Er bestaan heel wat interessante serverapplicaties, vaak gebaseerd op Linux, die zich niet eenvoudig in Windows laten installeren en ook lastig te configureren zijn. Docker bundelt alle benodigde componenten netjes in een container, die je moeiteloos kunt uitpakken op je eigen pc.

Voor het efficiënte transport van verschillende ladingen worden vrijwel altijd containers ingezet. Ze zorgen er immers voor dat alle objecten veilig en geordend bij elkaar blijven in een afgesloten omgeving. Wat als je dit principe ook kon toepassen op applicaties? Je zou alle benodigde elementen van zo’n toepassing, zoals programmabibliotheken en configuratiebestanden, kunnen verpakken in een container, waardoor je deze gemakkelijk kunt verplaatsen, beheren en uitvoeren op het gewenste systeem.

Deze aanpak met containers bestaat al enkele decennia, maar het is vooral Docker, dat ongeveer tien jaar geleden deze methode heeft gestandaardiseerd en populair heeft gemaakt.

Containers versus virtualisatie

Docker gebruikt containertechnologie om (web)applicaties te bouwen, te testen en makkelijk uit te rollen of te verspreiden. Voor het Docker-tijdperk gebruikten ontwikkelaars hiervoor gewoonlijk virtuele machines, met behulp van zogeheten hypervisors als Microsoft Hyper-V, VMware ESXi of Oracle VM VirtualBox.

Virtualisatie heeft helaas enkele nadelen. Een virtuele machine bevat naast de eigenlijke applicatie en benodigde software, immers ook een complete kopie van het besturingssysteem, wat veel intern geheugen kan vergen. Bovendien kan het virtualiseren van hardware een flinke impact hebben op de prestaties van het gast-besturingssysteem.

Applicaties in Docker-containers daarentegen gebruiken evenveel werkgeheugen als deze zonder container nodig zouden hebben, wat maakt dat je vaak probleemloos verschillende containers tegelijk op een doorsnee computer kunt draaien. Elke container draait in een volledig afgescheiden, virtueel bestandssysteem met alleen de nodige software en afhankelijkheden. Dit maakt dat je containers moeiteloos kunt migreren en desgewenst kunt verwijderen zonder sporen na te laten. Containers zijn doorgaans dus efficiënter, draagbaarder en veiliger dan virtuele machines.

Van image tot container

Om met containers te werken, is het begrijpen van het concept van ‘images’ essentieel. Een container is namelijk een actieve uitvoeringsinstantie gebaseerd op een onveranderlijke blauwdruk of sjabloon, ook wel image genoemd. Samen met een instructiebestand (Docker-bestand) bevat dit alles wat nodig is om een applicatie te draaien, waaronder de programmacode, omgevingsvariabelen, programmabibliotheken en configuratiebestanden. Een image kan zelfs uit meerdere gestapelde lagen bestaan, zoals Ubuntu Linux, Apache en PHP voor het bouwen van een webserver.

Om een container te maken, kun je gelukkig gebruikmaken van een kant-en-klaar image met behulp van de juiste software. Het programma dat we hiervoor gaan gebruiken, is Docker Desktop. Dit kun je beschouwen als een grafische gebruikersinterface (kortweg GUI) bovenop de onderliggende Docker Engine-software (met de Docker Daemon).

Docker Engine is verantwoordelijk voor het laden van Docker-images, het maken en beheren van Docker-containers op basis van die images en het communiceren met Docker-repository’s voor het downloaden (en uploaden) van images. Docker Desktop maakt daarnaast gebruik van andere softwarecomponenten zoals Docker CLI-client en Docker Compose, maar deze komen verder in onze introductie niet expliciet aan bod.

Docker-repository’s

Repository’s (repositories in het Engels) zijn bibliotheken of opslagplaatsen waar Docker-images worden opgeslagen en gedeeld. Ze kunnen zowel openbaar als privé zijn en geven gebruikers de optie om images te uploaden (push) en te downloaden (pull). Een bekend voorbeeld is Docker Hub, de standaard openbare repository van Docker zelf (zie ook de paragraaf ‘Images zoeken’).

Natuurlijk bevatten images programmacode die binnen containers wordt uitgevoerd, wat het veiligheidsaspect belangrijk maakt. In de paragraaf ‘Veiligheidscontrole’, helemaal aan het einde van dit artikel, bespreken we kort hoe je bekende kwetsbaarheden in images kunt identificeren. Bij niet-officiële images valt niet helemaal uit te sluiten dat er bewust malware is toegevoegd. Er zijn zelfs images ontdekt waarin een cryptominer was ingebouwd of die een ‘Docker-escape’ bevatte waarmee een gecontaineriseerd proces alsnog toegang krijgt tot het hostsysteem.

