De Nokia 1.3 is een smartphone met speciale Android Go-software en een zeer scherp prijskaartje van 99 euro. Biedt de telefoon genoeg waar voor zijn geld of kun je beter doorsparen? Je leest het in deze Nokia 1.3 review.

De buitenkant van de smartphone laat een gemengde indruk achter. Het toestel voelt ondanks zijn plastic behuizing degelijk aan en ligt prettig in de hand. De narigheid begint als je de achterkant los wil halen, iets wat volgens Nokia zo gepiept is. Het kostte mij een kwartier, twee halve nagels en flink wat gevloek. In de zes jaar dat ik smartphones test, heb ik nog nooit zo’n moeilijk verwisselbare achterkant meegemaakt. Ik hoor je denken: dan laat ik ‘m er toch gewoon opzitten? Helaas, dat kan niet. Je moet de achterkant loshalen om de accu, je simkaart(en) en eventueel micro-sd-kaartje in de telefoon te stoppen. De verwisselbare accu is prettig omdat je ‘m eenvoudig kan vervangen als ‘ie na een paar jaar versleten is. Met een extra accu op zak ben je bovendien niet afhankelijk van een powerbank of stopcontact.

©PXimport

Prima scherm

Het scherm van de Nokia 1.3 meet 5,71 inch en is net aan met één hand te bedienen. Bovenin het scherm zit een flinke uitsparing voor de matige selfiecamera. Het display bevalt beter: de hd-resolutie betekent dat het beeld scherp oogt en zaken als de helderheid en kleurweergave zijn ook goed genoeg. Let wel: voor een smartphone die nog geen honderd euro kost. Duurdere telefoons hebben een beter scherm.

©PXimport

Slechte camera's

De lage verkoopprijs zie je ook terug in de hardware. De Nokia 1.3 kan alleen overweg met 2.4GHz-wifinetwerken (wifi 4), mist een vingerafdrukscanner en heeft één simpele camera op de achterkant. Daar kun je foto’s mee maken voor WhatsApp of Facebook, maar daar houdt het ook wel op.

De gebruikte Snapdragon 215-processor en 1GB werkgeheugen leveren een langzame smartphone op die regelmatig zomaar stottert. Veel apps draaien met haperingen. Spelletjes zijn nauwelijks te spelen op dit toestel. In mijn dagen met de Nokia 1.3 ben ik erachter gekomen dat telefoons van 150 tot 200 euro aanzienlijk sneller zijn dan dit model.

©PXimport

©CIDimport

©CIDimport

Het opslaggeheugen van de smartphone is met 16GB ook beperkt. Je hebt ongeveer 13GB tot je beschikking om apps, foto’s en andere media op te slaan. Met een micro-sd-kaartje breid je het geheugen uit. De 3000 mAh-accu is naar verhouding erg groot, maar dit is helaas niet terug te zien in de accuduur. De Nokia 1.3 houdt het probleemloos een dag vol en moet daarna opladen. Dat geldt ook voor de concurrentie, vaak met kleinere accu’s. Het opladen van de accu duurt uren via de micro-usb-poort. Fijn is dat Nokia naast een usb-kabel ook een stekker meelevert – niet standaard in dit prijssegment.

©CIDimport

Android 10 (Go Edition)

Net als veel andere spotgoedkope Android-smartphones draait de Nokia 1.3 op Android 10 (Go Edition). Dit is op moment van publicatie de nieuwste versie van Android Go, software die speciaal gemaakt is voor budgettelefoons. Android Go is gebruiksvriendelijk en biedt alle functies en apps die je nodig hebt. Er ligt wel een flinke nadruk op het gebruik van de Google Assistent en dat had van mij minder gemogen.

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Bijzonder is dat Nokia een duidelijk updatebeleid garandeert voor de 1.3. Het toestel krijgt sowieso Android 11, dat dit najaar uitkomt. Ook belooft de fabrikant beveiligingsupdates uit te rollen tot april 2022. Ervaringen met oudere, goedkope Nokia-telefoons wijzen uit dat Nokia zijn beloften nakomt, maar hier doorgaans lang de tijd voor neemt. Desalniettemin is het erg prettig dat zo’n goedkope smartphone een tijd software-updates krijgt.

Conclusie: Nokia 1.3 kopen?

Als je om welke reden dan ook niet meer dan honderd euro wil uitgeven aan een nieuwe smartphone, is de Nokia 1.3 zeker het overwegen waard. Het toestel doet wat hij moet doen, draait gebruiksvriendelijke software en krijgt vaker en langer updates dan de meeste concurrenten. Ben je bereid en in staat om 150 euro neer te leggen, dan raad ik je met klem aan dat te doen. Het levert je een aanzienlijk betere en completere smartphone op, wat de gebruikservaring elke dag en lange tijd ten goede komt. Check hier ons actuele overzicht met de beste smartphones tot 150 euro en de beste toestellen tussen de 150 en 200 euro.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!