Per bestandstype kunt u een standaardprogramma opgeven. Zodra u een bestand opent, wordt dan automatisch uw favoriete programma gestart. Erg handig, maar wat moet u nu doen als u een keertje een ander programma wilt gebruiken? Of als tot uw schrik ineens het ‘verkeerde’ programma opgestart wordt? Dit alles lost u heel eenvoudig op in Windows 7.

1. Programma uitkiezen

Zodra u in Windows Verkenner op een txt-bestand dubbelklikt, zal dit vrijwel zeker in Kladblok (Notepad) geopend worden, terwijl een html-bestand juist in een webbrowser verschijnt. Dit komt doordat Windows voor elk bestandstype onthoudt met welk programma u het bij voorkeur opent. Vaak wordt deze koppeling al gelegd zodra u een programma installeert. Als u een bestand met een ander programma wilt openen, dan kan dat gelukkig nog steeds. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat een html-bestand in de browser geopend wordt, terwijl u het niet wilt bekijken, maar bewerken.

Klik in Verkenner met de rechtermuisknop op het bestand en laat in het snelmenu de muispijl zweven op de optie Openen met. Een lijstje klapt open waar u meestal al uit enkele programma’s kunt kiezen. Staat het gewenste programma er niet bij? Klik dan op Standaardprogramma selecteren. Het venster Openen met verschijnt. Scroll eventueel omlaag tot u het kopje Andere programma’s tegenkomt en klik op het pijltje dat erachter staat.

©PXimport

Kies het programma uit dat u in gedachten hebt.

2. Als standaardprogramma instellen

Standaard staat er een vinkje bij Dit type bestand altijd met dit programma openen. Dat betekent dat het door u uitgekozen programma meteen het nieuwe standaardprogramma wordt! Als dat niet de bedoeling is, haalt u dit vinkje snel weer weg. Het is wel een manier om een verkeerde koppeling te herstellen. Staat uw keuze er ook in dit lijstje niet bij? Dan klikt u op de knop Bladeren om naar de juiste map te gaan.

Er is nog een tweede manier om het standaardprogramma te wijzigen. Klik in Verkenner opnieuw met rechts op een bestand, maar kies ditmaal voor Eigenschappen. Op het tabblad Algemeen klikt u op de knop Wijzigen. Ook nu verschijnt het venster Openen met en selecteert u op exact dezelfde wijze een programma. Het vinkje Dit type bestand altijd met dit programma openen is al voor u aangezet. Vanaf dit moment zal het bestandstype altijd geopend worden met het programma dat u zojuist hebt gekozen.

©PXimport

Een vinkje geeft aan of dit het nieuwe standaardprogramma is.

3. Nieuw bestandstype

Om een overzicht van alle bestandstypen te krijgen die Windows kent, klikt u op de knop Starten links van de taakbalk. Kies in de rechterkolom voor Standaardprogramma’s en daarna de optie Een bestandstype of protocol aan een programma koppelen. Aanpassen kan door op een bestandstype (ook wel extensie genoemd) te dubbelklikken, of door hem te selecteren en bovenin te klikken op de knop Ander programma. U wijzigt er wel het standaardprogramma mee, doe dit dus niet als u het programma eenmalig wilt gebruiken.

Zodra een programma een nieuw bestandstype nodig heeft, zal het dit zelf regelen, maar via een kleine omweg mag u het ook zelf doen. Klik met rechts op een lege plek in een map en kies Nieuw / Tekstdocument. Geef een bestandsnaam op met een nieuw bestandstype achter de punt en druk op Enter. Bevestig dat u deze extensie wilt houden. Klik tenslotte met rechts op het bestand, kies Openen en dan Een programma in een lijst met geïnstalleerde programma’s selecteren.

©PXimport

Een nieuw bestandstype aanmaken kan ook.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.