De Google Pixel 4 smartphone van Google komt officieel (nog) niet uit in Nederland, toch hoef je weinig moeite te doen om de telefoon van Google in huis te halen. Maar een Google Pixel 4 kopen, is dat wel aan te bevelen? Dat lees je in onze review.

Omdat de Pixel-smartphonelijn van Androidmaker Google is, krijgen de smartphones veel media-aandacht. Logisch ook, want om een goede indruk te krijgen in welke richting Google Android stuurt, hoe je alleen maar een Pixel-smartphone aan te zetten. Al die aandacht ten spijt, de Pixel smartphones hebben zo’n klein marktaandeel dat zelfs het woord ‘marginaal’ de lading niet dekt. Heel gek is dat niet, de Pixel 4 is in veel landen (waaronder Nederland) officieel niet verkrijgbaar. De toestellen kunnen qua specificaties niet opboksen tegen de topsmartphones van bijvoorbeeld Samsung en de prijs van een Pixel smartphone is zo exorbitant hoog dat je bij concurrentie veel beter krijgt voor minder geld.

De prijs verbloemt wel de interessante functies van de Pixel-smartphones. Zo kun je met een Pixel-smartphone altijd de mooiste foto’s schieten en word je in een warm bedje gelegd van Google-diensten. Omdat de smartphone door Google wordt ontwikkeld, krijg je als eerste Android- en veiligheidsupdates, waarbij je minstens twee jaar de nieuwste versie van Android krijgt en drie jaar veiligheidsupdates. Dat is nog steeds niet in lijn met de ondersteuning die Apple biedt voor iPhones, maar wel een stuk langer (en duidelijker) dan vrijwel alle andere Androidfabrikanten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vernieuwing Pixel 4

Dezelfde voordelen- en nadelen vind je ook op deze nieuwe Pixel 4 smartphone, die in twee smaken verkrijgbaar is: de compacte Pixel 4 (die we te testen kregen) en de grotere Pixel 4 XL. Desondanks heeft Google de Pixelsmartphones wat meer vernieuwd dan bij de vorige generaties het geval was.

Zo is het ontwerp flink op de schop gegaan. Geen twee kleuren op de achterzijde, maar een glazen achterkant in wit, zwart of oranje. In een vierkant blok huist de dualcam. Jazeker, ook Google heeft eindelijk een dubbele camera in zijn smartphones geplaatst. Het toestel is behoorlijk compact en ligt daardoor prettig in de hand. Maar op de bouwkwaliteit valt wel wat aan te merken, zie hiervoor de duurzaamheidstest van JerryRigEverything.

Google heeft besloten de vingerafdrukscanner in z’n geheel te verwijderen. Aan de voorzijde is de scherminkeping verdwenen, deze heeft plaatsgemaakt voor een dikke rand voor de microfoon, speaker en overige sensoren. De rand onder het scherm is wel dun. Wat er gek asymmetrisch uit ziet. Hoewel het een kwestie van smaak is, spreekt het ontwerp me allerminst aan. De Pixel 4 ziet er saai en ongeïnspireerd uit.

Waar Google zich wel heeft laten inspireren, is bij Apple. Het verwijderen van de vingerafdrukscanner is (net als het verwijderen van de 3,5mm jack een paar jaar terug) weghalen zonder terug te geven. Een consumentonvriendelijk besluit dus. Het alternatief, gezichtsontgrendeling, werkt natuurlijk ook gewoon mét een vingerafdrukscanner in de smartphone. Bovendien is het alternatief moeilijk veiliger te noemen, de gezichtsontgrendeling werkt ook als je je ogen dicht hebt, waardoor een ander jouw Pixel 4 kan ontgrendelen wanneer je ligt te slapen. Apple heeft nog op zijn minst het weghalen van de vingerafdrukscanner opgevangen met een veiligere vorm van gezichtsontgrendeling.

