Peggy valt af (3): Volgens de weegschaal ben ik al drie jaar jonger!

Lezen hoe het Peggy verging in haar eerste week? Klik dan hier. Nieuwsgierig naar week 2? Klik dan hier.

⏰ Maandag 23 januari

Dag 1 van week 3. Maandag vergaderdag op het werk. Ik was niet op mijn best (ik word sowieso niet leuker van veel vergaderen. Ik hou van kort, bondig en concreet, en dat zijn vergaderingen met veel mensen meestal niet). Moe, beetje blegh, veel ouwehoeren en o ja: ik moet ook nog sporten vanavond. Beetje op tijd naar huis, wat gegeten en dat sportpak aan. Toch ook wel weer prima, anders lig ik een beetje lamlendig te doen op die bank.

We hadden eerst 40 minuten food seminar van diëtiste Mara. Sowieso leuk om haar live te zien in plaats van alleen maar advies en berichten via de app. Ik weet best wel wat over voeding (jarenlang diverse diëten volgen, daar steek je toch iets van op), maar in combinatie met sporten is het weer even anders. En je leert ook altijd weer wat nieuws.

Eiwitten zijn belangrijk voor je herstel en zorgen voor minder spierpijn en een sneller herstel. Daarom is elke dag een portie zuivel belangrijk, vooral na het sporten en dan bij voorkeur de magere varianten. In kwark zitten bijvoorbeeld weer meer eiwitten dan in yoghurt. Na het sporten eet ik dus een bakje kwark met wat vers fruit (vooruit, een kant-en-klaar bakje van de Appie). Beide vind ik lekker, dus geen straf. We hebben het ook gehad over de verschillen tussen verzadigde en onverzadigde vetten. Onverzadigd is beter en zit bijvoorbeeld in vette vis als zalm en makreel. Verzadigde vetten zitten bijvoorbeeld in kokosolie, waar iedereen opeens hysterisch mee aan het koken is (hippe hypegedoe), maar gewoon olijfolie is eigenlijk veel beter. Die kan ik dus afvinken.

En… GÉÉN ALCOHOL! Oké, deze zes weken dan, maar alcohol is dus sowieso slecht voor je. Draagt nergens aan bij, behalve een leuke avond en hoofdpijn de volgende dag. Maar toch, af en toe een wijntje mag toch wel? Daar zijn toch ook wel onderzoeken over?!

Ik eet drie keer per dag (op de sportavonden vier keer), maar idealiter is vijf à zes keer per dag beter. Dit in verband met piekmomenten en ook zorgen vijf tot zes eetmomenten voor optimale spieropbouw en herstel. Dat zorgt op zijn beurt weer voor hogere rustverbranding. Bij minder eetmomenten heb je na je voeding hogere pieken en diepere dalen (het gaat dan over honger en je bloedsuikerspiegel), in plaats van een constantere lijn bij meer eetmomenten.

Ik ben niet zo’n rauwkost- en fruitfan. Ik heb een collega die dagelijks een zak wortelen wegknaagt. Ik eet dan gewoon liever niks. En fruit het liefst schoongemaakt en wel voor mijn neus gezet (ik heb een oud-collega/vriendin die dat op mijn vorige werk om vier uur ’s middags altijd voor me deed, 💕). Maar een handje noten is ook een goeie optie en die mogen ook best gebrand zijn, zolang ze maar niet gezouten zijn. Food for thought dus… Nootjes it is om in elk geval aan vier eetmomenten te komen. Kleine stapjes.

PS Fitbit vergeten aan te zetten 🙁.

⏰ Woensdag 25 januari

Dag 2 van week 3. Fitbit (bijna) op tijd aangezet, jeej! 🥳

Ik was maandag moe, maar vandaag was next-level. Ik dacht serieus: ik kom niet vooruit vanavond! Bizar dat ik dus op de terugweg in de auto lekker mee zat te blèren met Beyoncé (All the single ladies, all the single ladies, who oh oh – nou ja, vriendinnen, je weet wel). Vol energie dus naar huis. Echt ON-GE-LO-FE-LIJK, lekker getraind! Ik denk morgen afstervende buikspieren en bilspieren (over de armen heb ik het gewoon niet meer; on-going toestanden), maar hé: er zitten daar dus spieren, en wie had dat ooit gedacht?

