De laatste jaren lijken Android-tablets niet meer mee te kunnen komen met iPads. Google probeert met de Pixel Tablet deze markt weer nieuw leven in te blazen door de tablet te combineren met de Nest Hub. Hoe dat in praktijk bevalt lees je in deze Google Pixel Tablet review.

Vaak maak ik de grap op de redactievloer dat een tablet een product is voor iedereen boven de zestig en iedereen onder de vijf. Doelgroepen die volledig bediend worden door de iPad vanwege zijn toegankelijkheid of Android-budgettablets.

Bedrijven zitten niet stil om tablets ook voor andere doelgroepen interessant te maken, zo willen Apple en Microsoft respectievelijk met iPad Pro en Surface-tablets de tablet geschikt maken als laptopvervanger.

Lees ook: 5 echt goede grote tablets

Tablet als Hub

Google gooit het over een andere boeg. Het bedrijf concludeert uit eigen onderzoek dat de meeste tablets puur voor thuisgebruik zijn. Daar speelt het bedrijf slim op in door een tablet te ontwikkelen die ook dienst kan doen als een Google Nest Hub. Het fotolijst-achtige apparaat waarin de Google Assistent verwerkt zit, die je tevens gebruikt voor de bediening van je smart home of het afspelen (casten) van media. Door een speakerdockje bij de Pixel Tablet te leveren maak je van de Androidtablet ook een soort Nest Hub wanneer je deze magnetisch op het dock plaatst. Daarmee heb je ook meteen een handige manier om je tablet weg te leggen na gebruik en op te laden. Desgewenst plaats je meerdere docks hiervoor in huis, aangezien deze ook los verkrijgbaar zijn. Een Pixel Tablet zonder dock, die is echter niet verkrijgbaar.

Maar wat je opstelling in huis ook wordt, met een Pixel Tablet moet je afschrikwekkend diep in buidel tasten. Een Pixel Tablet (inclusief dock dus) kost € 679,-. Een officiële hoes maar liefst € 99,- en een los dock kost je 149 euro. Dat is fors duurder dan een gewone iPad of zelfs duurder dan een iPad Air, tablets die de markt al veroverd hebben en synoniem staan voor tablets. Daarmee legt Google de lat torenhoog. Kun je beter voor een Pixel Tablet kiezen dan een iPad? Om die vraag te beantwoorden zoomen we eerst dieper in op de tablet van Google.

Wat biedt de Google Pixel Tablet?

De Pixel Tablet beschikt over een 10,95 inch scherm, dat is ongeveer vergelijkbaar met een iPad. De beeldverhouding is wel ietsje anders, 16 bij 10. De resolutie hoog met 2560 bij 1600. Het gebruikte schermpaneel is LCD, dat is wat minder indrukwekkend dan bijvoorbeeld een amoledscherm dat Samsung gebruikt. Toch valt de algehele beeldkwaliteit me niet tegen, de kleurweergave en helderheid zijn dik in orde.

Toch zal het scherm mogelijk niet iedereen kunnen bekoren vanwege de verversingssnelheid van 60 hertz. Het houdt in dat beelden wat minder vloeiend lopen ten opzichte van scherm met een hogere hertz-verversingssnelheid, wat tegenwoordig gewoongoed is op de meeste smartphones en veel tablets.

Rondom het scherm zijn redelijk dikke zwarte randen. Misschien oogt dat ook wat ouderwets, maar eigenlijk is dat wel zo prettig wanneer je de Pixel Tablet vasthoudt. De achterkant van de tablet is van metaal, maar voelt vrij mat aan. Het vasthouden levert hierdoor geen vingerafdrukken op. Het gewicht (493 gram) is prima om langere tijd vast te houden voor bijvoorbeeld het kijken van een serie.

Houd er wel rekening mee dat in de behuizing geen ruimte is gemaakt voor een audio-aansluiting. Dat is iets om rekening mee te houden als je een tablet overweegt die je ook aan de kinderen meegeeft, tenzij je de intussen immuun bent voor de repeterende geluiden van kinderfilmpjes en spelletjes. Dat de aansluiting voor smartphones het veld moest ruimen is al vervelend, maar voor tablets. Dat is mogelijk nóg vervelender. Verder zit er wel een usb-poort in de tablet en is er een vingerafdrukscanner in de aan-uitknop verwerkt. Een geheugenkaarslot is er ook niet.