Knijpen en zwaaien

Niet alle vernieuwing zit aan de buitenkant. Intern heeft Google radar weten toe te voegen aan de smartphone. Hiermee kun je de smartphone met gebaren besturen. Bijvoorbeeld als je door de lucht veegt kun je het volgende nummer op Spotify afspelen of het toestel ontwaken uit de slaapstand. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het een indrukwekkende techniek is, die opvallend goed werkt. Desondanks is het een enorme gimmick, een toevoeging die meer laat zien wat er mogelijk is, dan een functionele verrijking. Los van de testdoeleinden heb ik het dan nul keer gebruikt of me achteraf gerealiseerd dat ik de handgebaren had kunnen gebruiken. Net als de knijpfunctionaliteit overigens, een gimmick die al jaren in Pixel-smartphones ingebouwd zit. Zou deze ooit echt functioneel wat toevoegen, dan hadden andere fabrikanten dit maar wat graag nagemaakt voor hun smartphones.

©PXimport

©PXimport

Overal de assistent

Ook deze Pixel-smartphone geeft een goede indruk welke richting Google graag op wil met Android. Sterker nog, dat ligt er wel heel dik bovenop: de Google Assistent. Knijpen? Dat roept de Assistent op. Vanuit de onderste hoek omhoog vegen? Assistent. Het Google-overzicht komt met de Assistent in de Updates-knop. Vergeet daarbij tenslotte niet dat “Hey Google” zeggen de assistent oproept en oh ja, in het applicatie-overzicht is de Assistent-app ook gewoon van de partij. Op mij komt het in ieder geval over alsof ik een draagbare Google Nest Hub bij me draag. Voor mensen (zoals ik) die om wat voor reden dan ook de Google Assistent niet (zo vaak) gebruiken laat het in ieder geval de indruk achter dat de spraakassistent linksom of rechtsom erdoorheengedrukt moet worden, een soort gedram dat we al eerder zagen bij Google+ of YouTube Red.

Natuurlijk krijg je de recentste Androidversie (Android 10) met de actuele beveiligingspatch op je Pixel 4. Geen vervelende skins, slechte ondersteuning of misleidende apps zoals virusscanners. Daarmee krijg je het beste wat Android te bieden heeft. Je wordt natuurlijk wel in een warm bedje gelegd van Google-diensten, net als bij de andere Android-smartphones. Daarbij krijg je wel de toevoeging van een overzichtelijke Podcasts-app en een Recorder, die live kan transcriberen. De mogelijkheid om onbeperkt zonder kwaliteitsverlies foto’s te mogen opslaan is geschrapt. Dat is wederom weghalen zonder teruggeven, want de Pixel 4 heeft te weinig opslaggeheugen (64GB) en je opslag uitbreiden met een geheugenkaartje kun je eveneens nog altijd vergeten.

©PXimport

Camera

De Pixel 4 is de eerste Google-smartphone met een dualcam. Hiermee is de Pixelcamera in staat om te zoomen zonder kwaliteitsverlies en scherptediepte te herkennen voor portretfoto’s, waarbij de achtergrond vervaagd wordt. Deze portretfoto’s zijn ook echt overdreven goed. De meeste fabrikanten van smartphones in deze prijsklasse voegen echter ook een groothoeklens toe, zodat je desgewenst ook juist méér op de foto krijgt. Deze ontbreekt op de Pixel 4 en dat is erg jammer, want het houdt de Pixel 4 functioneel beperkter dan andere smartphones.

De foto’s die de Pixel 4 schiet zijn wel weer van uitzonderlijke kwaliteit. Vergelijkbaar met de iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro. Het dynamisch bereik is indrukwekkend, de kleuren zijn realistisch en de camera is razendsnel.

©PXimport

©PXimport

De nachtmodus ‘Nachtzicht’ is de meest indrukwekkende functie van de Pixel 4 smartphone. Hierbij wordt met een lange sluitertijd een foto genomen waarop je in donkere omgevingen meer kunt zien dan dat je zelf ziet. Uiteraard moet je bij het maken van een nachtzicht-foto de telefoon een tijdje stil vasthouden voor een foto, maar dankzij de stabilisatie van de camera heb je niet snel een bewogen foto. Integendeel. De foto’s zijn opvallend scherp - en zelfs sterren zijn vast te leggen. Vergelijkbare functies zijn ook mogelijk met de Huawei P30 Pro en iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto's met nachtzichtmodus aan (links) en zonder nachtzicht.

