Het wordt ons steeds makkelijker gemaakt om apparaten in huis te bedienen en sinds geruime tijd kun je ook je gordijnen op afstand door middel van een app bedienen. SwitchBot loopt op dit vlak ook al een tijdje mee en bracht inmiddels de derde versie uit van zijn Curtain-systeem. Hoe verhoudt deze SwitchBot Curtain 3 zich ten opzichte van het vorige model?

Rail of roede?

Wil je aan de slag gaan met een automatisch gordijnsysteem, dan moet je eerst goed kijken of het systeem overweg kan met het type rail of roede waaraan jij je gordijnen hebt gehangen. Want in tegenstelling tot bijvoorbeeld het gordijnsysteem van Slide werkt de SwitchBot Curtain direct op de rail. Om die reden is het van belang dat je de juiste versie kiest. Heb je een gordijnroede, dan kies je voor de Curtain Rod. Het motorblok van dat systeem heeft twee wielen die over de roede hangen; daaronder zit het gemotoriseerde wiel dat de gordijnen heen en weer beweegt. De bovenste wieltjes zitten vast aan een verende pin, zodat de wielen goed over de roede zijn geklemd. De motor van de SwitchBot 'duwt' de gordijnen vervolgens open of dicht; het daadwerkelijke gordijn wordt dus niet aan de motor bevestigd.

©SwitchBot

Montage op rails

Heb je een gordijnrail, dan heb je de SwitchBot Curtain Rail nodig. Bij die versie van de Curtain – die we hier hebben getest – wordt een aantal extra accessoires meegeleverd, waarmee het systeem kan worden bevestigd op een gordijnrail. Wat betreft rails zijn er twee gangbare typen: een U-rail en een I-rail (hoofdletter i). Bij een U-rail lopen de runners – het deel waaraan de gordijnhaken worden bevestigd – door een sleuf heen. Bij een I-rail zitten de runners aan de buitenzijde van een middenbalk. Voor beide systemen heb je een aparte SwitchBot Curtain nodig: een U-rail-versie van een SwitchBot past niet op een I-rail-versie, en andersom. In Nederland komt echter vooral het U-type voor.

©SwitchBot

Motorblok ophangen

Zoals gezegd hebben wij de U-rail-versie van de SwitchBot Curtain getest. De montage van het systeem gaat relatief eenvoudig. Het motorblok (zoals we het maar even noemen) en de wieltjes die in de rails worden geplaatst, zijn los van elkaar geleverd. Eerst plaats je één deel met wieltjes in je rail, en klik je het motorblok vast aan die wieltjes. Vervolgens plaats je de tweede set met wieltjes in de rail, en klik je ook die vast aan het motorblok.

De wieltjes zijn bevestigd aan een verende stang en bij het vastklikken van de wieltjes aan het motorblok trek je die verende stang een stukje naar beneden. Na het vastklikken klemt het motorblok goed om de gordijnrails. Een enkel rubber wiel drukt aan de onderzijde van de rail en zorgt dus voor de voortstuwing van het motorblok.

De montage gaat dus vrij eenvoudig en kan prima zonder extra hulp worden uitgevoerd. Zolang je maar goed bij de gordijnrails kunt, is er geen probleem.

©SwitchBot

Werking

De SwitchBot Curtain is op verschillende manieren te bedienen. De meest eenvoudige manier is door middel van een kleine meegeleverde afstandsbediening met twee knoppen. Die moet je nog wel even configureren en daar is dan wel de SwitchBot-app voor nodig. Die app moet je ook gebruiken nadat je de gordijnen hebt opgehangen; ze moeten namelijk nog eerst gekalibreerd worden. De SwitchBot-app is beschikbaar voor zowel Android- als Apple-toestellen.

Tijdens het instellen van de gordijnen geef je bijvoorbeeld onder meer op naar welke kant de gordijnen openen of sluiten. Heb je twee gordijnen die naar elkaar toe worden dichtgetrokken, dan moet je twee SwitchBot Curtains hebben en deze in de app als één enkel systeem instellen.

