ID.nl logo
Google-account beveiligen doe je met deze tips optimaal
© Reshift Digital
Huis

Google-account beveiligen doe je met deze tips optimaal

Google is waarschijnlijk een van je belangrijkste online-accounts. Kwaadwillenden weten dat ook. Gelukkig biedt Google veel mogelijkheden aan om snode figuren buiten de deur te houden, maar dan moet je daar uiteraard wel gebruik van maken. Je Google-account beveiligen doe je met deze tips optimaal.

Met een Google-account heb je toegang tot de uiteenlopende diensten van Google. Van mailen via Gmail en bestanden opslaan in Google Drive tot je fotobibliotheek in Google Foto’s en video’s kijken via YouTube. Maar je Google-account gebruik je ook voor je Android-smartphone of -tablet, je Chromebook en de koppeling met je slimme Google Nest-luidspreker. 

En dan zijn er ook nog de zakelijke diensten, zoals Google Adsense en Analytics. Grote kans dat een Google-account bij je belangrijke digitale accounts hoort, dus je wilt voorkomen dat het in verkeerde handen valt. We leggen je daarom uit hoe je jouw Google-account tot in de puntjes beveiligt. 

Honderd procent online beveiliging bestaat niet, maar als je deze adviezen opvolgt, maak je het kwaadwillenden wel zo moeilijk mogelijk. Onderstaande beveiligingstips voer je uit via deze speciale Google-website: https://myaccount.google.com/security. Log in met je Google-account. Als je meerdere Google-accounts hebt, moet je die apart beveiligen.

Sterke wachtwoorden aanmaken en controleren

Een goed beveiligd account begint met een sterk en uniek wachtwoord. Je kunt er zelf een verzinnen of dit laten doen door een wachtwoordbeheerder. Kun je hierbij tips gebruiken, dan verwijzen we je graag door naar deze cursus veilig wachtwoordgebruik.

Je kunt wachtwoorden ook bewaren in de wachtwoordkluis van Google zelf. Die is gekoppeld aan je account, en is geïntegreerd in de Chrome-browser via https://passwords.google.com. Opgeslagen wachtwoorden worden automatisch ingevuld in websites en ondersteunde apps. 

Ook prettig is dat Google je wachtwoorden synchroniseert op al je apparaten. Wijzig je een (zwak) wachtwoord op je computer, dan vult je smartphone volgende keer automatisch het nieuwe wachtwoord in. 

Mogelijk krijg je van Google een seintje dat er in het verleden wachtwoorden gelekt zijn. Klik op Ga naar Wachtwoordcheck, daarna op Wachtwoorden checken en vul het wachtwoord van je Google-account in. Je ziet nu welk wachtwoord bekend is geworden en gaat via de knop Wachtwoord wijzigen naar de website om je wachtwoord te wijzigen.

©PXimport

Het spreekt voor zich dat deze functie alleen werkt als je je wachtwoorden in de wachtwoordkluis van Google hebt opgeslagen. Als dat het geval is, informeert Google je ook over het veiligheidsniveau van je wachtwoorden. Bijvoorbeeld of je wachtwoorden hergebruikt, dus hetzelfde wachtwoord voor verschillende websites hanteert.

Google waarschuwt je via een interne technische analyse ook als je zwakke wachtwoorden gebruikt. De optie Maak sterke wachtwoorden laat zien voor welke accounts je zwakke wachtwoorden gebruikt. Je verandert ze door op de knop Wachtwoord wijzigen te klikken. 

Tweestapsverificatie Google-account instellen

De belangrijkste manier om je Google-account extra te beveiligen, is door de tweestapsverificatie in te schakelen. Als jij op een onbekend apparaat probeert in te loggen met je e-mailadres en wachtwoord, vraagt Google om een extra beveiligingsvorm. Bijvoorbeeld om een code die je per sms of app ontvangt of door de inlogpoging op een vertrouwd apparaat te bevestigen.

Je vindt de tweestapsverificatie bij het tabblad Inloggen bij Google onder de naam Verificatie in 2 stappen. Klik hierop, vul je wachtwoord in en activeer de tweestapsverificatie op jouw favoriete methode. Hoewel alle methoden aan te raden zijn, adviseren wij vooral het gebruiken van zogeheten prompts op vertrouwde apparaten en een authenticatie-app.