Specificaties en scherm

Onder de motorkap heeft de Pixel 4 genoeg rekenkracht om Android en zware apps als een zonnetje te laten draaien en dikke voldoendes te scoren in de benchmarks. Ook het Full-HD amoledscherm is dik in orde. De kleurweergave is wat je kunt verwachten van een smartphone in de hoogste prijsklasse. De helderheid is voldoende, maar kan beter.

Ook beschikt het scherm over een hoge refresh rate van 90 hertz. Hierdoor zijn bewegingen op het scherm soepeler. Dat is erg prettig, maar toch valt hier wat over te zeggen. Google is niet de eerste fabrikant die een 90 hertz amoled-schermpaneel op een smartphone heeft geplaatst. OnePlus doet dat ook sinds de OnePlus 7 Pro-serie. OnePlus biedt je de optie om de verversingsfrequentie omlaag te schroeven naar 60 hertz, de standaard-verversingssnelheid. In praktijk viel ik hier ook vaak op terug, omdat een hoge verversingssnelheid veel te veel eiste van de accu met een capaciteit van ongeveer 4.000 mAh. Een goede accuduur lijkt mij prettiger dan een vloeiend lopend scherm. De Pixel 4 gaat heftig de mist in met zijn hoge verversingssnelheid. Google biedt je slechts een vage instelmogelijkheid, diep verscholen in de instellingen om de refresh rate uit te zetten. Over vaag gesproken. Het scherm hanteert niet altijd de hoge verversingssnelheid, enkel wanneer de helderheid boven de 75 procent is. Hier kun je niets zelf aan instellen. Dus als je ’s avonds even op bed op je telefoon scrollt, merk je niets van dat mooi vloeiende scherm.

Bovendien eist een hoge verversingsnelheid een zware tol van je accu. Dat is de reden waarom ik het op OnePlus-smartphones (die dus een accucapaciteit van 4.000 mAh hebben) uitzette. De Pixel 4 heeft een accucapaciteit van 2.800 mAh. Dat is werkelijk beschamend weinig, het zal je dus niet verbazen dat de accuduur van de Pixel 4 om te huilen is. De dag kom je niet door met een opgeladen accu, begin van de avond houdt het wel zo’n beetje op. Ook zonder de 90 hertz aan is het behelpen. Dat wordt ook niet beter naarmate je accu slijt. Je moet dus continu op zoek naar een (draadloze) oplaadplek of een lader en powerbank meedragen. Hiermee scoort de Pixel 4 op een basisfunctionaliteit een gênant diepe onvoldoende. De grotere Pixel 4 XL heeft overigens een wat hogere capaciteit en daardoor een wat minder belabberde accuduur.

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Pixel 4

Zoals je intussen wel door hebt, de Pixel 4 krijgt wat mij betreft een diepe onvoldoende en ik raad hem iedereen van harte af. De iets grotere Pixel 4 XL is een iets minder slechte keuze, door zijn grotere accu. Maar het lijkt erop dat Google te erg gefocust was met het kopiëren van de iPhone en dit aan te vullen met overbodige gimmicks, dat het bedrijf vergeten is een goede smartphone te ontwikkelen die op basisfunctionaliteit voldoende scoort. Een slechte iPhone-kloon kopen die even duur is als een iPhone zelf? Koop dan gewoon de iPhone 11. Of de duurdere iPhone 11 Pro als de veelzijdigere camera je aanspreekt.

