ID.nl logo
Hoe breid je een Sonos-soundbar uit?
© sonos.com
Huis

Hoe breid je een Sonos-soundbar uit?

De Sonos ARC-, Beam- en Ray-soundbars zijn heel populair. Maar wist je dat je elke Sonos-soundbar kunt uitbreiden? En dat daar zelfs een goedkope optie voor bestaat? ID.nl legt uit welke mogelijkheden je hebt en wat de voordelen zijn wanneer je besluit je soundbar uit te breiden.

𝅘𝅥𝅮 In dit artikel leggen we je uit welke opties je hebt om de Sonos-soundbars uit te breiden met extra speakers en subwoofers. Waarom je dit zou doen? Dat leggen we je ook uit.

Lees ook: Dit is de ideale positie van je soundbar

Waarom uitbreiden?

De drie Sonos-soundbars hebben hetzelfde doel: je een beter geluid te bieden bij het tv-kijken. Dat de goedkope Ray dat niet zo spectaculair doet als de 999-euro kostende Arc, dat mag niet verbazen. De Ray is heel wat kleiner en bevat minder speakers en technologie dan het Sonos-topmodel. De Beam zit er qua prestaties tussenin. De twee duurste Sonos-soundbars pakken uit met Dolby Atmos-ondersteuning. Dat is wel een groot pluspunt als je kijkt naar films en tv-series via streamingdiensten als Netflix of Amazon Video.

Elke soundbar doet z’n best om je het gevoel te geven dat je middenin het geluid zit van een film, serie of game. Maar hoe goed de technologie ook is: er zijn beperkingen aan wat mogelijk is. Een grote soundbar kan niet hetzelfde bieden als veel losse speakers verspreid door de kamer. Dat is hoe je in een bioscoop echt wordt ondergedompeld in een soundtrack van een film.

©Sonos

Je kunt op veel manieren een surroundsysteem bouwen bij Sonos.

Je Sonos soundbar uitbreiden: wat is er allemaal mogelijk?

Bij Sonos heb je gelukkig wel de optie om de al goede soundbars nog beter te maken door speakers toe te voegen. Dit zijn de opties:

𝅘𝅥𝅮 Twee draadloze Sonos-speakers als surroundspeakers toevoegen;
𝅘𝅥𝅮 Een Sonos Amp met twee bekabelde luidsprekers toevoegen als surroundspeakers;
en/of
𝅘𝅥𝅮 Een draadloze Sonos-subwoofer koppelen. 

Elk van die drie opties leggen we verderop nog uit. Surroundspeakers betekent hier dat je twee speakers naast de bank plaatst, waardoor geluidseffecten echt van achter je komen. De soundbar en speakers werken samen zodat je ook geluidseffecten hoort bewegen (zoals een overvliegende helicopter). Een Sonos-subwoofer zorgt voor diepere én betere bassen. Het ontlast bovendien de soundbar, zodat die spraak en details beter weergeeft.

Het merk maakt het bovendien eenvoudig om dit te doen. Zo hoef je niet puzzelen met verschillende bundels of combinaties. Zowel de Arc, de Beam als de Ray kun je op dezelfde manier koppelen met dezelfde bijkomende speakers of toestellen. Je kunt ook eerst een Sonos Sub koppelen met je soundbar en dan later surroundspeakers toevoegen. Of omgekeerd. Of gewoon een van die twee uitbreidingen (subwoofer of surroundspeakers) nemen.

Uitbreiden wanneer jij wilt Het mooie is dat je de stap naar meer speakers kunt maken wanneer je wilt. Krijg je pas later zin krijgt in beter surround of laat je budget het eerst niet toe? Dan kun je op een later moment uitbreiden.

Optie 1: Twee Sonos-speakers als surroundspeakers toevoegen

Nog een pluspunt van Sonos: als je gaat voor surroundspeakers, kun je elk Sonos-speakermodel hiervoor gebruiken. Ook oudere speakers, zoals de Play:1, kunnen prima dienst doen. Dat betekent dat je voor elk budget én situatie wel een oplossing vindt. Zo zijn er voor bepaalde Sonos-speakers heel wat meer beugels en stands beschikbaar. Voor bijvoorbeeld de Sonos One is er een groter aanbod dan voor oude Play:3’s. 

