De Oppo Reno6 is met zijn prijskaartje van rond de 500 euro een toegankelijke smartphone. Maar is het genoeg voor Oppo om voet aan de grond te krijgen op de Nederlandse markt?

Al jaren probeert Oppo marktaandeel te winnen, maar succes blijft vooralsnog uit. Sterker nog. Samen met zustermerken OnePlus en Realme erbij opgeteld blijft het aandeel steken op marginale waardes. Er valt dus een wereld te winnen, om de naamsbekendheid van het merk te vergroten en de Reno6 aan te prijzen. En dat doet Oppo door alle marketingaandacht uit te laten gaan naar de portretmodus voor video’s. De aankondiging liet mij daarom vertwijfeld achter. Waarom zou dit zo spannend moeten zijn? Toen een week later Apple de iPhone 13-serie aankondigde en iets vergelijkbaars aankondigde snapte ik het. Zou er een Oppo mol bij Apple werken? Dat doet er niet toe. Het leidt in ieder geval af van het punt: Oppo is heel erg bezig met Apple. Het Chinese merk is niet subtiel meer in het nadoen van alles dat het Amerikaanse bedrijf wél groot maakt op de Europese markt. Niet alleen de oortjes, maar ook de smartphones zijn niet subtiel meer afgekeken.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

In de schaduw van Apple

De Oppo Reno6 lijkt ontzettend veel op de iPhone 12 (en iPhone 13). De smartphone beschikt over dezelfde metalen rand, is precies even breed, dezelfde ronde afwerking en ook een glazen achterzijde. Alleen niet waterbestendig. Tijdens de testperiode lag ook de iPhone 13 op de testbank en het is meermaals per dag voorgekomen dat ik de verkeerde smartphone pakte. Dat je als smartphonemerk dat zich probeert te bewijzen spiekt bij de concurrentie om goede eigenschappen over te nemen. Prima. Maar dit is kopiëren. Hoe wil je een merknaam op laten vallen als je smartphones (en oortjes) zo erg in de schaduw van Apple staan?

De Oppo Reno6-serie komt in twee uitvoeringen. Deze reguliere Reno6 en de Oppo Reno6 Pro, die zo’n 300 euro meer kost, die over een krachtigere Snapdragon-chipset, groter scherm en meer camera-mogelijkheden beschikt. De reguliere Reno6 is echter een stuk toegankelijker geprijsd met een prijskaartje van 480 euro. Toch zet Oppo met deze prijs veel te hoog in, want wat je ervoor terugkrijgt is niet in lijn.

ColorOS zit vol reclame

De Oppo Reno6 draait op Android 11, met de ColorOS-skin. Oppo vindt de skin zo goed dat zelfs OnePlus-smartphones op termijn de skin gaan draaien. Maar dat ColorOS. Dat is een rommeltje. De visuele stijl moet je liggen, maar dat veel apps nog altijd slecht uitgelijnd zijn oogt slordig. Ook is de hoeveelheid bloatware ongekend. Los van de overbodige apps van Oppo, zoals Telefoonbeheer, is er ook heel veel reclame aanwezig. Ik telde tien apps, waaronder apps van dubieuze techbedrijven Facebook, TikTok en Amazon.

©PXimport

©PXimport

Ook het ondersteuningsbeleid is nog niet voldoende: twee jaar Android versie-updates en drie jaar beveiligingsupdates.

©PXimport

Camera’s

Ook op cameragebied schiet de Reno6 opvallend tekort. De drie camera’s aan de achterzijde geven je de mogelijkheid om gewone, zoom- en groothoekfoto’s te maken. Hoewel er niets aan te merken is op de gewone camera, had Oppo de andere lenzen net zo goed weg kunnen laten. De 8 megapixel groothoekcamera laat vervormde foto’s zien en de twee megapixel zoomlens kun je werkelijk helemaal niks mee. De resolutie is veel te laag en de lichtsterkte zeer onder de maat. Dat weet Oppo zelf ook, anders had het bedrijf de macrofunctionaliteit niet diep in de instellingen verscholen. Inzoomen volgens de knoppen in de camera-app, zoomen in op de reguliere lens (1x, 3x, 5x en 10x).

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Rekenkracht/ scherm / accu

Op de overige gebieden weet Oppo wel te brengen wat je kunt verwachten. Je krijgt een prima amoledscherm, dat qua helderheid, kleurweergave, resolutie (Full-HD) en verversingssnelheid (90 hertz) goed scoort. Onder het scherm vind je een vingerafdrukscanner.

Ook qua rekenkracht zit alles dik in orde. De MediaTek-chipset (die ook 5G ondersteunt) doet het prima in de benchmarks. Daarbij krijg je 8GB werkgeheugen, waarbij er extra werkgeheugen wordt vrijgemaakt door hier 3GB opslaggeheugen voor in te zetten. Van de 128GB aan beschikbare opslag heb je ongeveer 100GB vrij voor je eigen apps, foto’s, video’s, etc.

De accuduur is ook in orde. De 4.300 mAh-accu gaat iets langer dan een dag mee. Wanneer je zuinig aan doet en bijvoorbeeld gebruikmaakt van een 60 hertz schermverversingssnelheid en 4G, moet anderhalf tot twee dagen haalbaar zijn. Je kunt de Reno6 niet draadloos opladen, wel is het mogelijk te snelladen via de usb-c-poort. Hierbij laad je binnen een half uur zo’n dertig procent accuvermogen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Oppo Reno6

Hoewel de Oppo Reno6 an sich een degelijke smartphone is, wordt hij voor een veel te hoge adviesprijs in de markt gezet. Hierdoor ben je beter af met alternatieven als de Pixel 4a 5G of Samsung Galaxy A72 en Samsung Galaxy A52 5G voor meer waar je voor je geld. In een lagere prijsklasse kun je ook kijken naar de Nord-serie van OnePlus: vergelijkbare smartphones die minder kosten.

Conclusie: Oppo Reno6 kopen?

De Oppo Reno6 schiet op teveel vlakken tekort om op te vallen en zijn prijs te rechtvaardigen. Het ontwerp is van Apple afgekeken, de software en ondersteuning niet goed genoeg en twee van de drie camera’s aan de achterzijde zijn overbodig. De bouwkwaliteit, accuduur, rekenkracht en scherm volstaan, wat de Reno6 als totaalplaatje een degelijke, maar vooral matige smartphone maakt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.