Ook voor de andere eigenschappen die de Pixel 4 biedt zijn betere alternatieven. Wil je gewoon het beste van Android in een goede smartphone? Dan kun je voor de helft van de prijs terecht bij de Nokia 7.2 of Google Pixel 3A. Een 90 hertz-scherm is leuk, maar laten we eerlijk zijn, daarvoor koop je geen smartphone. Mocht dit echter toch wel doorslaggevend zijn, overweeg dan de OnePlus 7T. Is de camera belangrijk, dan kun je de goedkopere Pixel 3A overwegen, maar ook de Huawei P30 Pro kan de nachtzicht-modus prima bijbenen.

Conclusie: Google Pixel 4 kopen?

Veel reviewers zijn positief over de Pixel-smartphones. Maar ik kan hem gewoonweg niet aanbevelen. Natuurlijk, de schone Androidversie is een plus, evenals het mooie scherm, krachtige specificaties en briljante camera. Maar dat weegt niet op tegen al die nadelen die bijna teveel zijn om op te sommen: te weinig opslag, geen groothoeklens, afschuwelijk slechte accuduur, assistentopdringerij, beperkte en minder veilige ontgrendelmogelijkheden, design, geen audiopoort en een overdaad aan gimmicks. Bovendien betaal je een Apple-achtige prijs voor een smartphone die teveel is afgekeken van datzelfde merk. Koop dan een iPhone. Dat is een bijzonder pijnlijke conclusie voor een smartphone van Androidmaker Google.

Met dank aan Belsimpel.nl voor het beschikbaar stellen van een review-exemplaar van de Google Pixel 4.

Zelf een toetsenbord samenstellen is niet voor iedereen weggelegd, maar één ding is duidelijk: een goed toetsenbord maakt een groot verschil. In deze test bekijken we de beste kant-en-klare toetsenborden van dit moment. Of je nu op zoek bent naar het snelste toetsenbord voor gaming of een comfortabel model voor kantoorwerk: we helpen je bij het maken van de juiste keuze.

Onze laatste vergelijkende test van toetsenborden is inmiddels alweer meer dan vijf jaar oud. Toen draaide alles om het concept ‘mechanisch’, praktisch elke fabrikant maakte toen gebruik van de switches van het Duitse Cherry of een goedkopere Chinese afgeleide daarvan, de Kailh-switch.

Inmiddels is het aanbod versplinterd en zien we enkele van de elementen die custom borden populair maken doorsijpelen naar de kant-en-klare producten. Zo zien we veel meer lay-out-opties en een veel breder scala aan switchopties. Stillere varianten, zwaardere varianten voor een stevigere aanslag en lubed-varianten voor een soepelere aanslag. De opvallendste stap de afgelopen jaren is de introductie van een magnetisch, optische switch, waarbij de aanslag niet digitaal is (ingedrukt ja of nee), maar analoog. Zie ook het kader ‘Analoge switches?’ voor meer hierover.

Andere ontwikkelingen

Een positieve ontwikkeling is dat menig toetsenbord inmiddels voorzien is van zogeheten hot-swap switches. Mocht je per ongeluk een switch stukmaken (bijvoorbeeld door het morsen van drinken), dan kun je nu veelal enkele knoppen vervangen in plaats van meteen een nieuwe model te moeten kopen. Daarnaast hebben verbeteringen in accutechniek en draadloze protocollen ervoor gezorgd dat draadloze high-endtoetsenborden tegenwoordig een realistische optie zijn zonder constant het toetsenbord bij te hoeven laden.

Endorfy Celeris 1800

Endorfy is een relatieve nieuwkomer in de markt, maar liet eerder met de Thock-toetsenborden al zien dat het bedrijf veel waar voor je geld kan bieden. Het nieuwste model, de Celeris 1800, doet dat wederom. Het bord kan wat gevoel en bouwkwaliteit betreft aardig concurreren met flink duurdere modellen in deze test. Als je hem probeert te buigen zie je wel wat verschil, maar op tafel bij normaal gebruik merk je daar niets meer van.

