Netneutraliteit houdt in dat al het dataverkeer gelijk behandeld moet worden en dat providers geen ‘datadiscriminatie’ mogen toepassen. Daarbij gaan veel belangen gemoeid van allerlei verschillende partijen. Wat is de huidige staat rond deze kwestie.

Tekst: Nina Lodder (SOLV advocaten)

Een provider mag geen voorrang geven aan eigen dataverkeer, dat van andere diensten belemmeren of verschillende tarieven toepassen voor verschillende diensten. Dit moet een open internet creëren met een eerlijk speelveld dat toegankelijk is voor zoveel mogelijk partijen.

Het liefst zouden providers wel datadiscriminatie toepassen. Diensten als Spotify, Netflix en YouTube kosten namelijk veel internetverkeer. Zonder netneutraliteit zou een provider Spotify kunnen blokkeren totdat de consument daar meer voor betaalt. Ook zou een provider naar Netflix kunnen stappen en zeggen dat Netflix pas optimaal binnenkomt bij de consument als de provider extra wordt betaald.

Er zijn twee belangrijke bezwaren. Ten eerste is de consument duurder uit wanneer die extra moet betalen om toegang behouden tot zijn favoriete dienst. Het tweede bezwaar is dat de vrijheid en gelijkheid op het internet in het gedrang komt. Een kleine concurrent van Netflix heeft het geld niet om een provider extra te betalen. Grote providers met veel geld krijgen op deze manier voordeel ten opzichte van kleine, startende bedrijven. Netneutraliteit is ingesteld om deze problemen te voorkomen.

In Nederland

Nederland was het eerste land in Europa dat netneutraliteit wettelijk heeft vastgelegd. In 2012 om precies te zijn. Aanleiding waren de plannen van KPN om een heffing in te voeren op het gebruik van WhatsApp. KPN zag namelijk te weinig inkomsten uit het traditionele sms-verkeer en wenste door middel van de heffing het verminderde gebruik van sms te compenseren. Via zogenoemde ‘deep packet inspection’ kon KPN het dataverkeer inhoudelijk analyseren en de heffing toepassen.

In de Nederlandse Telecommunicatiewet werd vervolgens een vorm van netneutraliteit ingevoerd met een verbod op alle vormen van prijsdiscriminatie. Van prijsdiscriminatie is sprake wanneer dataverbruik van internetdiensten in een internetabonnement verschillend wordt getarifeerd.

Dat kan in de vorm van een heffing zoals in het voorbeeld van KPN (negatieve prijsdiscriminatie) of in de vorm van een vrijstelling (positieve prijsdiscriminatie). Positieve prijsdiscriminatie, ook wel zero-rating genoemd, houdt in dat specifieke diensten binnen een abonnement worden aangeboden zonder dat dit van het dataverbruik afgaat.

Binnen Europa

Naar Nederlands voorbeeld pleitten meerdere lidstaten voor netneutraliteit voor de gehele Europese Unie. Sinds vorig jaar (30 april 2016) is netneutraliteit voor alle lidstaten een feit door de inwerkingtreding van de ‘Verordening inzake netneutraliteit en roaming’ (hierna: verordening). In lijn met de Nederlandse wet strekt de Verordening ertoe om ‘gelijke’ en ‘niet-discriminerende’ behandeling bij internettoegangsdiensten te waarborgen.

Een verschil met Nederlandse vorm van netneutraliteit is echter dat positieve prijsdiscriminatie / zero-rating niet expliciet is verboden. Dit is in de Verordening namelijk (onder voorwaarden) toegestaan.

In de onderhandelingen over het invoeren van Europese regels met betrekking tot netneutraliteit, sprak Nederland zich uit tegen elke vorm van prijsdiscriminatie en dus ook tegen positieve prijsdiscriminatie / zero-rating. Nederland stemde zelfs tegen de Verordening vanwege het ontbreken van een duidelijk verbod op prijsdiscriminatie in de netneutraliteitsbepalingen. De meeste andere lidstaten wilden niet zo ver gaan en kozen – mede door een lobby van grote telecombedrijven – voor een minder strenge netneutraliteit (in Nederlandse woorden ‘afgezwakte’ vorm van netneutraliteit).

