Het laten plaatsen van zonnepanelen is geen kleine investering. Daarom is het slim om je vooraf goed in te lezen over de mogelijkheden. In dit artikel vertellen we je welke soorten zonnepanelen er zijn. Zo kun je een weloverwogen keuze maken, zodat je het type zonnepaneel kiest dat het best bij jouw situatie past.

Het soort zonnepaneel dat je kiest, heeft invloed op de kosten van de panelen en de installatie ervan, maar bepaalt ook hoe de panelen er op het dak uitzien en hoe ze presteren. Uit de volgende smaken kun je kiezen.

Monokristallijn vs. polykristallijn

In je zoektocht naar zonnepanelen kom je ongetwijfeld de woorden ‘monokristallijn’ en ‘polykristallijn’ tegen. Dat zijn de meest gangbare panelen om op het dak van je huis te leggen. Het verschil tussen deze panelen zit 'm vooral in de manier waarop ze gemaakt worden. Daarnaast geven ze je huis een andere uitstraling.

Monokristallijn wordt gemaakt uit één stuk silicium. Je herkent deze panelen dan ook aan de uniforme zwarte kleur van de zonnecellen. Monokristallijne zonnepanelen zijn doorgaans iets efficiënter dan die van polykristallijn. Op hete zomerdagen met een felle zon presteren ze weer minder goed omdat ze gevoeliger zijn voor warmte.

Als het frame en de achterplaat van de zonnepanelen zwart zijn in plaats van het standaard grijze metaal, spreken we van full black-panelen. De volledig zwarte kleur zorgt ervoor dat de zonnepanelen een stuk minder opvallen op het dak en ook rustiger ogen. Al dat zwart zorgt er wel voor dat de panelen warmer worden. Dat resulteert in minder opbrengst bij dezelfde hoeveelheid zonlicht. Voor een mooier dak lever je dus een beetje efficiëntie in. 

Ook lezen: Zonnepanelen en een dynamisch energiecontract: hoe werkt salderen?

Bij polykristallijne panelen bestaan de zonnecellen juist uit meerdere siliciumkristallen. De panelen zijn meestal niet zwart maar blauw van kleur. Dat zorgt ervoor dat de panelen meer opvallen, en al helemaal bij een huis met rode dakpannen.

Redenen om voor monokristallijne of polykristallijne zonnepanelen te kiezen is voornamelijk afhankelijk van je persoonlijke voorkeur. Monokristallijn wordt door de iets hogere efficiëntie vaak gekozen door huishoudens met een relatief hoog stroomverbruik of bij woningen met weinig ruimte op het dak. 

Benieuwd of jouw dak geschikt is voor zonnepanelen? We leggen je uit waar je op moet letten.

©Petair

Dunne-film/amorfe zonnepanelen

Hoewel monokristallijn en polykristallijn het meest voorkomen, zijn er ook andere soorten panelen beschikbaar, zoals amorfe zonnepanelen. Deze worden ook wel dunne-film-zonnepanelen genoemd. Bij dit type wordt geen gebruikgemaakt van kristallijne silicium, maar van amorfe silicium. De structuur van het materiaal verschilt. Amorfe zonnepanelen zijn flexibeler, dunner en bovendien makkelijker te produceren. Daartegenover staat dat ze minder efficiënt zijn dan monokristallijne en polykristallijne panelen. 

Amorfe zonnepanelen hebben lagere aankoop- en installatiekosten. Ze zijn dan ook makkelijker te transporteren. De energieopbrengst ligt echter een stuk lager dan bij monokristallijne en polykristallijne zonnepanelen. Op daken van huizen worden dunne-film zonnepanelen zodoende minder vaak gebruikt. Wel zijn deze lichtgewicht zonnepanelen een praktische keuze voor boten en constructies die weinig gewicht kunnen dragen.

Laat je hier informeren over de beste oplossing voor jouw woning!

Glas-folie vs. glas-glas

Traditionele zonnepanelen zijn doorgaans glas-folie-zonnepanelen. De bovenste laag van het paneel bestaat uit glas en de onderste laag uit een kunststof folie. Bij glas-glas-zonnepanelen zijn zowel de boven- als de onderkant van glas. Hierdoor zijn de panelen beter beschermd tegen vocht, lucht en vuil. Glas degradeert bovendien minder snel dan kunststof. Glas-glas-zonnepanelen hebben dan ook een langere levensduur dan glas-folie-panelen. 

