ID.nl logo
De juiste manier om alles in iTunes te taggen
© Reshift Digital
Huis

De juiste manier om alles in iTunes te taggen

Zelfs als de tags in je iTunes bibliotheek grotendeels correct zijn, kunnen foute tags ervoor zorgen dat je de juiste muziek toch niet kunt vinden. Daarom is het goed om eens naar je iTunes bibliotheek te kijken en ervoor te zorgen dat je tags ingevuld en correct zijn.

Stel je voor hoe je iTunes bibliotheek eruit zou zien als al je nummers willekeurige karakters zouden bevatten voor titel, artiest, en album. Je zou nooit kunnen vinden waar je naar wilt luisteren. Maar zelfs als een artiestennaam verkeerd gespeld is, kan je je favoriete band mogelijk al niet vinden. Tijd dus om iTunes eens grondig na te lopen en alle tags correct in te vullen.

Om dat te doen, selecteer simpelweg een nummer of video en druk op Command-I om het informatievenster voor het item tevoorschijn te halen. Het tabblad Info in dit venster bevat veel van de tags van het item, maar andere tabbladen hebben extra tagvelden - de Show en Episode Number tags binnen het tabblad Video, bijvoorbeeld. Of als je dezelfde tag aan meerdere bestanden wilt toekennen, selecteer al die bestanden en druk op Command-I om het Multiple Item Information venster te openen.

Metadata

Je hoeft niet bij elke tag metadata neer te zetten, maar sommige helpen je om je muziek te beheren en te vinden wat je wilt afspelen. Hier zijn een aantal ideeën voor de tags die je eens zou moeten bekijken.

©PXimport

Pop, rock, hip-hop, dancemuziek, etc.: Als je graag naar populaire nummers luistert, hoef je je weinig zorgen te maken over meer esoterische tags. Je hebt voor alle nummers uiteraard de Name tag nodig, maar ook de Artist en misschien de Album tag. Misschien wil je ook de Album Artist tag gebruiken. Veel populaire nummers hebben "featured" artiesten - een nummer van Beyoncé met Jay Z, bijvoorbeeld. De Artist Album tag moet Beyoncé zijn, zodat alles bij haar nieuwste album blijft horen (hierbij nemen we aan dat je het volledige album gekocht hebt). Maar de Artist tag moet dan Beyoncé & Jay Z zijn, of

zodat je muziek van dat duo kunt vinden als je dat wilt.

Het kan handig zijn om de Genre tag in te vullen als je op genre naar muziek zoekt. Als je graag meezingt, kun je ook songteksten toevoegen in het Lyrics tabblad. En als je een grote klassieke rockcollectie hebt, dan kun je het jaar waarin het album opgenomen of uitgebracht is invullen, zodat je gemakkelijk al je nummers van de jaren '60, '70, of '80 kunt vinden.

©PXimport

Jazz, shownummers, soundtracks: Naast het bovenstaande, kan het een goed idee zijn om meer informatie over je muziek in te voeren. De Album Artist tag is een belangrijke voor deze muzikale varianten. Voor dat Thelonius Monk Quartet met John Coltrane in Carnegie Hall album, bijvoorbeeld, heb je een aantal opties. Je zou Artist kunnen invullen als Thelonius Monk of als Thelonius Monk en John Coltrane. En je zou Album Artist kunnen invullen als Thelonius Monk, The Thelonius Monk Quartet, of Thelonius Monk en John Coltrane. Of je kunt het Album Artist veld leeg laten. Het hangt er helemaal van af hoe je een dergelijk album classificeert. Is het een Monk album waar John Coltrane aan meedoet, of is het een album van Monk en Coltrane samen?

©PXimport

De Composer tag kan ook van belang zijn voor dit soort muziek. Wanneer je deze tag gebruikt, bepaal dan of je Voornaam/Achternaam of Achternaam/Voornaam wilt gebruiken. Dus het zou dan Thelonius Monk of Monk, Thelonius worden. Kies wat voor jou het meest logisch lijkt.

Voor dit soort muziek kan het handig zijn om het jaar toe te voegen - het jaar waarin de muziek is opgenomen of het jaar waarin het is uitgebracht. Dit is vooral handig voor het aanmaken van smart afspeellijsten op jaar. In het voorbeeld hierboven heb ik het jaar als 1957 ingevuld, toen het concert werd opgenomen, hoewel het album pas in 2005 is uitgebracht.

Meezingen

Voor nummers met zang kun je de tekst toevoegen. En als je van details houdt, gebruik dan het Comments veld om informatie zoals de exacte opnamedatum, muzikanten, platenmaatschappijen en producenten in te voeren.

Klassieke muziek: Voor klassieke muziek kun je het beste alle tags die ik genoemd heb gebruiken (vooral de Composer tag). Het kan ook handig zijn om na te denken over hoe je genres in wilt gaan voeren. Je kunt het op het algemene Classical houden, of aangepaste genres gebruiken zoals Chamber Music, Keyboard, of Opera. Typ gewoon de tekst in die je wilt in het Genre veld en iTunes slaat het op als genreoptie.

En vergeet de Grouping tag niet. Deze tag groepeert nummers onder de naam van een werk. Zo kun je alle nummers van een specifieke opname van ibelius' String Quartet in D Minor selecteren en ze in de Grouping tag een naam geven. Ik zou dat werk bijvoorbeeld taggen als String Quartet in D Minor - Emerson Quartet. Hoewel je muziek niet per groep kunt bekijken, kun je de Grouping tag in smart afspeellijsten gebruiken.

©PXimport

Films en TV-series: iTunes heeft specifieke tags voor video's in het tabblad Video in het Info venster. Voor TV-series vul je de naam van de serie, het nummer van het seizoen, en het nummer van de aflevering in. Het is op die manier veel gemakkelijker om met een Apple TV door series die meerdere seizoenen hebben te navigeren. Films hebben dergelijk informatie niet nodig, maar je kunt details over de film toevoegen in het Description veld in het tabblad Video. Helaas zijn er geen Director of Actor tags voor films. Maar je kunt deze in het Artist veld neerzetten, en als je specifieke acteurs wilt invoeren kan dat in het Comments veld in het tabblad Info.

Met dit in gedachten kun je je iTunes bibliotheek doorlopen en de tags van je media controleren. Maar als je een grote bibliotheek hebt kan dit veel tijd kosten. In een volgend artikel zal ik kijken naar apps en scripts die dat proces kunnen helpen stroomlijnen.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.