De laatste jaren lijken Android-tablets niet meer mee te kunnen komen met iPads. Google probeert met de Pixel Tablet deze markt weer nieuw leven in te blazen door de tablet te combineren met de Nest Hub. Hoe dat in praktijk bevalt lees je in deze Google Pixel Tablet review.

Vaak maak ik de grap op de redactievloer dat een tablet een product is voor iedereen boven de zestig en iedereen onder de vijf. Doelgroepen die volledig bediend worden door de iPad vanwege zijn toegankelijkheid of Android-budgettablets.

Bedrijven zitten niet stil om tablets ook voor andere doelgroepen interessant te maken, zo willen Apple en Microsoft respectievelijk met iPad Pro en Surface-tablets de tablet geschikt maken als laptopvervanger.

Lees ook: 5 echt goede grote tablets

Tablet als Hub

Google gooit het over een andere boeg. Het bedrijf concludeert uit eigen onderzoek dat de meeste tablets puur voor thuisgebruik zijn. Daar speelt het bedrijf slim op in door een tablet te ontwikkelen die ook dienst kan doen als een Google Nest Hub. Het fotolijst-achtige apparaat waarin de Google Assistent verwerkt zit, die je tevens gebruikt voor de bediening van je smart home of het afspelen (casten) van media. Door een speakerdockje bij de Pixel Tablet te leveren maak je van de Androidtablet ook een soort Nest Hub wanneer je deze magnetisch op het dock plaatst. Daarmee heb je ook meteen een handige manier om je tablet weg te leggen na gebruik en op te laden. Desgewenst plaats je meerdere docks hiervoor in huis, aangezien deze ook los verkrijgbaar zijn. Een Pixel Tablet zonder dock, die is echter niet verkrijgbaar.

Maar wat je opstelling in huis ook wordt, met een Pixel Tablet moet je afschrikwekkend diep in buidel tasten. Een Pixel Tablet (inclusief dock dus) kost € 679,-. Een officiële hoes maar liefst € 99,- en een los dock kost je 149 euro. Dat is fors duurder dan een gewone iPad of zelfs duurder dan een iPad Air, tablets die de markt al veroverd hebben en synoniem staan voor tablets. Daarmee legt Google de lat torenhoog. Kun je beter voor een Pixel Tablet kiezen dan een iPad? Om die vraag te beantwoorden zoomen we eerst dieper in op de tablet van Google.

Wat biedt de Google Pixel Tablet?

De Pixel Tablet beschikt over een 10,95 inch scherm, dat is ongeveer vergelijkbaar met een iPad. De beeldverhouding is wel ietsje anders, 16 bij 10. De resolutie hoog met 2560 bij 1600. Het gebruikte schermpaneel is LCD, dat is wat minder indrukwekkend dan bijvoorbeeld een amoledscherm dat Samsung gebruikt. Toch valt de algehele beeldkwaliteit me niet tegen, de kleurweergave en helderheid zijn dik in orde.

Toch zal het scherm mogelijk niet iedereen kunnen bekoren vanwege de verversingssnelheid van 60 hertz. Het houdt in dat beelden wat minder vloeiend lopen ten opzichte van scherm met een hogere hertz-verversingssnelheid, wat tegenwoordig gewoongoed is op de meeste smartphones en veel tablets.

Rondom het scherm zijn redelijk dikke zwarte randen. Misschien oogt dat ook wat ouderwets, maar eigenlijk is dat wel zo prettig wanneer je de Pixel Tablet vasthoudt. De achterkant van de tablet is van metaal, maar voelt vrij mat aan. Het vasthouden levert hierdoor geen vingerafdrukken op. Het gewicht (493 gram) is prima om langere tijd vast te houden voor bijvoorbeeld het kijken van een serie.