Ook lezen: Zonnepanelen en de salderingsregeling: nu en straks

Het plaatsen van glas-glas-zonnepanelen is momenteel nog vrij prijzig. Doordat er meer glas nodig is, zijn de materiaalkosten hoger. Ook is het productieproces complexer en vanwege het hogere gewicht moet er extra moeite worden gedaan voor en door installateurs om binnen de arbo-regels te blijven. Toch kunnen glas-glas-zonnepanelen ondanks de hogere prijs een interessante keuze zijn. Op de langere termijn kunnen ze namelijk een hogere opbrengst leveren dan glas-folie-zonnepanelen.

©tong2530 - stock.adobe.com

Tweezijdige (bifacial) zonnepanelen

Waar doorgaans alleen de bovenzijde van een zonnepaneel wordt gebruikt om stroom op te wekken, zijn er ook zonnepanelen die dat aan beide kanten kunnen. Deze worden tweezijdige of bifacial zonnepanelen genoemd. 

Met tweezijdige zonnepanelen kan meer stroom worden opgewekt. Een bifacial zonnepaneel is echter alleen nuttig als het zonlicht daadwerkelijk beide zijden van het paneel kan bereiken. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer er licht op het paneel wordt weerkaatst, zoals op het water of bij een witte ondergrond. De panelen zijn in elke richting en elke hellingshoek te plaatsen. 

Bifacial zonnepanelen zijn voornamelijk interessant voor huizen met een plat dak of wanneer je een grote tuin of weiland hebt. Op een schuin dak zijn deze panelen minder geschikt, omdat ze dan slechts een minimale extra opbrengst opleveren. 

Ook lezen: Kijk nu de interactieve kennissessie over zonnepanelen terug

Welk type zonnepaneel is geschikt voor mij?

Er is genoeg om uit te kiezen, maar welk type zonnepaneel leg je uiteindelijk op het dak van jouw huis? Dat is voornamelijk afhankelijk van het soort dak dat je hebt, hoeveel je aan zonnepanelen wilt uitgeven en of je het uiterlijk van de zonnepanelen belangrijk vindt. Daarnaast kan ook de levertijd een rol spelen. De wachttijden zijn door de toenemende populariteit van zonnepanelen vanwege de hoge energieprijzen flink opgelopen. Het ene type zonnepaneel kan echter sneller voorradig zijn dan het andere.

Zonnepanelen met een langere levensduur zijn doorgaans duurder in aanschaf, maar leveren op de langere termijn meer kostenbesparing op. Het is vooral belangrijk dat je zonnepanelen kiest die bij jouw situatie passen. De meeste mensen zullen kiezen voor traditionele polykristallijn of monokristallijn panelen, al dan niet in een full black-uitvoering.

Meer weten over het kiezen van de juiste zonnepanelen?
We vertellen je er alles over in dit artikel!

Lifestyle-tv's zijn populair en Samsung weet dat als geen ander. The Frame, een tv die ook dienstdoet als kunstkader, is een succes. Nu ook Hisense en TCL een gelijkwaardig concept op de markt hebben, heeft de Koreaanse fabrikant een verbeterde versie klaarstaan.

7

Goed

Conclusie

The Frame Pro is ideaal als stijlvolle muur-tv dankzij het matte scherm en de draadloze One Connect Box. De helderheid en kleur zijn verbeterd, maar het contrast blijft wat teleurstellen. Gamers moeten rekening houden met extra input-lag via de One Connect Box; de micro-HDMI is beter, maar minder praktisch. De tv oogt het mooist met heldere content en heeft een complete smart-omgeving. Wel is hij duidelijk duurder dan de gewone The Frame.

Plus- en minpunten

• Mat scherm weert reflecties
• Goede piekhelderheid, degelijk contrast
• Slank design, verwisselbaar kader
• Wandbeugel én voet bijgeleverd
• Wireless One Connect Box
• Goede beeldverwerking
• Vijf HDMI 2.1-aansluitingen en gaming-features
• One UI/Tizen smart-tv met zeven jaar updates
• Apple AirPlay 2 en Google Cast
• Ingebouwde Art Store

• Lokale dimming levert beperkte verbetering
• Matige geluidskwaliteit
• Geen ondersteuning voor Dolby Vision of DTS-audio
• Hogere input-lag via de draadloze One Connect Box
• Prijzig

Het kader aan de muur

The Frame Pro is expliciet ontworpen om aan de muur te hangen. De rug is immers helemaal vlak, en een superslanke muurbeugel is inbegrepen. Het ontwerp oogt als een minimalistisch kunstwerk, met een smal zwart frame rond het beeld. Met behulp van een magnetisch kader dat over het zwarte frame gaat, geef je de behuizing een witte of houtkleurige uitstraling. Een teakhouten kader wordt overigens meegeleverd.