Voordat je begint: Je voegt aan een Sonos-soundbar altijd twee surroundspeakers toe. Het moeten twee dezelfde modellen zijn (bijvoorbeeld twee Sonos Era 100’s) én ze moeten de nieuwste software draaien. 

De modellen die je kunt gebruiken als surroundspeakers zijn:

• Era 100
• Era 300 (enkel met een Beam of een Arc)
• Five
• One (Gen 1)
• One (Gen 2)
• One SL
• Play:1
• Play:3
• Play:5 (Gen 2)

De verschillende Sonos-speakers leveren natuurlijk niet dezelfde prestaties. De grote Sonos Five zal bijvoorbeeld machtiger surroundeffecten leveren dan de kleine Sonos One. Maar de Five is duurder en door zijn omvang moeilijker te plaatsen bij een bankstel. Het is ook zo dat de surroundspeakers qua audio minder moeten verwerken dan wanneer je de speakers voor muziek gebruikt. De ‘winst’ qua prestaties die een grote Five levert is dus relatief beperkt.

De nieuwste Sonos Era-modellen presteren wél aanzienlijker beter dan oudere speakers. De Era 100 stuurt geluidseffecten dankzij de dubbele tweeter veel breder de kamer in. In combinatie met een Arc krijg je met de Era 300 zelfs een volwaardige Dolby Atmos-ervaring. De prestatie is spectaculair omdat de Era 300 als enige twee kanalen afspeelt. Net als de Arc heeft het speakers die naar boven wijzen, waardoor het 3D-effect van Atmos vergroot wordt. 

Surroundspeakers toevoegen aan je soundbar doe je via de app. Open de Sonos-app, ga naar Instellingen en tik op Systeem. Kies bij Producten de soundbar. Dan zie je de optie Surroundspeakers toevoegen. Er start dan een stappenplan dat alles helder uitlegt.

Goedkoper? Gebruik speakers van IKEA De goedkoopste optie om surroundspeakers aan een Sonos-soundbar toe te voegen? Kies voor IKEA Symfonisk-speakers. Je krijgt dan zelfs enkele interessante opties, zoals een schilderlijst die je achter de bank aan de muur kunt hangen. Voor 15 euro kun je ook een wandbevestiging krijgen voor de Symfonisk boekenplankspeaker, waardoor je het toestel naadloos aan de muur hangt.  Dit zijn de IKEA-speakers die je kunt gebruiken: • SYMFONISK Boekenplank (Gen 1) • SYMFONISK Boekenplank (Gen 2) • SYMFONISK Fotolijst • SYMFONISK Staande lamp2 • SYMFONISK Tafellamp (Gen 1) • SYMFONISK Tafellamp (Gen 2)

©IKEA

Ook de Symfonisk-speakers kun je als surroundspeakers gebruiken.

Optie 2: Sonos Amp met eigen speakers

Een minder bekende manier om surroundspeakers toe te voegen aan een Sonos-soundbar: werken met een Sonos Amp. Het is dan ook een minder interessante optie: een Amp is betrekkelijk duur. En daarnaast moet je zorgen voor twee hifi-speakers. Je bent snel meer kwijt dan wat je voor de Sonos-soundbar betaalde. Wanneer is een Sonos Amp dan toch een goede optie? Als je bijvoorbeeld wilt werken met inbouwspeakers in het plafond. Of als je toch nog een paar goede hifi-speakers hebt liggen.

Optie 3: Een Sonos-subwoofer toevoegen

Wat je extra krijgt door surroundspeakers aan een Sonos-soundbar toe te voegen is wellicht helder. Omdat filmgeluid uit de soundbar én uit de speakers naast je komt, word je omhuld door de actie. Dat is meteen merkbaar.

Wat een subwoofer doet lijkt op papier minder overtuigend. Diepere bassen lijken misschien niet echt nodig. De Ray, dde Beam en vooral de Arc doen het zelf al heel goed op dat vlak. Toch zorgt een Sonos-subwoofer voor een zeer grote verbetering. Daar zijn twee redenen voor.  Sonos-subwoofers zijn goed ontworpen apparaten die bassen precies en gecontroleerd weergeven. Hierdoor worden lage tonen, die vaak in films de actie onderstrepen, minder overheersend neergezet.

©Sonos

Een Sonos Sub is krachtig, maar ook groot.

