Als het buiten koud is, kan er in huis veel vocht ontstaan. Veel mensen kiezen daarom tegenwoordig voor een luchtontvochtiger, maar realiseren zich niet dat deze apparaten behoorlijk wat stroom kunnen verbruiken. Wil je de luchtvochtigheid in huis én je energierekening laag houden, lees dan verder.

Vocht in huis merk je onder andere aan condensvorming op ramen en deuren, rottend hout en een bedompte geur. Dit is niet alleen vervelend, maar ook schadelijk voor je huis en je gezondheid. Zo nestelen schimmels zich tegen vochtige muren en vloeren en brengen daar vervolgens flink wat schade aan. Ook tasten schimmels je luchtwegen aan. Heb je dus last van ademhalingsproblemen en/of allergische klachten en weet je niet waar die vandaan komen, dan zou een overschot aan schimmels in huis daar weleens de oorzaak van kunnen zijn.

©andrei310

Maar hoe kan het dat lage buitentemperaturen de luchtvochtigheid in huis verhogen? Dat heeft vooral te maken met het grote verschil in temperatuur tussen binnen en buiten. Als warme binnenlucht in contact komt met koude oppervlakten zoals ramen en deuren, condenseert het op deze oppervlakten. Vooral slecht geïsoleerde huizen, waarbij warme lucht makkelijk naar buiten trekt, hebben hier last van. 

Daar komt bij dat we er in de winter vaker voor kiezen om ramen en deuren gesloten houden. Hiermee houden we natuurlijk lekker veel warmte binnen, maar dit zorgt er ook voor dat vochtige lucht geen kant op kan. Het gevolg is dat deze lucht zich hecht aan de aanwezige oppervlakten in de ruimte, zoals muren, plafonds en vloeren, maar bijvoorbeeld ook aan meubels.

Lees ook: Vocht, ventilatie en verwarming: drie pijlers voor een gezond binnenklimaat

Luchtontvochtiger

Neemt de hoeveelheid vocht in je huis problematische vormen aan, dan kun je een luchtontvochtiger overwegen. Een luchtontvochtiger is een elektrisch apparaat dat vochtige lucht aanzuigt en laat verdampen, waarna het water wordt opgevangen in een reservoir. Tegelijkertijd blaast het apparaat droge lucht uit, waardoor de luchtvochtigheid in de ruimte verder daalt.

Dat klinkt ideaal, maar op het gebied van energiebesparing is een luchtontvochtiger niet altijd even gunstig. Het gemiddelde vermogen van een luchtontvochtiger is 250 watt, wat neerkomt op 0,25 kilowattuur. Met een gangbaar tarief van 0,40 euro betaal je daarvoor dus 0,10 euro per uur, wat met een dagelijks gebruik van 12 uur over een heel jaar zou uitkomen op 438,- euro per jaar. Laat je het apparaat ook ’s nachts aanstaan, dan betaal je het dubbele. Geen koopje, dus.
Het is sowieso slim om zo'n apparaat alleen in het koude seizoen te gebruiken, wanneer je niet genoeg mogelijkheden hebt voor ventilatie.

©Sue Tansirimas

Hygrometer

Gelukkig beschikken veel luchtontvochtigers over de mogelijkheid om een gewenst vochtpercentage in te stellen. Met behulp van een ingebouwde hygrometer meet het apparaat wanneer dit percentage bereikt is, waarna het zichzelf uitschakelt. Hoeveel stroom een ontvochtiger met ingebouwde hygrometer precies verbruikt, is moeilijk te zeggen, aangezien dit afhankelijk is van factoren als omgevingstemperatuur, luchtvochtigheid, grootte van de ruimte en capaciteit en vermogen van het apparaat. Wel kun je bij de aankoop van een luchtontvochtiger op een aantal dingen letten om het stroomverbruik tot een minimum te beperken.  

Hoe koop ik een energiezuinige luchtontvochtiger? 

Ten eerste is het dus belangrijk dat het apparaat over een ingebouwde hygrometer beschikt. Zo voorkom je dat het apparaat blijft draaien op momenten dat het niet nodig is. En het is misschien een inkoppertje, maar kijk ook altijd naar het vermogen in watt. Dat vind je op het label of de verpakking van het apparaat. De meeste luchtontvochtigers draaien op 250 watt, maar er zijn ook speciale energiezuinige apparaten te koop. Deze verbruiken bijvoorbeeld maar zo’n 150 watt. Draait het apparaat 8 uur per dag op vol vermogen, dan scheelt dit vergeleken met een standaard apparaat ruim honderd euro per jaar.

Houd ook rekening met de grootte van de ruimte waarin je de luchtontvochtiger plaatst. Een klein apparaat dat een groot oppervlak moet ontvochtigen, raakt snel overbelast. Aan de andere kant zal een te groot apparaat in een kleine ruimte waarschijnlijk onnodig veel energie verbruiken. Van vrijwel alle luchtontvochtigers staat hun capaciteit in vierkante meter aangegeven, al wordt dit cijfer vaak wel wat overdreven. We raden daarom altijd aan om een apparaat met een kleine overcapaciteit te kopen. Kies voor een ruimte van 40 vierkante meter bijvoorbeeld voor een apparaat met een capaciteit van 60 vierkante meter. Zo weet je zeker dat het apparaat krachtig genoeg is om voldoende vocht op te vangen.

Let op: de grootte van de ruimte is niet allesbepalend in welke capaciteit nodig is. Ook het aanwezige luchtvochtigheidsniveau speelt een essentiële rol. Een apparaat dat in een erg vochtige omgeving moet draaien, heeft meer capaciteit nodig dan een apparaat dat minder hard hoeft te werken. Wil je weten hoe vochtig de betreffende ruimte is, gebruik dan een losse hygrometer. Een luchtvochtigheidspercentage tussen de 40 en 60 procent is gezond. Is de ruimte slechts een paar procent vochtiger dan dat, kies dan voor een ontvochtiger met een kleine overcapaciteit. Is de ruimte een stuk vochtiger dan het aanbevolen percentage, ga dan voor dubbel zoveel capaciteit (dus een ontvochtiger met een capaciteit van 80 vierkante meter voor een ruimte van 40 vierkante meter).

©Дарья Сахарова

Alternatieve oplossingen

In het ideale geval is een luchtontvochtiger de laatste strohalm bij het aanpakken van een (te) hoge luchtvochtigheid in huis. Je kunt namelijk ook zonder apparaat veel doen om vocht in huis te verwijderen én voorkomen. Zorg bijvoorbeeld voor een constante temperatuur in huis waarbij deze in ieder geval niet tot onder de 15 graden zakt, zodat de kans op condens kleiner wordt en schimmels geen kans krijgen. Ventileer daarnaast het huis voldoende door regelmatig een raam open te zetten; zo kan vochtige lucht ontsnappen en droge lucht van buiten binnenkomen. Zet tot slot tijdens het koken en douchen altijd het afzuigsysteem aan, zodat vochtige lucht niet in huis gaat circuleren.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.