Het opvallendst is het relatief compacte ontwerp, terwijl er toch een numeriek toetsenbord op zit. Dat deel is vergeleken met de meeste andere toetsenborden wat naar links geschoven, wat ergonomisch fijn is voor mensen die niet alleen gamen, maar ook vooral veel in Excel werken. Sommige gebruikers, primair programmeurs, moeten er rekening mee houden dat de plaatsing van de Home-, End- en Page-toetsen mogelijk niet voor iedereen ideaal is. Ook liggen de toetsen relatief hoog, ook iets wat niet iedereen zal liggen.

De Celeris 1800 is gloednieuw en heeft een adviesprijs van 99 euro. Dat maakt hem al een van de goedkoopste toetsenborden in deze test. Prijzen zakken normaliter nog wat na de lancering. Grofweg 100 euro voor een fijn toetsenbord dat ook nog eens draadloos (dongel voor gaming, bluetooth voor laptopwerkers) kan functioneren en Mac-ondersteuning heeft, is een uitstekende deal.

©Endorfy

Corsair K65 Plus Wireless

Corsair kennen we vooral van grote mechanische toetsenborden met veel extra's, maar het is de compacte K65 Plus Wireless waar we de laatste tijd het meest gecharmeerd van waren. De constructie is enorm degelijk en het toetsenbord is voorzien van fijne, soepel voelende switches die niet te luid zijn. Dat zorgt vrijwel direct voor een heel fijne ervaring onder de vingers.

Of de compacte vormgeving fijn is, is uiteraard subjectief. Compact is fijner voor gamers en andere gebruikers die het numerieke toetsenbord niet nodig hebben, het bespaart ruimte op je bureau (of in je rugtas) en laat meer ruimte over voor je muis. Excel-gebruikers zullen dit toetsenbord natuurlijk direct diskwalificeren.

Toen het bord uitkwam voor 160 euro was onze voornaamste kritiek dat het eigenlijk iets te duur was vergeleken andere toetsenborden die voor 100 euro grofweg hetzelfde boden. Of juist net niet uitgebreid genoeg vergeleken met borden van 200 euro. Inmiddels is de prijs gezakt tot 137 euro en op dat punt kun je, mits de compacte vormgeving bij je past, eigenlijk niet om deze Corsair heen. Net wat chiquer dan nauwelijks goedkopere modellen, voorzien van draadloze functionaliteit en vooral het feit dat het een relatief laag bord is (voor een model met hoge switches) maakt dit een makkelijke aanrader en onze redactietip.

©Corsair

Razer Joro

Razer staat vooral bekend om hun grote modellen met alle toeters en bellen, maar biedt met de Joro ook wat anders. De Razer Joro is extreem compact en verreweg het lichtste bord in deze test. De doelgroep bestaat hier overduidelijk uit gamers die hun toetsenbord vooral veel meeslepen. Puur op basis van afmetingen en gewicht ligt deze Razer voor dat doeleind natuurlijk voor de hand. Ondanks het lage gewicht ligt de Joro toch stevig op tafel en zit de bouwkwaliteit van de constructie erg goed in elkaar. De aluminium behuizing voelt ook chic aan, de lage positie is toegankelijk voor velen en aangesloten via de kabel is het ook een snel competitief bord voor gamers.

Razer laat ook wel wat steekjes vallen, vooral voor hun gamende doelgroep. De afwezigheid van een dongel voor een snelle draadloze verbinding en het feit dat de switches nog wel wat speling vertonen, maakt enkele goedkopere alternatieven in deze test in onze optiek fijner. Voor de harde werkers onder ons vinden we de MX Keys ook wat beter voor minder geld.

Daarmee is de Joro in onze optiek niet de meest voor de hand liggende optie, zeker niet voor 130 euro. Als je echt op zoek bent naar het compactste en lichtste toetsenbord, dan is de Joro wel een prima optie.