Daarnaast werken Sonos-soundbars en -subwoofers intelligent samen. Als je een sub toevoegt, dan zal de soundbar niet langer die bassen produceren. Hierdoor moet de ingebouwde speakers minder hard werken. Dat levert heldere middentonen op, wat vooral bij spraak te merken is.

Lange tijd was een subwoofer toevoegen aan een Sonos-soundbar een dure zaak. Er was maar één optie: de Sonos Sub. Dat toestel kost tot 899 euro, waardoor upgraden meteen erg prijzig werd. De Sub is bovendien groot en zwaar: in een woonkamer valt hij echt op. Gelukkig is deze subwoofer zowel in het zwart als in een subtieler wit beschikbaar. 

©Sonos

De Sub Mini is goedkoper en kleiner.

Er is ook de Sub Mini, een veel compacter toestel dat veel minder kost. In combinatie met een Ray of Beam presteert het optimaal. Met een Arc is een Sonos Sub vanwege de diepere, meer gecontroleerde bassen de betere keuze. Maar ook bij de grootste Sonos-soundbar is een Sub Mini mogelijk. 

Bij de Sonos Arc heb je een unieke - maar dure - optie: werken met twee Sonos Subs. Dit geeft een machtig resultaat. Het kan wel enkel met de nieuwste generatie van Sonos Sub.

Vergeet Trueplay niet

Als je eenmaal de extra speakers geïnstalleerd hebt, vergeet dan de Trueplay-functie niet. Met Trueplay wordt je nieuw surroundsysteem helemaal aangepast aan jouw woonkamer. Elke ruimte beïnvloedt namelijk wat je hoort. Zo kunnen met name bassen heel luid overkomen ten opzichte van spraak. Met Trueplay trek je dit recht. Het instellen van Trueplay duurt ongeveer tien minuten en doe je bij voorkeur niet ’s avonds laat (tenzij je in een vrijstaand huis woont). Er komen namelijk wat luide tonen aan te pas.

©Eigen beeld

Als je voorheen Trueplay instelde voor de soundbar, moet je dit opnieuw doen na het toevoegen van surroundspeakers en/of een subwoofer. Dit zal de surroundervaring ook levensechter maken. Om Trueplay in te regelen, heb je wel een iOS-toestel nodig. Dit is slechts eenmalig, dus als je geen iPhone of iPad bezit kun je ook vragen of je even smartphone van de buurman mag lenen.

▼ Volgende artikel
Gratis en complete grafische tool: aan de slag met Gimp 3
© ID.nl
Huis

Gratis en complete grafische tool: aan de slag met Gimp 3

Ben je op zoek naar goede software voor het bewerken van foto’s en andere grafische bestanden? Dan is de kans groot dat je Gimp al kent als veelzijdig alternatief voor dure grafische pakketten. Nu is er een nieuwe versie beschikbaar: Gimp 3. Hoe verhoudt deze nieuwe versie zich ten opzichte van de andere grafische programma's?

Er is lange tijd gewerkt aan versie 3 van Gimp: het team heeft er maar liefst zeven jaar aan gesleuteld. De makers, bestaande uit vrijwilligers, begonnen direct aan deze editie na de release van Gimp 2.10 in 2018. Al terug in 2020 kregen we een voorproefje van Gimp 3.0 via een ontwikkelversie, maar pas in 2025 zag de definitieve editie het daglicht. Wie overigens nu denkt dat het Gimpt-team aan het uitrusten is, heeft het mis. Op dit moment is het team namelijk alweer bezig met een volgende versie: Gimp 3.2.

Brede ondersteuning

Wat erg prettig is aan Gimp is dat het programma beschikbaar is voor verschillende platformen. Voor dit artikel bekeken we versie 3.0.4. Deze versie is er voor Windows, Linux en macOS. Zorg bij Windows voor Windows 10 of hoger en bij macOS voor versie 11 of hoger. Je vindt de nieuwste edities via www.gimp.org/downloads.

Indeling

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten . Dat is geen overbodige luxe: het programma kent een relatief grote hoeveelheid opties die je niet altijd gebruikt. Hoe je Gimp indeelt, heeft voornamelijk te maken met de acties die je ermee wilt uitvoeren, bijvoorbeeld foto’s bewerken, illustraties maken of digitale kunst maken. Om de omgeving te stroomlijnen, kun je gebruikmaken van dokbare vensters. Open het menu Vensters en kies Dokbare vensters. Bepaal vervolgens welke opties je snel toegankelijk wilt hebben. Je vindt verschillende opties, zoals de kleurenwaaier, lettertypes, lagen en penselen.

