Het wordt ons steeds makkelijker gemaakt om apparaten in huis te bedienen en sinds geruime tijd kun je ook je gordijnen op afstand door middel van een app bedienen. SwitchBot loopt op dit vlak ook al een tijdje mee en bracht inmiddels de derde versie uit van zijn Curtain-systeem. Hoe verhoudt deze SwitchBot Curtain 3 zich ten opzichte van het vorige model?

Rail of roede?

Wil je aan de slag gaan met een automatisch gordijnsysteem, dan moet je eerst goed kijken of het systeem overweg kan met het type rail of roede waaraan jij je gordijnen hebt gehangen. Want in tegenstelling tot bijvoorbeeld het gordijnsysteem van Slide werkt de SwitchBot Curtain direct op de rail. Om die reden is het van belang dat je de juiste versie kiest. Heb je een gordijnroede, dan kies je voor de Curtain Rod. Het motorblok van dat systeem heeft twee wielen die over de roede hangen; daaronder zit het gemotoriseerde wiel dat de gordijnen heen en weer beweegt. De bovenste wieltjes zitten vast aan een verende pin, zodat de wielen goed over de roede zijn geklemd. De motor van de SwitchBot 'duwt' de gordijnen vervolgens open of dicht; het daadwerkelijke gordijn wordt dus niet aan de motor bevestigd.

©SwitchBot

Montage op rails

Heb je een gordijnrail, dan heb je de SwitchBot Curtain Rail nodig. Bij die versie van de Curtain – die we hier hebben getest – wordt een aantal extra accessoires meegeleverd, waarmee het systeem kan worden bevestigd op een gordijnrail. Wat betreft rails zijn er twee gangbare typen: een U-rail en een I-rail (hoofdletter i). Bij een U-rail lopen de runners – het deel waaraan de gordijnhaken worden bevestigd – door een sleuf heen. Bij een I-rail zitten de runners aan de buitenzijde van een middenbalk. Voor beide systemen heb je een aparte SwitchBot Curtain nodig: een U-rail-versie van een SwitchBot past niet op een I-rail-versie, en andersom. In Nederland komt echter vooral het U-type voor.

©SwitchBot

Motorblok ophangen

Zoals gezegd hebben wij de U-rail-versie van de SwitchBot Curtain getest. De montage van het systeem gaat relatief eenvoudig. Het motorblok (zoals we het maar even noemen) en de wieltjes die in de rails worden geplaatst, zijn los van elkaar geleverd. Eerst plaats je één deel met wieltjes in je rail, en klik je het motorblok vast aan die wieltjes. Vervolgens plaats je de tweede set met wieltjes in de rail, en klik je ook die vast aan het motorblok.

De wieltjes zijn bevestigd aan een verende stang en bij het vastklikken van de wieltjes aan het motorblok trek je die verende stang een stukje naar beneden. Na het vastklikken klemt het motorblok goed om de gordijnrails. Een enkel rubber wiel drukt aan de onderzijde van de rail en zorgt dus voor de voortstuwing van het motorblok.

De montage gaat dus vrij eenvoudig en kan prima zonder extra hulp worden uitgevoerd. Zolang je maar goed bij de gordijnrails kunt, is er geen probleem.

©SwitchBot

Werking

De SwitchBot Curtain is op verschillende manieren te bedienen. De meest eenvoudige manier is door middel van een kleine meegeleverde afstandsbediening met twee knoppen. Die moet je nog wel even configureren en daar is dan wel de SwitchBot-app voor nodig. Die app moet je ook gebruiken nadat je de gordijnen hebt opgehangen; ze moeten namelijk nog eerst gekalibreerd worden. De SwitchBot-app is beschikbaar voor zowel Android- als Apple-toestellen.

Tijdens het instellen van de gordijnen geef je bijvoorbeeld onder meer op naar welke kant de gordijnen openen of sluiten. Heb je twee gordijnen die naar elkaar toe worden dichtgetrokken, dan moet je twee SwitchBot Curtains hebben en deze in de app als één enkel systeem instellen.

