De Google Pixel 4 smartphone van Google komt officieel (nog) niet uit in Nederland, toch hoef je weinig moeite te doen om de telefoon van Google in huis te halen. Maar een Google Pixel 4 kopen, is dat wel aan te bevelen? Dat lees je in onze review.

Omdat de Pixel-smartphonelijn van Androidmaker Google is, krijgen de smartphones veel media-aandacht. Logisch ook, want om een goede indruk te krijgen in welke richting Google Android stuurt, hoe je alleen maar een Pixel-smartphone aan te zetten. Al die aandacht ten spijt, de Pixel smartphones hebben zo’n klein marktaandeel dat zelfs het woord ‘marginaal’ de lading niet dekt. Heel gek is dat niet, de Pixel 4 is in veel landen (waaronder Nederland) officieel niet verkrijgbaar. De toestellen kunnen qua specificaties niet opboksen tegen de topsmartphones van bijvoorbeeld Samsung en de prijs van een Pixel smartphone is zo exorbitant hoog dat je bij concurrentie veel beter krijgt voor minder geld.

De prijs verbloemt wel de interessante functies van de Pixel-smartphones. Zo kun je met een Pixel-smartphone altijd de mooiste foto’s schieten en word je in een warm bedje gelegd van Google-diensten. Omdat de smartphone door Google wordt ontwikkeld, krijg je als eerste Android- en veiligheidsupdates, waarbij je minstens twee jaar de nieuwste versie van Android krijgt en drie jaar veiligheidsupdates. Dat is nog steeds niet in lijn met de ondersteuning die Apple biedt voor iPhones, maar wel een stuk langer (en duidelijker) dan vrijwel alle andere Androidfabrikanten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vernieuwing Pixel 4

Dezelfde voordelen- en nadelen vind je ook op deze nieuwe Pixel 4 smartphone, die in twee smaken verkrijgbaar is: de compacte Pixel 4 (die we te testen kregen) en de grotere Pixel 4 XL. Desondanks heeft Google de Pixelsmartphones wat meer vernieuwd dan bij de vorige generaties het geval was.

Zo is het ontwerp flink op de schop gegaan. Geen twee kleuren op de achterzijde, maar een glazen achterkant in wit, zwart of oranje. In een vierkant blok huist de dualcam. Jazeker, ook Google heeft eindelijk een dubbele camera in zijn smartphones geplaatst. Het toestel is behoorlijk compact en ligt daardoor prettig in de hand. Maar op de bouwkwaliteit valt wel wat aan te merken, zie hiervoor de duurzaamheidstest van JerryRigEverything.

Google heeft besloten de vingerafdrukscanner in z’n geheel te verwijderen. Aan de voorzijde is de scherminkeping verdwenen, deze heeft plaatsgemaakt voor een dikke rand voor de microfoon, speaker en overige sensoren. De rand onder het scherm is wel dun. Wat er gek asymmetrisch uit ziet. Hoewel het een kwestie van smaak is, spreekt het ontwerp me allerminst aan. De Pixel 4 ziet er saai en ongeïnspireerd uit.

Waar Google zich wel heeft laten inspireren, is bij Apple. Het verwijderen van de vingerafdrukscanner is (net als het verwijderen van de 3,5mm jack een paar jaar terug) weghalen zonder terug te geven. Een consumentonvriendelijk besluit dus. Het alternatief, gezichtsontgrendeling, werkt natuurlijk ook gewoon mét een vingerafdrukscanner in de smartphone. Bovendien is het alternatief moeilijk veiliger te noemen, de gezichtsontgrendeling werkt ook als je je ogen dicht hebt, waardoor een ander jouw Pixel 4 kan ontgrendelen wanneer je ligt te slapen. Apple heeft nog op zijn minst het weghalen van de vingerafdrukscanner opgevangen met een veiligere vorm van gezichtsontgrendeling.

