Normaliter zijn je mappen en bestanden in Windows 10 niet beschermd tegen kwaadwillenden. Gelukkig zijn er manieren om je gegevens te versleutelen, bijvoorbeeld met VeraCrypt. Hoe werkt deze tool?

Wil je je bestanden echt goed en ook nog eens gebruiksvriendelijk en 'transparant' versleutelen, dan is VeraCrypt een goede optie. Deze freeware is jaren geleden als open source opvolger van het om mysterieuze redenen verdwenen Truecrypt uitgebracht. In al die jaren is er aan de werking eigenlijk niks veranderd. Na het VeraCrypt downloaden en het installeren ervan kan je een zogeheten containerbestand aanmaken. In feite een versleutelde map waar je later 'gewoon' bestanden in kunt opslaan. De sterkte van die versleuteling is overigens wel afhankelijk van je gekozen wachtwoord, dus kies iets dat zich lastig laat raden.

Het containerbestand wordt door VeraCrypt vervolgens als virtuele drive in Windows gekoppeld. Kortom: je krijgt er gewoon een extra driveletter bij in de Verkenner. Alle mappen en bestanden die je op drive bewaart worden 'on the fly' versleuteld. Je merkt van dat proces qua snelheid tegenwoordig nauwelijks meer iets, de meeste processoren beschikken namelijk over hardwareversnelling voor versleuteling.

Zodra je de virtuele drive via VeraCrypt ontkoppeld, of je computer afsluit kan niemand bij de gegevens die in de container zijn bewaard. Kortom: de ultieme beveiliging. We leggen uit hoe je zo'n container aanmaakt, gebruikt en weer afsluit.

VeraCrypt-container aanmaken

Open VeraCrypt, dat we voor het gemak eerst even instellen op het Nederlands. Ga bovenin naar Settings, kies Language en vervolgens Nederlands. Klik op OK. De interface is nu in onze eigen taal. Klik op Maak volume en houd de eerste optie (Maak een decodeerde bestandscontainer) geselecteerd. Druk op Volgende.

©PXimport

De optie Standaard VeraCrypt volume is prima, dus klik weer op Volgende. Bij Volumelocatie klik je op Selecteer bestand. Het lijkt nu alsof je een bestand gaat openen, maar je gaat er juist eentje aanmaken. Typ bij Bestandsnaam de naam die je de container wilt geven, het liefst iets wat natuurlijk niet teveel opvalt. Klik op Opslaan en Volgende. In het volgende venster laat je Codering Algoritme op AES staan en Hash-algoritme op SHA-512. Dit is namelijk een zeer sterk versleutelingsprincipe.

Bij Volumegrootte geef je aan hoe groot de container moet zijn. Dat wil zeggen; zoveel MB/GB aan bestanden kun je straks in de container kwijt. Voer een getal in (bijvoorbeeld 5 GB) en druk weer op Volgende. Bij Volumewachtwoord vul je een veilig wachtwoord in, bij Bevestig hetzelfde wachtwoord nogmaals. Klik Volgende. Kies of je van plan bent bestanden groter dan 4 GB per stuk in de container te bewaren en klik weer Volgende.

Beweeg nu binnen het venster van VeraCrypt met je cursor om de sterkte van de versleuteling te bepalen. Hoe langer je de cursor heen en weer verplaatst, hoe voller het balkje onderin beeld loopt. Je kunt dit zo lang doen als je zelf wil, we raden aan om door te gaan tot het balkje groen kleurt en vol is gelopen. Daarna druk je op Formateer en wordt het containerbestand aangemaakt. Hoe groter het bestand, hoe langer dit duurt. Sluit af met OK en Sluiten.

©PXimport

VeraCrypt-container laden

Je hebt nu een lege VeraCrypt-container op je systeem staan. Hoe bewaar je daar vervolgens je bestanden in? In het hoofdvenster van VeraCrypt druk je op Selecteer bestand, navigeer je naar de container en druk je op Openen. Druk op Koppel en voer het eerder gekozen wachtwoord in en druk op OK. Na enkele seconden laden zie je in je Verkenner nu een extra map opduiken.

Die map werkt net zoals elke andere map op je pc. Zet er de bestanden in die je wilt afschermen. Daarna open je VeraCrypt weer, selecteer je het containerbestand en druk je op Ontkoppel. De map verdwijnt weer uit de Verkenner. Voilà, nu kan niemand meer bij de bestanden die je net hebt overgezet.

