De Motorola Edge 30 Neo is een relatief kleine smartphone, maar wel een met grote ambities. Het woord ‘klein’ heeft geen betrekking op het schermformaat overigens. Toch valt het toestelformaat zelf alles mee. Laat dit toestel zien dat je geen grote, logge smartphones nodig hebt voor een fijne ervaring? We bekijken het in de Motorola Edge 30 Neo-review.

De Google Pixel 7 Pro steekt er met kop en schouders bovenuit, zowel in de lengte, breedte als diepte. Maar met een scherm van 6,2 inch kunnen we de Motorola Edge 30 Neo eigenlijk niet echt klein noemen (in vergelijking met bijvoorbeeld de iPhone 13 mini). Maar toch doen we het, vanwege de formaat van dit toestel. Met afmetingen van 15,3 bij 7,1 bij 0,78 centimeter en een gewicht van 155 gram is de Neo ontzettend handzaam en licht; veel lichter dan je verwacht van dit soort smartphones. Hij ligt bovendien heel lekker in de hand, mede door de afgeronde hoeken. Dat was ook al de conclusie bij de eerder geteste Motorola Edge 30 Fusion.

Klein, maar fijn

Een klein, maar fijn toestel dus. Opvallend zijn ook de kleuren waarin de Motorola Edge 30 Neo beschikbaar is. Ons toestel heeft de optie Very Peri; een paarse kleur met een cool donker-licht-effect. Helaas moeten we ook concluderen dat het omhulsel, dankzij het gebruik van plastic aan de voor- en achterkant, ietwat goedkoop aanvoelt. Het glijdt soms ook gemakkelijk uit je handen wanneer je niet oplet en de knoppen voelen klein en broos aan. Met het meegeleverde hoesje eromheen kun je ook net niet goed bij die knoppen komen (maar onbereikbaar is wat anders).

Eén van de sterkste kwaliteiten van dit toestel is het scherm. Dit is een plastic oled-paneel met een resolutie van 2.400 bij 1.800 pixels, een verversingsnelheid van 120 hertz en een maximale helderheid van 470 nit. De helderheid is goed voor gebruik binnen en in de avond, maar op ontzettend zonnige dagen kan het soms lastig zijn te zien wat je doet. We kunnen ons voorstellen dat dit een vervelend punt is, maar op dit prijspunt (onder de 400 euro) is dat geen vreemde beperking. Het scherm heeft verder een beeldverhouding van 20:9; prima voor het nuttige van content.

De Motorola Edge 30 Neo geeft beelden prachtig weer. De kleuren ogen vol en warm. Maar wanneer je dat net even té vindt, dan kun je binnen de instellingen voor een neutralere optie kiezen. De grote kijkhoek maakt het mogelijk samen naar foto’s en video’s te kijken op het scherm, zonder gedoe. We zijn tijdens het testen geen problemen tegengekomen met ghosting-effecten (dan blijven er restbeelden achter van de vorige frame) of artefacten. Ook ogen games zeer scherp en kwamen we nergens kartelranden tegen. Verder klinken de speakers prima; ze laten zelfs een baslaag horen.

Prima prestaties, minder goede camera

Onder de motorkap zit een Qualcomm Snapdragon 695. Dit is een relatief snelle midrange processor die de dagelijkse taken moeiteloos uitvoert. Of je nu even snel iets wil opzoeken op het internet, een foto wil maken of een game wil spelen, de Motorola Edge 30 Neo kan het hebben. Maar goed, zo’n goede prestatie is dat nou ook weer niet. Want ook voor toestellen van 400 euro mag je gewoon verwachten dat ze dit kunnen. Je kunt in elk geval de gangbare en populaire games van dit moment spelen als je dat wil. Al moet je er wel rekening mee houden dat dit niet het krachtigste toestel is.

