Chromecast-speakers kun je combineren in groepen die simultaan hetzelfde nummer of dezelfde playlist afspelen. Hoe je zo'n groep precies maakt, leggen we uit in dit artikel.

Wat is Chromecast en in welke apparaten zit het?

Chromecast is een technologie van Google om over het netwerk muziek of video van een mobiel toestel naar een ander apparaat te sturen. Dat kan een draadloze speaker zijn, of je tv. Of iets anders. De functie zit ingebouwd in waanzinnig veel apparaten. Zo hebben heel veel soundbars Chromecast-ondersteuning. Ook muziekversterkers of AV-receivers bieden het vaak, al moet je bij die type toestellen toch goed checken of een cast-functie aanwezig is. 

Heb je een Chromecast-toestel in huis? Dan verschijnt er in bijna alle streaming-apps op je telefoon of tablet een cast-icoontje waarop je kunt tikken om muziek of video naar dat toestel te sturen. Hoewel Chromecast een technologie is van Google, vind je het vaak ook bij apps die op je iPhone of iPad staan.

Zeg casting, niet streaming

Muziek of video van een mobiel toestel naar een tv of speaker sturen? Als je echt de puntjes op de i wilt zetten, dan moet je bij Chromecast het werkwoord 'casten' gebruiken, niet 'streamen' gebruiken. Al doet iedereen (wij ook!) het wel. Waarom een ander werkwoord? Dat komt omdat Chromecast net anders werkt dan gewone streaming. Vanaf het moment dat je in de Netflix- of YouTube-app op het cast-icoontje drukt, vloeit de mediastream van de servers van het contentbedrijf rechtstreeks naar je tv of speaker. Niet langer 'over' je smartphone heen. Dat is bij AirPlay of bluetooth wél het geval. Als de batterij van je telefoon bij die laatste op is, dan stopt de muziek. Chromecast heeft op dat vlak dus wel een voordeel. 

Nog even over dat casten…

Omdat Chromecast een product van Google is, kan het wel eens dat een bepaalde functie of optie opeens anders heet dan in dit artikel. In tegenstelling tot Apple is Google namelijk niet altijd heel consequent met namen of met menu's. Over de jaren heen is het zelfs heel wispelturig geweest als het gaat om de naam 'Chromecast' zelf. 

©JBL

Strikt genomen is 'Chromecast' de naam van de media-adapters die Google zelf verkoopt. Is het ingebouwd in een product van iemand anders, dan zie je tegenwoordig 'Google Cast' staan. Vroeger was dat anders, en in de praktijk zie je toch apps en fabrikanten nog altijd het label 'Chromecast' hanteren. Maar eigenlijk staat Google Cast en Chromecast voor hetzelfde.

Groeperen: hoe werkt het?

Het groeperen van speakers bij Google Chromecast verloopt wat anders dan bij concurrende systemen. In de app van Sonos of HEOS bijvoorbeeld, kies je muziek en tik je de kamers aan waarin je die wilt horen. Bij Chromecast moet je vooruit plannen: je maakt een groep aan met daarin de gekozen speakers en je geeft die groep een naam. Daarna verschijnt de groep als een extra (virtuele) speaker in de lijst van beschikbare toestellen wanneer je in een streaming-app op het Cast-icoontje tikt. 

Stel dat je in thuis drie speakers met Chromecast hebt: eentje in de woonkamer, eentje in de keuken en eentje in de slaapkamer. Als je een groep maakt met de toestellen in de woonkamer en keuken, geef je deze bijvoorbeeld de naam 'Beneden'. Als je dan in de Disney+-app op het cast-icoontje tikt, zie je Woonkamer, Keuken, Slaapkamer én Beneden. Eentje extra dus. 

©Jamie Biesemans

Is de speaker al in Google Home ingesteld?

Om een speakergroep te maken, heb je de Google Home-app nodig. Deze app is beschikbaar voor Android en iOS. Om hem te gebruiken, moet je wel beschikken over een Google-account. Vroeger kon je sowieso niet ontsnappen aan Google Home omdat je via deze app ook je Chromecast-apparaat moest instellen. Je gebruikte onder meer om het te verbinden met je wifi-netwerk en te koppelen aan je Google-account. Dat is dan weer nodig als je de Google Assistant wilt gebruiken om je speaker te bedienen.

Inmiddels zijn de regels wat minder streng, en kun je al casten naar aan apparaat dat niet via Google Home is aangemeld. Om te groeperen moet je het echter wél instellen via Home. Mocht dat nodig zijn, dan moet je eerst in de Home-app onderaan op Apparaten tikken en dan op de blauwe knop Toevoegen. Je doorloopt dan een stappenplan. Zorg dat de speaker of het toestel aanstaat en dat je in de buurt staat met je smartphone. Het apparaat zal dan automatisch gevonden worden.

Zo maak je een groep

De werkwijze is op een Android-toestel of Apple-apparaat nagenoeg hetzelfde. Je opent de Google Home-app en tikt onderaan op Instellingen. Bij een tablet kan Instellingen ook wel links in een balk te vinden zijn.

©Jamie Biesemans

Je ziet bij het instellingenscherm onderaan een knop Toevoegen. Als je hier op drukt, zie je een lijstje mogelijkheden verschijnen. Selecteer Speakergroep Maken en selecteer de speakers die je in een groep wilt stoppen. In de volgende stap kun je deze speakergroep een eigen naam geven. Druk daarna op OK en je bent klaar.

©Jamie Biesemans

Hierna kun je in een streaming-app, zoals Apple Music of YouTube, op het cast-icoon tikken. De speakergroep zie je dan tussen de aanwezige speakers en audiotoestellen verschijnen.

Groepen aanpassen

Wat als je achteraf een nieuwe speaker koopt en die aan een groep wilt toevoegen? Of andersom, een audiotoestel uit een groep halen? Dan moet je weer naar Google Home en tik je op Instellingen. Je ziet dan een rij genaamd Apparaten, groepen en ruimtes. Tik op het > teken ernaast, en tik in het volgende scherm op Speakergroepen.

©Jamie Biesemans

Je krijgt dan een lijst te zien van alle speakergroepen. Selecteer de groep die je wilt aanpassen en tik dan op Apparaten kiezen om speakers te verwijderen of toe te voegen. De Groep verwijderen is een andere optie.

©Jamie Biesemans

Wat kun je niet?

Een tikje onhandig is dat je muziek die op één speaker speelt, niet zomaar kunt uitbreiden naar een speakergroep. Je moet in je streaming-app eerst het casten naar die ene speaker stoppen en dan weer starten door op de speakergroep te tikken. 

In de woonkamer staat de spannende voetbalfinale te spelen via de tv en soundbar, maar je moet toch even een paar dingen regelen in de keuken. Hapjes klaarmaken voor je vrienden, we zeggen maar iets. Kun je dan het geluid van die match via Chromecast doorsturen naar je keukenspeaker zodat je alles kunt volgen? Het korte antwoord is: nee. De Chromecast-technologie is ontworpen rond streamende audio en video. Het kan dus niet het geluid dat binnenkomt in de soundbar (van de tv) naar elders casten. Ook niet als je die soundbar in een groep stopt met de speaker in de keuken. Dit kan wel met 'echte' multiroomplatforms, zoals van Sonos, Bluesound en HEOS.

Lees ook: Multiroom: een muzieksysteem voor heel je huis

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.