Ik gebruik mijn iPad 128 GB heel fanatiek, maar dat betekent ook dat er veel op staat aan data. Ik heb nu last van ruimtegebrek op m'n iCloud-account. Moet ik echt ruimte bijkopen of is er een andere manier?

Je krijgt van Apple 5 GB opslagcapaciteit wanneer je een iCloud-account aanmaakt. Dat klinkt heel riant, bij Dropbox krijg je bijvoorbeeld maar 2 GB, maar in werkelijkheid kun je deze limiet heel snel bereiken. Wanneer je last hebt van chronisch ruimtegebrek in iCloud, dan kun je inderdaad overwegen om meer opslagcapaciteit te kopen. Lees ook: Welke clouddienst past bij mij?

Op zich is het bijkopen van opslagcapaciteit helemaal niet zo duur meer bij Apple. Voor 20 GB betaal je 99 cent per maand, en voor 200 GB betaal je 3,99 euro per maand, dat is goed te doen. Toch raden we je aan om niet meteen je portemonnee te trekken, er zijn namelijk nog genoeg andere gratis manieren om wél uit te komen met de opslagcapaciteit van iCloud.

©PXimport

Op zich zijn de iCloud opslagabonnementen helemaal niet zo duur.

Reservekopie beheren

Wanneer je iPad helemaal vol staat, zul je ongetwijfeld tegen het probleem oplopen dat er geen ruimte meer is om je reservekopie te maken. Dat geldt nog eens extra wanneer je meerdere iOS-apparaten hebt die gebruikmaken van hetzelfde Apple ID. Als je de reservekopieën slim beheert, is er makkelijk ruimte voor reservekopieën van vier tot vijf iOS-apparaten. Navigeer op je iPad naar Instellingen / iCloud / Opslag / Beheer opslag. Vervolgens zie je een lijst met apparaten waarvan in iOS een reservekopie is gemaakt en ook hoeveel ruimte die kopieën in beslag nemen. Druk op de naam van de reservekopie die hoort bij het apparaat dat je nu in je handen hebt (je kunt alleen de reservekopie bewerken van het apparaat dat bij die reservekopie hoort).

Onder het kopje Reservekopie-opties zie je nu alle onderdelen die mee worden genomen in de reservekopie. Ook de Fotobibliotheek is hier bijvoorbeeld onderdeel van. Dat is natuurlijk wel heel veilig, maar neemt eenvoudig een paar GB in beslag, en onthoud: je hebt er maar vijf. Dan is het verstandiger om bijvoorbeeld eens per week of per maand een reservekopie te maken van je foto's. Bijvoorbeeld door ze naar je pc/Mac te kopiëren. Als je ruimtevretende opties uitschakelt bij Reservekopie-opties, zul je zien dat het allemaal ineens wél past.

©PXimport

Als je je reservekopieën beheert, kun je veel ruimte besparen.

Andere Cloud-diensten

iCloud is vooral zo handig omdat het een cloud-dienst is, oftewel je kunt er altijd vanaf al je iOS-apparaten bij. Maar laten we niet vergeten dat er nog veel meer cloud-diensten zijn, zoals Dropbox, Box, OneDrive, Google Drive en ga zo maar door. Steeds meer apps ondersteunen de mogelijkheid om documenten op te slaan in dergelijke clouds en de bestanden daarvandaan te openen. Dat betekent dat je grote bestanden (waaronder ook je foto's) eenvoudig in de cloud kunt bewaren, waardoor ze geen ruimte meer in beslag nemen op je iPad en dus ook niet worden meegenomen in de reservekopie. Via sommige clouddiensten, bijvoorbeeld Dropbox, kun je iedere gemaakte foto automatisch laten opslaan. Echter zit je dan snel aan de limiet van de gratis 2 GB opslagruimte van Dropbox, waarna je foto's niet meer worden opgeslagen. Dit moet je dus goed in de gaten houden.

Diverse cloud-diensten hebben ook een functie om foto's eenvoudig door te bladeren. In dat geval maakt het - zolang je internet hebt - dus helemaal niet uit waar je bent ... je hebt alsnog toegang tot al je foto's, zonder dat je iPad- en iCloud-ruimte volledig is opgeslokt.

©PXimport

Door gebruik te maken van bijvoorbeeld Dropbox, kun je je foto's ook elders stallen.

Terug naar minder?

Het kan natuurlijk zijn dat je dit artikel onder ogen krijgt terwijl je al bent overgestapt op een betaald iCloud-plan en daar nu spijt van hebt. Geen zorgen, je kunt je iCloud-abonnement heel eenvoudig weer terugzetten naar de gratis versie via hetzelfde menu als waarin je de upgrade hebt aangeschaft.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!