Ga je verhuizen en neem je je laadpaal mee? Met een goede voorbereiding voorkom je ongewenste verrassingen. Lees hier hoe je een laadpaal probleemloos verhuist naar je nieuwe woning.

Voorbereidingen voor het verhuizen van een laadpaal

Voor het verhuizen van een laadpaal moet een aantal zaken geregeld worden. Het is slim om hier ruim op tijd over na te denken, zodat je laadpaal gebruiksklaar is zodra je in je nieuwe huis woont.

De eigenaar van de laadpaal

Je weet waarschijnlijk wel of je de eigenaar van de laadpaal bent. Maar je bent niet de eerste die wordt verrast door het feit dat het laadstation geleased is. Controleer altijd eerst of je een contract hebt met een leverancier en wat de voorwaarden voor een verhuizing zijn.

©Daisy Daisy

De nieuwe locatie van de laadpaal

Heb je een eigen parkeerplaats bij je nieuwe woning? Dan is het plaatsen van de paal waarschijnlijk geen probleem. Maar als je een parkeerplaats deelt met een Vereniging van Eigenaren (VvE), dan zul je de installatie eerst moeten overleggen. Wanneer je geen eigen parkeergelegenheid hebt, is het plaatsen van je privélaadpaal lastiger, maar lang niet altijd onmogelijk. Je mag namelijk een kabel tot 10 meter vanaf de laadpaal bij je huis naar een auto op een nabijgelegen parkeerplaats gebruiken. De regels verschillen per gemeente, dus check die eerst even voordat je met deze operatie begint. Als dit allemaal niet toegestaan is, kun je bij de gemeente een openbare laadpaal aanvragen. Daarvoor is www.laadpaalnodig.nl het aangewezen platform.  

Een wandlader of een paal?

Als je een eigen oprit hebt, is een wandlader over het algemeen de gemakkelijkste optie. Een laadpaal heeft als voordeel dat je deze van de woning af kunt plaatsen. Bepaal vooraf wat het handigst is bij je nieuwe woning en of je je huidige laadstation gewoon mee kunt nemen.

Publiek of voor privégebruik?

Bij een publieke laadpaal kan iedereen zijn of haar auto opladen. Je kunt je eigen laadpaal daarvoor aanmelden en als eigenaar bepaal jij het tarief dat anderen betalen. Maar daar heb je wel een vergunning voor nodig. Je laadstation wordt geregistreerd, zodat anderen die kunnen vinden op een van de vele apps. Heb jij je laadpaal beschikbaar gesteld voor publiek gebruik? Dan is het iets meer papierwerk om de verhuizing te regelen.

Ook lezenswaardig: De 5 goedkoopste manieren om thuis je elektrische auto op te laden

©Gregor Jeric gjeric@gmail.com

Koper heeft interesse in de laadpaal?

Het komt nogal eens voor dat de nieuwe eigenaar van een huis dacht dat de laadpaal inbegrepen was bij de koop. Normaal gesproken is een laadstation geen onderdeel van het huis. Maar het is wel mogelijk om hier afspraken over te maken met de koper. Het kan namelijk praktischer zijn om het station niet mee te verhuizen. Bijvoorbeeld wanneer deze niet aangesloten of geplaatst kan worden bij de nieuwe woning.

Een andere optie is dat de laadpaal niet meer ideaal of toereikend is voor je huidige elektrische auto. Kosten van het demonteren, verplaatsen en opnieuw installeren van de laadpaal worden dan voorkomen. Je zult zelf de afweging moeten maken of het verkopen van het laadstation handig is in jouw situatie.

Abonnement van de laadpaal

Maak je gebruik van een abonnement? Zorg er dan voor dat je dat tijdig laat overzetten naar de nieuwe plek. Zo voorkom je dat je de laadpaal tijdelijk niet kunt gebruiken. Overleg de verhuizing met je provider om jouw specifieke situatie door te spreken en een migratie te plannen.

