Aan gratis cloudopslag geen gebrek. Soms krijg je gratis opslag in de cloud op het moment dat je een desktop of laptop koopt, maar het kan ook gebeuren wanneer je ergens een nieuw account aanmaakt. Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar vroeg of laat vragen die bedrijven toch of je wil betalen voor opslag – of misschien wel dezelfde hoeveelheid die je ooit gratis kreeg. En dan?

Op zich is het ook niet vreemd dat bedrijven gratis proefversies van digitale producten aanbieden. Heel veel bedrijven bieden dat soort dingen aan, zoals aanbieders van antivirussoftware, om maar een voorbeeld te geven. 

Hoewel je soms prima uit de voeten komt met ingebakken Windows-opties aangaande virussen en bescherming, zit dat voor cloudopslag toch net even anders. Want je slaat daar misschien belangrijke documenten op, waar je altijd toegang tot wil hebben. Dan zou het echt extreem rot zijn wanneer je de toegang verliest tot dergelijke documenten.

Het maakt overigens vrij weinig uit voor welke cloudopslagdienst je kiest. De populairste aanbieders van dit moment zijn bijvoorbeeld Dropbox, Microsoft OneDrive en Google Drive (of Google One). 

In veel gevallen krijg je in de basis een x aantal gigabytes tot je beschikking. En als je je ergens voor aanmeldt, dan loopt dat aantal al gauw op. En dat aantal staat hier ter discussie. Want bedrijven als Microsoft, Dropbox en Google willen graag dat je na verloop van tijd gaat betalen voor het gebruik van die x aantal gigabytes. Maar want nou als je dat totaal niet van plan bent?

©PXimport

Niet betalen voor cloudopslag, en dan?

Per aanbieder van cloudopslag verschilt wel wat er gebeurt wanneer je niet besluit te betalen. Maar wees gerust: over het algemeen verwijderen de bedrijven de bestanden niet van hun servers. Ze willen immers dat je betaalt voor hun diensten. 

Dropbox bewaart je bestanden voor dertig dagen, na je besluit niet te betalen. Je kunt je persoonlijke bestanden downloaden en lokaal opslaan, maar je kunt niets meer uploaden (dat lijkt ons ook niet de bedoeling). Ook is het zo dat Dropbox de bestanden niet meer automatisch synchroniseert wanneer je een abonnement stopzet.

Lees ook: Dropbox verwijderen zonder je bestanden te verliezen

Microsoft pakt het wat vervelender aan met OneDrive. Wanneer je namelijk zo’n proefperiode verlaat of besluit niet te betalen voor een abonnement, dan raak je de toegang kwijt tot een deel van je bestanden. Het gaat om het deel dat over je gratis limiet heengaat. Je bent je bestanden dan nog niet kwijt. 

Je kunt inloggen bij de dienst om de bestanden handmatig te downloaden; daar heb je dertig dagen de tijd voor. Na die dertig dagen worden alle bestanden die over het gratis limiet heengaan verwijderd. Dat gratis limiet is overigens 5 GB (voor veel mensen meer dan zat).

©PXimport

Google-diensten

Ben je klant bij Google? Ook dan krijg je een aantal dagen de tijd om de extra bestanden handmatig te downloaden, zodat je onder het gratis limiet komt. Het is daarnaast niet meer mogelijk bestanden te uploaden naar Google Drive, Google One en Google Foto’s. 

Daarnaast is het zo dat je ook geen mails meer kunt ontvangen op het moment dat je geen online ruimte meer hebt. Google Docs en aanverwante producten werken eveneens niet meer. Dat komt doordat je Google-account als geheel een bepaalde hoeveelheid ruimte krijgt, die dus geldt voor alle diensten van het bedrijf. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.