Knijpen en zwaaien

Niet alle vernieuwing zit aan de buitenkant. Intern heeft Google radar weten toe te voegen aan de smartphone. Hiermee kun je de smartphone met gebaren besturen. Bijvoorbeeld als je door de lucht veegt kun je het volgende nummer op Spotify afspelen of het toestel ontwaken uit de slaapstand. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het een indrukwekkende techniek is, die opvallend goed werkt. Desondanks is het een enorme gimmick, een toevoeging die meer laat zien wat er mogelijk is, dan een functionele verrijking. Los van de testdoeleinden heb ik het dan nul keer gebruikt of me achteraf gerealiseerd dat ik de handgebaren had kunnen gebruiken. Net als de knijpfunctionaliteit overigens, een gimmick die al jaren in Pixel-smartphones ingebouwd zit. Zou deze ooit echt functioneel wat toevoegen, dan hadden andere fabrikanten dit maar wat graag nagemaakt voor hun smartphones.

©PXimport

©PXimport

Overal de assistent

Ook deze Pixel-smartphone geeft een goede indruk welke richting Google graag op wil met Android. Sterker nog, dat ligt er wel heel dik bovenop: de Google Assistent. Knijpen? Dat roept de Assistent op. Vanuit de onderste hoek omhoog vegen? Assistent. Het Google-overzicht komt met de Assistent in de Updates-knop. Vergeet daarbij tenslotte niet dat “Hey Google” zeggen de assistent oproept en oh ja, in het applicatie-overzicht is de Assistent-app ook gewoon van de partij. Op mij komt het in ieder geval over alsof ik een draagbare Google Nest Hub bij me draag. Voor mensen (zoals ik) die om wat voor reden dan ook de Google Assistent niet (zo vaak) gebruiken laat het in ieder geval de indruk achter dat de spraakassistent linksom of rechtsom erdoorheengedrukt moet worden, een soort gedram dat we al eerder zagen bij Google+ of YouTube Red.

Natuurlijk krijg je de recentste Androidversie (Android 10) met de actuele beveiligingspatch op je Pixel 4. Geen vervelende skins, slechte ondersteuning of misleidende apps zoals virusscanners. Daarmee krijg je het beste wat Android te bieden heeft. Je wordt natuurlijk wel in een warm bedje gelegd van Google-diensten, net als bij de andere Android-smartphones. Daarbij krijg je wel de toevoeging van een overzichtelijke Podcasts-app en een Recorder, die live kan transcriberen. De mogelijkheid om onbeperkt zonder kwaliteitsverlies foto’s te mogen opslaan is geschrapt. Dat is wederom weghalen zonder teruggeven, want de Pixel 4 heeft te weinig opslaggeheugen (64GB) en je opslag uitbreiden met een geheugenkaartje kun je eveneens nog altijd vergeten.

©PXimport

Camera

De Pixel 4 is de eerste Google-smartphone met een dualcam. Hiermee is de Pixelcamera in staat om te zoomen zonder kwaliteitsverlies en scherptediepte te herkennen voor portretfoto’s, waarbij de achtergrond vervaagd wordt. Deze portretfoto’s zijn ook echt overdreven goed. De meeste fabrikanten van smartphones in deze prijsklasse voegen echter ook een groothoeklens toe, zodat je desgewenst ook juist méér op de foto krijgt. Deze ontbreekt op de Pixel 4 en dat is erg jammer, want het houdt de Pixel 4 functioneel beperkter dan andere smartphones.

De foto’s die de Pixel 4 schiet zijn wel weer van uitzonderlijke kwaliteit. Vergelijkbaar met de iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro. Het dynamisch bereik is indrukwekkend, de kleuren zijn realistisch en de camera is razendsnel.

©PXimport

©PXimport

De nachtmodus ‘Nachtzicht’ is de meest indrukwekkende functie van de Pixel 4 smartphone. Hierbij wordt met een lange sluitertijd een foto genomen waarop je in donkere omgevingen meer kunt zien dan dat je zelf ziet. Uiteraard moet je bij het maken van een nachtzicht-foto de telefoon een tijdje stil vasthouden voor een foto, maar dankzij de stabilisatie van de camera heb je niet snel een bewogen foto. Integendeel. De foto’s zijn opvallend scherp - en zelfs sterren zijn vast te leggen. Vergelijkbare functies zijn ook mogelijk met de Huawei P30 Pro en iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto's met nachtzichtmodus aan (links) en zonder nachtzicht.

