barsten vaak van de taalfouten*, dus een volledig correct geschreven post is al verdacht.

*tenzij er natuurlijk nog een goede eindredacteur van vlees en bloed naar heeft gekeken.

Hoewel er weinig taalfouten worden gemaakt, wil dat niet zeggen dat AI-teksten altijd mooi geschreven zijn. Zonder specifieke instructies hebben bots er namelijk een handje van om nogal wollig te zijn. Ze gebruiken vaak veel tekst om iets uit te leggen en herhalen dezelfde punten in andere bewoordingen.

Ook volgen ze uit zichzelf vaak een vast stramien. Eerst herhalen ze de vraag, dan geven ze een opsomming (bijna altijd met deelonderwerpen of bulletpoints) en tot slot komt er een conclusie (ingeleid door kortom of iets in dezelfde trant). De meeste AI-modellen zijn ook getraind om zo onpartijdig en neutraal mogelijk te zijn. Zelfs als ze gevraagd worden om een bepaald standpunt te verdedigen, is de beantwoording doorgaans voorzichtig en afstandelijk (sommige mensen vinden dat...).

Kortom (😉), als je ziet dat een online gebruiker een lange, opsommende reactie geeft zonder taalfouten, moeten de alarmbellen afgaan. Je kunt een chatbot echter instructies geven als 'hou het antwoord kort', of 'gebruik geen opsomming', waarmee je zulke signalen eenvoudig kunt verdoezelen. Bovendien is het ook zo moeilijk niet om expres een taalfoutje toe te voegen aan een AI-tekst, dus deze vorm van generatieve AI is momenteel waarschijnlijkst het moeilijks om betrouwbaar te herkennen.

Chatbots hebben de neiging om opsommingen te gebruiken.

Afbeeldingen

AI-afbeeldingen zagen er een paar jaar geleden nog heel nep uit, maar inmiddels moet je goed je best doen om ze te onderscheiden van echte afbeeldingen. Vooral AI-afbeeldingen van mensen blijven echter vooralsnog relatief eenvoudig te herkennen. De meeste AI-modellen hebben namelijk moeite met het weergeven van gezichtsuitdrukkingen, waardoor mensen vaak of emotieloos uit hun ogen kijken, of juist overdreven expressief zijn. Let ook altijd op de handen, want het gebeurt geregeld dat iemand er een zesde vinger bij krijgt. 👇

Verder zien teksten op afbeeldingen er vaak vervormd uit of ontbreken er zelfs complete letters, wat leidt tot onleesbare wartaal. Ook andere details ogen, als je inzoomt, vaak wat vervormd. Daarnaast voegt AI aan realistische beelden meestal een overdreven gloed en onnatuurlijke belichting toe, waardoor ze er wat té perfect uitzien.

Bedenk je bij het zien van een afbeelding tot slot of het logisch is wat je ziet. In het onderstaand plaatje zie je een leeuw en een lammetje gebroederlijk naast elkaar liggen. In het echte leven zou het lammetje allang lamsbout zijn. Wat doet de koning van de jungle trouwens in een herfstbos in plaats van op de savanne? En sinds wanneer lijkt een leeuw (gemiddelde gewicht rond de 150 kilo) maar een heel klein beetje groter dan een babyschaapje (dat een paar maanden na zijn geboorte misschien 25 kilo weegt)? Wie wat beter kijkt, ziet dus dat deze foto niet echt is, maar door AI gemaakt is.

©Activision

Video's

Naast dat de herkenningspunten die we bij de afbeeldingen genoemd hebben ook gelden voor video's, zorgt bewegend beeld ervoor dat AI nog vaker (en duidelijker) de mist in gaat. AI-gegenereerde animaties zijn namelijk vaak nog niet heel realistisch. Zo bewegen objecten en mensen meestal onnatuurlijk en 'zweverig', vaak in slow-motion.

AI-video's hebben er ook moeite mee om consequent te blijven. Hoe langer een video duurt, hoe meer deze uit elkaar valt. Zo zie je nog vaak dat een gezicht gaandeweg vervormt, of dat mensen en objecten op de achtergrond ineens verdwijnen. Daarom zul je in AI-video's ook zelden een shot zien die langer dan 10 seconden duurt. In deze video worden veel eigenaardigheden van AI-video's op grappige wijze uitgebeeld.

Dat AI logica niet begrijpt, uit zich tot slot ook duidelijk in video's. AI-gegenereerde eetvideo's zijn daar notoire voorbeelden van, aangezien mensen (of, zoals in dit voorbeeld, pandaberen) hun bestek vaak niet wegleggen voordat ze een slok drinken nemen. En dat er na het drinken nog net zoveel sap in het glas zit als voor het drinken verraadt ook dat een video AI is, zoals je hieronder kunt zien.