Er zijn vier speakertjes aanwezig die een niet bijzonder veel indruk maken. Dat geeft ook eigenlijk niet, want dat dockje, dat geeft ondanks zijn kleine formaat nog een uitstekend krachtig geluid.

Tensor-chipset

Intern is de tablet uitgerust met dezelfde Tensor G2-chipset die te vinden is in de nieuwste generatie Pixel-smartphones (Pixel 7, Pixel 7 Pro en Pixel 7A). In praktijk biedt de chipset genoeg rekenkracht voor alle taken voor een tablet, zonder snelheidsrecords te verbreken. Wat wel opvalt is dat de chipset in praktijk veel energie verbruikt, terwijl dat niet in de benchmarks terug te zien valt. Dat viel onlangs ook al op tijdens het testen van de Pixel 7A. De accuduur valt dus wat tegen wanneer je de tablet gebruikt, in standby-tijd is dat niet het geval. Accuduur is dus erg afhankelijk van je gebruik. Maar ook dankzij het dock… Eigenlijk helemaal niet zo’n probleem. Ook niet vanuit het beoogde perspectief van Google, waarbij de tablet vooral binnenshuis gebruikt wordt.

Vanuit zo’n perspectief valt ook wel te begrijpen dat de tablet niet beschikt over een snellaadmogelijkheid. Wat voegt dat toe als je ‘m na gebruik toch in zijn speakerdock plaatst om de tablet zijn taak als smart hub uit te laten voeren? Maar toch, opladen met maximaal 15W is wel wat karig. Dat had best een beetje hoger gemogen.

Qua werkgeheugen is er 8GB beschikbaar en voor het opslaggeheugen heb je de keuze tussen 128GB of 256GB. Als je alle specificaties zo op een rijtje zet, dan valt wel te concluderen dat de Pixel Tablet een midrange-tablet is. De prijs in de VS is daar ook naar (479 dollar, zonder belasting). Hier in Europa kost de tablet 679 euro. Daarmee is wel een beetje een prijs-mismatch. Voor ongeveer hetzelfde bedrag koop je een krachtigere iPad Air of een Samsung Galaxy Tab S8 met mooier amoledscherm.

Android en tablets

De tablet-ervaring die de Pixel Tablet biedt laat meerdere kanten zien. Enerzijds is het ontzettend prettig om een schone Android-ervaring te krijgen, zonder alle bloatware en matige update-ondersteuning die tablets van bijvoorbeeld Samsung, Lenovo, Xiaomi of Realme. De software ziet er goed en overzichtelijk uit. Met slimme veegbewegingen schakel je tussen apps en krijg je een snelkoppelinglijstje met veelgebruikte apps. Bovendien kun je makkelijk twee apps gelijktijdig op je scherm openen.

Google heeft ook moeite gestoken in de ontwikkeling van z’n apps, zodat deze ook geschikt zijn voor het grote tabletscherm. Hiermee geeft Google een voorbeeld af aan app-ontwikkelaars. Want hoewel vrijwel alle apps die je op je Android-smartphone gebruikt ook werken op Android-tablets, zijn veruit de meeste niet geoptimaliseerd voor het grotere tabletscherm en landscape-modus.

Desondanks zijn de ervaringen als tablet zo gek nog niet. Vooral voor ontspanning fungeert de tablet erg sterk: YouTuben, browsen, games, enzovoort.

Hoewel Pixel-smartphones voorop lopen met hun camera’s, is dat begrijpelijkerwijs niet het geval voor de Pixel Tablet. De tablet gebruik je ook niet zozeer voor fotografie, maar meer voor videobellen of het scannen van QR-codes. Taken die deze voor- en achtercamera’s uitstekend kunnen.