©PXimport

Op de pagina Verificatie in 2 stappen zie je onder het tabblad Beschikbare tweede stappen de optie Google-prompts. Hier zie je op welke apparaten je een Google-prompt te zien krijgt als jij (of iemand anders) op een nieuw toestel probeert in te loggen. Als je een prompt krijgt, druk je simpelweg op de akkoord-knop en je logt in op je nieuwe apparaat.

Wil je een van de prompt-toegangen verwijderen op een van je apparaten? Log dan uit op het apparaat. Verderop in dit artikel leggen we uit hoe je dat doet. Let erop dat je in alle gevallen back-upcodes krijgt waarmee je in kunt loggen bij je Google-account als andere vormen van tweestapsverificatie niet mogelijk zijn. Deze codes werken één keer en je kunt er veel generen. 

Herstelmogelijkheden

Google biedt ook twee mogelijkheden aan waarmee je de toegang tot je account kunt herstellen, bijvoorbeeld omdat je je wachtwoord bent vergeten. Die zijn belangrijk omdat ze voorkomen dat je wordt buitengesloten van je belangrijke Google-account. 

Je vindt de mogelijkheden onder het tabblad Manieren waarop we kunnen controleren dat jij het bent. Je kunt hier jouw mobiele telefoonnummer invullen of dat van een goede bekende. Kies ook een herstelmailadres, waarop Google je kan bereiken als je niet in je vertrouwde @gmail.com-adres komt.

©PXimport

Extra handig: als Google een verdachte inlogpoging opmerkt op een nieuw apparaat, kan het account je sms’en of mailen om je te waarschuwen. Om die reden hebben wij ons e-mailadres als herstelmailadres ingevuld in de Google-accounts van oudere familieleden. 

Zo blijven wij – natuurlijk met toestemming – op de hoogte als er iets verandert wat de familieleden zelf misschien niet direct doorhebben. Uiteraard kun je het gekoppelde telefoonnummer en e-mailadres op elk moment wijzigen via dit stappenplan.

Externe diensten checken

Op de algemene beveiligingspagina vind je het tabblad Apps van derden met accounttoegang. Klik op de knop Toegang door derden beheren en je ziet in een oogopslag welke apparaten en softwarediensten toegang hebben tot (delen van) je Google-account. 

Je hebt hier zelf toestemming voor gegeven, maar Google raadt je aan om de lijst regelmatig door te nemen om te kijken of je de apparaten en diensten nog gebruikt en vertrouwt. Zo niet, dan trek je de toestemming eenvoudig in.

In ons geval hebben bijvoorbeeld slimme luidsprekers van Nest en JBL volledige toegang tot ons Google-account, wat noodzakelijk en prima is. Net als WhatsApp, dat toegang heeft tot Google Drive om onze WhatsApp-back-up op te slaan. 

Als je een apparaat of dienst wilt verwijderen, klik je op de naam en kies je Toegang intrekken. Vind je het raar dat het apparaat of de dienst toegang had tot je Google-account? Laat Google dat dan weten via de knop Meld deze app.

©PXimport

Je kunt ook online-accounts koppelen aan je Google-account. Die koppeling is handig om sneller in te loggen, voor synchronisatie van je muziekvoorkeuren op je apparaten of een koppeling met de Google Assistent-spraakassistent op je slimme luidspreker. 

Op het algemene beveiligingsscherm blader je naar beneden en druk je op Gekoppelde accounts. In dit overzicht zie je welke accounts er aan jouw Google-account hangen en op welke datum je die koppeling hebt gemaakt. Gebruik je een dienst niet meer? Dan kun je de koppeling eenvoudig verbreken door op Ontkoppelen te drukken.

Terug naar het algemene beveiligingsscherm, waar je het tabblad Inloggen met Google ziet. Klik hierop om een overzicht te krijgen van de websites en apps waar je je Google-account gebruikt (hebt) om een account aan te maken of in te loggen. Mogelijk moet je eerst even naar beneden bladeren omdat Google bovenaan de optie Apps van derden met accounttoegang toont.