Thuis even op de blitste slimme weegschaal van Tanita gaan staan en daar is al verbetering te zien in álles (tenminste, voor zover ik het allemaal begrijp). Maar mijn metabolische leeftijd is in twaalf dagen tijd al gedaald van 58 jaar (aargh!) naar 55 jaar. Nog maar twaalf jaar te gaan in drieënhalve week – makkie! Ben wel heel benieuwd hoe deze cijfers eruitzien tegenover de handmatige meting bij Krachtmeester (zie de video met mijn motivatie en begin meting).

Ik mocht geen kleding meer shoppen van mezelf, want kasten vol en met een beetje mazzel pas ik over een paar weken het grootste gedeelte weer zonder afknellingen of uitpuilende rollen. Maar waar ik zeker niet genoeg van heb, is sportkleding. Want als je niet sport, heb je ook geen sportkleding nodig. Ik heb nu dus één knap setje dat steeds in de was gaat (want zweet, getsie!) en de volgende sessie weer aan. Ik mocht van mezelf nu dus wel online shoppen voor sportkleding. A whole new world (om maar even in het meezingthema te blijven). Duimen dat er wat bij zit, want eerlijk: sportkleding zit lekker maar doet nog niet heel veel voor mijn profiel.

⏰ Zaterdag 28 januari

Dag 3 van week 3. Het leek wel of ik aanvoelde dat het een "ik ben moe, lamlendig, een beetje futloos – en had ik al gezegd dat ik moe ben?" week zou worden (ondanks de fijne training met boost aan energie afgelopen woensdag), had ik voor vrijdagavond een Yin Yoga in combinatie met een klankschalensessie geboekt. Ik doe af en toe Yin Yoga als ik een onrustig hoofd en lijf heb, om te ontspannen en even aan helemaal niks te hoeven denken. Daarbij heeft dat ontspannen en even niks denken trouwens wel altijd even een aanloopje nodig...

Zo ligt deze keer de buurvrouw een paar matjes verderop te ademen alsof ze solliciteert naar een hyperventilatie-aanval en is mijn directe buurvrouw uitvoerig haar zelf meegebrachte kussens aan het opkloppen, alsof ze thuis visite krijgt. Maar goed, dat moet ik dus loslaten en verder niet over nadenken, maar voelen. En ik voel veel. In mijn lijf. Spieren, heel veel spieren. Veel meer dan normaal. Normaal als in vóór mijn al drie weken durende sportleven. Uiteindelijk zorgen de klankschalen ervoor dat mijn hoofd langzaam leeg kabbelt en ik vlak voor het einde nog net niet kwijlend wakker word. Joe joe, namasté! 🙏🏼

En toen dus volledig ontspannen naar de buitentraining. Met een nieuwe zandbak en een andere trainer: Assi in plaats van Patrick. Kort samengevat:  🥵🤬🥵 Het was heel zwaar (ik ontdekte later zelfs een 'piekmoment' in mijn Fitbit-rapportage). We moesten rennen door het mulle zand, duintrappen op sprinten (slepen, sjokken, douwen), tussendoor natuurlijk nog wat burpees en nog veel meer. Het is nu een halfuur na de training en ik heb nog steeds een hoofd als een 🍅. Maar de zon scheen, we hadden veel publiek ('kijk ze gaan, die stumperds hahaha!') en de trainer glimlachte af en toe toch een beetje. EN IK BEN OP DE HELFT 💪🏼 Drie weken overleefd, en ik ben best trots op mezelf!

PS: O, en die nieuwe sportkleding: niet gelukt! Te kort, te niet-zwart (oranje is leuk, op de muur, maar niet in een sportpak), te strak of geen fijn stofje. Deze meid blijft dus lekker fanatiek wassen na elk sportuurtje. Ondertussen zoek ik nog even door naar fijne sportkleding voor iemand van 1,90 meter lang met een kleine maat bij de dikkemensenmode (die denken dat volslanke mensen hele korte beentjes en armpjes hebben en sowieso altijd grote borsten) en de grootste maat bij de gewonemensenmode… Een uitdaging!

Week 3, check ✅ We zitten op de helft en het lijkt soms al iets makkelijker te gaan. Laat week 4 maar komen!

0

Powered by