©Razer

ASUS ROG Azoth X

ASUS en dan met name de ROG-producten staan niet bepaald bekend om hun bedaagde ontwerp. De fabrikant doet daar met hun Azoth X nog een flinke schep bovenop. Wat je er ook van vindt, uniek is het kleurrijke design met half doorzichtige keycaps (voor meer RGB-effect) zeker. Kwalitatief valt er heel weinig op dit bord aan te merken. Het is oerdegelijk en heeft een uitstekende aanslag; het is zelfs een van de fijnste borden in deze test. Het bord heeft ook handige eigenschappen. Draadloos krijg je bijvoorbeeld zowel een snelle als een bluetoothoptie. Daarnaast heeft het bord een goede accuduur, een mooie stevige polssteun plus nog wat minder cruciale extra’s, zoals een aanpasbaar oled-scherm in de bovenhoek. Kost wat, maar dan krijg je ook wat.

Ons voornaamste bezwaar gaat over de definitie van het woord ‘wat’. Want voor 200 euro hadden we het bij het bovenstaande gelaten. Een prijs van 250 euro zouden we wel erg pittig noemen, maar de adviesprijs van 329 euro is wel echt extreem. Daarvoor zouden we bijvoorbeeld toch wel analoge switches willen zien of een echt extreem luxe afwerking. Wellicht dat de prijs nog wat zakt, maar ondanks onze hoge inhoudelijke waardering is de exorbitante prijs vooralsnog het argument om het hoogste eremetaal achterwege te laten.

©ASUS

SteelSeries Apex Pro TKL Gen 3

De SteelSeries Apex Pro TKL is ook geen goedkoop bord en is misschien nipt wat minder chic dan de ROG. In tegenstelling tot die concurrentie weet SteelSeries wel een gezonde balans te vinden tussen de kwaliteit van het product, het toevoegen van extra mogelijkheden en het alsnog een beetje temmen van de prijs.

De bouw is uitstekend en de analoge, volledig instelbare switches zijn zowel aangenaam onder de vingers als zeer stabiel met minimale speling. Het strakke ontwerp is ook iets toegankelijker, zeker als je naast gamen ook nog een beetje zakelijk voor de dag wilt komen. Daarnaast is het ook nog een relatief stil toetsenbord, wat fijn is voor de omgeving. Al hangt de stilte natuurlijk altijd af van hoe hard je zelf op de knoppen slaat.

Ook hier is een oled-schermpje van de partij en Steelseries heeft als voordeel dat als je de door ons geteste compacte TKL-versie niet aantrekkelijk vindt, dat er ook een volledige en een nog compactere variant van bestaat.

Nadelen zijn er ook. Zo vinden we het volumewiel net wat te klein in gebruik, is het bord relatief hoog en ontbreekt draadloze functionaliteit. Maar als je je bord toch niet meeneemt is de meerwaarde daarvan te klein om daar meer geld aan uit te geven. Als draadloos niet nodig is, dan is dit in onze optiek het beste bord van dit moment.

©SteelSeries

©SteelSeries

ASUS ROG Falchion Ace HFX

Net als SteelSeries maakt ook ASUS op de ROG Falchion Ace HFX gebruik van magnetische analoge switches. Het bord heeft een nog wat compactere 65%-lay-out, waarbij je dus goed moet opletten of het ontbreken van de functietoetsen een bezwaar voor je is. Functioneel is hij grotendeels gelijkwaardig aan het toetsenbord van SteelSeries en de toevoeging van 8000 Hz polling geeft in theorie nog een klein voordeel in reactiesnelheid boven de SteelSeries.

Voor de originele prijs van 200 euro laat ASUS wel punten liggen. De bouw en de afwerking van de 100 euro kostende Endorfy is zelfs wat beter. Je merkt dat de Falchion iets meer doorveert dan andere borden wanneer je stevig tikt en dat is onacceptabel in het hogere segment. Het bord kost bij de meeste aanbieders 209 euro, maar was tijdens de testperiode ook verkrijgbaar voor 119 euro. Ook voor dat lagere bedrag weet de Corsair K65 Plus Wireless iets meer indruk te maken met zijn bouwkwaliteit en aanslag. Maar als je toch graag een analoge switch wilt waarbij je de aanslagdiepte kunt instellen, dan is dit als de lagere prijs structureel blijft één van de goedkopere opties die als bonus ook nog eens visueel leuk voor de dag komt.