Let op: experimenteren met een kluisbestand is veilig, maar werken met volledig versleutelde partities of schijven niet omdat je door foutief gebruik gegevens kunt wissen. Werk altijd met kopieën van bestanden tot je de werking van VeraCrypt in de vingers hebt.

7-Zip-bestanden met wachtwoord

Het kan ook een heel stuk makkelijker, bijvoorbeeld door gebruik te maken van de versleutelmogelijkheden van het gratis 7-Zip. Dit compressieprogramma kent een optie om bestanden te comprimeren én te versleutelen. Het nadeel is dat je het archief steeds moet openen om bij je versleutelde bestanden te komen. Als je slechts een handvol 'te verbergen' bestanden hebt die niet of niet vaak wijzigen, dan is dat te overzien.

Wil je simpelweg al je documenten veilig versleuteld bewaren, dan wordt het erg omslachtig want je blijft het archiefbestand dan updaten. Bovendien loop je het risico op monsterlijk grote archiefbestanden, zeker als je foto's en video's gaat 'zippen'.

©PXimport

Versleutelen in Windows

Ben je in het gelukkige bezit van een Pro-versie van Windows, dan beschik je over een in het besturingssysteem ingebouwde versleutelmogelijkheid. Je kan dan gebruik maken van EFS ofwel Encrypted File System. Je moet dan wel bedenken dat de sterkte van je Windows-wachtwoord de mate van veiligheid van versleutelde mappen en bestanden bepaalt. Vergeet ook zeker niet je EFS-certificaat te exporteren naar een veilige locatie. Doe je dat niet en moet je Windows onverhoopt opnieuw installeren, dan kun je zonder dat certificaat nooit meer bij je versleutelde bestanden!

Het eigenlijke versleutelen van een map (of desnoods enkel bestand) is erg eenvoudig. Klik in de Verkenner met de rechter muisknop op het te versleutelen item. Klik in het geopende contextmenu op Eigenschappen en daarna onder het tabblad Algemeen op de knop Geavanceerd. Schakel de optie Inhoud versleutelen om gegevens te beveiligen in en klik op OK. Als je gevraagd wordt of je ook de onderliggende mappen wilt versleutelen kies je voor ja.

©PXimport

In dat geval ontstaat net als bij VeraCrypt een map waarin je veilig bestanden kunt bewaren. Nu staat Windows niet als het allerveiligste besturingssysteem op deze planeet bekend, dus is het mogelijk onverstandig om extreem privacygevoelige zaken op deze manier te versleutelen. Bovendien merken we dat bij het kopiëren van bestanden naar bijvoorbeeld een NAS dit proces extreem traag verloopt. Alle bestanden moeten dan namelijk eerst weer ontsleuteld worden. Iets om rekening mee te houden als je van plan bent versleutelde bestanden te back-uppen.

BitLocker

Beschik je over Windows 10 Pro, dan kun je ook de ingebouwde versleuteling van BitLocker gebruiken. Er worden wel vraagtekens gezet bij de veiligheid: BitLocker is immers niet opensource, zoals Veracrypt en 7-Zip. Aan de andere kant biedt het programma wel degelijk bescherming tegen andere kwaadwillenden. Dus als het jou niet uitmaakt of de overheid eventueel bij je schijfinhoud zou kunnen, is BitLocker een prima oplossing.

Je vindt BitLocker in het configuratiescherm van Windows 10 Pro. Kom je er niet helemaal uit, lees dan ons uitgebreide artikel over BitLocker instellen in Windows 10.

Security by obscurity 

NAS beveiligen

Bedenk tot slot dat de meeste wat geavanceerder NASsen ook over de mogelijkheid beschikken om stevig versleutelde gedeelde mappen aan te maken. Hoe dat werkt verschilt per apparaat. Maar heb je eenmaal zo'n versleutelde map op de NAS gemaakt, dan kan niemand daar ooit nog in zonder het juiste wachtwoord. Misschien is dat dan ook wel de mooiste oplossing! Zeker als je toch al van plan was om je documenten op de NAS te bewaren. Lees er meer over in het artikel 'Een nas beveiligen in 14 stappen.'

Er zijn nog veel meer opties om Windows 10 privacyvriendelijker te maken. Zo geeft O&O ShutUp10 Windows-gebruikers meer controle over hun persoonlijke gegevens en kunnen zij privacyinstellingen gemakkelijk naar hun hand zetten. In dit artikel geven we nog wat extra tips om je privacy in Windows 10 verder op te schroeven.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.