Houd er wel rekening mee dat in de behuizing geen ruimte is gemaakt voor een audio-aansluiting. Dat is iets om rekening mee te houden als je een tablet overweegt die je ook aan de kinderen meegeeft, tenzij je de intussen immuun bent voor de repeterende geluiden van kinderfilmpjes en spelletjes. Dat de aansluiting voor smartphones het veld moest ruimen is al vervelend, maar voor tablets. Dat is mogelijk nóg vervelender. Verder zit er wel een usb-poort in de tablet en is er een vingerafdrukscanner in de aan-uitknop verwerkt. Een geheugenkaarslot is er ook niet.

Er zijn vier speakertjes aanwezig die een niet bijzonder veel indruk maken. Dat geeft ook eigenlijk niet, want dat dockje, dat geeft ondanks zijn kleine formaat nog een uitstekend krachtig geluid.

Tensor-chipset

Intern is de tablet uitgerust met dezelfde Tensor G2-chipset die te vinden is in de nieuwste generatie Pixel-smartphones (Pixel 7, Pixel 7 Pro en Pixel 7A). In praktijk biedt de chipset genoeg rekenkracht voor alle taken voor een tablet, zonder snelheidsrecords te verbreken. Wat wel opvalt is dat de chipset in praktijk veel energie verbruikt, terwijl dat niet in de benchmarks terug te zien valt. Dat viel onlangs ook al op tijdens het testen van de Pixel 7A. De accuduur valt dus wat tegen wanneer je de tablet gebruikt, in standby-tijd is dat niet het geval. Accuduur is dus erg afhankelijk van je gebruik. Maar ook dankzij het dock… Eigenlijk helemaal niet zo’n probleem. Ook niet vanuit het beoogde perspectief van Google, waarbij de tablet vooral binnenshuis gebruikt wordt.

Vanuit zo’n perspectief valt ook wel te begrijpen dat de tablet niet beschikt over een snellaadmogelijkheid. Wat voegt dat toe als je ‘m na gebruik toch in zijn speakerdock plaatst om de tablet zijn taak als smart hub uit te laten voeren? Maar toch, opladen met maximaal 15W is wel wat karig. Dat had best een beetje hoger gemogen.

Qua werkgeheugen is er 8GB beschikbaar en voor het opslaggeheugen heb je de keuze tussen 128GB of 256GB. Als je alle specificaties zo op een rijtje zet, dan valt wel te concluderen dat de Pixel Tablet een midrange-tablet is. De prijs in de VS is daar ook naar (479 dollar, zonder belasting). Hier in Europa kost de tablet 679 euro. Daarmee is wel een beetje een prijs-mismatch. Voor ongeveer hetzelfde bedrag koop je een krachtigere iPad Air of een Samsung Galaxy Tab S8 met mooier amoledscherm.

Android en tablets

De tablet-ervaring die de Pixel Tablet biedt laat meerdere kanten zien. Enerzijds is het ontzettend prettig om een schone Android-ervaring te krijgen, zonder alle bloatware en matige update-ondersteuning die tablets van bijvoorbeeld Samsung, Lenovo, Xiaomi of Realme. De software ziet er goed en overzichtelijk uit. Met slimme veegbewegingen schakel je tussen apps en krijg je een snelkoppelinglijstje met veelgebruikte apps. Bovendien kun je makkelijk twee apps gelijktijdig op je scherm openen.

Google heeft ook moeite gestoken in de ontwikkeling van z’n apps, zodat deze ook geschikt zijn voor het grote tabletscherm. Hiermee geeft Google een voorbeeld af aan app-ontwikkelaars. Want hoewel vrijwel alle apps die je op je Android-smartphone gebruikt ook werken op Android-tablets, zijn veruit de meeste niet geoptimaliseerd voor het grotere tabletscherm en landscape-modus.

Desondanks zijn de ervaringen als tablet zo gek nog niet. Vooral voor ontspanning fungeert de tablet erg sterk: YouTuben, browsen, games, enzovoort.

Google's apps zijn onder handen genomen voor tabletgebruik.