Bij Inloggen met Google zie je de websites en apps. Klik op de naam van de dienst en je ziet welke gegevens de dienst kan inzien en wanneer je de koppeling hebt gemaakt. Gebruik je de website of app niet meer, dan is raadzaam om de inlogkoppeling ongedaan te maken. Dit doe je met de knop Toegang intrekken.

©PXimport

Ingelogde apparaten

Op de standaardbeveiligingspagina laat Google ook zien op welke apparaten jij bent aangemeld met je Google-account. Het is aan te raden om deze lijst zo nu en dan even door te nemen om te kijken of je de apparaten nog gebruikt. Je vindt het tabblad onderaan de pagina bij Je apparaten. Klik hier op de knop Apparaten beheren. Hier zie je de namen en laatst bekende locaties van je apparaten met de datum waarop je het toestel voor het laatst gebruikt hebt.

Als je het apparaat al een paar maanden niet hebt gebruikt, toont Google een waarschuwing en kun je op Meer details klikken. Ben je het apparaat kwijt? Kies dan Apparaat zoeken om de locatie proberen te achterhalen. Heb je het toestel weggegeven, verkocht of gebruik je dat niet meer? Met Uitloggen meld je je op afstand af op het apparaat. Als het toestel je niet helemaal niet bekend voorkomt, kies je Herken je dit apparaat niet? om je af te melden en eventuele vervolgstappen te ondernemen.

Bij overlijden

Een optimaal beveiligd Google-account laat je veiliger internetten, maar heb je ook al nagedacht wat er met je Google-account moet gebeuren als je er zelf geen toegang meer tot hebt? Bijvoorbeeld omdat je onverwachts komt te overlijden? 

Google is hierop voorbereid en biedt de mogelijkheid om geselecteerde bekenden na verloop van tijd toegang te geven tot (delen van) de gegevens je Google-account. Zo kunnen zij je gegevens bekijken en downloaden en eventueel je Google-account verwijderen. Hier kijken we tenslotte nog even naar.

Deze functies staan standaard uit. Je schakelt deze in op https://myaccount.google.com/data-and-personalization. Ga naar beneden en kies bij het tabblad Je gegevens downloaden / verwijderen of hier een plan voor maken de optie Maak een plan voor je account. Vul je telefoonnummer en herstelmailadres in en kies na hoeveel maanden zonder in te loggen Google jouw account als inactief mag beschouwen. Je kunt kiezen uit drie, zes, twaalf of achttien maanden. 

Geef aan wie Google na die periode mag e-mailen dat jouw account inactief is. Je kunt maximaal tien mensen kiezen en per persoon aangeven of hij toegang krijgt tot (een deel van) je Google-gegevens. Bijvoorbeeld je foto’s en video’s in Google Foto’s, je bestanden in Google Drive en je mailgeschiedenis van Gmail.

Onderaan de pagina kun je eventueel inschakelen dat Google jouw inactieve account verwijdert. Als je mensen toegang hebt gegeven om je Google-gegevens te downloaden, hebben zij daar drie maanden de tijd voor voordat Google je account verwijdert. Google biedt – anders dan bij bijvoorbeeld Facebook – geen mogelijkheid om een account een herdenkingsstatus te geven.

▼ Volgende artikel
Privacygevoelige gegevens verwijderen uit foto's en bestanden
© ID.nl
Huis

Privacygevoelige gegevens verwijderen uit foto's en bestanden

Mediabestanden, zoals foto’s, audio en diverse documenten, bevatten vaak extra informatie over het bestand zelf, de zogeheten metadata. Niet al die gegevens hoeven natuurlijk voor iedereen leesbaar te zijn. Hoe pas je die gegevens aan, en kun je ze ook helemaal verwijderen?

Wat gaan we doen?

We laten je zien hoeveel informatie er in je foto’s, muziek en documenten verstopt zit. Je ontdekt hoe je die metadata zelf kunt bekijken, wissen of juist aanvullen – met slimme tools en praktische ingrepen.

