NFT staat voor non-fungable token. Waarschijnlijk beantwoordt dit de vraag ‘wat zijn NFT’s?’ niet voldoende. In dit artikel leggen we je dan ook precies uit wat een NFT is, hoe een NFT werkt en waar het voor dient.

Uit het niets duikt de term NFT regelmatig op in nieuwsartikelen over tech en gaming. Vooral op het gebied van gaming zijn de reacties hierop fel. Met de technologie is een manier uitgevonden om digitale objecten uniek en bezittelijk te maken. Vooral dat laatste heeft gevolgen, want dat zorgt ervoor dat je je digitale object ook kunt verkopen.

Dankzij NFT’s zijn in een korte tijdperiode allerlei digitale objecten geveild. Zo verkocht Twitter-oprichter Jack Dorsey de eerste tweet ooit (“Just setting up my twttr”) voor 2,9 miljoen dollar. Ook de Nyan Cat werd verkocht. Voor digitale kunst wordt de NFT-technologie ook gebruikt om kunstwerken een eigenaar te geven. Wat ergens ook gek is, want hoewel je het bezit, kan iedereen de digitale zaken zoals afbeeldingen en video’s vrij delen op het internet.

©PXimport

NFT-controverse

Gek genoeg is de grootste controverse niet waarom je een digitaal object als een tweet of een meme zou willen bezitten en daarvoor (grof) geld neerlegt. De grootste NFT-controverse is momenteel de implementatie van NFT in games. Veel grote game-ontwikkelaars komen er de afgelopen jaren niet goed van af vanwege hebberige praktijken, zoals het uitbuiten van personeel (crunchen), grote titels worden afgeraffeld uitgebracht en er worden miljarden binnengeharkt met gokken via lootboxes waarbij zelfs verslavende praktijken uit casino’s niet geschuwd worden. De toevoeging van NFT’s is een nieuw hoofdstuk.

Door NFT’s in games toe te voegen, kan de game-developer unieke objecten toevoegen in de game. Dat gebeurt al. Zo zijn er designmeubels verkocht die je in je zelfgebouwde onderkomen in Minecraft plaatst. Dat klinkt nog onschuldig, maar het zijn juist de game-ontwikkelaars zelf die de unieke virtuele objecten in de game willen introduceren. Unieke skins bijvoorbeeld, waar goed geld aan verdiend kan worden. 

Het ijs wordt gladder als objecten meer dan cosmetische voordelen biedt, zoals unieke wapens en bescherming. Zo wordt met betaalde objecten in (vaak duurbetaalde) games een ‘pay to win’-systeem geïntroduceerd. Lucratief voor de gamestudios, funest voor de game-ervaring.

©PXimport

Hoe werkt NFT?

Een non-fungible token vertaalt zich als niet-inwisselbaar bewijs. Zo’n bewijs is in dit geval een eigendomsbewijs. Zo’n bewijs kun je niet met een certificaatje vastleggen, zo’n certificaat is immers ook kopieerbaar, net als het digitale object zelf. Om zo’n object bezittelijk te maken wordt een technologie gebruikt die geïntroduceerd werd met Bitcoin en andere cryptovaluta: blockchain. Je bezit dus in feite je NFT-object, of dat nu een tweet, meme of superzwaard in een game is op dezelfde manier als een cryptomunt in je wallet-app.

De blockchaintechnologie die gebruikt wordt voor cryptovaluta en NFT’s is ingewikkeld. In feite wordt in een database een soort versleutelde ketting van alle transacties opgeslagen. Je bezit dus niet alleen het object, maar ook alle digitale eigenschappen – zoals het transactieverleden.

De toekomst van NFT

Hoewel met NFT’s een manier gevonden is om digitale objecten bezitbaar te maken, is er nog veel te doen om de technologie. Britse krant The Guardan publiceerde al eerder een artikel over fraude met de digitale eigendomsbewijzen. Ook hebben sommige game-ontwikkelaars noodgedwongen hun handen van NFT-objecten in games afgehaald na grote verontwaardiging onder gamers.

Kortom, de markt van NFT is nog erg rommelig en vooral ongereguleerd. Er wordt wel in een behoefte voorzien om digitale objecten te bezitten – hoewel een NFT geen auteursrecht is. Daarmee lijkt het erop dat het fenomeen zeker bestaansrecht gaat vinden, maar zich wel nog moet bewijzen. 

Dat zou kunnen in bijvoorbeeld een metaverse, een digitale wereld, waarin je je eigen unieke objecten kunt bezittten. Bijvoorbeeld de schoenen waarmee je je digitale personage uitrust. Dit is geen willekeurig voorbeeld, want deze unieke NFT-schoenen zijn al geïntroduceerd door het merk RTFKT. Wellicht klinkt het concept krankzinnig, maar het is genoeg aanleiding geweest voor Nike om het digitale schoenenmerk over te nemen voor 3,1 miljoen dollar.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.