Specificaties en scherm

Onder de motorkap heeft de Pixel 4 genoeg rekenkracht om Android en zware apps als een zonnetje te laten draaien en dikke voldoendes te scoren in de benchmarks. Ook het Full-HD amoledscherm is dik in orde. De kleurweergave is wat je kunt verwachten van een smartphone in de hoogste prijsklasse. De helderheid is voldoende, maar kan beter.

Ook beschikt het scherm over een hoge refresh rate van 90 hertz. Hierdoor zijn bewegingen op het scherm soepeler. Dat is erg prettig, maar toch valt hier wat over te zeggen. Google is niet de eerste fabrikant die een 90 hertz amoled-schermpaneel op een smartphone heeft geplaatst. OnePlus doet dat ook sinds de OnePlus 7 Pro-serie. OnePlus biedt je de optie om de verversingsfrequentie omlaag te schroeven naar 60 hertz, de standaard-verversingssnelheid. In praktijk viel ik hier ook vaak op terug, omdat een hoge verversingssnelheid veel te veel eiste van de accu met een capaciteit van ongeveer 4.000 mAh. Een goede accuduur lijkt mij prettiger dan een vloeiend lopend scherm. De Pixel 4 gaat heftig de mist in met zijn hoge verversingssnelheid. Google biedt je slechts een vage instelmogelijkheid, diep verscholen in de instellingen om de refresh rate uit te zetten. Over vaag gesproken. Het scherm hanteert niet altijd de hoge verversingssnelheid, enkel wanneer de helderheid boven de 75 procent is. Hier kun je niets zelf aan instellen. Dus als je ’s avonds even op bed op je telefoon scrollt, merk je niets van dat mooi vloeiende scherm.

Bovendien eist een hoge verversingsnelheid een zware tol van je accu. Dat is de reden waarom ik het op OnePlus-smartphones (die dus een accucapaciteit van 4.000 mAh hebben) uitzette. De Pixel 4 heeft een accucapaciteit van 2.800 mAh. Dat is werkelijk beschamend weinig, het zal je dus niet verbazen dat de accuduur van de Pixel 4 om te huilen is. De dag kom je niet door met een opgeladen accu, begin van de avond houdt het wel zo’n beetje op. Ook zonder de 90 hertz aan is het behelpen. Dat wordt ook niet beter naarmate je accu slijt. Je moet dus continu op zoek naar een (draadloze) oplaadplek of een lader en powerbank meedragen. Hiermee scoort de Pixel 4 op een basisfunctionaliteit een gênant diepe onvoldoende. De grotere Pixel 4 XL heeft overigens een wat hogere capaciteit en daardoor een wat minder belabberde accuduur.

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Pixel 4

Zoals je intussen wel door hebt, de Pixel 4 krijgt wat mij betreft een diepe onvoldoende en ik raad hem iedereen van harte af. De iets grotere Pixel 4 XL is een iets minder slechte keuze, door zijn grotere accu. Maar het lijkt erop dat Google te erg gefocust was met het kopiëren van de iPhone en dit aan te vullen met overbodige gimmicks, dat het bedrijf vergeten is een goede smartphone te ontwikkelen die op basisfunctionaliteit voldoende scoort. Een slechte iPhone-kloon kopen die even duur is als een iPhone zelf? Koop dan gewoon de iPhone 11. Of de duurdere iPhone 11 Pro als de veelzijdigere camera je aanspreekt.

