Eigenlijk zijn de toegankelijkheidsopties van iPadOS en iOS primair bedoeld voor mensen die op de een of andere manier moeite hebben met bepaalde dingen. Denk aan bijvoorbeeld slechtzienden (en horenden) enzovoort. Veel van de opties zijn dan ook heel specifiek. Maar een flink deel is zeker ook geschikt voor de gemiddelde gebruiker!

Als je bijvoorbeeld je iPad – voor een iPhone is het minder irritant – serieus wilt gebruiken, zorgt de overdaad aan animaties tijdens allerlei actie in de gebruikersinterface al snel voor vermoeidheid. Het mag ook best wat minder. Bovendien – veel erger – leveren al die effecten ‘ruzie’ op met een gekoppelde muis. De muiscursor – die toch al niet zo heel goed te zien is, komen we straks op terug – verdwijnt maar al te vaak in een pictogram. Waarna je als gebruiker maar moet raden dat het ding klaar staat om aangeklikt te worden. Voor meer zakelijk gebruik in combinatie met een muis en toetsenbord kunnen we al het geanimeer gelukkig snel en effectief temmen, waarbij meteen het gedrag van de muiscursor ook een heel stuk logischer wordt. Tik op de app Instellingen en daarin op Toegankelijkheid. Tik vervolgens op Beweging en zet de schakelaar achter Verminder beweging aan. Extra voordeeltje: het onderdrukken van ‘smurfensnotterig’ zachte animaties komt ook ten goede aan de batterijduur van je apparaat.

Muiscursor

Blijft over die muiscursor. Apple heeft voor een grijs balletje gekozen. Behalve dat dat niet extreem goed zichtbaar is, is het ding ook niet supernauwkeurig. Wil je bijvoorbeeld heel precieze uitsneden maken in een foto-app, dan moet je eerst flink wat ervaring opdoen om blindelings het midden van ’t balletje te gokken. En dan nog gaat het niet altijd goed. Door in Instellingen onder Toegankelijkheid en Aanwijzerbediening een andere kleur voor het balletje te kiezen, gaat het al een stuk beter. Let wel: het bolletje zelf blijft nog altijd grijs, maar er komt een duidelijke gekleurde cirkel omheen, die bepalen van het midden net weer wat makkelijker maak. Eventueel kun je ook de schakelaar achter Verhoog contrast aanzetten, al zal dat voor de meeste mensen niet echt noodzakelijk zijn. Wel weer handig is de schakelaar achter Verberg aanwijzer automatisch. Zet je die uit (staat standaard aan), dan blijft de cursor altijd in beeld en verdwijnt deze niet steeds als je bijvoorbeeld aan het tikken slaat. Ook met de overige opties – inclusief versnelling – kun je eens spelen, zo kun je het muisgedrag helemaal finetunen aan je eigen behoeften.

©PXimport

USB-muis versus Bluetooth-exemplaar

Tipje tussendoor trouwens (nu we het toch over die muis hebben): ja de iPad ondersteunt alweer een tijd muisgebruik. In theorie kun je ook een USB-muis gebruiken via een kabel. De ervaring leert echter dat dat minder nauwkeurig werkt dan een echte draadloze Bluetooth-muis. En dat moet dan ook echt een native Bluetooth-exemplaar zijn die zonder USB-dongle werkt. Die zijn inmiddels zeer betaalbaar en van diverse merken leverbaar. Een must voor serieus (thuis)werken met je iPad!

Voorlezen

We gaan eens naar een heel ander onderdeel in Instellingen onder – nog altijd – Toegankelijkheid. Als je onder Gesproken materiaal de schakelaar achter Spreek selectie uit aan zet, kun je geselecteerde tekst in bijvoorbeeld een document automatisch laten voorlezen. Je kiest dan simpelweg voor de optie Spreek uit na het maken van de selectie. Een andere mogelijkheid is om de schakelaar achter Spreek scherm uit aan te zetten. Je kunt dan door met twee vingers van boven naar beneden te vegen het hele scherm in één keer voor laten lezen. Beide opties komen wellicht van pas als je in een trein of iets dergelijks zit en geen zin hebt om naar een schermpje te staren. Of bij het achterhalen van de uitspraak van woorden in een vreemde taal. Daarbij is het goed om te weten dat van veel talen stemmen in een hogere kwaliteit beschikbaar zijn. Die nemen meer opslagruimte in, maar op een apparaat met opslag van 128 GB of meer is dat geen drama. Om een hoge kwaliteit-stem te installeren tik je op Stemmen en dan op de gewenste taal. Dan de stemnaam en als het een beetje mee zit is er voor de betreffende stem ook een versie met (verbeterd) erbij beschikbaar. Die moet je hebben en als stem selecteren. Klinkt een stuk beter!

©PXimport

Brand! (en andere rampspoed)

Eigenlijk bedoeld voor doven en slechthorenden zijn de opties onder Geluidsherkenning wellicht ook interessant voor een ieder die een groot deel van de dag naar muziek zit te luisteren via een hoofdtelefoon. Je hoort dan eventueel alarmerende geluiden uit je directe omgeving immers niet. Door de schakelaar achter Geluidsherkenning aan te zetten en vervolgens onder Geluiden aan te geven waarvoor je visueel gewaarschuwd wilt worden zit je net weer een stukje veiliger.

Schudbestendig

Misschien heb je al eens een ‘vreemd’ gedrag opgemerkt van je iPad. Wanneer je bijvoorbeeld in een bus over een hobbelige weg rijdt worden ineens allerlei acties ongedaan gemaakt. Dit is een standaard ingeschakelde ‘feature’ van de iPad: ongedaan maken door schudden. Kun je uitzetten. Via Instellingen, Toegankelijkheid en Aanraken bereik je de schakelaar Herstel door schudden. Scheelt weer wat frustratie als je in een beweeglijke omgeving zit, of regelmatig met vervelende aardbevingen wordt geconfronteerd.

Vergrootglas voor priegelwerk

Verdraaid handig is het in iOS en iPadOS ingebouwde vergrootglas. Dat komt zéker niet alleen van pas voor bijvoorbeeld senioren. Denk aan fijn gepriegel met elektronische componenten, fijnmechanische reparaties, hobbywerk enzovoort: een goed vergrootglas komt altijd wel van pas. Met name het grote scherm van de iPad is dan perfect. Zeker de nieuwere exemplaren beschikken daarbij ook nog eens over een camera met een hoge mate van lichtgevoeligheid (al kun je ook de eventueel aanwezige LED-lamp gebruiken om bij te lichten). Om dat vergrootglas razendsnel beschikbaar te maken, tik je in de app Instellingen onder Activeringsknop op Vergrootglas. Als je nu voortaan drie keer snel achter elkaar op de aan/uit-knop drukt opent het vergrootglas. Ook alleraardigst om kleine insecten, plantjes enzovoort te bekijken. Eenmaal in de vergrootglas-app tref je daar – natuurlijk – een regelaar voor de vergrotingsfactor aan, een knop om de LED-lamp aan of uit te zetten, wat filters en een pauzeknop.

©PXimport

Al met al kun je stellen dat er alleraardigste opties tussen in de categorie Toegankelijkheid zijn te vinden. Neus er eens rustig in rond, het is een vaak wat vergeten categorie. Grote kans dat je er iets in aantreft waar je zomaar ineens heel gelukkig van wordt. En daar draait het toch allemaal maar mooi om in ’t leven!

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.