Hoewel Pixel-smartphones voorop lopen met hun camera’s, is dat begrijpelijkerwijs niet het geval voor de Pixel Tablet. De tablet gebruik je ook niet zozeer voor fotografie, maar meer voor videobellen of het scannen van QR-codes. Taken die deze voor- en achtercamera’s uitstekend kunnen.

Wat wél overgenomen is van Pixel smartphones is de ondersteuning: je krijgt minstens drie Android-versieupdates en vijf jaar veiligheidsupdates. Fijn is dat de updates direct beschikbaar zijn. De update-ondersteuningsduur mag echter wel nog ietsje opgeschroefd worden om in lijn te komen met Samsung en Apple.

De camera stelt niet zoveel voor. In de aan-uitknop daarboven zit een vingerafdrukscanner verwerkt.

Hub-ervaring

Ook het dock is in praktijk van enorme meerwaarde. Bijvoorbeeld op een bureautje of het aanrecht neergezet is het ideaal om video op te bekijken, het goede geluid van het speakertje is ook van grote meerwaarde. Het dock laadt de tablet op, dit gebeurd met vier pinnetjes en dus niet draadloos. Het dockje zelf sluit je aan op het stekkerblok. De aansluiting van het dock is echter geen usb-c, maar Google’s eigen stekker. Flauw en niet van deze tijd. Gelukkig beschikt de Pixel Tablet zelf wel gewoon over een usb-c-poort.

In de Android-instellingen kun je aangeven wat het scherm moet tonen als het apparaat niet-actief en gedockt is. Je kunt er een fotolijstje van maken, weerinformatie tonen en met een knopje de smarthome-apparaten bedienen. Dat laatste heeft nog wel wat werk nodig. Zo is bediening van apparatuur van derden vrij basaal, bijvoorbeeld Philips Hue-verlichting. Ook de Nest Deurbel geeft niet de geluid- en videomelding die een Nest Hub wél geeft.

Al met al kom ik tot de conclusie dat het dock een heel natuurlijker evolutie voor de tablet is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een stylus, toetsenbord en andere pogingen om van een tablet een werkpaard te maken.

Via de home-knop linksonder bedien je je smarthome.

Conclusie: Google Pixel Tablet kopen?

Hoewel er nog wel wat werk nodig is aan het aanbod van Android-apps en de bedieningsmogelijkheden wanneer de Pixel Tablet gedockt is, weet de Pixel Tablet zich op een unieke manier te onderscheiden. Het speakerdockje voelt zo natuurlijk dat je je afvraagt waarom niet iedere tablet hierover beschikt. Het is immers een ideaal standaardje om video op te kijken (ook omdat het speakerdock goed geluid biedt) of om je tablet op weg te leggen. Google lijkt goed in te hebben gezien dat de meeste tablets voornamelijk thuis gebruikt worden en daar zit de kracht van de Pixel Tablet met z’n dockje in.

De tablet en zijn software werken uitstekend, maar het prijskaartje rijmt niet met het apparaat. In dezelfde prijsklasse kun je tablets krijgen met mooiere schermen, zoals een tablet van Samsung of een iPad Air. Het scherm, de chipset en oplaadsnelheid bijvoorbeeld hadden in deze prijsklasse een tandje indrukwekkender gemogen.

In Nederland werd er in 2024 236 keer per dag aangifte gedaan van fietsendiefstal. Omdat lang niet iedereen aangifte doet, ligt het werkelijke aantal gestolen fietsen nog veel hoger. In welke gemeenten loop je het meeste risico en wat kun je doen om het risico op diefstal zo klein mogelijk te houden?

Het aantal fietsdiefstallen in Nederland blijft oplopen. Dat blijkt uit onderzoek van Independer, gebaseerd op cijfers van de politie (Basis Voorziening Informatie) en het CBS (StatLine). In 2024 registreerde de politie 86.220 meldingen van diefstal: 30% meer dan vijf jaar eerder.

