TCL toont ambitie en probeert continu bestaande modellen te verbeteren. Dat zien we bij het hele aanbod. De sterke prijs-kwaliteitverhouding van dit model is fijn en gelukkig beknibbelt TCL niet op kwaliteit. Sterker nog: deze 65C855 levert bijzonder mooie prestaties voor een zeer interessante prijs.

De 2023-versie van deze tv was best goed afgewerkt en mooi, maar erg elegant was hij niet. De 2024-versie van de 65C855 (ofwel het 65inch-model C855) ziet er daarentegen erg goed uit, zeker voor zijn prijs. Aan de voorzijde zie je enkel een metalen lijntje van het kader rond het scherm, dat TCL ietwat overbodig versiert met een klein etiket rechtsboven met het opschrift ‘Premium QD Miniled’. In profiel is hij nu erg slank, de rug is bovendien volledig vlak met een lichte welving aan de zijdes, waardoor het toestel er nog slanker uitziet. De centrale voet is verstevigd en de dunne metalen voetplaat is een stevige basis.

Aansluitingen

TCL heeft al enkele jaren dezelfde aansluitingen en die zijn niet zeer uitgebreid (ook nu niet), maar aan de andere kant missen de tv’s ook geen belangrijke aansluitingen. De C855 heeft geen hoofdtelefoonaansluiting meer en gezien de populariteit van bluetooth is dat begrijpelijk. Voor HDMI zijn er vier poorten, waarvan twee de volledige HDMI2.1-bandbreedte van 48 Gbit/s (voor 4K120) leveren. Voor gamers is er ondersteuning voor ALLM, VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en Nvidia G-Sync-compatibel) en 4K120. Pc-gamers kunnen op HDMI 1 zelfs tot 4K op 144 Hz of tot Full HD op 240 Hz.

De lage input-lag van 11,6 ms (in 4K60) en 7,2 ms (in 2K120) is uitstekend. Het is een goede keuze van TCL om ARC/eARC op een van de HDMI2.0-poorten te zetten: wie toch voor een soundbar kiest, hoeft geen HDMI2.1-aansluiting op te offeren.

Alle aansluitingen zitten op zijkant, zodat ze wandmontage niet hinderen. TCL kiest nog steeds voor een enkelvoudige tv-tuner, en je kunt live-tv niet opnemen of pauzeren. Wat betreft wifi heeft de fabrikant de stap naar wifi 6 gezet en kun je rekenen op een snellere en betrouwbaardere verbinding.

Nog meer dimming-zones

TCL lijkt echt volop in te zetten op de voordelen van miniled. Na een verdubbeling van het aantal zones vorig jaar, zien we dat aantal dit jaar nog eens meer dan verdubbelen. De achtergrondverlichting is nu onderverdeeld in 48 × 28 (1344) zones. Dat vinden we ronduit indrukwekkend. Gecombineerd met het VA-paneel, dat zelf al een goed contrast levert, biedt deze tv uitstekende contrastprestaties. Donkere balken boven en onder de film blijven mooi zwart. De processor stuurt de vele zones foutloos aan. Kleine lichtaccenten zijn mooi zichtbaar en zelfs tegen een donkere achtergrond veroorzaken ze geen problemen. Halo’s rond zeer heldere voorwerpen zijn nauwelijks zichtbaar, tenzij in zeer extreme HDR-beelden. Ook snel bewegende objecten veroorzaken geen foutief oplichtende zones.

Tot slot is er ook veel schaduwnuance zichtbaar. In HDR is het wel mogelijk dat erg donkere beelden een beetje scherpte verliezen, vermoedelijk door de dimming, maar zelfs dan is de prestatie nog puik. Het VA-paneel heeft een uitstekende uniformiteit, alleen in de heldere testbeelden doken wat minimale afwijkingen op die we niet zagen in gewone beelden.

Opgelet met de kijkhoek: die is goed, maar tevens beperkter dan oled. Wie vanuit een te schuine hoek kijkt, verliest contrast en zeker in HDR kun je dan soms wel de zones zien.

Geen extra helderheid, wel meer diepte

Meer zones betekent vaak ook betere piekhelderheid. TCL maakt in dit model bovendien gebruik van alweer nieuwe minileds, maar toch zien we geen uitgesproken verbetering. De metingen geven waardes aan die overeenkomen met die van het voorgaand model. En dat is echt nog steeds meer dan uitstekend. De piekhelderheid in de goed gekalibreerde HDR Film-beeldmodus kwam uit op 2246 nits op het 10%-venster. Het volledig witte beeld haalde 934 nits. Dat het kleurbereik van de quantum dots onveranderd is, is dan weer geen verrassing, 96% P3 is overigens een topresultaat. Zelfs zonder verbetering blijft dit TCL-model in de kop van het peloton zitten.

Meer weten over al die termen? Lees ook: Tv-jargon: dit betekenen al die technische termen en afkortingen

Al dat licht en kleur correct inzetten, is ook een belangrijke vereiste voor het beste beeld. Met ondersteuning voor HDR10+ en vooral Dolby Vision IQ zit je op dat vlak al gebeiteld. Zeker Dolby Vision IQ levert dankzij de Precision Detail-implementatie (nieuw dit jaar) de mooiste beelden. Precision Detail diept het contrast nog wat verder uit, waardoor details scherper in beeld komen en er een gevoel van diepte in het beeld zit.

Wat betekent HDR voor een televisie en wat voor verbetering mag je eigenlijk verwachten? 📺 Lees ook: Wat is HDR?