Wat wél overgenomen is van Pixel smartphones is de ondersteuning: je krijgt minstens drie Android-versieupdates en vijf jaar veiligheidsupdates. Fijn is dat de updates direct beschikbaar zijn. De update-ondersteuningsduur mag echter wel nog ietsje opgeschroefd worden om in lijn te komen met Samsung en Apple.

Hub-ervaring

Ook het dock is in praktijk van enorme meerwaarde. Bijvoorbeeld op een bureautje of het aanrecht neergezet is het ideaal om video op te bekijken, het goede geluid van het speakertje is ook van grote meerwaarde. Het dock laadt de tablet op, dit gebeurd met vier pinnetjes en dus niet draadloos. Het dockje zelf sluit je aan op het stekkerblok. De aansluiting van het dock is echter geen usb-c, maar Google’s eigen stekker. Flauw en niet van deze tijd. Gelukkig beschikt de Pixel Tablet zelf wel gewoon over een usb-c-poort.

In de Android-instellingen kun je aangeven wat het scherm moet tonen als het apparaat niet-actief en gedockt is. Je kunt er een fotolijstje van maken, weerinformatie tonen en met een knopje de smarthome-apparaten bedienen. Dat laatste heeft nog wel wat werk nodig. Zo is bediening van apparatuur van derden vrij basaal, bijvoorbeeld Philips Hue-verlichting. Ook de Nest Deurbel geeft niet de geluid- en videomelding die een Nest Hub wél geeft.

Al met al kom ik tot de conclusie dat het dock een heel natuurlijker evolutie voor de tablet is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een stylus, toetsenbord en andere pogingen om van een tablet een werkpaard te maken.

Conclusie: Google Pixel Tablet kopen?

Hoewel er nog wel wat werk nodig is aan het aanbod van Android-apps en de bedieningsmogelijkheden wanneer de Pixel Tablet gedockt is, weet de Pixel Tablet zich op een unieke manier te onderscheiden. Het speakerdockje voelt zo natuurlijk dat je je afvraagt waarom niet iedere tablet hierover beschikt. Het is immers een ideaal standaardje om video op te kijken (ook omdat het speakerdock goed geluid biedt) of om je tablet op weg te leggen. Google lijkt goed in te hebben gezien dat de meeste tablets voornamelijk thuis gebruikt worden en daar zit de kracht van de Pixel Tablet met z’n dockje in.

De tablet en zijn software werken uitstekend, maar het prijskaartje rijmt niet met het apparaat. In dezelfde prijsklasse kun je tablets krijgen met mooiere schermen, zoals een tablet van Samsung of een iPad Air. Het scherm, de chipset en oplaadsnelheid bijvoorbeeld hadden in deze prijsklasse een tandje indrukwekkender gemogen.

In de basis lijkt de Eufycam S4 op de eerder gelanceerde Eufycam S4 Max. Maar dit nieuwe camerasysteem biedt een groot voordeel: je hebt geen kabels nodig. Stroom krijg je via een zonnepaneeltje, terwijl de data draadloos via wifi geregeld wordt. Dat mag wat kosten: de set met twee cameramodules en de Homebase 3 kost 699 euro.

De EufyCam S4 combineert twee camera's in één behuizing voor uitgebreide buitenbeveiliging. Bovenaan zit een vaste 4K-groothoeklens (van 130 graden) die continu een breed gebied overziet. Zodra die camera een gebeurtenis detecteert, geeft hij een signaal aan de onderste camera. Dat is een pan-tilt-zoomlens (PTZ) die 360 graden kan draaien en tot 8x kan inzoomen. De PTZ-camera volgt het bewegende doelwit automatisch, waardoor de Eufycam S4 zowel een goed overzicht als gedetailleerde ingezoomde tracking biedt.

Het systeem werkt daarnaast zelfstandig via wifi, maar je kunt het ook koppelen aan de Homebase 3. Zonder HomeBase kun je de beelden lokaal opslaan op de 32 GB aan interne opslagruimte of een microSD-kaart van 256 GB. De Homebase breidt die optie uit tot 16 TB (via een los te kopen harde schijf) en is daarnaast het slimme brein dankzij Bionic Mind AI. Die lokale AI zorgt voor snelle gezichtsherkenning en onderscheidt mensen, voertuigen en huisdieren. Ook kan het de beelden van meerdere camera's aan elkaar koppelen binnen hetzelfde netwerk.

