ID.nl logo
iPad en muis, een gouden combinatie
© Reshift Digital
Huis

iPad en muis, een gouden combinatie

Nu Apple – eindelijk – ondersteuning voor een muis in iPadOS heeft ingebouwd, ontstaat een wel heel veelzijdig apparaat. Precies op tijd voor een groot leger aan thuiswerkers.

De iPad is ooit op de markt gebracht als een apparaat om media mee te consumeren. Toen de SoC (System on a Chip, inclusief meerdere CPU- en GPU-kernen) die in de iPad’s zat beter en beter werd (en uiteindelijk zelfs betere prestaties op de klokken zette dan de gemiddelde desktop-CPU) veranderde de situatie. Mensen gingen hun iPad ook steeds vaker inzetten voor het creërenvan content. Een extern Bluetooth-toetsenbord van goede kwaliteit was eigenlijk het enige dat nodig was. En toch ook wel een muis.

Niet eens zozeer vanwege ’t feit dat een aanraakscherm onhandig zou werken, integendeel. Maar veel meer vanwege het feit dat werken steeds meer plaatsvindt in een cloud-omgeving. Denk aan het plaatsen van tekst en afbeeldingen in een bericht bedoeld voor een website, om maar wat te noemen.

Veel van die web-apps vereisen sleep-en-drop-acties. Dat wordt veelal niet ondersteund door aanraakschermen. En ook blijkt een muis best een handige tool te zijn voor het snel selecteren van stukken tekst in een tekstverwerker. Kortom: er was nog altijd een reden om zo af en toe de laptop eens van stal te halen.

Slepen en rechtsklikken

Met de komst van iPadOS 13.4 is die noodzaak minder dan ooit. Er is nu voorzien in volledige muisondersteuning. Zowel linker- als rechtermuisknop functioneren zoals verwacht. Ook slepen van onderdelen is geen enkel probleem. Dat dit prima gaat bewijst het artikel dat u nu leest: het is volledig op de iPad tot stand gekomen. Via een CMS dat het vooral moet hebben van sleepacties. De ‘workflow’ voorheen was: tekst lekker in het zonnetje op ’t balkon tikken met behulp van de iPad en dan later in de week een paar voorbereide artikelen tegelijk in het CMS zetten met behulp van een gewone computer. Waarvan eigenlijk alleen die muis nodig was. Nu kan het dus in één klap op de iPad, zonder verder gedoe.

Scrollrichting aanpassen

Het werkt simpel. Je gebruikt ofwel een Bluetooth-muis (die trouwens vrij dun gezaaid zijn), of een reguliere muis. En dat mag dan een bedraad of draadloos exemplaar zijn. Verder heb je een USB-C-naar-USB-A (female) of een soortgelijke converter voor Lightning nodig. Check dus voor aanschaf even wat voor poort jouw iPad gebruikt. Prik de converter in je iPad en vervolgens je muis (of het draadloze dongletje dat bij een al even draadloze muis is geleverd) in en muizen maar. Werkt direct.

Wel zul je merken dat als je geen originele Apple ‘wrijfmuis’ gebruikt, het muiswieltje achterstevoren werkt. Dat is eenvoudig oplosbaar. Start – met de muis aangesloten – de app Instellingen. Klik links op Algemeen en dan rechts op Trackpad en muis. Zet dan de schakelaar bij Natuurlijk scrollen uit en je muiswiel reageert weer normaal. Verder kun je hier eventueel ook de snelheid van je muiscursor aanpassen met behulp van de schuifregelaar onder SNELHEID AANWIJZER.

Verder nog een tipje: om het dock tevoorschijn te halen, beweeg je de muis naar de onderrand van het scherm. Grappig is dat dit alleen werkt als je dat met een beetje snelheid doet, traag bewegen werkt niet.

©PXimport

Sommige apps moeten muis nog ‘herkennen’

Voor de rest reageert de muis in de meeste apps zoals je verwacht; in de meeste kun tekst selecteren door te slepen en opent de rechter muisknop een contextmenu. Niet álle apps zijn echter al op die manier geoptimaliseerd. Zo werkt dit ‘trucje’ nog niet in de Microsoft Office-apps, daar moet je op een woord dubbelklikken en vervolgens via een van de handgreepjes slepen. Inderdaad: net zoals je met je vinger deed. Het is te hopen dat de apps die de muis niet echt herkennen snel van updates worden voorzien.

We probeerden ook even de Remote Desktop Client-app van – wederom – Microsoft uit. Aldaar hetzelfde probleem: de muis werd niet echt herkend. Het werkt allemaal wel, maar je moet als ’t ware een virtuele vinger activeren met de linkermuisknop. De beste ervaring hier krijg je door in de app – verbonden met een desktop op afstand – op het knopje met de tegengestelde symbolen > en < te tikken of klikken. Klik vervolgens op het handje met de vinger (en niet op de muis). De iPad-cursor (in de vorm van een balletje trouwens; een kniesoor die daar op let) is dan meteen de Windows-cursor.

Alleen: de rechter muisknop en het scrollwiel worden door de app niet herkend. Hopelijk is dat nóg niet, want juist in een toepassing als deze komt volledige muis-support vanzelfsprekend uitstekend van pas. En anders is het tijd om op zoek te gaan naar een alternatieve app die het trucje wel gaat beheersen.

©PXimport

Laptop weer minder nodig

Al met al kan geconcludeerd worden dat het best goed werkt, ondanks wat kleine kinderziekten op app-niveau. Da’s niet iets waar Apple wat aan kan doen, dat moet door app-makers opgelost worden. De kans dat de laptop nu meer dan ooit in de tas blijft is in ieder geval weer een stuk groter. Een iPad neem je immers makkelijker mee onderweg; zelfs met een draadloos toetsenbord en muisje erbij weegt het geheel nog altijd weinig en neemt het niet veel plaats in. Instant on maakt dat je direct aan de slag kunt. En als je na gedane arbeid gewoon op je gemak een e-zine wilt lezen of wat browsen, dan koppel je alle accessoires los en ga je lekker in een luie stoel verder met de tablet als – wel – pure tablet.

Verder geldt dat je natuurlijk het tamelijk prijzige Apple toetsenbord met trackpad – speciaal ontworpen voor deiPad Pro – kunt kopen. Maar voor heel wat minder geld zijn er meer dan genoeg alternatieven te vinden. Bovendien: we willen nu juist graag een muis en even geen geveeg en gewrijf. Niet op een scherm en niet op een trackpad.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.