Je kunt Gimp tot in detail naar je hand zetten.

Wil je je volledig concentreren op het document zelf? Dan kun je de dokvensters ook (tijdelijk) uitschakelen. Kies Vensters / Dokken verbergen (en dezelfde optie om ze later weer zichtbaar te maken). Een tussenvorm is ook mogelijk, waarbij je de gedokte vensters laat zweven. Je hebt hierdoor meer vrijheid bij het optimaal inrichten van je werkomgeving. Kies voor Vensters en verwijder het vinkje bij Enkelvenstermodus.

Ben je tevreden over je eigen indeling? Dan kun je deze direct opslaan. Kies dan Bewerken / Voorkeuren / Interface / Vensterbeheer. Klik op Vensterposities nu opslaan. Standaard wordt de werkomgeving bewaard zodra je het programma afsluit (controleer of Vensterposities opslaan bij verlaten is geactiveerd).

Als je gebruikmaakt van meerdere beeldschermen, dan kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Activeer Open vensters op dezelfde beeldschermen als eerder. Heb je vensters verschoven, maar wil je snel terugkeren naar eerdere posities? Klik op Opgeslagen vensterposities terugzetten.

Handig: de aangepaste gebruikersomgeving bewaren.

Specifieke functies

Eerlijk is eerlijk: Gimp bevat een flinke hoeveelheid functies. De kans bestaat dat je een gewenste functie niet kunt vinden. In plaats van uren te zoeken, kun je de functie ook opzoeken in een overzicht. Kies Hulp / Een functie zoeken en deze uitvoeren. Typ de naam of omschrijving van de functie, bijvoorbeeld ‘lagen’.

In het zoekoverzicht toont Gimp alleen opties die met het trefwoord te maken hebben. Klik op een resultaat om de functie daadwerkelijk uit te voeren. Bij elke functie zie je ook waar deze zich in het programma bevindt, zodat je deze een volgende keer zelfstandig kunt uitvoeren.

In het zoekoverzicht kun je zoeken naar specifieke opties die je niet snel kunt vinden.

Meerdere schermen

Als je gebruikmaakt van meerdere schermen, kun je Gimp hiermee rekening laten houden. Zo kun je de vensters naar een ander scherm verplaatsen. Kies voor Beeld / Verplaatsen naar scherm. Ook kun je individuele vensters naar een ander scherm verplaatsen. Klik op het kleine pictogram rechtsboven (Tabblad configureren) en kies Verplaatsen naar scherm.

Grootte aanpassen

Je kunt op elk gewenst moment het formaat van de afbeelding aanpassen. Kies Afbeelding / Afbeelding schalen. Bepaal de gewenste breedte en hoogte in de sectie Afbeeldingsgrootte. Standaard is de eenheid millimeter, maar je kunt ook een andere eenheid kiezen. Bijvoorbeeld Pixels of Percent.

Die laatste optie is interessant als je de volledige afbeelding in één keer wilt vergroten of juist verkleinen. Standaard zijn de verhoudingen tussen breedte en hoogte aan elkaar gekoppeld. Dat is niet verplicht: klik op het pictogram van de ketting om die koppeling te verbreken. Tevreden met de nieuwe waarden? Bevestig met een klik op Schalen.

De titelbalk van de afbeelding die je hebt geopend, geeft in Gimp belangrijke informatie. Zo lees je in de titelbalk onder meer de bestandsnaam af, maar ook welke afmetingen het bestand heeft. Ook zie je hier welke kleurindeling wordt gebruikt, bijvoorbeeld RGB-kleur 8-bit, en uit hoeveel lagen de afbeelding is opgebouwd.

Je kunt zelf een afbeelding schalen.

Transformeren

Je kunt Gimp goed gebruiken om nieuw materiaal te maken, maar ook om bestaande grafische afbeeldingen aan te passen. Bijvoorbeeld door ze te roteren of bij te snijden. De meeste functies hiervoor vind je onder Gereedschap / Transformeren. Wil je bijvoorbeeld een afbeelding bijsnijden (croppen), dan kies je voor Gereedschap / Transformeren / Bijsnijden. Om een afbeelding te roteren, kies je in hetzelfde menu voor Draaien. Ook andere opties, zoals Schalen en Spiegelen, zijn ondergebracht in hetzelfde menu.