©Wesley Akkerman

Stroomtoevoer geen obstakel

Standaard werkt de Eufycam S4 op een accu en neemt hij alleen op bij detectie. In het pakket dat wij testen zit standaard een zonnepaneel van 5,5 watt. Als dat één uur zonlicht vangt, kan de gekoppelde camera (via het enige draadje dat je nodig hebt) een dag draaien. Je kunt het paneel direct op de camera bevestigen, maar ook om een hoekje plaatsen als daar meer zonlicht is. Daar is de kabel lang genoeg voor. Wil je 24/7 opnemen? Ook geen probleem, maar in dat geval moet je wél kabels gaan trekken. Dan moet de S4 namelijk altijd aan kunnen staan.

Het mooie aan de accu van de Eufycam S4 is dat de fabrikant die zo flexibel mogelijk inrichtte. Niet alleen kun je de camera gewoon met een normale usb-c-kabel opladen (als er even geen zonlicht is), ook kun je de batterij uit de behuizing halen. Daar zit namelijk ook een usb-c-poort op, waardoor je het systeem niet helemaal uit elkaar hoeft te halen als de accu leeg is. Ook handig: zodra de batterij achteruitgaat, kun je die dus heel gemakkelijk vervangen (tenminste, voor zolang Eufy die los aanbiedt, maar dat zal voorlopig nog wel even het geval zijn).

©Wesley Akkerman

Indringers afschrikken

Houd er overigens rekening mee dat je de Eufycam S4 wel echt op zijn plek zult moeten monteren. Daarbij moet ook worden geboord; geen nadeel, maar wel een kanttekening. De Eufy-app leidt je daarna soepel door de installatie. Voor detectie gebruikt de camera een combinatie van radar en een passieve infraroodsensor (PIR), wat nauwkeuriger is en zelfs afstand kan meten. Om indringers af te schrikken, is de IP65-weerbestendige camera uitgerust met felle ledlampen (voor nachtzicht in kleur), een luide 105dB-sirene en rood-blauwe waarschuwingslichten.

Hoewel de Eufycam S4 automatisch werkt, kun je gelukkig ook een hoop dingen zelf aansturen via de app. Zo kun je de kantel- en draaicamera zelf met pijltjestoetsen bedienen als je iets niet vertrouwt en thuis of buitenshuis even iets wilt controleren. Ook kun je het alarm en de lampen aanzetten wanneer je dat nodig acht. Verder kun je van alles instellen via de overzichtelijke app, zoals privacyschermen, het gebied waarin de camera bewegingen meeneemt, antidiefstaldetectie, activiteitenzones en zowel energie- als videobeheer.

©Wesley Akkerman

Eufycam S4 kopen?

Uit onze praktijkervaring blijkt dat de Eufycam S4 precies doet wat hij belooft. Zodra er een persoon wordt geregistreerd, volgen de camera's onderop de beweging totdat die persoon uit beeld is. Dat gaat moeiteloos en geruisloos (ook niet geheel onbelangrijk). Je krijgt hier bovendien op tijd melding van en via de app kun je alle beelden in haarscherpe kwaliteit en met voldoende kleur volgen. Je moet de camera's wel wat hoger ophangen, aangezien hij stopt met volgen zodra het onderwerp binnen één meter afstand is. Doe je dat niet, dan creëer je als het ware een dode hoek.

De prijs is fors, maar wat ons betreft is het pakket dat bedrag wel waard dankzij het geavanceerde dual-camerasysteem. Je bent daarnaast niet gebonden aan één opslagmethode of een cloudopslagdienst, en kunt op de langere termijn kosten besparen. Daarnaast heb je dankzij de zonnepanelen en de oplaadbare accu's niets te maken met bekabeling, waardoor je de S4 echt ophangt waar je maar wilt. Verder is 24/7 opnemen gewoon een optie. De aanpasbaarheid in opslag, stroom en functies maakt het daarom een waardevolle investering.