Ook standaard HDR10-beelden zien er erg knap uit. De tv toont heel wat witdetail en speelt zijn intense kleuren bijzonder goed uit. Enkel in zeer heldere scènes verliest de tv wat witdetail, maar dat verstoort het beeld niet. Dynamische tonemapping zou dat moeten oplossen, maar hier zien we geen verbetering tegenover vorig jaar. Als je deze instelling activeert, worden donkere en middentinten iets helderder en win je een beetje witdetail. Wij zien er geen echte meerwaarde in, zeker de hogere standen maken het beeld te helder. Kijk je bij veel omgevingslicht, dan is het wel een mogelijke keuze.

Goede beeldverwerking 

Volgens TCL zijn er wat kleine verbeteringen in de beeldverwerking, maar we zagen tijdens de test zelf in elk geval geen opvallende verschillen. De upscaling is goed, maar niet uitzonderlijk, en zeker bij content van lage kwaliteit en/of resolutie, zoals dvd, is het beeld wat zacht. In de Film-beeldmodus optimaliseer je dat door de scherpte iets te verhogen.

De processor werkt willekeurige ruis goed weg, maar blijft wat worstelen met MPEG-ruis die zichtbaar is als blokvorming in beeld. Gelukkig heeft de processor meer succes bij het elimineren van kleurstroken in zachte kleurovergangen, die laat enkel wat punten liggen bij de zwaarste tests.

De bewegingsscherpte is prima en net als vorig jaar biedt TCL de optie om het beeld op een verversingssnelheid van 240 Hz te laten werken. Met Full-HD-beelden gaat dat zonder compromissen, maar met 4K-beelden offer je in ruil voor die verhoogde verversingssnelheid een beetje verticale resolutie op. Dat verlies is beperkt en voor sport lijkt het ons een prima keuze, omdat je dan maximale bewegingsscherpte hebt. Voor games en film houd je het beter op 120 of 144 Hz, we denken dat de verbeterde bewegingsscherpte niet opweegt tegen het resolutieverlies (hoe klein ook).

Google TV

TCL kiest met Google TV voor een zeer goede smart tv-omgeving met het grootste aanbod aan apps. Andere pluspunten zijn Chromecast en Airplay, en de aanbevelingen gesorteerd per genre over verschillende diensten heen. Dat laatste is overigens alleen een pluspunt als je veel streaming-abonnementen hebt, anders zie je vooral aanbevelingen voor programma's die je toch niet kunt kijken.

De gebruikservaring is vlot, het toestel reageert snel op al onze commando’s. TCL zet zowel de ingangen als een reeks belangrijke instellingen in een lint onderaan het scherm in beeld. Dat lint roep je op met één knop op de afstandsbediening. Een volledig overzicht van de mogelijkheden vind je in het artikel over Google TV of in de review van de TCL 65C845. 

Speciale afstandsbediening

Over de nieuwe afstandsbediening zijn onze gevoelens gemengd. Op het eerste gezicht ziet die er modern en luxueus uit. Het cijfertoetsenbord is weg, wat de afstandsbediening compacter maakt. Het lage profiel van de toetsen en de zilverkleurige afwerking versterken het luxegevoel. Maar in gebruik ontdekken we ook wat minpunten: zo is de toetsaanslag relatief zwaar, en heeft hij een vrij luide en goedkoop klinkende klik. En waar is de volumeknop? Die is verhuisd naar de zijkant van de afstandsbediening. Om die te gebruiken moet je je grip aanpassen, bijzonder onhandig. TCL moet dat ergens ook beseft hebben, de zijwaartse toetsen van de D-pad kun je ook gebruiken om het volume aan te passen.

©TCL

Degelijke audiokwaliteit

TCL leunt nog steeds op Onkyo voor de audio-oplossing. Dit model kreeg een configuratie van 6x 10 watt, 2.2.2-kanaals, met ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X. Dat laatste is nieuw, daarmee kun je nu alle high-end filmsoundtracks op deze tv beluisteren. Tijdens onze Dolby Atmos-test ging er echter wel iets mis, want een deel van het geluid leek soms weg te vallen.

TCL heeft ons probleem bevestigd en het is nu wachten op een software-update. Bij onze andere tests liet de tv wel een prima indruk achter. Je kunt flink wat volume halen, waarbij de processor niet hardhandig hoeft in te grijpen om vervorming tegen te gaan. Onze muziek klonk goed, met wat beperkte bas. De hoogte-effecten van Dolby Atmos en DTS:X kwamen licht door in onze filmfragmenten met dank aan de opwaarts gericht Dolby Atmos-luidsprekers – een mooi effect. Voor deze prijs is de audiokwaliteit prima, maar een goede soundbar zal het mooie beeld veel beter aanvullen.

©TCL

Conclusie

TCL mikt op een steeds hogere positie in de markt, maar de verbeterde specificaties vertalen zich niet altijd in betere prestaties, zo blijkt. Dat is misschien niet zo verrassend, aangezien de prestaties van dit model al uitstekend waren, zeker in deze prijsklasse.

De TCL 65C855 moet afrekenen met twee schoonheidsfoutjes, de ietwat vreemd geplaatste volumeknop was te vermijden geweest. Voor de Dolby Atmos-bug verwachten we dat TCL met een software-update komt.

Net als vorig jaar levert de dynamische tonemapping geen sterk verbeterd beeld op, maar ook zonder die functie is de tv ook in staat om prachtige HDR-beelden te tonen. Voor een scherpe prijs heeft de 65C855 een zeer goede beeldkwaliteit, prima geluidskwaliteit, Google TV én de nodige gamefeatures. Of je nu in een goed verduisterde ruimte zit of in een kamer met veel daglicht: deze TCL laat je genieten, naar wat voor films, series, sport of games je ook kijkt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.