Is OpenVPN je vpn-provider, dan wil je van die dienst misschien ook wel gebruik maken op je smartphone. Erg eenvoudig is dat alleen niet. Lees hier hoe je OpenVPN installeert op een Android-toestel of een iPhone.

OpenVPN is opensource, dat geeft het een voordeel ten opzichte van de concurrentie omdat het openlijk bestudeerd kan worden. Door alle ogen die meekijken wordt de software als geheel veiliger. Bovendien is OpenVPN erg fijn naar eigen hand te zetten en is het lastig om te blokkeren in het netwerk, omdat je OpenVPN op poort 443 (https-poort) kunt gebruiken. Helaas is er een groot nadeel voor de eindgebruiker: het is niet eenvoudig in te stellen. Geen van de grote mobiele besturingssystemen hebben namelijk native ondersteuning voor OpenVPN.

Voordat we doorgaan met het instellen van OpenVPN, is het eerst handig om de betreffende configuraties en terminologie op te frissen, omdat dat alles zo direct eenvoudiger zal maken.

Afhankelijk van je OpenVPN-provider krijg je of een compleet ovpn-bestand of drie losse bestanden of een combinatie van beide. Die drie bestanden staan uit een ca.crt-bestand (dit is het rootcertificaat van de certificaatautoriteit), een client.crt-bestand (dit is het certificaat voor de client, jouw smartphone dus) en een client.key (de privésleutel voor de client).

Je hebt alle drie de bestanden nodig om verbinding te maken met OpenVPN plus wat instellingen. Veel vpn-providers leveren alle drie ineen in de vorm van een ovpn-bestand, maar dat hoeft dus niet altijd het geval te zijn. Soms krijg je wel een ovpn-bestand, maar wordt er alsnog verwezen naar de losse crt- (soms ook .cert) en key-bestanden.

In een ovpn-configuratiebestand bevinden zich de locaties van het ca.crt-, client.crt- en client.key-bestand, het adres van de OpenVPN-server en de poort, of er compressie wordt gebruikt, of er ‘tap’ of ‘tun’ wordt gebruikt en welke type encryptie en welk protocol er worden gebruikt.

Hoe het werkt

OpenVPN werkt als volgt: het gebruikt tls/ssl om de verbinding te versleutelen. Daardoor heeft elke client zijn eigen certificaat dat ondertekend is door de certificaatautoriteit, je vpn-provider. Dit heeft als voordeel dat elke gebruiker die met de server verbindt een eigen encryptiesleutel heeft. Stel, je beveiligt de encryptie met een enkel wachtwoord, dan kan een aanvaller met dat wachtwoord alle verbindingen ontsleutelen. Overigens kan OpenVPN wel op die laatste manier gebruikt worden, maar gebeurt dat vaak niet.

Met aparte certificaten kunnen alleen die verbindingen met dat certificaat worden ontsleuteld. In het OpenVPN-certificaat, of elk certificaat eigenlijk, zit informatie over de eigenaar, evenals de publieke sleutel en een hash om te controleren dat de informatie klopt. Met die publieke sleutel kun jij versleutelde informatie naar de server sturen, omdat de server het alleen met de bijbehorende privésleutel kan ontsleutelen. Hetzelfde geldt andersom: de client.key, je privésleutel, is nodig zodat jij met jouw publieke sleutel versleutelde data verstuurd door de server kan ontsleutelen.

OpenVPN op Android

Om OpenVPN op Android werkend te krijgen, is het nodig een aparte app te gebruiken, namelijk OpenVPN Connect. Download en installeer de app en open deze achteraf. Na het installeren open je het app-menu met de menuknop en tik je op Import. Voor Android heb je een aantal mogelijkheden om de benodigde configuratiebestanden te importeren, maar de eenvoudigste manier is via de sd-kaart. Indien je OpenVPN-provider het ondersteunt, kun je ook een Access Server-profiel gebruiken. Daarvoor vul je de hostnaam, gebruikersnaam en wachtwoord in die je hebt gekregen van je provider.

Is dat niet het geval, dan plaats je je configuratiebestanden op je sd-kaart. Je kunt daarvoor of je apparaat verbinden met een pc en zo de bestanden overzetten of de bestanden direct op je Android-toestel binnenhalen. Je kunt ook de bestanden naar jezelf mailen, maar dat is niet erg veilig, in het geval een aanvaller al toegang heeft of ooit krijgt tot je e-mail. Staan je bestanden op je Android, kies dan voor Import Profile from SD Card en blader naar de betreffende map met het ovpn-bestand. Vul daarna je gebruikersnaam en wachtwoord in en je kunt verbinding maken.

Handige configuratie-opties in de Android-app zijn onder andere de optie Battery Saver. OpenVPN zal dan de verbinding pauzeren op het moment dat de telefoon vergrendeld is, omdat de kans aanwezig is dat je het dan toch niet nodig hebt. Ook Seamless Tunnel is handig, maar dat is weer het andere uiterste: dan wordt de internettoegang geblokkeerd als er geen vpn-verbinding actief is. Reconnect on reboot is ook handig, die optie spreekt voor zich.

©PXimport

OpenVPN op iOS

Voor iOS gebruik je ook de app OpenVPN Connect, voor iOS hier te download. Ook hier is het nodig om het OpenVPN-profiel op je smartphone te krijgen. Dat gaat iets lastiger, omdat je niet direct toegang hebt tot het bestandssysteem van iOS. Daarvoor kun je weer het eenvoudigste het profiel naar jezelf mailen en dan openen, of je kunt het opslaan in je favoriete cloudservice en het bestand dan binnenhalen en openen met OpenVPN Connect. Als je het écht veilig wilt houden, is het een beter idee om het profiel offline toe te voegen aan je iOS-apparaat.

Daarvoor sluit je je smartphone of tablet aan je pc aan en open je iTunes. In iTunes ga je dan naar je telefoon en klik je op Apps. In de lijst onderaan bij Bestandsdeling klik je op OpenVPN Connect en klik je op Blader. Selecteer dan het ovpn-bestand en eventueel de extra bijbehorende bestanden en synchroniseer je smartphone. Terug in de app verschijnt het profiel, waarna je het kunt toevoegen met de groene plusknop. Het kan nodig zijn om in te loggen met gebruikersnaam en wachtwoord. Daarna kun je verbinding maken. Je vindt de instellingen van OpenVPN in de app Instellingen van iOS.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.