Lifestyle-tv's zijn populair en Samsung weet dat als geen ander. The Frame, een tv die ook dienstdoet als kunstkader, is een succes. Nu ook Hisense en TCL een gelijkwaardig concept op de markt hebben, heeft de Koreaanse fabrikant een verbeterde versie klaarstaan.

7

Goed

Conclusie

The Frame Pro is ideaal als stijlvolle muur-tv dankzij het matte scherm en de draadloze One Connect Box. De helderheid en kleur zijn verbeterd, maar het contrast blijft wat teleurstellen. Gamers moeten rekening houden met extra input-lag via de One Connect Box; de micro-HDMI is beter, maar minder praktisch. De tv oogt het mooist met heldere content en heeft een complete smart-omgeving. Wel is hij duidelijk duurder dan de gewone The Frame.

Plus- en minpunten

• Mat scherm weert reflecties
• Goede piekhelderheid, degelijk contrast
• Slank design, verwisselbaar kader
• Wandbeugel én voet bijgeleverd
• Wireless One Connect Box
• Goede beeldverwerking
• Vijf HDMI 2.1-aansluitingen en gaming-features
• One UI/Tizen smart-tv met zeven jaar updates
• Apple AirPlay 2 en Google Cast
• Ingebouwde Art Store

• Lokale dimming levert beperkte verbetering
• Matige geluidskwaliteit
• Geen ondersteuning voor Dolby Vision of DTS-audio
• Hogere input-lag via de draadloze One Connect Box
• Prijzig

Het kader aan de muur

The Frame Pro is expliciet ontworpen om aan de muur te hangen. De rug is immers helemaal vlak, en een superslanke muurbeugel is inbegrepen. Het ontwerp oogt als een minimalistisch kunstwerk, met een smal zwart frame rond het beeld. Met behulp van een magnetisch kader dat over het zwarte frame gaat, geef je de behuizing een witte of houtkleurige uitstraling. Een teakhouten kader wordt overigens meegeleverd.

Zet je de tv toch liever op een tv-meubel, dan hoef je daar geen extra spullen voor aan te schaffen; er zitten namelijk ook voetjes in de doos. De bevestiging aan het toestel is schroefloos en kan in twee posities: een hoge of lage bevestiging, zodat je eventueel een soundbar onder het scherm kunt plaatsen. De stabiliteit van de plastic voetjes laat wel iets te wensen over; bij zijdelingse druk is er duidelijk beweging merkbaar.

©Samsung

Aansluitingen

De One Connect Box is al jaren een kernonderdeel van het The Frame-concept: alle aansluitingen zitten in een externe unit, zodat er naar de tv zelf slechts één dunne kabel loopt. Bij The Frame Pro is dat idee verder doorgetrokken. De verbinding tussen de tv en de One Connect Box verloopt nu draadloos, waardoor je alleen nog een stroomkabel naar het scherm hoeft te leiden, en die laat zich doorgaans vrij gemakkelijk wegwerken. In de draadloze Connect Box vind je vier HDMI 2.1-poorten, twee usb-poorten, ethernet, wifi 5, bluetooth, een optische uitgang en een DVB-T2/C/S2-tuner met CI+-slot. Samsung claimt een draadloos bereik tot 10 meter zonder kwaliteitsverlies; in onze test ging 6 meter inderdaad probleemloos. Een stevige muur ertussen zorgde echter af en toe voor korte beelduitval.

Voor gamers is het een gemengd verhaal. De HDMI-poorten ondersteunen 4K144, ALLM en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatible), en poort 3 biedt ARC/eARC. Maar de draadloze verbinding zorgt wel voor extra vertraging: in 4K60 zagen we een input-lag van zo'n 40 à 45 ms. Om dat te omzeilen heeft Samsung op de tv zelf een micro-HDMI-aansluiting geplaatst die dezelfde gamefuncties ondersteunt. Daarmee daalde de input-lag naar 13,5 ms bij 4K60 (en 8,5 ms bij 2K120). Niet heel elegant, maar wel effectief. Daarnaast zit er op de tv ook nog een usb-c-poort, bedoeld voor bijvoorbeeld een webcam.