Je bent overigens niet afhankelijk van dit menu: je kunt de functies ook bereiken via de werkbalk die standaard links in het venster wordt getoond. Houd de muisaanwijzer boven een knop voor meer informatie. Veel functies hebben gedetailleerde eigenschappen. Klik je bijvoorbeeld op Penseel, dan kun je kiezen welke grootte het penseel heeft, welk inkttype en welke kleuropties worden gehanteerd. Gimp toont die eigenschappen in het venster Gereedschapsopties, direct onder de werkbalk waarop je de eerdergenoemde opties vindt.

In de linkeronderhoek vind je details van geselecteerde acties.

Geschiedenis

Alle bewerkingen die je op een afbeelding toepast, worden vastgelegd in de geschiedenis. Dit tabblad wordt standaard links in het venster getoond en vult zich naarmate je de acties toepast. Om terug te keren naar een punt in het verleden, klik je op de actie in de lijst. De geschiedenis is handig, omdat je hiermee ziet welke acties je hebt uitgevoerd en kunt experimenteren met verschillende bewerkingen.

Herstellen

Gimp houdt bij welke acties je op een document uitvoert. Dat is handig: hierdoor kun je op een later moment terugkeren naar een eerder punt en wijzigingen ongedaan maken of juist doorvoeren. Je kunt deze geschiedenis op elk moment opvragen: kies voor Bewerken / Geschiedenis ongedaan maken. Linksonder verschijnt een venster met de verschillende stappen. Selecteer nu een bewerking en klik op de knop Ongedaan maken linksonder in het venster.

Heb je een aardige set bewerkingen gemaakt, ben je tevreden en wil je schoon schip maken? Dan kun je de geschiedenis van bewerkingen ook wissen. Afhankelijk van de hoeveelheid bewerkingen kan dit geheugen vrijmaken. Klik op de (verwarrende) knop Alles wissen uit Geschiedenis ongedaan maken. Je vindt deze knop rechtsonder in het geschiedenisvenster.

De geschiedenis geeft een overzicht van de gedane bewerkingen.

Filters

Gimp heeft een volwassen verzameling filters: open hiervoor het menu Filters. Er zijn verschillende categorieën. Met sommige filters kun je afbeeldingen verbeteren, bijvoorbeeld door ruis te verwijderen. Om een afbeelding te verbeteren door deze te verscherpen, kies je Filters / Verbeteren / Verscherpen. Ook kun je een afbeelding verbeteren door deze zachter en minder kartelig te maken, via Filters / Vervagen / Gaussiaanse vervaging of Focus vervaging. Om ruis uit een afbeelding (zoals een foto) te halen, kies je Filters / Ruis.

Ook de artistieke filters zijn het bekijken waard. Kies Filters / Artistiek. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor het effect van een fotokopie, maar ook voor een getekende stijl (Cartoon) of voor verfeffect (Olieverven). Verder vind je in dezelfde categorie andere kenmerkende stijlen, zoals Textieldruk en Van Gogh.

Gimp heeft een flinke verzameling filters.

Effecten

Je kunt filters gebruiken om effecten op een afbeelding toe te passen, bijvoorbeeld door de belichting van een afbeelding aan te passen of door een ‘lens flare’ (een schittering) na te bootsen. Kies Filters / Licht en schaduw. Selecteer je bijvoorbeeld Kies belichtingseffecten, dan opent een venster waarin je opties kiest. Open de tab Licht en bepaal het effect.

Ook via de andere tabbladen in hetzelfde venster, zoals Materiaal en Omgevingsprojectie, kun je de effecten naar je hand zetten. Klik op Instellingen opslaan, zodat je het profiel een volgende keer snel kunt gebruiken. 

Afbeeldingsinfo

Heb je een bestand geopend en wil je alles weten over de afmeting, resolutie, bitdiepte en andere belangrijke gegevens? Kies Afbeelding / Afbeeldingsinfo. Of nog sneller: druk op de toetscombinatie Alt+Enter. Het venster bestaat uit drie tabbladen, waarbij Eigenschappen de meeste informatie bevat. Neem ook een kijkje bij Afbeelding / Metadata / Metagegevens bekijken. Hier vind je aanvullende informatie over het document.