Voor wie op zoek is naar een kant-en-klaar image: enige waakzaamheid is vereist. Zo’n zoektocht wordt vaak ook bemoeilijkt doordat er vaak honderden images beschikbaar zijn voor dezelfde software. De hoeveelheid downloads en gebruikersbeoordelingen kunnen je wel helpen bij het maken van een keuze.

Windows en hardware

Je hebt nu genoeg basiskennis om aan de slag te gaan met Docker (Desktop), maar je beseft waarschijnlijk wel dat dit vooral iets is voor de wat meer gevorderde gebruiker. Docker Desktop vereist een Windows-machine met Windows 10 of 11, Home of Pro (64 bit), minimaal versie 21H2, maar bij voorkeur de allernieuwste versie.

De machine moet ten minste 4 GB geheugen hebben en een 64bit-processor met SLAT-ondersteuning (Second Level Address Translation, een specifieke hardware-virtualisatietechnologie, bij AMD vaak RVI genoemd en bij Intel Core-processors EPT). In het UEFI/BIOS moet hardware-virtualisatie ook daadwerkelijk zijn ingeschakeld, vaak aangeduid als AMD-V of VT-X. Je kunt dit snel controleren door in Windows op Ctrl+Shift+Esc te drukken, het tabblad Prestaties te openen en op Processor te klikken. Bij Virtualisatie moet Ingeschakeld worden weergegeven. Neem desnoods je systeemhandleiding door voor eventuele aanpassingen aan het systeem-BIOS.

Windows Subsystem for Linux versie 2

We gaan voornamelijk aan de slag met containers op basis van Linux en voor optimale prestaties hebben we de zogenoemde WSL2-backend nodig (Windows Subsystem for Linux versie 2). Hiermee kan Docker Desktop een echte Linux-kernel gebruiken, wat resulteert in snellere opstarttijden en efficiënter gebruik van bronnen. Een alternatieve backend is Hyper-V, maar die is alleen beschikbaar op Windows Pro en hogere versies, en is doorgaans logger.

Bij een recente Windows-versie is het installeren van WSL2 eenvoudig: open de Opdrachtprompt als administrator en voer het commando wsl --install uit. Als dat nodig is, kun je WSL ook downloaden vanuit de Microsoft Store. WSL werk je eenvoudig bij met het commando wsl --update.

Controleer daarnaast het volgende: druk op de Windows-toets+R en voer optionalfeatures uit. In het venster Windows-onderdelen in- of uitschakelen zorg je er dat zowel Platform voor virtuele machine als Windows-subsysteem voor Linux is aangevinkt. Bevestig met OK en herstart indien nodig je systeem.

Kennismaking Docker Desktop

We zijn nu eindelijk klaar om Docker Desktop te installeren. Je kunt deze gratis downloaden via deze pagina. Start de installatie met een dubbelklik op het exe-bestand (je kunt ook een installatie via de Opdrachtprompt uitvoeren, maar dit laten we hier buiten beschouwing). Indien van toepassing laat je het vinkje staan bij Install required Windows components for WSL 2. Volg de verdere setup-instructies en herstart Windows.

Na de installatie vind je Docker Desktop in het Windows-startmenu. Zorg dat je Docker Desktop opstart met een administrator-account (je kunt ook een account aan de gebruikersgroep docker-users toevoegen, maar dit terzijde).

Klik op het tandwielpictogram en open het onderdeel General. Zorg dat er vinkjes staan bij Use the WSL 2 based engine, Open Docker Dashboard at startup (alleen als je de applicatie vaak gebruikt) en Show CLI hints. Bij Software updates is het handig om Automatically check for updates ingeschakeld te laten. En hoewel we hier in deze introductie niet expliciet op ingaan: laat onder Extensions het vinkje staan bij Enable Docker Extensions.

Alle onderdelen van Docker Desktop zijn bereikbaar via een knoppenbalk aan de linkerzijde. De belangrijkste onderdelen voor dit artikel zijn Containers (actieve instanties van images) en Images (waarschijnlijk gedownload vanuit een repository). Daarnaast zijn er onder andere:

• Volumes: blijvende opslagruimtes om gegevens te behouden, ook als je bepaalde containers niet meer gebruikt;
• Docker Scout: voor analyses van gedownloade images, inclusief veiligheidsanalyse;
• Learning Center: met diverse gidsen en voorbeelden;
• Extensions: verschillende extensies om de functionaliteit van Docker Desktop uit te breiden.