Het toestel beschikt over twee camera’s op de achterkant, terwijl veel concurrenten over drie lenzen beschikken. Vaak hoef je niet veel te verwachten van zo’n derde lens; bovendien neemt de groothoeklens tevens de dienst van een macrolens waar. De hoofdcamera van 64 megapixel maakt degelijke foto’s, maar alleen met voldoende licht. Kleuren poppen van het scherm en wanneer je de hdr-stand activeert levert het systeem ook wat diepte en detail op. Die stand is wel nodig om details echt goed tot hun recht te laten komen, want zonder oogt de boel soms wat levenloos.

Wanneer het licht uit beeld verdwijnt, dan valt dat de kwaliteit hard achteruit gaat. De beelden zijn nooit slecht te noemen, zeker niet voor sociale media, maar op dit prijspunt kun je beter verwachten. Het kleurenpalet oogt wat grauw en van echte details kun je niet meer spreken. De groothoeklens is tevens niet iets om enthousiast van te worden. Niet alleen slokt die een hoop details op aan de randen, ook de kleuren ogen uitgewassen. De macro-optie scoort niet veel beter en heeft veel van dezelfde kanttekeningen (en is daarmee vergelijkbaar met macrolenzen op andere smartphones).

Software biedt toffe functies

Over het algemeen levert Motorola zijn smartphones af met een relatief kale Android-ervaring. De fabrikant voegt geen vervelende skin toe, waardoor je in de basis te maken hebt met een rustig en fijn vormgegeven besturingssysteem. Echter, het bedrijf voegt wel enkele, toffe functies toe. Zo kun je in de semi-slaapstand op een notificatie drukken om de inhoud te bekijken, zonder het toestel uit de slaapstand te halen. Daarnaast kun je op verschillende manieren schudden om bijvoorbeeld de led-lamp of de camera te activeren. Dit is niet nieuw voor dit toestel, maar het blijft wel tof.

Heeft geeft de Motorola Edge 30 Neo net wat meer handigheid mee en wat unieke eigenschappen. En die zijn hard nodig op de markt van midrange smartphones. De bloatware is minimaal (op de Google-apps na, natuurlijk), maar is niet te verwijderen, helaas. Aangezien het toestel 128 GB aan opslagruimte heeft, is dat geen groot probleem. Met Android 12 aan boord krijg je toegang tot een modern, snel en veilig systeem. Motorola belooft bovendien twee Android-upgrades en drie jaar aan beveiligingsupdates uit te brengen. Dat moet beter, vooral aangezien Android 13 al eerder uit kwam dan deze smartphone.

Lees ook: minstens vijf jaar updates op komst, hoe de EU innovatie met wetgeving afdwingt.

Tot slot kijken we nog even naar de accu in dit toestel. Door zijn dunne vormgeving hadden we niet verwacht dat er een vette batterij in zou zitten. Maar met iets meer dan 4.000 mAh valt het resultaat niet tegen. Zowel de chipset als Android 12 zijn behoorlijk energiezuinig, dus dat belooft wat. Over het algemeen houdt de Motorola Edge 30 Neo het wel een dag uit, maar daar is alles mee gezegd. Dan hebben we gemaild, gebeld, Chrome geopend en gegamed, soms met locaties en bluetooth aan. Opladen gaat snel dankzij de 68watt-lader: binnen vijftig minuten tik je de honderd procent aan.

Motorola Edge 30 Neo – conclusie

Op de midrange-markt moet je goed je best doen om op te vallen tussen het aanbod. Motorola doet een goede poging met dit model. Op veel punten stelt de Neo niet teleur: het scherm is kleurrijk en mooi, de prestaties zijn op redelijk niveau en de software is schoon en handig. De kleurenopties zijn lekker opvallend en verder zijn we te spreken over de oplaadsnelheid. Het updatebeleid is wat karig, de accu redt een volle dag nèt en het camerasysteem stelt in veel situaties teleur. Het fijnste is echter de voetafdruk van dit toestel: dit is een kleine smartphone met grote ambities.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.