Zet je de tv toch liever op een tv-meubel, dan hoef je daar geen extra spullen voor aan te schaffen; er zitten namelijk ook voetjes in de doos. De bevestiging aan het toestel is schroefloos en kan in twee posities: een hoge of lage bevestiging, zodat je eventueel een soundbar onder het scherm kunt plaatsen. De stabiliteit van de plastic voetjes laat wel iets te wensen over; bij zijdelingse druk is er duidelijk beweging merkbaar.

©Samsung

Aansluitingen

De One Connect Box is al jaren een kernonderdeel van het The Frame-concept: alle aansluitingen zitten in een externe unit, zodat er naar de tv zelf slechts één dunne kabel loopt. Bij The Frame Pro is dat idee verder doorgetrokken. De verbinding tussen de tv en de One Connect Box verloopt nu draadloos, waardoor je alleen nog een stroomkabel naar het scherm hoeft te leiden, en die laat zich doorgaans vrij gemakkelijk wegwerken. In de draadloze Connect Box vind je vier HDMI 2.1-poorten, twee usb-poorten, ethernet, wifi 5, bluetooth, een optische uitgang en een DVB-T2/C/S2-tuner met CI+-slot. Samsung claimt een draadloos bereik tot 10 meter zonder kwaliteitsverlies; in onze test ging 6 meter inderdaad probleemloos. Een stevige muur ertussen zorgde echter af en toe voor korte beelduitval.

Voor gamers is het een gemengd verhaal. De HDMI-poorten ondersteunen 4K144, ALLM en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatible), en poort 3 biedt ARC/eARC. Maar de draadloze verbinding zorgt wel voor extra vertraging: in 4K60 zagen we een input-lag van zo'n 40 à 45 ms. Om dat te omzeilen heeft Samsung op de tv zelf een micro-HDMI-aansluiting geplaatst die dezelfde gamefuncties ondersteunt. Daarmee daalde de input-lag naar 13,5 ms bij 4K60 (en 8,5 ms bij 2K120). Niet heel elegant, maar wel effectief. Daarnaast zit er op de tv ook nog een usb-c-poort, bedoeld voor bijvoorbeeld een webcam.

Lees ook: Review Samsung QE55LS03B The Frame – Kunstwerk én tv

De One UI/Tizen smart-tv

Eén ding moet je Samsung nageven: ze leveren een indrukwekkende hoeveelheid functies in hun smart-tv-omgeving. Dat vereist wel een goede organisatie, maar die heeft Samsung ondertussen wel onder de knie. Het startscherm toont alles wat met tv-kijken en streaming te maken heeft. Centraal in beeld vind je de laatst gespeelde bron en aanbevelingen (uit Samsung TV Plus). Onderaan staat een rij met favoriete apps die je naar voorkeur kunt ordenen en aanpassen. Je kunt ook live-tv en HDMI-ingangen in deze rij plaatsen. Scrol verder naar beneden en je vindt rijen met aanbevelingen per app. Verwijder je een app uit de rij met favorieten, dan verdwijnt ook de rij met aanbevelingen uit die app.

Naast een erg ruim app-aanbod ondersteunt deze Samsung ook AirPlay 2 en Google Cast. Via de pictogrammen links op het startscherm kun je naar Daily+ navigeren, waar je alle functies vindt die minder met tv-kijken te maken hebben. Denk aan SmartThings (de IoT-omgeving), Workspace (allerlei functies voor computergerelateerd werk op de televisie), Philips Hue, Samsung Food en Fitness-apps. De Art-sectie bespreken we verderop.