Afstanden meten

Bij het kalibreren van de eerste versies van de SwitchBot Curtain moest je als gebruiker zelf aangeven wanneer een van de gordijnen in de volledig gesloten en volledig geopende positie stond. Het probleem daarbij is dat de afstand die het gordijn aflegt wordt bepaald door het aantal omwentelingen van het aandrijfwiel. Maar eventueel slippen van dat wiel wordt hiermee niet gedekt: trekt het systeem een (te) zwaar gordijn, dan kan het voorkomen dat het wieltje slipt, dat het slippen vervolgens als een omwenteling telt, en het gordijn hierdoor niet helemaal op de open- of gesloten positie terecht komt. Met de Curtain 3 is dit probleem verholpen: er wordt namelijk per motor één magneetblokje meegeleverd dat je op de positie van het maximaal gesloten gordijn aan de buitenkant van de gordijnrail plaatst. Wanneer de SwitchBot het punt van de magneet heeft bereikt, stopt de motor. Hierdoor kan het gordijn zich dus beter sluiten, ook wanneer er meer omwentelingen zijn door eventueel slippen van de motor.

©MG | ID.nl

Buitenshuis bedienen

Wil je de gordijnen ook buitenshuis met een app bedienen of je gordijnen koppelen aan de slimme assistent van Google of Amazon, dan heb je daarnaast ook een SwitchBot Hub 2 nodig. Dit is een klein kastje van zo'n 8 bij 8 cm dat voorzien is van bluetooth en wifi. De wifi gebruik je om verbinding te maken met het internet, terwijl de bluetooth wordt gebruikt om verbinding te maken met de gordijnen. De stappen die nodig zijn voor het instellen van de hub zijn relatief eenvoudig. Je hebt wel een SwitchBot-account nodig om de hub te kunnen gebruiken. Er is ook een goedkopere Hub Mini die wat functionaliteit mist. Zo is er geen display (waarmee op de SwitchBot Hub 2 overigens alleen temperatuur- en luchtvochtigheidsinformatie wordt getoond) en is het bereik van het infraroodsignaal voor het bedienen van andere apparaten dan de gordijnen een stuk lager. De Hub Mini is bijna de helft goedkoper dan de Hub 2.

©SwitchBot

Scenario's

In combinatie met de SwitchBot Hub 2 of de Hub Mini kun je je gordijnen op verschillende manieren inzetten, en het meest handige is hierbij de integratie met Google Assistant of Amazon Alexa. Op die manier kun je bijvoorbeeld thuis- en vakantieroutines maken, zodat je op bepaalde tijden de gordijnen kunt openen en sluiten en dit in combinatie met bijvoorbeeld slimme lampen kunt laten werken. Met de hub wordt ook het Matter-protocol ondersteund en kun je Apple HomeKit ook gebruiken.

Heb je geen slimme assistent, dan biedt de SwitchBot-app zelf ook veel mogelijkheden voor automatisering, met als bijkomend voordeel dat je ook andere SwitchBot-apparaten die je eventueel hebt kunt aansturen.

©MG | ID.nl

Voor de SwitchBot Curtain 3 zijn ook afzonderlijke zonnepanelen beschikbaar, waarmee je de modules direct kunt opladen door de panelen aan de buitenzijde van het gordijn te hangen. Je hangt ze direct aan de usb-c-poort op de SwitchBot-module zelf. Door middel van een lang plastic verbindingstuk hangen de zonnepanelen een stuk lager. Dat is niet een heel fraai gezicht als je de gesloten gordijnen van buitenaf zou bekijken, want bij de vorige versie van de SwitchBot kon je de panelen nog direct op de motorunit klikken en dat zag er wat mooier uit. Het probleem daarbij was echter dat veel gordijnrails een stuk boven het raam hangen, waardoor er weinig zonlicht op de panelen kwam. Dat is met deze nieuwe versie dus wel opgelost, maar het resultaat ziet er minder elegant uit.

Conclusie

De SwitchBot Curtain 3 is een vooruitgang ten opzichte van de eerste versie die we een tijdje terug hebben getest. Het systeem is bijvoorbeeld een stuk stiller geworden. Voor eigenaren van een oudere SwitchBot Curtain of Curtain 2 is deze versie weliswaar qua prestaties een stuk beter, maar ernaar upgraden is wat ons betreft niet nodig. De nieuwe versie biedt in combinatie met de Hub 2 in ieder geval goede ondersteuning voor alle slimme diensten, en is het prettig dat het Matter-protocol daar nu ook onder valt. Qua prijs is de SwitchBot Curtain 3 niet al te duur, maar de kosten lopen wel op bij gordijnsystemen waarbij de sluiting in het midden zit: voor ieder gordijn is één motorunit nodig en in zo'n geval heb je er dus twee nodig.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.