Metadata betekent letterlijk gegevens over gegevens. Het gaat namelijk om informatie die iets over het bestand zelf zegt, maar geen deel uitmaakt van de hoofdinhoud. Bij foto’s kan dit bijvoorbeeld de opnamedatum zijn, maar ook de locatie, cameramodel en instellingen. Muziekbestanden bevatten dan weer gegevens zoals titel, artiest, album, jaartal, albumhoes en songteksten. In video’s vind je informatie terug zoals gebruikte software, resolutie en lengte. Ook in pdf’s en Office-documenten als pdf zitten vaak extra data, zoals auteursnaam, aanmaakdatum en revisies.

Metadata zijn vaak erg handig. Je kunt je vakantiefoto’s bijvoorbeeld automatisch sorteren op locatie of datum, en als fotoliefhebber kun je instellingen zoals iso of sluitertijd analyseren. In muziekbestanden toont je mediaspeler alle informatie in de afspeellijst (inclusief gesynchroniseerde lyrics) en kun je snel tracks per genre of jaar terugvinden. Bij documenten zie je naast de auteur onder meer ook wanneer het bestand is aangemaakt en welke revisies zijn doorgevoerd.

Metadata bevatten vaak interessante informatie over een bestand.

Waarom bewerken?

Metadata zijn dus zeker handig, maar soms bevatten ze informatie die je liever niet deelt of die simpelweg niet klopt. Denk aan foto’s die je online plaatst: je wilt dan meestal geen locatiegegevens meegeven zoals je thuisadres. En misschien ook liever niet welk toestel je gebruikt of dat je bewerkingen hebt uitgevoerd. Anderzijds wil je voor archiveringsdoelen misschien nog trefwoorden toevoegen of locatiegegevens invoeren bij foto’s die je binnenshuis nam.

In veel muziekbestanden zitten onjuiste tags, zoals verkeerd gespelde album- of artiestnamen. Of je wilt ontbrekende albumhoezen of lyrics aanvullen, of extra tags toevoegen om je collectie beter te structureren per jaar, genre of tracknummer.Bij documenten kan het juist gaan om het verbergen van de auteur of doorgevoerde aanpassingen, of om het wissen van revisies met gevoelige inhoud. Soms wil je ook bepaalde metadata eenduidiger gebruiken in meerdere bestanden, bijvoorbeeld voor professionele doeleinden.

De meeste smartphones en camera’s leggen standaard ook de gps-coördinaten van je foto’s vast.

Locatiegegevens in foto's

Laten we starten met foto’s en in het bijzonder met locatiegegevens, want deze kunnen voor veel gebruikers belangrijk zijn. De kans is groot dat je smartphone deze informatie standaard bewaart bij elke foto. Je kunt dit controleren en aanpassen. Op Android open je de camera-app, tik je op het tandwielpictogram voor Instellingen, zoek je naar Locatie opslaan, GPS-tags of Geotagging en schakel je de functie uit. Op sommige toestellen kun je ook instellen dat telkens eerst om je toestemming wordt gevraagd.

Op een iPhone open je Instellingen en ga je naar Privacy en beveiliging. Tik op Locatievoorzieningen, scrol naar Camera en kies Nooit of Vraag volgende keer of wanneer ik deel, om telkens zelf te beslissen.

Bij de meeste digitale fotocamera’s werkt het net zo. Ze gebruiken een gps-module of bluetooth met je smartphone om locatiegegevens toe te voegen. Via het menu kun je deze functie ook hier uitschakelen.

Je kunt in Android via de camera-app aangeven dat je de locatie (niet) wilt opslaan.

Metadata foto’s

Om de vaak talrijke metadata van foto’s gestructureerd te bewaren en weer te geven, zijn er in de loop der jaren verschillende metadata-frameworks ontstaan. Het eerste dat echt als standaard doorbrak, was EXIF (EXchangeable Image File format). Vrijwel alle digitale camera’s en smartphones voegen dit automatisch toe, met informatie zoals datum, tijd, gps-coördinaten, cameramerk en diafragma. Om gebruikers ook zelf metadata te laten toevoegen, werd eind vorige eeuw het IPTC-IIM-formaat ontwikkeld (International Press Telecommunications Council - Information Interchange Model), voor gegevens zoals copyright en beschrijvende tags. Hierop volgden nog diverse uitbreidingen.