De afstandsbediening is de vertrouwde Samsung-remote, maar deze keer in het wit. Hij is klein en eenvoudig vormgegeven, met een ingebouwde oplaadbare batterij en een fotovoltaïsch paneel aan de achterkant. Leg je hem met dat paneel naar boven, dan laadt hij vanzelf op via omgevingslicht. Voor een snellere laadbeurt is er ook een usb-c-poort aanwezig. De toetsen voelen prettig aan en hebben een lichte, precieze aanslag. Door het beperkte aantal knoppen is de bediening snel te doorgronden. De instellingenknop linksboven opent niet alleen het instellingenmenu, maar ook de kleur- en nummertoetsen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Kunst in overvloed

Om de kunstfunctie waar te maken, biedt Samsung sinds de eerste generatie van The Frame een eigen kunst-app. Navigeer op het startscherm naar links en open daar de Art-sectie. Je krijgt toegang tot meer dan 3000 kunstwerken, afkomstig uit grote musea en uiteenlopende collecties, van klassieke meesters tot moderne kunst en fotografie. Toegang tot de volledige Art Store kost 4,99 euro per maand, al zijn de eerste drie maanden gratis. Wie niet wil betalen, kan gebruikmaken van het gratis aanbod Art Streams, met elke maand dertig nieuwe werken rond een thema. Daarnaast zijn er nog andere opties: zo kun je je eigen foto's tonen met behulp van vooraf gemaakte sjablonen. The Frame Pro functioneert op die manier als een fraai digitaal fotokader. Wie iets speelsers wil, kan kiezen voor AI-gegenereerde kunst: selecteer een aantal sleutelwoorden uit een vaste lijst en de tv genereert een passend beeld.

De SmartThings-app is daarbij een handige aanvulling, vooral om door de Art Store te bladeren. Je kunt sorteren op artiest, genre, medium, kleur, museum, thema of populariteit. Via de instellingen pas je bovendien het gedrag van de Art Mode aan. Zo kun je helderheid en kleurtemperatuur finetunen en instellen hoe de tv omgaat met de ingebouwde bewegings- en lichtsensor. De Art Mode schakelt automatisch uit wanneer er geen beweging wordt gedetecteerd of het licht wegvalt. Dat is zinvol, want de Art Mode verbruikt nog steeds stroom, doorgaans tussen de 60 en 90 watt.

©Samsung

Beeldkwaliteit

De meest opvallende verbetering van The Frame Pro is de overstap naar Neo QLED-achtergrondverlichting. In theorie levert dat niet alleen rijkere kleuren op dankzij de Quantum Dots, maar ook beter contrast door local dimming. In de praktijk blijkt die uitvoering echter beperkt: Samsung gebruikt edge-ledverlichting, waarbij de leds alleen langs de onderrand van het scherm zitten. De local dimming werkt daardoor alleen in 24 verticale kolommen. Dat is beduidend minder verfijnd dan echte full-array local dimming.

Het VA-paneel zelf heeft een behoorlijk eigen contrast van ongeveer 4.500:1. Maar omdat de dimming slechts in kolommen werkt, kan de tv dat contrast in testpatronen nauwelijks verbeteren. Dat zie je terug in films: de zwarte balken boven en onder het beeld blijven zichtbaar grijs, donkere scènes worden nooit echt diepzwart en heldere details – zoals sterren – kunnen plaatselijke halo's veroorzaken. Met andere woorden: op het gebied van contrast is de vooruitgang beperkt.

Op helderheid scoort de The Frame Pro wél merkbaar beter. In Filmmaker Mode (HDR) haalt hij een piek van 926 nits op een venster van 10% en ongeveer 697 nits op een volledig wit scherm. Dat is een forse stap vooruit ten opzichte van de vorige The Frame, die rond de 500 nits bleef hangen. De Quantum Dots leveren bovendien een breed kleurbereik van 94% P3. De kalibratie in Filmmaker Mode is over het algemeen uitstekend, al ogen sommige tinten wat te helder en verliezen ze daardoor nuance. Bij SDR presteert The Frame Pro eveneens goed, al kunnen rode tinten en huidkleuren soms wat flets overkomen. In zowel SDR als HDR blijft het zwartdetail wel netjes behouden. 

©Samsung

Zeer goede beeldverwerking, matige audio

The Frame Pro maakt gebruik van dezelfde rekenmodule als topmodel S95F: de NQ4 AI Gen3-processor. Die levert zichtbaar mooie resultaten, met goede deinterlacing, sterke ruisonderdrukking en nette upscaling. De bewegingsscherpte van het paneel zelf is echter wat beperkt, waardoor snelle voorwerpen soms een lichte dubbele rand krijgen. Motion interpolation werkt wel overtuigend; de processor grijpt snel en meestal correct in, zonder opvallende artefacten. De AI-modus kun je beter uitgeschakeld laten; die zorgt zelden voor een aantrekkelijk beeld.

