Hoewel de mobiele besturingssystemen van Apple – iOS en iPadOS – van huis uit al tot het veiligst op ’t gebied van (mobiele) OS’en gerekend wordt, moet je natuurlijk zelf ook nog wel op wat dingetjes letten. We duiken dan ook eens in de wereld van privacy- en veiligheidsgerelateerde instellingen en gezond verstand.

Virussen bestaan niet voor iOS en iPadOS. Althans, zolang je de officiële Apple-versie van de mobiele besturingssystemen gebruikt. Heb je een zogeheten jailbreak uitgevoerd op jouw apparaat, dan kun je ook van allerlei andere bronnen afkomstige apps installeren. Klinkt alleraardigst, maar daarmee ben je voor 100% zelf verantwoordelijk voor veiligheid. Op dat moment kan er namelijk wel heel makkelijk malware op jouw apparaat belanden.

Kortom: wil je veilig aan de slag met je mobiele Apple-apparaten, dan is het zaak om simpelweg binnen het Apple-ecosysteem te blijven.

Je kunt dan ‘alleen’ apps uit de al even officiële app-store binnenhalen, maar die worden wel extreem goed in de gaten gehouden. Op het moment dat er ook maar iets verdachts wordt aangetroffen, wordt een app verwijderd (als het met opzet gedaan is) of wordt een programmeur geacht heel rap voor een oplossing te zorgen (in geval van per ongeluk).

Let op toestemmingen

Ook geldt dat zélfs als een app malware zou bevatten dit weinig kwaad kan. Elk programma draait namelijk in z’n eigen volledig geïsoleerde container en kan daar niet uitbreken. Zelfs directe interactie met andere apps is niet mogelijk. Dat leidt dan ook weer tot soms gekke nadelen qua uitwisselen van gegevens tussen apps , maar die nadelen wegen niet op tegen de grote voordelen.

Kortom: onder iOS en iPadOS zit je best goed wat veiligheid betreft. Meestal ook wat privacy betreft, maar daar ben je toch net wat meer afhankelijk van app-makers. Waarbij geldt dat je na het installeren van een nieuwe app en het de eerste keer starten daarvan goed op moet letten om wat voor toestemmingen gevraagd wordt. Dat een camera-app graag toegang wil tot de camera is vanzelfsprekend niet heel apart. Wel kun je je ernstig afvragen of diezelfde app toegang tot je contacten moet hebben. Ook social media apps als Facebook geef je liever geen toegang tot contacten; zelfs bij locatiegegevens kun je al je twijfels hebben.

Locatiegegevens onnauwkeurig maken

Wat dat laatste betreft – locatiegegevens – hebben iOS 14 en iPadOS 14 iets aardigs aan boord. Je kunt namelijk de locatie bij benadering door laten geven in plaats van je exacte locatie. Heeft een (social media) app per se locatiegegevens nodig om te kunnen werken dan kan je toch niet van deur tot deur gevolgd worden. Ja, de app weet dan dat je ergens in Amsterdam bent, maar niet exact waar.

Om dat te bewerkstelligen start je de app Instellingen en tik je vervolgens op Privacy en dan Locatievoorzieningen. Tik op een van de in de lijst genoemde apps en je ziet ten eerste drie opties voor toegang. Veel weer-apps hebben continu toegang nodig tot locatiegegevens om via notificaties weerupdates- en waarschuwingen te geven. Maar wil je de locatiedata alleen beschikbaar maken als je een app gebruikt, dan tik je op Vraag volgende keer. Als je de app dan (opnieuw) start, kun je aangeven wanneer de app precies toegang mag hebben.

Van apps die op de achtergrond locatiegegevens gebruikt worden, wordt met regelmaat gevraagd of dat nog steeds mag. De schakelaar achter Exacte locatie zorgt er in ingeschakelde toestand voor dat een app exact nauwkeurige gps-gegevens uit je telefoon krijgt. Onmisbaar voor navigatie-apps, bijvoorbeeld. Voor social media-apps kun je de knop ’t best uitzetten. De ongeveer-optie is dan meer dan nauwkeurig genoeg. Probeer ook zeker de optie Nooit eens, al gokken we dat veel van dit soort apps dan simpelweg je ip-adres gebruiken om de locatie te traceren.

©PXimport

Privacy finetunen

Onder Privacy vind je verdeeld over categorieën alle apps op een rijtje die toegang tot bijvoorbeeld camera, microfoon, Gezondheid en meer hebben. Kijk zo af en toe heel kritisch welke apps waartoe toegang krijgen. Je voorkomt ermee dat app-makers privacygevoelige gegevens toegespeeld krijgen. Overigens ziet ook Apple het gevaar van dataverzamelaars. In iOS/iPadOS 14 wordt tot grote onvrede van onder meer Facebook stapsgewijs steeds meer aan blokkeermogelijkheden toegevoegd. Maak daar zonder meer gebruik van, ook al wordt gedreigd met mogelijk ‘mindere’ functionaliteit. Jammer dan, zouden we zeggen. Maar Facebook & friends hoeft echt niet alles van je te weten.

Privacy-info in app store

Apple heeft ’t sinds kort verplicht om privacy-informatie door app-makers in de app store te laten vermelden. Zie het maar als de bijwerkingen op een bijsluiter. Nog niet alle apps zijn voorzien van een overzichtje, alleen de recent bijgewerkte exemplaren. Goed in de gaten houden als je een nieuwe app installeert dus, je kunt zo zelfs voorkomen dat een gegevenshongerige app überhaupt nog op je apparaat belandt. En ook geldt: apps die al heel lang niet meer van updates worden voorzien: lekker links laten liggen.

Phishing

Geen enkel OS biedt bescherming tegen phishing. Daarvoor heb je echt je eigen gezonde verstand nodig. Klik nooit op links of afbeeldingen in mails, al helemaal niet van onbekende afzenders. Bedenk daarbij verder dat de meeste banken nooit mails sturen aan klanten, en al helemaal niet voorzien van links. Is dat wel het geval, dan is de kans levensgroot dat het om nepmail gaat, die je naar een fake pagina doorsluizen die er net zo uitziet als die van je bank.

Beantwoord ook nooit oproepen van totaal onbekende WhatsAppers, buitenlandse telefoonnummers die je niet herkent, voeg geen onbekenden toe als vrienden op Facebook (vaak voorzien van profielen met wat foto’s van bling en aantrekkelijke dames/heren). Focus op vrienden die je ook écht kent. Maakt het meteen allemaal een heel stuk overzichtelijker. Luister naar die onderbuik, als die iets niet oké vindt is het vaak ook niet in orde. En als je een keer misgokt en het was wél echt, dan hoor je dat vanzelf wel.

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!