Lees ook: Review Samsung QE55LS03B The Frame – Kunstwerk én tv

De One UI/Tizen smart-tv

Eén ding moet je Samsung nageven: ze leveren een indrukwekkende hoeveelheid functies in hun smart-tv-omgeving. Dat vereist wel een goede organisatie, maar die heeft Samsung ondertussen wel onder de knie. Het startscherm toont alles wat met tv-kijken en streaming te maken heeft. Centraal in beeld vind je de laatst gespeelde bron en aanbevelingen (uit Samsung TV Plus). Onderaan staat een rij met favoriete apps die je naar voorkeur kunt ordenen en aanpassen. Je kunt ook live-tv en HDMI-ingangen in deze rij plaatsen. Scrol verder naar beneden en je vindt rijen met aanbevelingen per app. Verwijder je een app uit de rij met favorieten, dan verdwijnt ook de rij met aanbevelingen uit die app.

Naast een erg ruim app-aanbod ondersteunt deze Samsung ook AirPlay 2 en Google Cast. Via de pictogrammen links op het startscherm kun je naar Daily+ navigeren, waar je alle functies vindt die minder met tv-kijken te maken hebben. Denk aan SmartThings (de IoT-omgeving), Workspace (allerlei functies voor computergerelateerd werk op de televisie), Philips Hue, Samsung Food en Fitness-apps. De Art-sectie bespreken we verderop.

De afstandsbediening is de vertrouwde Samsung-remote, maar deze keer in het wit. Hij is klein en eenvoudig vormgegeven, met een ingebouwde oplaadbare batterij en een fotovoltaïsch paneel aan de achterkant. Leg je hem met dat paneel naar boven, dan laadt hij vanzelf op via omgevingslicht. Voor een snellere laadbeurt is er ook een usb-c-poort aanwezig. De toetsen voelen prettig aan en hebben een lichte, precieze aanslag. Door het beperkte aantal knoppen is de bediening snel te doorgronden. De instellingenknop linksboven opent niet alleen het instellingenmenu, maar ook de kleur- en nummertoetsen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Kunst in overvloed

Om de kunstfunctie waar te maken, biedt Samsung sinds de eerste generatie van The Frame een eigen kunst-app. Navigeer op het startscherm naar links en open daar de Art-sectie. Je krijgt toegang tot meer dan 3000 kunstwerken, afkomstig uit grote musea en uiteenlopende collecties, van klassieke meesters tot moderne kunst en fotografie. Toegang tot de volledige Art Store kost 4,99 euro per maand, al zijn de eerste drie maanden gratis. Wie niet wil betalen, kan gebruikmaken van het gratis aanbod Art Streams, met elke maand dertig nieuwe werken rond een thema. Daarnaast zijn er nog andere opties: zo kun je je eigen foto's tonen met behulp van vooraf gemaakte sjablonen. The Frame Pro functioneert op die manier als een fraai digitaal fotokader. Wie iets speelsers wil, kan kiezen voor AI-gegenereerde kunst: selecteer een aantal sleutelwoorden uit een vaste lijst en de tv genereert een passend beeld.

De SmartThings-app is daarbij een handige aanvulling, vooral om door de Art Store te bladeren. Je kunt sorteren op artiest, genre, medium, kleur, museum, thema of populariteit. Via de instellingen pas je bovendien het gedrag van de Art Mode aan. Zo kun je helderheid en kleurtemperatuur finetunen en instellen hoe de tv omgaat met de ingebouwde bewegings- en lichtsensor. De Art Mode schakelt automatisch uit wanneer er geen beweging wordt gedetecteerd of het licht wegvalt. Dat is zinvol, want de Art Mode verbruikt nog steeds stroom, doorgaans tussen de 60 en 90 watt.