Exporteren

Gimp ondersteunt een flinke hoeveelheid bestandsformaten. Standaard worden bestanden opgeslagen in xcf. Dit is de eigen bestandsindeling van Gimp. Een xcf-bestand bevat alle informatie, zoals lagen. Verder is er ondersteuning voor andere formaten. Dat is handig bij het opslaan van de bestanden.

Ben je klaar met een bestand, kies dan Bestand / Exporteren als. In het venster geef je een bestandsnaam op en bepaal je de locatie. Werp hierna een blik op Bestandstype selecteren. Kies de gewenste indeling, zoals gif-afbeelding of png-afbeelding. Het valt hierbij op dat Gimp ook exotischere grafische formaten ondersteunt, zoals Windows-pictogrammen of Windows-cursors.

Tevreden met de keuze? Bevestig met een klik op Exporteren. Afhankelijk van de keuze verschijnt een venster waarin je verregaande controle hebt over het eindresultaat. Kies je bijvoorbeeld voor jpeg, dan verschijnt het venster Afbeelding exporteren als JPEG. Via de balk Kwaliteit bepaal je de kwaliteit, en daarmee de bestandsgrootte van de afbeelding. Onder Geavanceerde instellingen kun je de afbeelding verder aanpassen, bijvoorbeeld door deze minder kartelig te maken. Onder Metadata kun je extra informatie aan de afbeelding meegeven, zoals wie de auteur van het beeld is. Maak je vaak gebruik van dezelfde instellingen, sla de set dan op als profiel via een klik op Instellingen opslaan.

Bepaal in welke bestandsindeling je de afbeelding wilt bewaren.

Xcf-bestand verkleinen

Afhankelijk van de complexiteit kan een xcf-bestand flink in omvang toenemen. Heb je behoefte aan een compactere omvang, dan kun je een betere compressie selecteren. Kies Bestand / Opslaan (XCF). In het nieuw geopende venster zet je een vinkje bij Dit XCF-bestand opslaan met betere maar tragere compressie. Houd er rekening mee dat je het bestand vervolgens alleen in de nieuwste versies van Gimp kunt gebruiken: in oudere edities kan het mogelijk niet worden ingelezen.

Standaardafbeelding

 Mogelijk werk je vaak met dezelfde soort afbeeldingen, bijvoorbeeld met dezelfde afmetingen. Je kunt tijd besparen door in Gimp deze waarden als standaard in te stellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Standaardafbeelding. Ga uit van een sjabloon, dat je eventueel nog kunt aanpassen.

Kies Sjabloon en selecteer de afmeting. Voor specifieke formaten heb je niet voldoende aan de opties in dat menu. Je kunt de afmetingen ook handmatig opgeven bij Afbeeldingsgrootte. Nog interessanter is de sectie Geavanceerde opties. Hier kun je onder meer de resolutie en een kleurprofiel bepalen, zodat je volledige controle hebt over de nieuwe afbeelding.

Bespaar tijd door een standaardafbeelding te definiëren.

Sneller werken

Grote kans dat je het grootste gedeelte van de tijd in Gimp werkt met muis of pen, maar je kunt het toetsenbord ook goed inzetten voor het uitvoeren van acties. De sneltoetsen vind je bij elke menuvermelding, maar je hoeft hiermee geen genoegen te nemen. In Gimp kun je ook eigen sneltoetsen samenstellen. Kies Bewerken / Voorkeuren / Interface. In de sectie Sneltoetsen klik je op Sneltoetsen configureren. Zoek de actie waarvoor je een sneltoets wilt maken of deze wilt aanpassen en selecteer de actie. Druk vervolgens op de toetscombinatie die je wilt toewijzen. Herhaal dit voor alle sneltoetsen die je gebruikt. Tevreden? Klik op Oké

Werken met raw-bestanden

Om met raw-bestanden in Gimp te werken, kun je gebruikmaken van externe hulp. Twee populaire uitbreidingen zijn RawTherapee (www.rawtherapee.com) en Darktable (www.darktable.org/install). Met deze uitbreidingen kun je de raw-bestanden klaarmaken en vervolgens verwerken in Gimp. Je mag beide programma’s kosteloos gebruiken.