De nieuwe groepenkast voorbereiden

Voor de verhuizing is het verstandig om het een en ander te weten te komen over de nieuwe groepenkast en wat de verschillen zijn met je huidige. In principe is iedere groepenkast geschikt voor het opladen van elektrische auto’s. Maar een standaard 1-fase groepenkast beschikt over 230V en 16A, waardoor het maximale laadvermogen 3,7 kWh is. Het opladen van een accu van 90 kW duurt daarmee meer dan 24 uur.

Daarom is het nuttig om de groepenkast uit te rusten met 3 fasedraden en er zo een 3-fase groepenkast van te maken. Het aantal kWh, en dus de laadtijd, verdrievoudigt hierdoor. Er zijn zelfs groepenkasten die, in plaats van de standaard 16A, 32A aankunnen. Het is hoe dan ook belangrijk om vooraf uit te zoeken wat de verschillen zijn tussen je huidige en nieuwe groepenkast.

Zo weet je welk type groepenkast je hebt

Of je een 1- of 3-fase groepenkast hebt, lees je eenvoudig af op de kWh-meter. Bij een 1-fase aansluiting staat er 220/230V. Een 3-fase aansluiting wordt aangeduid met 380/400 V of 3×220/230 V. Je bepaalt zelf of je het nodig vindt om de meterkast te verzwaren, maar laat deze operatie wel altijd uitvoeren door een bevoegd elektricien.

Lees ook: Hier moet je op letten bij de keuze van een laadpaal thuis (en op kantoor)

Ontkoppeling, transport en installatie

Je hebt nu al het andere gepland, nu de daadwerkelijke verhuizing van de laadpaal nog. Hoe regel je de ontkoppeling, transport en montage?

Ontkoppeling en transport

Voor het ontkoppelen en het transport van de laadpaal schakel je een professionele installateur in. Die zorgt over het algemeen ook voor de installatie op de nieuwe locatie. Tijdens een verhuizing ben je tenslotte al druk genoeg. Daarom is het prettig om een partij in te schakelen die het hele proces van A tot Z voor je regelt.

Plaatsen van de laadpaal

De installateur die de laadpaal plaatst, legt ook meteen de bekabeling van de meterkast naar het laadstation. Een bevoegd bedrijf kijkt vooraf wat de situatie bij je huidige en toekomstige woning is en zal op basis daarvan een prijsindicatie geven.

©Summit Art Creations - stock.adobe.com

Wat kost dat?

Zelf een laadpaal verhuizen is geen goed idee, tenzij je een bevoegd monteur of elektricien bent. Voor het demonteren, transporteren en plaatsen van een laadpaal ben je al snel tegen de 1000 euro kwijt, en nog een stuk meer als je bijvoorbeeld de meterkast laat aanpassen. Hou vooraf rekening met de kosten zodat je niet achteraf voor een vervelende verrassing komt te staan.

Als de nieuwe Renault 5 al zo goed rijdt, hoe kan een Alpine op dezelfde basis dan nóg beter rijden? Onlangs toog Irwin van InstaAutoVlog naar Mallorca om de eerste kilometers met de kersverse Franse trots te rijden.

Zelfde basis als Renault 5

En ja, het is dus beslist geen geheim dat de nieuwe Renault 5 als basis voor de Alpine A290 dient. Niet alleen qua bodemplaat, maar ook de basisvorm. Alpine wist dankzij zes centimeter meer spoorbreedte, een vijf centimeter bredere carrosserie (dankzij wielkastverbreders) en standaard 19inch-lichtmetalen wielen een soort super-Renault 5 neer te zetten. 

©DPPI

Stylingkenmerken

Ook dit model is voorzien van kenmerkende onderdelen als dubbele koplampen, een zogeheten swoosh (designkenmerken aan de zijkant van de auto) en een subtiele ducktailspoiler op de achterklep. Voor de test is gereden met de GTS-uitvoering. Deze is te herkennen aan een chroomzwart Alpine-embleem op het zijscherm en 19-inch Noir lichtmetalen wielen, type Snowflake. 

