Als je in de markt bent voor een nieuwe smartphone, moet dat apparaat aan een aantal eisen voldoen. Hoe meer je ervoor neerlegt, hoe hoger die eisen kunnen zijn. Premium smartphones moeten wat ons betreft aan de lijst met onderstaande wensen voldoen.

Smartphones heb je natuurlijk in alle soorten en maten. Voor elke prijscategorie is er wel een smartphone te verzinnen. Zo veel opties hebben is heel fijn, maar daardoor kun je soms lang zoeken naar een geschikt model. Vandaar dat we nu een lijst presenteren met eigenschappen waar een moderne premium smartphone aan moet voldoen. En we snappen het: niet iedereen geeft 1000 euro of meer uit aan een smartphone. Daarom zeggen we hierbij: hoe meer van dit soort eisen je tegenkomt op een midrange of goedkoper model, hoe beter het toestel is.

Premium processor

Een modern vlaggenschip moet altijd de nieuwste premium processor van een chipleverancier gebruiken. Per juni 2024 is dat bijvoorbeeld de Qualcomm Snapdragon 8 Gen 3, terwijl dat voor 2025 de 8 Gen 4 zal zijn. In het geval van Apple is dat de A17 Pro-chipset of de te verwachten A18 Pro. Voor goedkopere modellen is het wel zo prettig als die het high-end aanbod van het jaar ervoor bieden, zoals bijvoorbeeld de Poco F6 Pro dat doet. Het kan hoe dan ook geen kwaad om voordat je iets koopt meer informatie over de gebruikte cpu op te zoeken.

Lange accuduur

Ongeacht de smartphone die je koopt, vinden we dat een accu minimaal een dag mee moet gaan op een volle lading. Anderhalve dag is voor sommige toestellen helaas een norm die niet altijd wordt gehaald. Het is geen fijn idee als je er niet op kunt vertrouwen dat je smartphone de dag doorkomt, of als je altijd een powerbank moet meeslepen. Hoelang een accu meegaat, is onder meer afhankelijk van de energiezuinigheid van de processor en software-optimalisaties. Maar zo'n batterij zou toch minimaal een vermogen van 4500 tot 5000 mAh moeten hebben.

©Dmitriy Vasilenko

Oledpaneel

Op de redactie is niet iedereen het erover eens, maar moderne smartphones zouden allemaal een oledpaneel moeten aanbieden. Gelukkig zien we dat soort schermen tegenwoordig zowel bij midrange als high-end toestellen. Niet alleen de kleuren komen zo altijd mooi uit de verf, ook de helderheid is over het algemeen beter geregeld. Daarnaast is de kijkhoek groter (waardoor kinderen bijvoorbeeld op de achterbank in de auto samen een filmpje kunnen kijken) en is het contrast veel hoger. Smartphones met lcd-schermen zijn nog in omloop, maar genieten dus niet de voorkeur.

Scherm met hoge verversingssnelheid

Over het scherm gesproken: een hoge verversingssnelheid is eveneens meer dan welkom. Vaak is het zo dat computermonitors en soms ook televisies beelden in een hogere snelheid tonen, zoals 100 of 120 Hertz. Als je er dan weer een smartphone met een snelheid van 60 Hertz (of zestig beeldjes per seconden) bij pakt, kan het beeld wat schokkerig ogen. In dit geval geldt: hoe meer je betaalt, hoe hoger de verversingssnelheid. Die hogere snelheid zorgt voor een soepeler scrol-ervaring. Bovendien is een hoge verversingssnelheid vooral tijdens het gamen interessant.

©Syuji Honda

Lange software-ondersteuning

Over het algemeen scoren iPhones erg goed op dit punt. Zo zijn er iPhones uit 2018 die nog steeds ondersteuning krijgen voor iOS 17 (de meest recente versie van nu). Veel Android-toestellen doen het beduidend slechter, met meestal twee tot vier jaar aan updates. Google en Samsung proberen dat tij te keren door tot zeven jaar aan updates aan te bieden, maar nog niet heel veel fabrikanten volgen die trend. Twee jaar is simpelweg te weinig, vier jaar is een ondergrens en zes jaar zou de norm moeten zijn – op die manier doe je immers langer met je (dure) smartphone.

Genoeg opslagruimte (of microSD-kaartsleuf)

En omdat we tegenwoordig steeds meer foto’s (en van hogere kwaliteit) maken, hebben we ook meer lokale opslagruimte nodig. Daarom is het fijn om te zien dat de smartphonemarkt als geheel opschuift naar de minimale hoeveelheid opslagruimte van 256 GB. Je zult zien: 128 GB voelt tegenwoordig als te weinig, zeker als je kijkt naar de hoeveelheid ruimte die het besturingssysteem inneemt en hoeveel apps we installeren. Daarnaast zou een microSD-kaartsleuf welkom zijn, zodat je de ruimte altijd kunt uitbreiden en foto’s gemakkelijker overzet, maar dat is geen minimale eis.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.