Images zoeken

Je hebt inmiddels begrepen dat alles begint met images. Open daarom het onderdeel Images in Docker Desktop en klik op Local. Je zou hier het image getting-started al moeten zien staan, dat bedoeld is om je verder op weg te helpen met Docker. We laten zo zien hoe je images kunt uitvoeren en omzetten naar een actieve instantie, oftewel een container, maar we leggen eerst uit hoe je andere images kunt toevoegen.

Zoals gezegd kun je hiervoor onder meer terecht in de populaire repository Docker Hub. Maak een account aan, meld je aan, klik op Continue with Free en klik op Verify Email Address in de bevestigingsmail. Meld je met dit account tevens aan in Docker Desktop zelf via Sign in.

Terug in Docker Hub kun je op Explorer klikken en zoekfilters gebruiken. De combinatie Images en Docker Official Image bijvoorbeeld levert ongeveer 180 resultaten op. Als je ook het filter Verified Publisher toevoegt, vind je bijna aan 9000 images. Uiteraard kun je ook je eigen zoektermen in de zoekbalk invoeren.

Bij elk zoekresultaat zie je ook het aantal downloads, oftewel ‘pulls’, inclusief tijdsgrafiek en gebruikerswaardering. Klik op een resultaat voor het specifieke Docker pull command (zie volgende paragraaf), en voor uitleg over de opstart en verdere configuratie van de applicatie.

Overigens kun je ook rechtstreeks vanuit Docker Desktop naar images zoeken. Je hoeft je zoekterm maar in de zoekbalk bovenaan te tikken of je drukt op Ctrl+K voor de ingebouwde zoekmodule. Klik vervolgens op Images en Hub images voor de beschikbare exemplaren op Docker Hub. Klik op het pijlknopje bij Tag om, naast de meest recente versie (Latest) ook alternatieve versies te kunnen opvragen.

Images downloaden

Je hebt nu één of meerdere Docker-images gevonden die je interesseren. Nu is het tijd om die op je eigen pc te krijgen. Gelukkig is dit proces niet ingewikkeld. De eenvoudigste manier is vanuit Docker Desktop, waar je in de zoekmodule op Pull klikt bij het gewenste image. Binnen korte tijd wordt dit image aan je lijst met images toegevoegd, met de status Unused. Je kunt dit image ook weer verwijderen door op het vuilnisbak-icoon te klikken en te bevestigen met Delete forever. Indien van toepassing, dien je wel eerst de bijbehorende container te verwijderen. Als je alleen de container verwijdert en deze nadien opnieuw aanmaakt, is de kans groot dat alles nog werkt zoals ervoor. Dit hangt er wel vanaf of de ontwikkelaar van het bijbehorende image de opslagvolumes correct heeft gekoppeld. Je kunt de inhoud van zo’n container bekijken door op de containernaam te klikken en Files te openen.

Een andere optie om images te downloaden, is om de Opdrachtprompt te gebruiken met het Docker-commando (voer docker in zonder extra toevoegingen voor een overzicht van beschikbare parameters). Om een image te downloaden, gebruik je docker pull <image-naam>, zoals vermeld op Docker Hub. Hierna zul je dit image ook in de lijst van Docker Desktop zien verschijnen.

Uitvoeren via Desktop

Om een image uit te voeren en om te zetten naar een (potentieel) actieve container, hoef je in principe alleen maar op het pijlknopje te klikken naast het gewenste image en nogmaals te bevestigen met Run. Je krijgt in het getoonde venster echter de kans om een of meer instellingen aan te passen onder Optional settings. Dit omvat vaak een Container name (als je geen naam invoert, zal Docker er automatisch een genereren), de Host port, eventuele volumes en omgevingsvariabelen. Nadat je hebt bevestigd, vind je het image terug als een actieve container onder de opgegeven naam.

Stel, je ziet bij Port(s) staan: 8000:8081. Dit betekent dat de interne serverapplicatie draait op poort 8081, maar dat je deze kunt bereiken via poort 8000. Wanneer je dan klikt op die 8000 voor :8081/tcp, zal je browser normaal gesproken starten met het volgende adres: http://localhost:8000.