▼ Volgende artikel
Chaos in Chrome? Met tabgroepen krijg je weer overzicht (en zo werkt het)
© Copyright © 2017 Michael Burrell
Huis

Chaos in Chrome? Met tabgroepen krijg je weer overzicht (en zo werkt het)

Tabbladen zijn handig, maar kunnen al snel uitmonden in een onoverzichtelijke wirwar. Om dat probleem aan te pakken, introduceerde Google Chrome tabgroepen: een slimme manier om je openstaande tabs te ordenen en labelen.

Wat gaan we doen

In dit artikel zie je hoe je tabgroepen aanmaakt, benoemt en indeelt, zodat je browser niet langer uitpuilt. Je leert hoe je snel een nieuwe groep maakt, kleuren gebruikt om orde te scheppen en hoe je groepen verplaatst, sluit of opheft. Zo blijft je werkruimte overzichtelijk, zelfs als je tientallen tabbladen open hebt staan.

Lees ook: Trage Chrome? Zet de efficiëntiemodus uit!

Stap 1: Nieuwe groepen

Zorg eerst dat je de nieuwste versie van Chrome op je laptop hebt staan. Klik op de drie puntjes rechtsboven, kies Help / Over Google Chrome en installeer eventueel de update. Om tabbladgroepen in de vingers te krijgen, open je snel een paar tabbladen. Denk aan pagina's over hetzelfde onderwerp of project. Klik met de rechtermuisknop op een tabblad en kies Toevoegen aan een nieuwe groep.

Met de rechtermuisknop maak je een nieuwe tabbladgroep.

Stap 2: Naam en kleur

Er verschijnt een venstertje waarin je de groep een naam en kleur kunt geven. Kies een korte, herkenbare naam die het onderwerp van de groep weergeeft, zoals 'Werk', 'Recepten' of 'Vakantieplanning'. Een kleur toewijzen helpt je om snel onderscheid te maken tussen verschillende groepen. De groep verschijnt vervolgens als een gekleurde knop tussen je tabbladen. Een groot voordeel: als je op de groepsnaam klikt, worden de bijbehorende tabbladen ingeklapt, dat bespaart ruimte.

Tabbladen kun je later eenvoudig toevoegen: klik met de rechtermuisknop op het gewenste tabblad en kies de gewenste groep.

Ieder tabblad kun je snel aan een bestaande of nieuwe groep toevoegen.

Stap 3: Groep sluiten

Klik je met de rechtermuisknop op de naam van de tabbladgroep, dan krijg je andere mogelijkheden. Met de optie Nieuw tabblad in groep open je een leeg tabblad in de bestaande groep. Het is ook mogelijk om een bestaand tabblad gewoon in de groep te slepen. Kies je Groep verplaatsen naar een nieuw venster, dan opent Chrome een nieuw browservenster met daarin alle opgenomen tabbladen. Met de opdracht Groep sluiten verdwijnt de groep van je scherm. Dit doe je als je de hele groep niet meer nodig hebt en je de tabbladen niet langer wilt openhouden. Met Groep verwijderen (in sommige versies: Groep opheffen) blijven de tabbladen open, maar worden ze losgekoppeld van de groep. De kleur en de groepsnaam verdwijnen. Dit doe je als je de inhoud nog nodig hebt, maar je geen groepsindeling meer wilt.

Je kunt de groep verwijderen dan blijven de ingesloten tabbladen wel bestaan.


5x Chromebooks

Zeg je Chrome, dan denk je ook al snel aan Chromebooks. Hieronder een selectie 5 fijne modellen.

Acer Chromebook Plus 514

Compacte 14-inch Chromebook met vlotte prestaties, lichte aluminium behuizing en degelijke accuduur.

HP Chromebook x360 14b‑cd0625nd

14″ touchscreen Chromebook met 8 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor alle dagelijkse taken.

Acer Chromebook Plus 515 CB515-2H-32UH

Stevige 15,6″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel Core-i3, 8 GB RAM en 128 GB SSD, geschikt voor werk, school, surfen en media.

Lenovo IdeaPad / Slim 3 Chrome / 83BN0038MH

Compacte 14″ Chromebook met Full HD-scherm en Intel Core i3, prima voor school, mail, web en licht werk.

HP Chromebook 14a-nf0050nd

Lichte 14″ Chromebook met Full HD-scherm, Intel N-processor, 4 GB RAM en 128 GB opslag; geschikt voor internet, mail, documenten en basisgebruik op school of werk.

Ook je papieren overzichtelijk?

Berg ze op in sorteermappen