©DPPI

Accubereik

Qua techniek leunt de A290 sterk op de Renault 5. Zo zien we een 52kWh-batterij, een 11kW-driefasen-boordlader, DC-snellaadfunctie van 100kW en een warmtepomp inclusief actieve batterijverwarming en -koeling. In plaats van een 150pk-elektromotor vind je in de A290 echter een minimaal 180pk sterke elektromotor. De GT Performance biedt 220pk en 300Nm op de voorwielen. Het bereik? Zo'n 385 kilometer op een volle batterij.

🚘Had je dit al gelezen? Rijden met de nieuwe Renault 5: Overtreft alle verwachtingen

Rijgedrag

Met de krachtige motor van de GTS accelereert de Alpine A290 in 6,4 seconden naar 100 km/u. Deze hot hatch vraagt om stuurmanskunst; ondanks de grip van de Michelin Pilot Sport 5-banden zoekt de A290 bij krachtige acceleratie steeds naar meer tractie, waardoor het typisch klinische EV-gevoel verdwijnt.

Op het circuit zorgt de gewichtsverdeling (57 procent voor, 43 procent achter) voor een dynamisch, speels rijgedrag. De achterkant is soepel, wat onderstuur voorkomt en scherpe bochten mogelijk maakt. Een verbeterpunt is de stuurfeedback, die iets preciezer zou mogen zijn.

©DPPI

Niet stug, zelfs comfortabel

De A290 biedt ondanks zijn speelse karakter verrassend veel comfort. Dankzij technieken zoals hydraulische bumpstops en een multilink-ophanging achter, rijdt deze hot hatch soepel, zonder stug te zijn. Dit is extra indrukwekkend gezien het hoge gewicht van 1479 kilo en de 19inch-wielen. Qua comfort doet hij niet onder voor de Renault 5.

©DPPI

Alpine A290 op beeld

Alle details over de rijeigenschappen van de nieuwe Alpine A290 zien? Bekijk hieronder dan de video van InstaAutoVlog. 

Met een adviesprijs van 249,99 euro is de Motorola Moto G55 geen dure smartphone. Je moet er dan vanzelfsprekend rekening mee houden dat je niet het nieuwste of het beste in huis haalt. Maar voor mensen die niet al te veeleisend zijn, kan dit een prima optie zijn.

Afwerking toestel

Dankzij het plastic frame voelt de Motorola Moto G55 gelukkig licht aan. En door het eco-leer achterop heb je niet het idee met een echt goedkoop toestel te maken. Die achterkant heeft nog een voordeel: daardoor glipt het apparaat niet gemakkelijk uit je handen. Hoewel Motorola er standaard een plastic hoesje omheen doet, vinden we dat eigenlijk zonde. Zowel voor het ontwerp als voor het glijden.

©Wesley Akkerman

Verder is het vervelend – doch begrijpelijk – dat de smartphone niet water- en stofdicht is. Wel is er helemaal onderop een koptelefoonaansluiting aanwezig.

©Wesley Akkerman

Voorop treffen we een groot lcd-display van 6,49 inch aan. De telefoon beschikt over een hoge verversingssnelheid van 120 Hertz, HDR en een resolutie van 1080 × 2400 pixels (ook wel FHD+ genoemd). Het scherm kan redelijk helder ingesteld worden en wordt beschermd door een stevige laag Gorilla Glass 5-glas. De kleuren komen mooi en prettig naar voren, maar de kijkhoek is matig. Het enige wat echt opvalt in nadelige zin is dat er een luchtlaag zichtbaar is. Daardoor werpt de behuizing een schaduw op het display, en dat oogt heel goedkoop.