Bij wijze van voorbeeld hebben we dit gedaan met de MeTube-applicatie. We kwamen direct op een webpagina waar we alleen een video- of playlist-url hoefden in te voeren (bijvoorbeeld https://www.youtube.com/watch?v=_DqeuX44YUg) en de gewenste Quality en Format moesten selecteren. Met een druk op de knop Add werd de bijbehorende video opgehaald en aan de lijst toegevoegd. Je kunt deze video vervolgens via de knop Download naar een fysieke opslaglocatie kopiëren.

Uitvoering via de Opdrachtprompt

Het uitvoeren van een image kun je ook regelen vanaf de Opdrachtprompt met een Docker-commando, maar meestal moet je wel de juiste parameters kennen. Vaak vind je deze informatie op de website van de makers of via een zoekopdracht.

We geven één eenvoudig voorbeeld om het standaard educatieve image docker/getting-started uit te voeren:

In dit geval is docker/getting-started de naam van het image. Met de parameter -d (detached) start je de container in de achtergrond en met -p 80:80 koppel je poort 80 van je Windows-pc (de hostmachine) aan de standaardpoort 80 van de container. Dit betekent dat je simpelweg http://localhost in je browser kunt invoeren (aangezien poort 80 de standaard http-poort is). Als je bijvoorbeeld -p 8080:80 had gebruikt, zou je http://localhost:8080 moeten invoeren als adres.

Alternatieven

Gebruik je liever niet Docker Desktop – of lukt het je hiermee niet – dan kun je een gratis opensource-alternatief overwegen, zoals Podman Desktop. Deze is trouwens ook beschikbaar voor macOS en Linux.

De interface heeft veel weg van Docker Desktop. Wanneer je het onderdeel Images opent kun je via Pull an image op basis van trefwoorden images uit repository’s ophalen. Klik op Manage registries om je bijvoorbeeld bij Docker Hub aan te melden. Vanuit het onderdeel Images kun je een image vervolgens opstarten via Run Image / Start Container. Je krijgt dan eerst nog een scherm te zien waarin je allerlei parameters kunt instellen, bijvoorbeeld voor netwerk en veiligheid. Je vindt een opgestarte container terug in het onderdeel Containers.

Heb je een NAS die Docker ondersteunt, dan kun je Docker-images ook rechtstreeks vanaf je NAS draaien. We nemen een Synology DS220+ als voorbeeld. Je installeert eerst Container Manager vanuit het Package Center (of Docker in oudere versies) waarna je ook hier de inmiddels bekende onderdelen als Image en Container aantreft. Images kun je toevoegen vanaf een url of via een lokaal bestand. Raadpleeg eventueel de online gebruikersgidsen van de NAS-fabrikant voor meer informatie.

Veiligheidscontrole

Wanneer je je beperkt tot actuele Docker Official Images en images van Verified Publishers, hoef je meestal niet te veel zorgen te maken over ernstige kwetsbaarheden. Toch is het verstandig om ook dan regelmatig een veiligheidscheck uit te voeren. Met een gratis Docker Hub-account kun je enkele veiligheidsaspecten van je images controleren. Dit kan via Docker Scout binnen Docker Desktop. Selecteer het gewenste image in het menu Sample image en klik op Analyze image. Het overzicht van kwetsbaarheden verschijnt, opgedeeld in C (Critical), H (High), M (Medium) en L (Low). Voor meer details klik je op View packages and CVEs. Bij Vulnerabilities kun je de bijbehorende Packages openen en meer technische informatie opvragen via de links.

Vergelijkbare informatie kun je ook opvragen vanaf de Opdrachtprompt met deze commando’s:

of:

of:

We hebben helaas niet de ruimte hier dieper op in te gaan. Zorg er in elk geval voor dat je zoveel mogelijk de recentste images en updates downloadt en gebruikt.

Ben je op koffiegebied een echte fijnproever? Misschien is deze gloednieuwe automatische espressomachine van Siemens dan wel iets voor jou. Dit stijlvol vormgegeven apparaat ondersteunt maar liefst 35 koffiesoorten. Naast gangbare smaken als cappuccino, espresso en americano maak je met de EQ700 Integral net zo makkelijk exotischer dranken. Een ristretto, flat white of cold brew macchiato? Geen probleem! We nemen de proef op de som.