Kenmerk van een verordening is dat deze geldt voor alle lidstaten en voorrang heeft boven de nationale wet. Het voorheen in Nederland geregelde verbod op prijsdiscriminatie zou dus komen te vervallen. Minister Kamp van Economische zaken hield echter vol dat zero-rating kwalificeert als ontoelaatbare discriminatie: “Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat zowel negatieve als positieve prijsdiscriminatie altijd afbreuk doet aan de rechten van de eindgebruiker zoals bedoeld in de verordening.”

Om elke vorm van prijsdiscriminatie tegen te gaan heeft de minister in maart 2016 een voorstel tot wijziging van de Telecommunicatiewet ingediend bij de Tweede Kamer. De tekst van de Verordening staat prijsdiscriminatie naar de mening van de minister immers niet toe: “Om het verbod op prijsdiscriminatie dat valt af te leiden uit (…) de verordening, te verduidelijken, wordt voorgesteld het wettelijk verbod op prijsdiscriminatie in (…) de Telecommunicatiewet te handhaven”.

De Tweede Kamer stemde in met het wetsvoorstel en enkele maanden later deed de Eerste Kamer hetzelfde. De (zwakke) Europese vorm van netneutraliteit moest dus weer plaatsmaken voor de Nederlandse strikte vorm. Of dit handelen van Nederland stand kan houden wordt hierna besproken aan de hand van de zaak ACM / T-Mobile.

De kwestie van T-Mobile

In oktober 2016 begon T-Mobile met de zogeheten Datavrije Muziek-dienst, waarmee gebruikers muziek konden streamen zonder dat dit van het dataverbruik van de gebruikers afging. Dit valt onder zero-rating en daarom is dit volgens de ACM in strijd met de Nederlandse netneutraliteitsregels. Zij eiste dan ook dat T-Mobile zou stoppen met het aanbieden van de muziekstreamingdienst, met het risico op een boete van 50.000 euro per dag dat zij de dienst voortzette.

ACM: “De Nederlandse wet is duidelijk over zerorating: het mag niet. En daarom treedt de ACM op. Zerorating kan schadelijk zijn voor de concurrentie op diensten die op internet worden aangeboden. Het gaat dan met name om diensten die veel data verbruiken, zoals Spotify en YouTube.”

Volgens T-Mobile is de Nederlandse wet in strijd is met de Europese regels voor netneutraliteit en is het aanbieden van de dienst wel toegestaan. Op grond van de Europese netneutraliteitsregels – die voorrang hebben boven de Nederlandse regels – is zero-rating namelijk in een aantal gevallen toegestaan.

T-Mobile: “De Nederlandse netneutraliteitswet creëert ongelijke rechten in Europa, terwijl de Europese wetgeving juist volledige harmonisatie nastreeft. Door de keuze van de Nederlandse politiek wordt tevens de ondernemersvrijheid, dynamiek en innovatie in de telecomsector onnodig beperkt.” T-Mobile ging tegen de uitspraak van de ACM in beroep bij de rechter.

©PXimport

De rechter oordeelde dat Nederland ‘tegen beter weten in heeft gehandeld’ door het verbod op positieve prijsdiscriminatie in de wet te handhaven, ondanks de tekst van de Verordening. De ACM is volgens de rechter gehouden om de Verordening toe te passen ondanks daarmee strijdige nationale wetgeving. Zij zal de dienst van T-Mobile nu moeten toetsen aan de Europese regels in plaats van aan de Nederlandse regels.

Inmiddels is de ACM gestart met een onderzoek naar de geldigheid van de dienst van T-Mobile op grond van de Europese netneutraliteitsregels. Eventueel volgt op basis van de uitkomsten van dat onderzoek opnieuw een besluit van de ACM dat T-Mobile wordt verplicht een boete te betalen als het niet stopt met de dienst. Tot die tijd mag T-Mobile doorgaan met het aanbieden van de dienst Datavrije Muziek. Overigens heeft minister Kamp na de uitspraak aangegeven het wettelijk verbod op positieve prijsdiscriminatie uit de wet te schrappen.