Ondanks het slanke ontwerp heeft Samsung een 2.0.2-audiosysteem met 40 watt vermogen ingebouwd. Dat klinkt op papier aardig, maar in de praktijk ontbreekt vooral bas, waardoor muziek aan warmte en body verliest. De hoogtekanalen voegen weinig toe en het surround-effect blijft mager, zelfs met Dolby Atmos-bronnen. Voor dagelijks tv-kijken zijn de dialogen helder genoeg, maar wie ook muziek of films met impact wil horen, ontkomt eigenlijk niet aan een soundbar.

Conclusie

Als lifestyle-tv blijft The Frame Pro een aantrekkelijke keuze met een paar duidelijke troeven. Het matte scherm geeft kunst een overtuigende, bijna papieren uitstraling en houdt hinderlijke reflecties goed tegen. De draadloze One Connect Box maakt ophangen aan de muur bovendien bijzonder eenvoudig.

De stap vooruit ten opzichte van de gewone The Frame zit vooral in helderheid en kleurweergave. Het contrast blijft echter achter, en dat is jammer: een sterker zwartniveau had The Frame Pro echt naar een hoger niveau getild. Voor gamers is dit toestel ook niet ideaal: de draadloze verbinding zorgt voor merkbare input-lag. De micro-HDMI-poort op de tv zelf biedt wel een snellere optie, maar is minder praktisch.

De tv komt het best tot zijn recht met heldere beelden en kunstweergave. De kalibratie en beeldverwerking zijn uitstekend, en de Tizen-interface biedt een ruim app-aanbod, inclusief AirPlay 2 en Google Cast. Het prijskaartje blijft wel aan de hoge kant; je betaalt duidelijk extra voor de lifestyle-uitstraling.

Natuurlijk heb je een wachtwoord ingesteld om te voorkomen dat hackers fysiek toegang krijgen tot je pc, maar er is nog een andere beveiligingsmaatregel die je kunt nemen. Met een eenvoudige usb-stick maak je een fysieke sleutel die dienstdoet als extra beveiligingslaag.

Windows 11 heeft een ingebouwde mogelijkheid om zo’n veilige usb-sleutel te maken, maar toch gebruiken we liever een gratis app van derden: USB Raptor. Deze freeware geeft iets meer controle over hoe zo’n sleutel werkt. Download en installeer USB Raptor. Eerst moet je een encryptiewachtwoord instellen. De software heeft standaard als wachtwoord default ingesteld en dit moet je uiteraard wijzigen. Schrijf het nieuwe wachtwoord ergens veilig op. Daarna plug je de usb-stick in en kies je de juiste stationsletter. Gebruik een usb-stick met een hoge lees-/schrijfsnelheid zodat je sneller kunt inloggen.

k3y-bestand

Vervolgens klik je op de knop Create k3y-file. Dit is een specifiek wachtwoordbestand dat deze tool zoekt om de computer van de gebruiker te ontgrendelen. Als USB Raptor het k3y-bestand niet kan vinden, omdat de usb-stick bijvoorbeeld niet in de pc zit, wordt de pc automatisch vergrendeld. Ga dan terug naar het scherm Simple configuration en schakel de beveiliging in door een vinkje te zetten in het vakje naast Enable USB Raptor. Er volgt dan een waarschuwing dat de software is ingeschakeld en dat je het encryptiewachtwoord niet kunt veranderen.

Backdoor-login

Voordat je USB Raptor gebruikt, raden we aan een backdoor-login te maken voor het geval dat je de sleutel ooit zou kwijtraken. Klik in de rechterbovenhoek van de app op het vakje Advanced configuration. Ga naar het tabblad Lock features en kijk onderaan in de groep Backdoor access. Daar klik je op Generate RUID file. Hierdoor plaatst de tool een bestand op het bureaublad waarmee je het vergrendelingsscherm kunt omzeilen wanneer je het wachtwoord zou vergeten en de usb-stick uit de pc wordt verwijderd.

Dit is een lange alfanumerieke sleutel, opgeslagen in het DAT-formaat. Je kunt het openen met Kladblok. Je kunt die sleutel bijvoorbeeld opslaan in een e-mailaccount of in een veilige wachtwoordmanager. Vanaf nu heb je een beveiligde sleutel die je pc veiliger maakt en die bovendien een backdoor heeft, mocht er iets misgaan. Label de beveiligingssleutel zodat je hem nooit verwisselt met andere usb-sticks. Wil je de sleutel niet langer gebruiken, dan open je de app opnieuw en haal je het vinkje weg bij Enable USB Raptor.