Siemens heeft zijn nieuwste espressomachines zorgvuldig verpakt. Op de productdoos staan zelfs instructies over hoe je de EQ700 Integral het best kunt uitpakken. Het is een behoorlijk groot en zwaar apparaat: respectievelijk 38 × 35,2 × 46,7 centimeter en 10,7 kilo. Reserveer dus voldoende ruimte in je beoogde koffiecorner. In de verpakking zit nog een klein doosje met losse accessoires, zoals een rooster, een aanbrenghulp voor het waterfilter, een teststrip voor de waterhardheid en een Nederlandstalige handleiding.

©Maikel Dijkhuizen

Robuuste behuizing

Siemens hanteert voor dit model weliswaar een stevige adviesprijs van 1249 euro, maar daar krijg je wel een stijlvol vormgegeven koffiemachine met een hoge bouwkwaliteit voor terug. Het apparaat is afgewerkt met roestvrij staal en stevig kunststof. Mooi meegenomen is dat alle losse onderdelen wel een stootje kunnen hebben, zoals het deksel van het bonenreservoir en de lekschaal. Alles voelt zeer solide aan.

De watertank van 2,4 liter heeft een handig handvat. Die vul je dus eenvoudig onder de kraan. Het bovenste vak biedt plek aan 320 gram bonen, terwijl je 700 milliliter in het melkreservoir kwijt kunt. Wil je melkdranken bereiden, dan klik je het benodigde reservoir aan de zijkant vast.

Duidelijk aanraakscherm

Het heldere touchscreen van 5 inch is een echte blikvanger. Dankzij het gebruiksvriendelijke menu laat de EQ700 Integral zich makkelijk bedienen. Als je de koffiemachine voor de eerste keer inschakelt, neem je eerst enkele instellingen door. Kies op het scherm onder andere de Nederlandse taal en koppel de koffiemachine optioneel aan de Home Connect-app op een smartphone (waarover later meer).

Neem even de tijd om het apparaat gebruiksklaar te maken. Je dient onder meer het waterfilter te ontluchten en de waterhardheid in te stellen. Volgens Siemens is het noodzakelijk om dit filter elke twee maanden te vervangen, maar je kunt de koffiemachine ook prima zonder gebruiken. Vermoedelijk moet je het apparaat dan wel wat vaker ontkalken.

©Maikel Dijkhuizen

Koffie bereiden

Een kopje koffie bereiden werkt simpel. Tik op het aanraakscherm op de soort koffie die je wilt drinken. De afbeeldingen zijn erg duidelijk, zodat gebruikers zich niet snel zullen vergissen. Je stelt bij elke variant de koffiesterkte, de hoeveelheid en het aromaprofiel in. Voor het aromaniveau selecteer je de optie Mild, Gebalanceerd of Karakteristiek. Kies je een melkdrank, dan tik je op het scherm eveneens op de gewenste hoeveelheid. Een nuttige functie is dat je elke koffiesoort met de gewenste bereidingsopties aan je favorieten kunt toevoegen.

Onder het tabblad Klassiekers vind je alle bekende koffiesoorten. Wil je eens wat anders uitproberen, dan tref je bij coffeeWorld nog véél meer variaties, waaronder wiener melange, café au lait en slow brew. Bij elke soort lees je op het scherm een korte beschrijving. Verder kies je via coffeeWorld+ ook nog koffierecepten in de Home Connect-app. Gebruik de app daarnaast om de bereiding op afstand te starten, instellingen te wijzigen en nieuwe software-updates te installeren.

De EQ700 Integral heeft onderhuids verschillende sensors. Die zorgen voor de juiste temperatuur en een goede verhouding tussen koffie en water. De keramische molen is verrassend stil. Boven de koffie- en melkuitloop bevinden zich twee felle ledlampen. Kortom, zet gerust ook in het donker een kopje koffie. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat de dranken lekker smaken. Daarover kunnen we kort zijn, want onder leiding van deze espressomachine bereid je heerlijke koffie.

©Maikel Dijkhuizen

Espressomachine reinigen

Elke uitgebreide koffiemachine vereist het nodige onderhoud, en dat is bij de EQ700 Integral niet anders. Siemens maakt het zijn gebruikers zo makkelijk mogelijk. Zo start de machine na elke melkdrank op eigen houtje een stoomspoeling om het kanaal voor de melktoevoer te reinigen. Zoals je van een apparaat in deze prijsklasse mag verwachten, kun je ook een ontkalkingsprogramma starten. Op jouw verzoek lees je op het scherm hoe je verschillende componenten kunt reinigen, zoals de zetgroep en drankuitloop. De instructies zijn erg duidelijk, waardoor je de papieren handleiding eigenlijk niet eens nodig hebt.