Begin deze eeuw lanceerde Adobe XMP (eXtensible Metadata Platform), vooral bedoeld voor metadata tijdens fotobewerking. Deze worden ook opgeslagen in het fotobestand zelf of in een apart xmp-bestand (een sidecar genoemd). Alles bij elkaar is dit dus behoorlijk complex, vooral omdat er in één foto metadata van deze drie frameworks tegelijk kunnen voorkomen.

Locatie aanpassen

Sommige apps en diensten verwijderen locatiegegevens automatisch uit foto’s. WhatsApp bijvoorbeeld stript standaard alle metadata. Toch is het veiliger om gevoelige informatie vooraf zelf te wissen. Op een iPhone doe je dat vanuit de Foto’s-app: selecteer de foto, tik op het info-icoon of veeg omhoog. Je ziet een kaart met locatie, en via Pas aan kun je de locatie wijzigen of instellen op Geen locatie. Met Voeg een locatie toe kun je ook zelf gegevens toevoegen. Op Android is dit wat lastiger. Google Foto’s biedt geen optie om locatiegegevens te verwijderen of aan te passen als die al in de EXIF-metadata zitten. Zelf locatiegegevens toevoegen kan wel, maar slechts beperkt. Externe apps bieden dan meer mogelijkheden.

Photo Metadata Remover geeft je de mogelijkheid om een of meerdere foto’s tegelijk te strippen van locatie en andere metadata. Je kiest de bronmap en de doellocatie voor de opgeschoonde bestanden. Wil je metadata wijzigen in plaats van verwijderen, dan gebruik je een gratis app als Photo EXIF Editor - Metadata. Open een fotomap, selecteer een foto en je ziet een reeks EXIF-tags, zoals Geolocation, Captured time, Aperture en Exposure time. Tik op een tag om deze aan te passen. Bij Geolocation krijg je een kaart te zien waarop je een nieuwe locatie aanduidt, die je bevestigt met het vinkje en het diskette-icoontje.

Losse bestanden in XnView

Het is prettiger om de metadata van je foto’s op je pc te bewerken. In beperkte mate kan dat via Verkenner: klik met rechts op een foto, kies Eigenschappen, open het tabblad Details en beweeg je muis over de kolom Waarde om te zien welke items je kunt aanpassen. Voor meer mogelijkheden zijn er gratis externe tools beschikbaar. We denken bijvoorbeeld aan de uitgebreide opdrachtregeltool ExifTool, de flexibele fotobeheerder XnView MP of het Adobe Lightroom-alternatief darktable.Hier focussen we op de handigste functies binnen XnView MP. Start de tool (ook als portable versie beschikbaar) en open een foto via het menu Bestand of de ingebouwde bestandsbrowser. Icoontjes op de miniatuur tonen welke metadata aanwezig zijn (xmp, ipct-iim en exif). Helemaal onderaan vind je het tabblad Info met de metadata op aparte tabbladen. Op het tabblad Kaart bekijk je de locatie. Controleer in het menu Beeld of alle gewenste opties bij Info panelen zijn aangevinkt.

In het menu Metagegevens kies je bij Opschonen welke soorten metadata je wilt verwijderen. Andere opties, die geen verdere toelichting behoeven, zijn GPS-gegevens bewerken en Tijdstempel wijzigen. Met IPTC bewerken en XMP bewerken pas je metadata aan via meerdere tabbladen. Klik hier op Schrijven om je wijzigingen toe te passen. In het Info-paneel zul je merken dat veel aanpassingen tegelijk op zowel ITPC-IIM- als XMP-niveau doorgevoerd worden.

Je kunt metadata verwijderen, maar ook zelf bewerken in XnView MP.

Batch-aanpassingen in XnView

Met XnView MP kun je metadata ook in meerdere foto’s tegelijk aanpassen of verwijderen. Open Hulpmiddelen / Reeks converteren (Ctrl+U) en voeg bestanden of een hele map toe met Bestanden toevoegen of Map toevoegen. Ga daarna naar het tabblad Acties, klik op Actie toevoegen, kies Metagegevens en selecteer een optie als IPTC-IMM/XMP, Metagegevens wissen of XMP. We gaan even uit van deze laatste. Vul de tagvelden die verschijnen naar wens in.