In de Verenigde Staten

De Amerikaanse telecomtoezichthouder (FCC) heeft recent ingestemd met een voorstel om de netneutraliteitregels te versoepelen. Veel internetbedrijven, activisten en consumenten zijn daartegen in actie gekomen.

Onder president Obama was netneutraliteit na een lange periode van discussiëren vastgesteld. Deze vorm van netneutraliteit is vergelijkbaar met de Europese vorm, waarbij zero-rating is toegestaan. De huidige president Trump is vanwege commerciële belangen tegen netneutraliteit en zoekt steun bij de FCC. Daarvoor stelde hij direct na zijn aantreden een tegenstander van netneutraliteit aan als nieuw hoofd van de FCC.

Deze chef is nu bezig met het herzien van de netneutraliteit en de huidige door de regering Obama ingevoerde regels af te schaffen. Vandaar de recente protesten. Techgiganten als Netflix, PayPal, Amazon, Dropbox, Vimeo, PornHub, Uber, Airbnb, Groupon en Spotify hebben zich uitgesproken tegen de plannen van Trump. Een beslissende stemronde over de plannen volgt.

Wat vindt wie?

Consument: Voor de hand ligt dat consumenten een open en vrij toegankelijk internet wensen, zonder bemoeienis van de providers en zonder extra heffingen. Strikte netneutraliteit dus. De dienst van T-Mobile, mét bemoeienis, is voor de consument echter wel voordelig. Onbeperkt muziek streamen zonder dat dit van je dataverbruik afgaat. Geen consument die dat onprettig vindt. In die zin is een zwakke vorm van netneutraliteit met tussenkomst van een provider toch weer gewenst.

Europa: Verdediger van zoveel mogelijk rechten en vrijheden voor eindgebruikers. Zo is een praktijk als zero-rating niet toegestaan wanneer de rechten van de eindgebruikers worden ondermijnd of wanneer dit leidt tot een inperking van de keuzevrijheid van de eindgebruikers. Een voorbeeld hiervan is een zerorating-dienst waarbij alle applicaties worden geblokkeerd wanneer de datalimiet is bereikt, behalve de zero-rating dienst zelf.

Providers: Providers kunnen zonder netneutraliteit veel geld verdienen door bepaalde diensten hoger te tariferen of door andere diensten juist te blokkeren. Grote partijen kunnen hierdoor een steeds omvangrijkere positie krijgen en kleine partijen kunnen niet mee concurreren. Als Vodafone Netflix ‘gratis’ aanbiedt, wint Netflix het van kleinere nieuwe diensten die met Netflix proberen te concurreren. Het zal dus van de provider afhangen of deze voor- of tegenstander is van strikte netneutraliteit.

Nederlandse regering: Positieve prijsdiscriminatie / zero-rating wordt door Nederland gezien als bemoeienis met de vrije keuze van de consument, aangezien aanbiedingen voor consumenten te aantrekkelijk zijn om te weigeren. Ook zegt Nederland zero-rating te zien als het scheeftrekken van concurrentieverhoudingen, omdat het nieuwe spelers niet lukt om onderdeel te worden van zero-rating-aanbiedingen.

Volgens minister Kamp kunnen consumenten naar content geleid worden die door de internetprovider worden meegeleverd. Grote partijen zoals Netflix en Spotify kunnen makkelijker zero-rating-deals sluiten met internetproviders dan start-ups die daarmee proberen te concurreren.

Bits of Freedom: De burgerrechtenorganisatie die opkomt voor privacy en communicatievrijheid in de digitale wereld, is groot voorstander van de strikte vorm van netneutraliteit. Strikte netneutraliteit betekent immers meer vrijheid voor internetgebruikers en minder inmenging van telecomproviders. Zij waren dan ook erg tevreden met het handelen van minister Kamp, door deze vorm te blijven handhaven.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.