Afstanden meten

Bij het kalibreren van de eerste versies van de SwitchBot Curtain moest je als gebruiker zelf aangeven wanneer een van de gordijnen in de volledig gesloten en volledig geopende positie stond. Het probleem daarbij is dat de afstand die het gordijn aflegt wordt bepaald door het aantal omwentelingen van het aandrijfwiel. Maar eventueel slippen van dat wiel wordt hiermee niet gedekt: trekt het systeem een (te) zwaar gordijn, dan kan het voorkomen dat het wieltje slipt, dat het slippen vervolgens als een omwenteling telt, en het gordijn hierdoor niet helemaal op de open- of gesloten positie terecht komt. Met de Curtain 3 is dit probleem verholpen: er wordt namelijk per motor één magneetblokje meegeleverd dat je op de positie van het maximaal gesloten gordijn aan de buitenkant van de gordijnrail plaatst. Wanneer de SwitchBot het punt van de magneet heeft bereikt, stopt de motor. Hierdoor kan het gordijn zich dus beter sluiten, ook wanneer er meer omwentelingen zijn door eventueel slippen van de motor.

©MG | ID.nl

Buitenshuis bedienen

Wil je de gordijnen ook buitenshuis met een app bedienen of je gordijnen koppelen aan de slimme assistent van Google of Amazon, dan heb je daarnaast ook een SwitchBot Hub 2 nodig. Dit is een klein kastje van zo'n 8 bij 8 cm dat voorzien is van bluetooth en wifi. De wifi gebruik je om verbinding te maken met het internet, terwijl de bluetooth wordt gebruikt om verbinding te maken met de gordijnen. De stappen die nodig zijn voor het instellen van de hub zijn relatief eenvoudig. Je hebt wel een SwitchBot-account nodig om de hub te kunnen gebruiken. Er is ook een goedkopere Hub Mini die wat functionaliteit mist. Zo is er geen display (waarmee op de SwitchBot Hub 2 overigens alleen temperatuur- en luchtvochtigheidsinformatie wordt getoond) en is het bereik van het infraroodsignaal voor het bedienen van andere apparaten dan de gordijnen een stuk lager. De Hub Mini is bijna de helft goedkoper dan de Hub 2.

©SwitchBot

Scenario's

In combinatie met de SwitchBot Hub 2 of de Hub Mini kun je je gordijnen op verschillende manieren inzetten, en het meest handige is hierbij de integratie met Google Assistant of Amazon Alexa. Op die manier kun je bijvoorbeeld thuis- en vakantieroutines maken, zodat je op bepaalde tijden de gordijnen kunt openen en sluiten en dit in combinatie met bijvoorbeeld slimme lampen kunt laten werken. Met de hub wordt ook het Matter-protocol ondersteund en kun je Apple HomeKit ook gebruiken.

Heb je geen slimme assistent, dan biedt de SwitchBot-app zelf ook veel mogelijkheden voor automatisering, met als bijkomend voordeel dat je ook andere SwitchBot-apparaten die je eventueel hebt kunt aansturen.

©MG | ID.nl

Voor de SwitchBot Curtain 3 zijn ook afzonderlijke zonnepanelen beschikbaar, waarmee je de modules direct kunt opladen door de panelen aan de buitenzijde van het gordijn te hangen. Je hangt ze direct aan de usb-c-poort op de SwitchBot-module zelf. Door middel van een lang plastic verbindingstuk hangen de zonnepanelen een stuk lager. Dat is niet een heel fraai gezicht als je de gesloten gordijnen van buitenaf zou bekijken, want bij de vorige versie van de SwitchBot kon je de panelen nog direct op de motorunit klikken en dat zag er wat mooier uit. Het probleem daarbij was echter dat veel gordijnrails een stuk boven het raam hangen, waardoor er weinig zonlicht op de panelen kwam. Dat is met deze nieuwe versie dus wel opgelost, maar het resultaat ziet er minder elegant uit.

Conclusie

De SwitchBot Curtain 3 is een vooruitgang ten opzichte van de eerste versie die we een tijdje terug hebben getest. Het systeem is bijvoorbeeld een stuk stiller geworden. Voor eigenaren van een oudere SwitchBot Curtain of Curtain 2 is deze versie weliswaar qua prestaties een stuk beter, maar ernaar upgraden is wat ons betreft niet nodig. De nieuwe versie biedt in combinatie met de Hub 2 in ieder geval goede ondersteuning voor alle slimme diensten, en is het prettig dat het Matter-protocol daar nu ook onder valt. Qua prijs is de SwitchBot Curtain 3 niet al te duur, maar de kosten lopen wel op bij gordijnsystemen waarbij de sluiting in het midden zit: voor ieder gordijn is één motorunit nodig en in zo'n geval heb je er dus twee nodig.

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).