©Wesley Akkerman

Degelijke processor

De smartphone wordt aangedreven door de Mediatek Dimensity 7025. Die valt qua prestaties ergens tussen de Snapdragon 7s Gen 2 (zoals in de Redmi Note 13 Pro) en Snapdragon 6s Gen 3 (zoals in de Moto G85) in. Voor gaming is dit niet echt een goede processor, maar voor dagelijks gebruik hebben we weinig te klagen. We hebben ook niet het idee dat de cpu het scherm niet kan bijbenen. Het kan zijn dat je tijdens het scrollen het toestel betrapt op een korte vertraging, maar dat kan ook komen doordat bijvoorbeeld een site of app net wat meer van het systeem vraagt.

Voor deze prijs vinden we de hoeveelheid opslagruimte en werkgeheugen heel riant. Je krijgt namelijk respectievelijk 256 GB en 8 GB voorgeschoteld. Het toestel draait nu op Android 14 en biedt bovendien de kenmerkende kale Android-ervaring aan. Houd wel rekening met wat vooraf geïnstalleerde apps, die je in sommige gevallen kunt verwijderen. Helaas krijgt de Motorola Moto G55 slechts twee Android-upgrades en vier jaar aan beveiligingsupdates. Dat is echt ontzettend karig, maar heeft mogelijk iets te maken met de keuze voor de processor.

Lees ook: Waar voor je geld: 5 uitgebreide smartphones voor max 500 euro

Tegenvallende camera's

De 50 megapixelcamera achterop legt weliswaar kleuren redelijk natuurlijkgetrouw vast, maar eigenlijk zien we twee problemen waar we ons niet overheen kunnen zetten. De beelden ogen een beetje flets en plat, terwijl we aan de zijkanten soms een gebrek aan scherpte opmerken. In de avond maakt de Motorola Moto G55 al snel overbelichte foto's, waardoor kleuren niet stralen en details snel wegvallen. Je kunt dit soort foto's prima gebruiken voor op Facebook of andere sociale media, maar we zouden ze niet printen en daarna in een familiealbum stoppen.

Wat ons verder opvalt aan de groothoeklens, van acht megapixel, is dat die anders omgaat met kleuren. Die komen niet helemaal overeen met de werkelijkheid en missen bezieling. Ook kan het zijn dat felle delen, zoals een wolkendek, kenmerkende detaillering missen.

Avondfotografie is echt ondermaats, en het helpt daarnaast niet dat de lens geen toegang heeft tot de optische beeldstabilisatie. De macro-optie (van de groothoeklens) maakt tot slot soms té scherpe foto's, waardoor randen hard ogen en een witte gloed krijgen. De camera's laten dus te wensen over.

Motorola Moto G55 kopen?

De accu doet gelukkig wel een hoop goed. Dankzij een vermogen van 5000 mAh kun je het soms wel twee dagen (of meer, afhankelijk van gebruik) uithouden. En met een 30watt-lader kun je het toestel vaak binnen anderhalf helemaal volladen. Die oplader moet je dan wel zelf aanschaffen, want die zit niet in de doos. Dat komt niet door Motorola, maar vanwege regels uit Europa. Met een half uurtje laden is het toestel voor de helft gevuld, dus daarin is het toestel betrouwbaar. Verder is het goed om te weten dat er geen draadloos opladen beschikbaar is.

We houden er rekening mee dat dit een toestel van 250 euro is, maar dan nog speelt de camera het apparaat parten. Die maakt vaak ondermaatse foto's en is dus het grootste struikelblok. Het scherm, het ontwerp, de bouwkwaliteit, de accu, de opslag en het werkgeheugen scoren gelukkig allemaal een dikke voldoende, en de processor is daarnaast heel capabel voor dagelijkse taken. Tot slot vinden we het updatebeleid te mager. Desondanks voelt de Motorola Moto G55 compleet genoeg om hem minimaal te overwegen als volgende budgetaankoop.