©Samsung

Beeldkwaliteit

De meest opvallende verbetering van The Frame Pro is de overstap naar Neo QLED-achtergrondverlichting. In theorie levert dat niet alleen rijkere kleuren op dankzij de Quantum Dots, maar ook beter contrast door local dimming. In de praktijk blijkt die uitvoering echter beperkt: Samsung gebruikt edge-ledverlichting, waarbij de leds alleen langs de onderrand van het scherm zitten. De local dimming werkt daardoor alleen in 24 verticale kolommen. Dat is beduidend minder verfijnd dan echte full-array local dimming.

Het VA-paneel zelf heeft een behoorlijk eigen contrast van ongeveer 4.500:1. Maar omdat de dimming slechts in kolommen werkt, kan de tv dat contrast in testpatronen nauwelijks verbeteren. Dat zie je terug in films: de zwarte balken boven en onder het beeld blijven zichtbaar grijs, donkere scènes worden nooit echt diepzwart en heldere details – zoals sterren – kunnen plaatselijke halo's veroorzaken. Met andere woorden: op het gebied van contrast is de vooruitgang beperkt.

Op helderheid scoort de The Frame Pro wél merkbaar beter. In Filmmaker Mode (HDR) haalt hij een piek van 926 nits op een venster van 10% en ongeveer 697 nits op een volledig wit scherm. Dat is een forse stap vooruit ten opzichte van de vorige The Frame, die rond de 500 nits bleef hangen. De Quantum Dots leveren bovendien een breed kleurbereik van 94% P3. De kalibratie in Filmmaker Mode is over het algemeen uitstekend, al ogen sommige tinten wat te helder en verliezen ze daardoor nuance. Bij SDR presteert The Frame Pro eveneens goed, al kunnen rode tinten en huidkleuren soms wat flets overkomen. In zowel SDR als HDR blijft het zwartdetail wel netjes behouden. 

©Samsung

Zeer goede beeldverwerking, matige audio

The Frame Pro maakt gebruik van dezelfde rekenmodule als topmodel S95F: de NQ4 AI Gen3-processor. Die levert zichtbaar mooie resultaten, met goede deinterlacing, sterke ruisonderdrukking en nette upscaling. De bewegingsscherpte van het paneel zelf is echter wat beperkt, waardoor snelle voorwerpen soms een lichte dubbele rand krijgen. Motion interpolation werkt wel overtuigend; de processor grijpt snel en meestal correct in, zonder opvallende artefacten. De AI-modus kun je beter uitgeschakeld laten; die zorgt zelden voor een aantrekkelijk beeld.

Ondanks het slanke ontwerp heeft Samsung een 2.0.2-audiosysteem met 40 watt vermogen ingebouwd. Dat klinkt op papier aardig, maar in de praktijk ontbreekt vooral bas, waardoor muziek aan warmte en body verliest. De hoogtekanalen voegen weinig toe en het surround-effect blijft mager, zelfs met Dolby Atmos-bronnen. Voor dagelijks tv-kijken zijn de dialogen helder genoeg, maar wie ook muziek of films met impact wil horen, ontkomt eigenlijk niet aan een soundbar.

Conclusie

Als lifestyle-tv blijft The Frame Pro een aantrekkelijke keuze met een paar duidelijke troeven. Het matte scherm geeft kunst een overtuigende, bijna papieren uitstraling en houdt hinderlijke reflecties goed tegen. De draadloze One Connect Box maakt ophangen aan de muur bovendien bijzonder eenvoudig.

De stap vooruit ten opzichte van de gewone The Frame zit vooral in helderheid en kleurweergave. Het contrast blijft echter achter, en dat is jammer: een sterker zwartniveau had The Frame Pro echt naar een hoger niveau getild. Voor gamers is dit toestel ook niet ideaal: de draadloze verbinding zorgt voor merkbare input-lag. De micro-HDMI-poort op de tv zelf biedt wel een snellere optie, maar is minder praktisch.

De tv komt het best tot zijn recht met heldere beelden en kunstweergave. De kalibratie en beeldverwerking zijn uitstekend, en de Tizen-interface biedt een ruim app-aanbod, inclusief AirPlay 2 en Google Cast. Het prijskaartje blijft wel aan de hoge kant; je betaalt duidelijk extra voor de lifestyle-uitstraling.