Siemens EQ700 Integral kopen?

Probeer je graag diverse koffievariaties uit, dan is de EQ700 Integral zeer geschikt. Je kunt naar hartenlust met uiteenlopende soorten en drankopties experimenteren. Houd je het liever alleen bij cappuccino, espresso en normale koffie? Dan zijn er goedkopere alternatieven op de markt.

Philips Hue is voor velen hét merk als het om slimme lampen gaat, maar de verlichting is niet goedkoop. Dat weet de fabrikant ook. Een nieuwe lijn Essential-lampen sluit een paar compromissen in ruil voor een veel lagere prijs. In deze review lees je hoe de Philips Hue Essential-lampen bevallen en waar je op inlevert ten opzichte van reguliere Hue-verlichting.

De Hue Essential-lijn is verkrijgbaar in diverse uitvoeringen, waaronder de door ons geteste E27-lampen die wittinten en kleuren kunnen tonen. We ontvingen een doos met drie E27-peertjes, die samen 50 euro kosten en die je direct kunt gebruiken - ook zonder Philips Hue-bridge. De lampen communiceren namelijk via bluetooth. Met een duidelijke maar: om de lampen te bedienen, moet je namelijk binnenshuis zijn. Wil je op een andere locatie je verlichting aanpassen, dan is er geen bluetooth-verbinding en kun je weinig uithalen. De Bridge (50 euro of 90 euro voor de Bridge Pro) lost dit probleem op. De bridge communiceert met de lampen en is zelf via wifi benaderbaar, waardoor jij overal met een internetverbinding je lampen kunt aansturen.

©Rens Blom

Installeren

De Essential-lampen installeren is een fluitje van een cent. Je pakt de Philips Hue-app erbij, scant de qr-code op een peertje en draait hem in een lamp. Daarna bepaal je de kleur van de lamp en kun je eventueel andere instellingen aanpassen. Dit werkt allemaal als een trein, zoals we van Philips Hue-verlichting gewend zijn. De Essential-lampen functioneren ook helemaal naar behoren binnen ons bestaande Hue-ecosysteem met niet-Essential-lampen. Scènes, automatiseringen en accessoires zijn allemaal te koppelen. Hier merk je duidelijk dat je producten van hetzelfde merk gebruikt.

©Rens Blom

Verschillen met reguliere Hue-lampen

Om de Essential-peertjes goedkoper in de markt te zetten, sluit Philips Hue een paar compromissen. De levensduur van een Essential-lamp is volgens de fabrikant maximaal 15 duizend uur, tegenover maximaal 25 duizend uur voor een reguliere Hue-lamp. Dat kun je op de lange termijn dus merken: je hebt dan sneller een nieuw peertje nodig. Twee andere verschillen kun je juist elke dag ervaren, al hangt dat ervan af of je ook duurdere Hue-lampen gebruikt. Want waar de standaard Hue-verlichting dimbaar is tot 0,2 procent, dimt een Essential-lamp tot 2 procent. Een Essential-lampje geeft op zijn laagste stand dus meer licht, wat mogelijk storend kan zijn als je de lamp als permanent nachtlampje gebruikt. Wij hebben ons er niet aan gestoord.

©Rens Blom

Tot slot het derde verschil: de zogeheten kleurmenging. Een reguliere Hue-lamp gebruikt een geavanceerdere technologie om zijn kleuren af te geven, wat een mooie egale lichtgloed geeft. De Essential-verlichting gebruikt 'basis kleurmenging', stelt Philips Hue. Het licht komt daarom wat minder egaal uit het peertje. Dat zien wij als we onze premium Hue-lampen ernaast houden, maar op zichzelf produceren de Essential-lampen 'gewoon mooi' licht. Via de Hue-app kun je kiezen uit allerlei kleuren en scènes, van lavalamp-blauw tot een kaarsachtige gloed, inclusief bewegingen gesimuleerd door het peertje.

©Rens Blom

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Essential kopen?

De Philips Hue Essential-lampen sluiten een paar begrijpelijke compromissen ten opzichte van de reguliere Hue-verlichting. Die compromissen vinden wij niet storend. De Essential-verlichting bevalt ons goed, zeker als je weet dat drie E27 Essential-peertjes 50 euro kosten en drie normale E27 Hue-peertjes ruim 100 euro.