Op het tabblad Uitvoer bepaal je waar de gewijzigde bestanden terechtkomen (dit hoeft zeker niet de bronmap te zijn). Bevestig met Converteren om de aangepaste metadata op te slaan in de geselecteerde foto’s. Je controleert dit via het Info-paneel op het tabblad XMP (onder meer bij het onderdeel dc). Op vergelijkbare manier kun je ook IPTC-IIM-metadata aan meerdere foto’s toevoegen of aanpassen.

Je kunt metadata in één keer ook in meerdere fotobestanden toevoegen.

Metadata in audio

Net als bij foto’s kunnen ook audiobestanden metadata opslaan, in verschillende headers en op uiteenlopende manieren. Het bekendste formaat is ID3 (voornamelijk bij mp3), met informatie als titel, artiest, album, genre en jaar. De latere versie, ID3v2, ondersteunt ook songteksten, albumhoezen en eigen velden. Andere populaire formaten zijn APE en Vorbis Comments, onder meer gebruikt bij FLAC- en OGG-bestanden.

Zoals eerder genoemd zijn er verschillende praktische redenen om metadata in audiobestanden aan te passen of toe te voegen. Twee uitstekende en gratis tools hiervoor zijn TagScanner en Mp3tag. We nemen deze laatste als voorbeeld. Laat je niet afschrikken door de naam: de tool ondersteunt verschillende audio- en metadataformaten, waaronder de drie hierboven genoemde.

De metadata van een mp3-bestand kan onder andere de albumhoes bevatten die getoond wordt als je het bestand afspeelt.

Losse bestanden in Mp3tag

Download en installeer Mp3tag onder Windows (eventueel als portable versie) en start de app. Sleep een audiobestand naar het hoofdvenster en selecteer het. In het linkerdeelvenster zie je de metadata zoals Titel, Artiest, Album en Jaar. In de kolom Tag verneem je het type metadata, bijvoorbeeld Vorbis Comment, ID3v2.4 of APE. Je past de metadata aan door in een tagveld te klikken en de inhoud te wijzigen of aan te vullen. Klik met rechts op het veld met het cd-icoon, kies Cover toevoegen en verwijs naar een geschikte afbeelding. Gebruik Bestand / Tag opslaan (Ctrl+S) om je wijzigingen te bewaren.

Je kunt ook metadata ophalen via online databases. Mp3tag ondersteunt standaard drie bronnen: freedb (of beter: opvolger gnudb, aangezien freedb niet langer operationeel is), Discogs en MusicBrainz. Deze opties vind je in het menu Tagbronnen. Bij het eerste gebruik van Discogs meld je je aan met een gratis account en autoriseer je Mp3tag met een code. Voor MusicBrainz en freedb is dat niet nodig, al vul je voor freedb wel bij voorkeur een (willekeurig) e-mailadres in via Bestand / Opties bij Tagbronnen / Freedb (de overige gegevens kun je ongewijzigd laten). Je kunt nu allerlei metadata, inclusief coverart, opvragen via deze bronnen.

Je kunt metadata handmatig aanpassen, maar ook online bronnen ter hulp roepen.

Batch-aanpassingen in Mp3tag

Soms wil je metadata van meerdere muziekbestanden tegelijk aanpassen of toevoegen, bijvoorbeeld nummers van dezelfde cd. Dat kan ook in Mp3tag: sleep een map met nummers naar het hoofdvenster of open die via Bestand / Map toevoegen. Selecteer de bestanden die je tegelijk wilt aanpassen; met Ctrl+A selecteer je alles. In het linkerdeelvenster verschijnt dan standaard <houden> bij tagvelden die al ingevuld zijn. Laat je <houden> staan, dan wijzigt Mp3tag dat veld niet. Klik je op het pijlknopje, dan kun je <wissen> kiezen om het veld te legen, een bestaande tag selecteren of zelf iets invoeren. Bevestig ook hier met Ctrl+S om je wijzigingen op te slaan.

Je kunt metadata ook automatisch laten invullen op basis van bestandsnamen. Die bevatten soms bruikbare informatie terwijl de metatags zelf leeg zijn. Selecteer de juiste bestanden en kies Converteren / Bestandsnaam - Tag. Pas het veld Formattering aan zodat het overeenkomt met de structuur van je bestandsnamen, bijvoorbeeld %track% - %artist% - %title%. Onderaan zie je de overeenkomende tags. Klik op Voorbeeld en bevestig met OK. Het omgekeerde kan trouwens ook, via Tag - Bestandsnaam.

