De e-bike is niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Wie had kunnen bedenken dat de elektrische fiets in een betrekkelijk korte tijd zo populair zou worden, zowel onder senioren als jonge mensen. En daarbij gaf de coronapandemie de e-bike nog een extra zetje naar absolute heerschappij in de fietswereld.

In 2023 maakte de e-bikerevolutie echter voor het eerst in twintig jaar een pas op de plaats; de explosieve groei stagneerde. Door overproductie ontstond er een stuwmeer aan e-bikes bij fabrikanten en fietsenwinkels, wat overigens gunstig uitpakte voor de consument die op zoek was naar een goede aanbieding in het lage- en middenprijssegment. Daarentegen bleven de prijzen in het hogere segment stabiel, want de echte liefhebbers waren en zijn nog steeds bereid om forse bedragen neer te leggen voor de nieuwste technologische snufjes. 

Een terugblik

De eerste e-bikes voor de consument kwamen rond het jaar 2000 op de markt. In 1998 had de Japanse fabrikant Yahama al de Pedelec geïntroduceerd, de afkorting van Pedal Electric Cycle. Dit model met trapondersteuning stond aan de wieg van de nieuwe trend in fietsen. De e-bike maakte fietsen gemakkelijker en was plotsklaps voor iedere senior met minder kracht in de benen een uitkomst. Fietsers merkten al snel dat een e-bike eigenlijk niet anders reed dan een normale fiets. Niet alleen personen op leeftijd gingen rap overstag, ook jongvolwassenen en jeugd ontdekten het gemak van elektrisch fietsen. In 2021 werden er voor het eerst meer e-bikes verkocht dan normale fietsen en was de hegemonie van de elektrische fiets een feit. 

©Yamaha Motor Europe N.V.

Praktisch en verslavend

Het bezit van een elektrische fiets kent veel voordelen. Je kunt een e-bike simpelweg opladen via het stopcontact, thuis of onderweg. En sinds 1 januari 2007 wordt een e-bike volgens de wet niet meer gezien als een motorvoertuig. Dit betekent geen verzekeringsplicht, geen helm, geen kenteken en geen minimumleeftijd. Bovendien kun je een e-bike meenemen in de trein.

 Toch kent de fiets ook nadelen. E-bikes zijn aanzienlijk duurder dan gewone fietsen. Dit komt met name doordat de aandrijftechniek en de accu de nodige extra kosten met zich meebrengen. Een doorsnee e-bike kost tussen de 2000 en 3500 euro. Ook is de fiets door alle ballast aan techniek zwaarder. Daar merk je tijdens het fietsen weinig van, omdat de motor stevig meedoet.

Ook interessant: E-bike: dit zijn de 10 meest gestelde vragen aan de fietsenmaker

De laatste e-biketrends voor 2025

De enorme verkoopaantallen hebben de research bij de fabrikanten van e-bikes op een laag pitje gezet. De afgelopen drie jaar waren er weinig opwindende nieuwigheden te melden. Er zit inmiddels beweging in de zaak en een aantal trends tekenen zich af.

Riemaandrijving zet door

Een paar jaar geleden klopte riemaandrijving al voorzichtig op de deur. De opmars is niet meer te stuiten en de riem wint op e-bikes steeds meer terrein ten opzichte van de ketting. En dat is best logisch, want riemaandrijving is niet alleen stiller maar ook schoner. Bovendien is het onderhoud te verwaarlozen en is het een duurzaam onderdeel dat minimaal twee- tot driemaal zo lang meegaat als een ketting. 

 Lees ook: Aandrijfdilemma: ketting of riem op je e-bike?

©Hans de Looij

Crossovers

De term crossover is overgewaaid uit de auto-industrie en heeft zijn intrede nu ook gedaan binnen de fietswereld. Door de overstap naar intube modellen zijn e-bikes robuuster geworden en schuren ze qua looks tegen scooters en lichte motoren aan. Zeker fatbikes kunnen we als een echte crossover bestempelen. Vaak zijn ze uitgerust met een buddysit en heeft de fabrikant qua vormgeving een lichte motorfiets voor ogen gehad. Om legaal met een fatbike de weg op te gaan, moet je wel zelf blijven trappen en mag de fiets maximaal 25 kilometer per uur gaan.

©Dikke Fiets

Automatisch schakelen

Rijden op een e-bike betekent dat je alert moet blijven. Schakelen tussen de versnellingen leidt vaak af, vandaar dat er steeds meer automatische versnellingssystemen worden ontwikkeld. Voor de gebruiker ideaal want je hoeft niet meer na te denken in welke versnelling je rijdt. Zodra je stopt schakelt het systeem terug, bij het wegrijden wordt er vloeiend opgeschakeld naar een steeds grotere versnelling.

Carbon frames

Carbon doet voorzichtig zijn intrede in de e-bikewereld. Hét grote voordeel van carbon is, dat het veel lichter is dan aluminium. Zo breng je het gewicht van een e-bike snel een aantal kilo’s terug. Carbon scoort niet alleen in stijfheid, maar is ook erg sterk in de lengterichting. De e-bike zal daardoor stabiel aanvoelen en zeer nauwkeurig sturen.

Maar carbon heeft nog meer voordelen, zo is het in iedere vorm te maken en zijn lasnaden overbodig. Het resultaat is een vloeiende vormgeving zonder lasnaden. Onderweg filtert een carbonframe bovendien trillingen weg en kun je genieten van een comfortabele rit. Helaas hangt er wel een pittig prijskaartje aan een carbon uitgevoerde e-bike.

Ook leuk voor jou: 10 handige accessoires voor je e-bike

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!