iOS 14 en natuurlijk ook iPadOS 14 beschikken over diverse nieuwe beveiligingsfeatures. Ze zorgen er onder meer voor dat jouw privacy nog weer een beetje meer gewaarborgd wordt.

De letterlijk meest in het oog springende nieuwe beveiligingsfeatures (als je ze zo mag noemen) van Apple’s nieuwste mobiele OS zijn de indicatoren voor gebruik van microfoon en camera. Zodra de microfoon actief wordt, verschijnt een oranje balletje rechtsboven in de statusbalk. Wordt de camera actief gebruikt, dan zie je een groen balletje. Weet je zeker dat een of beide activiteiten niet expliciet noodzakelijk zijn voor het gebruik van een app, dan is het zaak zeer wantrouwig te worden. Zit je bijvoorbeeld in een tekstverwerkingsapp te tikken en is je camera continu actief? Dat is meer dan verdacht!

Misschien is het dan tijd om over te stappen naar een andere app en de erg nieuwsgierige tekstverwerker zo snel mogelijk te verwijderen. Komt de app echt van een betrouwbare bron, dan helpt melden bij de app-maker wellicht. Mogelijk is het een bug of is de camera-activiteit echt nodig (al lijkt ons dat in dit voorbeeld sterk). Kortom: hou een oogje op de bolletjes in de statusbalk.

Plakken met bronvermelding

Een ander handigheidje is dat iOS 14 (en ook iPadOS 14 uiteraard, maar in de rest van dit artikel bedoelen we ook het tablet-OS als we iOS 14 schrijven) aangeeft vanuit welke app je iets plakt. In het verleden waren er wel eens apps die ongevraagd en stiekem iets op het interne klembord van iOS plaatsten. Denk aan bijvoorbeeld een link naar een reclame- of zelfs malafide website. Of gewoon een andere irritante tekst. Vanaf nu kun je tijdens het plakken zien vanuit welke app wordt geplakt. Is dat bijvoorbeeld een achtergrond-app of een pas gespeelde game en je weet zeker dat jij iets heel anders wilde plakken, dan is het verstandig om de stiekeme bron-app gewoon te verwijderen. Waarmee het probleem weer is opgelost.

©PXimport

Geografische locatie vertroebelen

Dan zijn er nog de apps die altijd heel precies willen weten waar je uithangt, geografisch gezien. Voor iets als een navigatie-app vanzelfsprekend geen overbodige luxe. Maar moet een social media app als bijvoorbeeld het roemruchte Facebook dat ook altijd maar weten? Feitelijk geldt voor dat soort apps die non-essentiële precieze locatiedata verzamelen dat dit nergens voor nodig is. iOS 14 biedt de mogelijkheid om een ‘ongeveer’-locatie door te geven in plaats van de exacte positie. Ook best wel weer een prettige gedachte.

Om die optie aan te zetten, start je de app Instellingen. Scroll naar beneden tot je lijst met apps. Tik op een app die je niet onnodig wijs wilt laten zijn, bijvoorbeeld weer dat genoemde Facebook. Tik vervolgens op Locatie. Je kunt nu – zoals altijd al het geval was – kiezen voor Nooit. Wellicht leidt dat bij sommige apps tot problemen en foutmeldingen. Kies in dat geval voor Bij gebruik van app en zet vervolgens de schakelaar achter Exacte locatie uit. De app is tevreden en jij weet dat je nooit precies bent te traceren, laat staan dat je hele dagelijkse verblijfspatroon tot in de puntjes wordt doorgesluisd.

©PXimport

Weg met wifi-tracking

Alleraardigst is de optie om wifi-tracking te voorkomen. Normaliter heeft jouw iPhone of iPad een vast mac-adres. Dat is wat ander dan een IP-adres. Het mac-adres is ingebakken in de hardware van een netwerkchip. En daarmee is iedere gebruiker feilloos te herkennen. Ofwel: ben je een keer in een McDonalds geweest en heb je daar gebruik gemaakt van wifi? Dan kan McDonalds jou over de hele wereld als klant herkennen dankzij dat mac-adres. Behalve dan als je een iPhone of iPad met iOS 14 gebruikt. Daarin wordt op openbare wifi-netwerken telkens een ander mac-adres gepresenteerd aan wifi-netwerken waar je aan koppelt.

Normaal gesproken werkt deze feature stilletjes op de achtergrond en geeft ie geen problemen. En staat na de upgrade dus ook standaard aan. Mocht jij echter ineens niet meer aan je eigen thuisnetwerk kunnen koppelen na de update naar iOS 14, dan kun je checken of uitzetten van de optie soelaas biedt. Start daarvoor de app Instellingen en tik op Wifi. Tik vervolgens op de blauw omcirkelde (en al even blauwe) i achter het netwerk waaraan je wilt koppelen. Zet dan de schakelaar achter Privé-adresuit en kijk of je nu wel kunt verbinden. Je kunt deze optie per wifi-netwerk aan- of uitzetten; het is dus geen drama als hij op je thuisnetwerk uit is.

©PXimport

Advertentie-tracking blokkeren, ff wachten nog

Een van de meest bejubelde (door gebruikers) features van iOS 14 is de mogelijkheid om advertentie-tracking te blokkeren. Helaas hebben protesten van onder meer Facebook ertoe geleid dat Apple deze mogelijkheid tot later uitgesteld. Het idee was en is simpel: adverteerders niet meer de mogelijkheid geven om je via advertentie-id’s overal online te kunnen volgen en zo een uitgebreid gebruikersprofiel samen te stellen. Dergelijke profielen zijn goudgeld waard in de marketing-industrie. Maar ze vormen tevens een grote bedreiging voor jouw privacy. Als het goed is komt van het gegeven uitstel echter geen afstel. Er wordt alleen meer tijd aan ontwikkelaars gegeven om alternatieve inkomstenbronnen te vinden. Wanneer de optie nu precies wél wordt uitgerold is niet bekend. Zeg maar tussen nu en ‘ergens’ volgend jaar.

iOS 14 vraagt meer

Onder de streep kun je stellen dat iOS 14 meer vraagt en meer meldt. Druk beveiligingsvragen - hoe verleidelijk soms ook - niet klakkeloos weg maar denk goed na over het antwoord. Zo zie je bijvoorbeeld ook met regelmaat de vraag voorbij komen of een app netwerklocaties mag benaderen. Logisch in het geval van iets als een bestandsbeheerder, muziekspeler en netwerktools in z’n algemeenheid. Véél minder logisch in het geval van een lollig spelletje. Verschijnt de vraag daar, dan is het tijd om de betreffende game te deleten als geen toestemming geven ervoor zorgt dat het spel niet meer werkt.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!