Stel je metadata samen op basis van de bestandsnamen (of omgekeerd).

Metadata in documenten

Niet alleen mediabestanden bevatten metadata, dit geldt net zo goed voor ‘gewone’ documenten. Deze informatie kan bijvoorbeeld handig zijn bij het ordenen, zoals op auteur of trefwoorden, en bij het archiveren en zoeken. We beperken ons hier tot twee populaire formaten: pdf en docx. Om de metadata van een pdf te bekijken, open je die in een gratis applicatie als Adobe Acrobat Reader. Klik met rechts op het document en kies Document properties (Ctrl+D). Op het tabblad Description kun je tags invullen zoals Title, Author, Subject en Keywords.

Voor docx-bestanden kun je Verkenner gebruiken: klik met rechts op het bestand, kies Eigenschappen en blader op het tabblad Details door de metadata. Je kunt dit uiteraard ook rechtstreeks in Microsoft Word doen: open het document, ga naar Bestand, kies Info en klik op Alle eigenschappen weergeven.

Ook vanuit Verkenner kun je allerlei metadata van (bijvoorbeeld) docx-bestanden bekijken.

Documenten bewerken

Bij docx-bestanden kun je metadata niet alleen bekijken, maar vaak ook aanpassen, zowel via Verkenner als in Word. Beweeg je muiscursor over een veld en verschijnt er een kader, dan kun je de inhoud wijzigen of wissen. Wil je meerdere metadata tegelijk verwijderen, dan kies je beter een andere aanpak. Dit kan via het tabblad

Details in het eigenschappenvenster van het bestand. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. In het dialoogvenster staat standaard ingesteld dat er een kopie wordt gemaakt zonder eigenschappen, maar je kunt ook de optie De volgende eigenschappen uit dit bestand verwijderen kiezen. Vink dan de gewenste metadata aan of klik op Alles selecteren, en bevestig met OK.

Je kunt ook bewerken vanuit Word: ga naar Bestand, kies Info en klik op Controleren op problemen / Document controleren. Laat alle onderdelen aangevinkt en klik op Controleren. Vervolgens kies je Alles verwijderen bij de onderdelen die je uit het document wilt halen. Rond af met Sluiten.

Vanuit Word kun je aangeven welke extra elementen, waaronder metadata, je uit het document wilt verwijderen.

PDF-bestanden bewerken

Voor het gratis bewerken van metadata in een pdf-bestand gebruik je bijvoorbeeld PDF24 Creator. Start de tool na installatie. In de toolbox onderaan zie je onder meer de knoppen Remove PDFMetadata en Edit PDF metadata. Sleep een of meerdere pdf’s naar het venster. Met de eerste knop verwijder je alle metadata in één keer, met de tweede pas je velden aan zoals Title, Author, Subject en Keywords. Je kunt hiermee helaas geen eigen metadata toevoegen.

Dat kan wel met een zeldzame gratis (online-)tool zoals Sejda. Klik op Change metadata (ook Remove all metadata is hier beschikbaar), vul de gewenste velden in of klik op + Add new field, en geef een naam en waarde op. Bevestig met Add Field en Update PDF Metadata, en download de aangepaste pdf. Je kunt deze eigen velden bekijken met Acrobat Reader, via Document properties op het tabblad Custom.

PDF24 bevat een indrukwekkende toolbox voor pdf-bewerkingen, waaronder verwijderen en aanpassen van metadata.

▼ Volgende artikel
Review Philips Hue Bridge Pro: dé bridge voor de toekomst
© Rens Blom
Zekerheid & gemak

Review Philips Hue Bridge Pro: dé bridge voor de toekomst

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Fantastisch
Conclusie

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.

Plus- en minpunten
  • Werkt via wifi en ethernet
  • Veel krachtiger en dus toekomstbestendiger
  • Kan veel meer lampen, accessoires en lampen aansturen
  • Migreren vanaf reguliere Bridge is zo gepiept
  • Eenmalige meerprijs t.o.v. normale Bridge

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

De oude, witte bridge naast de nieuwe Bridge Pro.

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.