De meeste meldingen kwamen uit Noord-Holland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. In absolute aantallen is Amsterdam koploper: 10.810 meldingen in één jaar tijd. Dat zijn er ruim twee keer zoveel als in Den Haag, dat met 4.760 meldingen op de tweede plek staat.

Opvallend is dat het aantal diefstallen niet overal stijgt. In vijf provincies – Utrecht, Groningen, Friesland, Overijssel en Noord-Holland – daalde het aantal geregistreerde gevallen juist. Utrecht zag de grootste daling met 575 meldingen minder dan een jaar eerder. In Zeeland was er juist een forse toename: het aantal meldingen lag daar 41,1% hoger dan in 2023. Ook Drenthe, Flevoland, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg en Zuid-Holland, lieten een stijging zien. In Rotterdam werden alleen al 4.705 fietsen als gestolen gemeld.

Naast absolute aantallen geeft ook de verhouding met het aantal huishoudens een ander beeld. In de gemeente Heemstede werden 23,3 diefstallen per 1.000 huishoudens gemeld. Daarmee is het risico daar relatief het hoogst. Ook in Veere, Nijmegen en Amsterdam is het risico relatief groot. In zes van de tien gemeenten in de top 10 wonen veel studenten. Renswoude en Schiermonnikoog zijn de enige gemeenten waar geen aangiftes van fietsdiefstal zijn gedaan.

In deze gemeenten loop je het grootste risico

Lees ook: In 7 stappen de juiste e-bike-verzekering

...En zoveel fietsen worden er in jouw gemeente gestolen

Bron: Independer

©Oleksandr Kozak

Zo verklein je de kans dat je fiets wordt gestolen

Een goed slot is de eerste stap om je fiets te beschermen – en waar we 'een slot' zeggen, bedoelen we liever nog twee. Een standaard ringslot voorkomt dat iemand met je fiets wegrijdt, maar niet dat je fiets wordt opgetild en meegenomen in een busje. Zet je fiets daarom ook altijd met een extra slot ergens aan vast. Dat kan een ketting-, beugel- of vouwslot zijn, zolang het maar een ART-keurmerk heeft.

Het ART-keurmerk geeft aan hoe goed een slot bestand is tegen pogingen om het open te breken. Voor elektrische fietsen is minimaal ART-2 aanbevolen. Wil je je e-bike verzekeren, dan stellen de meeste verzekeraars dit ook verplicht. Bewaar bij aankoop altijd de bon en noteer het sleutelnummer: je verzekeraar kan ernaar vragen bij schade of diefstal.

Zorg dat je het extra slot door het frame en bij voorkeur ook het voorwiel haalt, en zet de fiets vast aan een vast object. Geen rek in de buurt? Rijd dan een stukje verder.

Let op waar je je fiets achterlaat

Op drukke plekken zoals stations, winkelstraten en uitgaansgebieden worden vaak fietsen gestolen. Daar loont het extra om je fiets goed vast te zetten en/of te kijken of er een bewaakte stalling in de buurt is. In veel steden zijn die gratis of goedkoop voor kort parkeren.

Gebruik een GPS-tracker

Veel elektrische fietsen hebben standaard een ingebouwde GPS-tracker. Zo niet, dan kun je er ook zelf een monteren. Bij diefstal kun je de locatie van je fiets dan volgen via een app. Sommige systemen geven automatisch een melding als je fiets wordt verplaatst zonder dat jij erbij bent. Zo vergroot je de kans om je fiets terug te vinden én help je de politie bij het opsporen.

Ook thuis: achter slot en grendel

Ben je weer thuis, zet je fiets dan binnen, bijvoorbeeld in de schuur of berging. Doe hem ook daar op slot. Bij inbraak willen verzekeraars vaak beide sleutels van het slot zien. Vergeet ook niet de accu: vergrendel die of neem hem mee naar binnen.

Voorkomen is...

Dat je fiets nooit gestolen wordt, die garantie is er helaas niet. Maar met bovenstaande tips verklein je wel de kans dat jouw fiets in de statistieken terechtkomt.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.