De dagen dat open-source applicaties slechts kopieën waren van proprietary software zijn allang voorbij. Vandaag leunt de innovatie in software op open-source.

Op zijn gebruikelijke manier worstelt Redmonk-analist Stephen O'Grady op zijn blog met de vraag of open-source innovatief kan zijn. Zoals verwacht is zijn conclusie dat "innovatie een functie van een incentive is en niet het software ontwikkelingsmodel", maar volgens mij zijn we er daarmee nog niet. Hoewel het geen garanties biedt, geloof ik dat een open-source omgeving softwareinnovatie uiteindelijk bevordert en goedkoper maakt.

Als proprietary ontwikkelaar ben je verantwoordelijk voor de eeuwige zorg rondom elk lijntje code dat je aan je software toevoegt. In vroeger tijden kon je heel productief zijn en nette, frisse software afleveren die ertoe deed omdat je complete controle over het proces had. Maar aangezien de code jouw verantwoordelijkheid is, steeds verder groeit en steeds meer klanten ervan afhankelijk raken, groeit de druk op jouw schouders.

Alles moet bijgehouden worden

Je mag dan wel verantwoordelijk zijn voor 100 procent van de innovatie, maar met proprietary code ben je ook 100 procent verantwoordelijk voor wat je toevoegt en heb je een zorgplicht. Dit bekent dat je verantwoordelijk bent voor alle innovatie in het product. Jij bent verantwoordelijk voor het draaiende houden van de code in de werkzame omgeving - OS, applicatieserver, raamwerken, etc. - die snel verandert. Het is te vergelijken met Chinees bordendraaien.

In een open-source gemeenschap is de last van het bijhouden van de code verdeeld over de community. Dat betekent dat je niet verantwoordelijk bent voor het bijhouden van iedere innovatie die je toevoegt, waardoor innovators hun code kunnen toevoegen aan een gedeelde bibliotheek die door iedereen up-to-date wordt gehouden. Het mooie hiervan is dat deze innovators in staat worden gesteld om nog meer te innoveren. In tegenstelling tot een proprietaire code waar de enige optie is om zelf 100 procent bij te houden, mag een innovator in een open-source project verwachten dat de last van het bijhouden minder wordt naarmate men meer innovatie aan het project bijdraagt.

Meer samenwerking = meer echte innovatie

Dit is precies waarom open-source projecten bij uitstek geschikt zijn voor innovators. Ze zijn bevrijd van de last om de basis opnieuw uit te vinden en krijgen meer ruimte om nieuwe ideeën uit te vinden. Omdat ze niet langer voor 100 procent verantwoordelijk zijn voor het bijhouden van hun code, worden ze in staat gesteld samen te werken met andere innovators en daardoor een nieuw licht werpen op elkaars ideeën. Zelfs proprietary ontwikkelaars die open-source verafschuwen zijn afhankelijk van dit effect. Apple's koninkrijk is gebouwd op een basis van open-source en historisch gezien heeft ook Microsoft er in grote mate van geprofiteerd.

Hoe je er ook naar kijkt, de ooit vanzelfsprekende bewering dat open-source niet innovatief zou zijn is een list van proprietary leveranciers in het 'open-source-betekent-enkel-geen-licentiekosten'-kader dat ze je willen doen geloven. Of je nu mijn visie volgt of die van O'Grady, je komt er niet onderuit dat open-source een prima fundament is voor moderne softwareontwikkeling.

Simon Phipps mag met recht veteraan genoemd worden in de open-source beweging. Hij was als directeur bij OSI betrokken en op C-niveau bestuurder bij open-source innovator ForgeRock.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!