Sony heeft z’n nieuwste Xperia XZ3 smartphone gepresenteerd. Tijdens de IFA-beurs in Berlijn hadden we de mogelijkheid het toestel kort uit te proberen.

De Sony Xperia XZ3 heeft hetzelfde ontwerp als de Sony Xperia XZ2 die eerder dit jaar verscheen. Sony had het ontwerp van zijn smartphones een opfrisbeurt gegeven. Maar heel enthousiast waren we niet in de review: het ontwerp is dik en de plaatsing van de camera en vingerafdrukscanner zijn hoogst ongelukkig. Bovendien vond Sony het nodig de koptelefoonpoort te verwijderen. Dit ontwerp is helaas bij de Xperia XZ3 gebleven.

Ook is er geen dubbele camera, waardoor je bijvoorbeeld kunt inzoomen of portretfoto’s met scherptediepte-effect maakt. Dat is eigenaardig, want alle Sony-concurrenten hebben dit wel. Zelfs de Xperia XZ2 Premium beschikt hier wel over. Hoewel een portretmodus softwarematig wordt toegevoegd, lijkt Sony op het gebied van camera’s en mogelijkheden nu nog verder achterop te raken.

©PXimport

Afgebogen randen

Gelukkig is er ook wat nieuws en positiefs te melden. Sony heeft de schermranden van de nieuwe Xperia wat weten te verkleinen, waardoor het toestel wat minder groot is geworden, ook loopt het scherm afgebogen afzoals bij Samsung smartphones, zoals de Galaxy S9+ het geval is. Hierdoor krijgt de smartphone wel eindelijk een beetje luxe die je voor het prijskaartje van 800 euro op z’n minst mag verwachten.

Dit scherm is waar Sony hoog op in zet, het moet volgens het bedrijf ‘de Bravia ervaring’ naar smartphones brengen, het tv-merk van Sony. Hiervoor is een oledpaneel gebruikt. De beeldkwaliteit mag er zeker wezen, maar de beeldkwaliteit lijkt zich niet te meten met bijvoorbeeld de Galaxy S9 of de iPhone X..

Aiiii

Artificiële intelligentie is het marketing-buzzwoord van 2018. Maar het is nogal een lege term, wat tot voorheen ‘smart’ werd genoemd. Ook Sony vond het nodig om hierin mee te gaan. En net als Samsung, Huawei en vele andere fabrikanten was het verhaal niet erg sterk. De randen van het toestel zijn aanraakgevoelig, vergelijkbaar met de HTC U11. Hiermee start je op basis van de omstandigheden apps, bijvoorbeeld onder werktijd je mailapplicatie. Heel innovatief klinkt het echter niet en de aanraakgevoelige zijkanten bleken bij de HTC-smartphones al een gimmick.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Trillen

Een andere vernieuwing die Sony introduceerde voor de Xperia XZ3 was het feit dat bij het kijken van video’s de trilmotor gebruikt kan worden. Dat zou meer beleving met zich mee moeten brengen. In praktijk bleek het heel erg onwennig. Ik kan me niet voorstellen dat veel gebruikers dit als waardevolle toevoeging zien.

Voorlopige conclusie

Hoewel de gewone specificaties zijn zoals we verwachten, ontgaat de toevoeging van de Xperia XZ3 me volkomen. Sony poogt veel vernieuwing toe te passen in de Xperia XZ3, maar het bedrijf lijkt stuurloos. Slechte beslissingen die gemaakt werden bij de Xperia XZ2, zoals het nieuwe ontwerp, weghalen van de koptelefoonpoort en vasthouden aan een enkele camera worden gecompenseerd met een trillende smartphone bij het bekijken van video en aanraakgevoelige zijkanten met AI, waarvan het nut me een beetje ontgaat. Waarom je deze smartphone vanaf oktober voor maarliefst 800 euro moet aanschaffen, kan ik je niet uitleggen. Hopelijk weet een uitgebreide test me wel te overtuigen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.