©ASUS

Logitech G Pro X TKL

Logitech is met afstand marktleider op gebied van toetsenborden en heeft dan ook een enorm aanbod aan borden. Het bedrijf heeft praktisch elke populair formaat in huis en er zijn ook nog eens een flink aantal kleurstellingen. Waar Logitech wat minder goed in is, is de naamgeving van de producten. Zo is er ook een G Pro X muis en headset, en zelfs de G Pro X TKL-toetsenborden bestaan in flink wat verschillende uitvoeringen. De reguliere variant wordt ook wel de Lightspeed genoemd, wat staat voor de toevoeging van een snelle draadloze werking. De Rapid-variant is juist voorzien van magnetische switches, maar is die weer volledig bedraad.

Logitech doet op zich weinig fout met deze producten. De bouw, de switches en de mogelijkheden met onder andere mediaknoppen zijn prima. Combineer dat met het feit dat ze veel zullen verkopen omdat ze het bekendste merk zijn, en de meeste kopers zullen tevreden zijn. De realiteit is wel dat er andere modellen zijn die (minimaal) hetzelfde bieden voor minder geld, of een overtreffende prestatie weten te bieden voor iets meer. Voor 160 euro zouden we toch iets meer dan ‘prima’ willen zien, wat extra’s zoals een polssteun of een betere accuduur.

©Logitech

be quiet! Dark Mount

De Dark Mount is het eerste toetsenbord van be quiet!, dat we vooral van de stille behuizingen kennen. Die focus wordt meteen duidelijk zodra je gaat tikken; het is namelijk het stilste toetsenbord in deze test. De focus op stilte gaat helaas wel wat ten koste van switchstabiliteit en tikgevoel.

Qua mogelijkheden zet het bord zich door een modulaire opbouw erg af van de rest. Naast een rechttoe rechtaan compact TKL-bord krijg je ook een afneembaar numeriek veld met macrotoetsen voorzien van een schermpje dat je ook nog eens zowel links als rechts kunt plaatsen. Ook krijg je een opzetmodule met schermpje en mediatoetsen en polssteunen. Zo transformeert de Dark Mount binnen een paar seconden naar een overcompleet XL-monsterbord.

Was de Dark Mount scherp geprijsd geweest, dan hadden we enkele kanttekeningen door de vingers kunnen zien. Maar als je de hoofdprijs vraagt, dan verwachten we dat alles top is. Dat is niet helemaal het geval. De polssteun is kwalitatief treurig, de switches voelen minder chic dan borden die de helft kosten en de software voor de macrotoetsen laat te wensen over. Voor hetzelfde geld kun je ook een prima toetsenbord en een los macrotoetsenbord als de Elgato Stream Deck kopen. Een aanbieding en een software-update kan wel genoeg zijn om van dit goede idee een serieuze concurrent te maken.

©be quiet

Logitech MX Keys S

De Logitech MX Keys S is een beetje het buitenbeentje in deze vergelijking. In tegenstelling tot de ander toetsenborden is het namelijk géén bord waar fanatieke gamers blij van zullen worden. De keerzijde is dat het voor iedereen die een high-endbord zoekt voor alle andere doeleinden een model is waar je praktisch niet omheen kunt. Ook bestaat er naast de door ons geteste full size-versie een minivariant waarop het numerieke veld ontbreekt.

Dit bord is uitstekend gebouwd, voorzien van fijne switches en het heeft een low profile-ontwerp dat ook erg toegankelijk is voor iedereen die nog niet eerder een high-endbord gebruikt heeft. Als je nu een goedkoper toetsenbord hebt, dan voelt dit als een verademing en een ervaring waar je niet meer zonder wilt. Je kunt hem met meerdere apparaten verbinden, de accuduur is uitstekend en de software van Logitech is volwassen en biedt tal van extra mogelijkheden die voor kantoorwerkers relevant zijn.

Zolang gamen geen eis is, is dit een fijn bord zonder dat je echt de hoofdprijs betaalt. Houd alleen even de verschillende formaten in de gaten, en het feit dat er verpakkingen met en zonder polssteun worden verkocht.

©Logitech

Conclusie

Echt slechte borden hebben we reeds uit onze selectie gefilterd, dus geen van de geteste toetsenborden is een miskoop. Het belangrijkst is om duidelijk in kaart te brengen welk formaat en indeling je nodig hebt en aan welke extra eigenschappen je waarde hecht. Het merk is normaliter bijzaak, maar er valt iets voor te zeggen om al je randapparatuur in één softwarepakket te beheren.

Toch zien we wel enkele uitblinkers. Zoek je louter een toetsenbord zonder fratsen voor kantoorwerk, dan is de Logitech MX Keys S onze eerste keus, met als bonus dat de lage toetsen voor praktisch iedereen fijn tikken. We geven Logitech daarom een redactietip. Wil je wel gamen, dan biedt Endorfy een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding voor minder dan 100 euro, al vinden we de Corsair K65 Plus Wireless zijn paar tientjes meer wel waard voor de iets betere bouw en de lagere constructie. Beide borden zetten veel druk op de concurrenten, waarbij je veel meer betaalt voor een bescheiden impact op de daadwerkelijke ervaring. Uiteindelijk krijgt ook Corsair een redactietip. In het hogere segment zien we wel degelijk waarde worden toegevoegd. Zo biedt de ASUS ROG Azoth X een van de beste ervaringen, maar vinden we de prijs van meer dan 300 euro niet helemaal in verhouding staan. De Steelseries Apex Pro TKL vinden we ook een uitblinker die wel een iets redelijkere balans weet te vinden in dat segment: degelijke bouw en aanslag, zeer compleet qua mogelijkheden en de instelbare analoge switches bieden ook echt iets nieuws en unieks. Als zo'n 200 euro voor een toetsenbord geen bezwaar is, zou dat onze eerste keuze zijn.

Philips introduceert met de PerfectCare 8000 een nieuwe stoomgenerator die het strijken grotendeels automatiseert. Dankzij een ingebouwde bewegingssensor die jouw strijkbewegingen detecteert en de stoomtoevoer daarop aanpast, hoef je minder na te denken over instellingen en gaat het strijken sneller en makkelijker.

De Philips PerfectCare 8000 (PSG8300/80) levert een continue stoomproductie van maximaal 210 g/min en een stoomstoot tot 850 g. Daarmee verdwijnen zelfs kreukels in dikke stoffen zoals katoen of linnen heel snel. De ingebouwde AI-bewegingssensor herkent hoe snel je strijkt en past daar automatisch de hoeveelheid stoom op aan. Deze sensor herkent ook de richting waarin je strijkt: wil je liever verticaal stomen, bijvoorbeeld bij gordijnen of een overhemd aan de hanger, dan hoef je daar zelf dus niet allerlei instellingen voor aan te passen.

©Philips

De bekende OptimalTEMP-technologie zorgt ervoor dat je de temperatuur niet meer zelf hoeft in te stellen. Welke stof je ook wilt strijken: schroeiplekken zijn verleden tijd. En: je kunt de PerfectCare 8000 dus gewoon veilig op de strijkplank laten staan.

Het apparaat heeft een waterreservoir van 1,4 liter, goed voor ongeveer een uur onafgebroken stomen. Dankzij het Easy De-Calc-systeem wordt kalkaanslag automatisch verzameld, wat de levensduur van het apparaat verlengt. De SteamGlide Elite-zoolplaat met nano-titaniumcoating glijdt soepel over stoffen en is krasbestendig.

©Philips

Philips heeft ook aan gebruiksgemak gedacht: de inklapbare draaghendel maakt het verplaatsen en opbergen eenvoudiger, terwijl de ECO-modus tot 50 procent minder energie verbruikt. De stoom doodt volgens Philips tot 99,9 procent van bacteriën, zonder gebruik van chemicaliën.

De Philips PerfectCare 8000 is verkrijgbaar bij verschillende (online) retailers voor een adviesprijs van 449,99 euro.

©Philips