Ook voor de andere eigenschappen die de Pixel 4 biedt zijn betere alternatieven. Wil je gewoon het beste van Android in een goede smartphone? Dan kun je voor de helft van de prijs terecht bij de Nokia 7.2 of Google Pixel 3A. Een 90 hertz-scherm is leuk, maar laten we eerlijk zijn, daarvoor koop je geen smartphone. Mocht dit echter toch wel doorslaggevend zijn, overweeg dan de OnePlus 7T. Is de camera belangrijk, dan kun je de goedkopere Pixel 3A overwegen, maar ook de Huawei P30 Pro kan de nachtzicht-modus prima bijbenen.

Conclusie: Google Pixel 4 kopen?

Veel reviewers zijn positief over de Pixel-smartphones. Maar ik kan hem gewoonweg niet aanbevelen. Natuurlijk, de schone Androidversie is een plus, evenals het mooie scherm, krachtige specificaties en briljante camera. Maar dat weegt niet op tegen al die nadelen die bijna teveel zijn om op te sommen: te weinig opslag, geen groothoeklens, afschuwelijk slechte accuduur, assistentopdringerij, beperkte en minder veilige ontgrendelmogelijkheden, design, geen audiopoort en een overdaad aan gimmicks. Bovendien betaal je een Apple-achtige prijs voor een smartphone die teveel is afgekeken van datzelfde merk. Koop dan een iPhone. Dat is een bijzonder pijnlijke conclusie voor een smartphone van Androidmaker Google.

Met dank aan Belsimpel.nl voor het beschikbaar stellen van een review-exemplaar van de Google Pixel 4.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een setje draadloze clip-on oordopjes met open-ear ontwerp en ondersteuning voor Dolby Audio. De ultralichte dopjes moeten een strak design met krachtig geluid combineren en zijn per direct verkrijgbaar.

©Shokz

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een nieuwe set draadloze clip-on oordopjes. Het model combineert de open-ear technologie waar het merk om bekendstaat met een compact ontwerp. De fabrikant richt zich met dit product niet alleen op sporters of zakelijke gebruikers, maar ook op een bredere groep consumenten die hun oordopjes de hele dag door willen gebruiken, zowel onderweg als thuis. Daarmee breidt Shokz zijn assortiment uit naast de bestaande bone conduction-koptelefoons.

Voor langdurig comfort

De OpenDots ONE maken gebruik van JointArc-technologie, een ultradunne titaniumlegering die zich automatisch aanpast aan de vorm van het oor. In combinatie met een siliconen afwerking moeten de dopjes licht en flexibel aanvoelen. Dit ontwerp moet ervoor zorgen dat de oordopjes stevig blijven zitten zonder drukpunten te veroorzaken, wat vooral bij langdurig gebruik van belang is. Shokz benadrukt dat de OpenDots ONE ontworpen zijn voor uiteenlopende situaties, van een werkdag achter de computer tot lange treinreizen of een wandeling buiten.

©Shokz

Ruimtelijk geluid

Voor de geluidsweergave heeft Shokz gekozen voor een dual-driver systeem. Dit moet prestaties leveren die vergelijkbaar zijn met die van een 16 mm driver, maar in een compacter formaat. Daarnaast zijn Bassphere- en OpenBass 2.0-technologie geïntegreerd, die zorgen voor extra nadruk op de lage tonen. Samen met de ondersteuning voor Dolby Audio moet dit leiden tot een ruimtelijk geluid dat beter tot zijn recht komt bij muziek, podcasts en films. De fabrikant positioneert de OpenDots ONE hiermee als een alternatief voor traditionele in-ear of over-ear hoofdtelefoons, maar dan met een open-ear ontwerp.

©Shokz

Bediening en accuduur

De bediening verloopt via tik- en knijpbewegingen op de oordopjes zelf. Zo kunnen gebruikers het volume aanpassen, nummers overslaan of telefoongesprekken aannemen zonder hun smartphone erbij te pakken. Een extra functie is Dynamic Ear Detection: ongeacht welk dopje als eerste wordt opgepakt, start de audio automatisch zodra het in het oor wordt geplaatst. De accuduur bedraagt maximaal 10 uur op één lading. Met de meegeleverde oplaadcase kan dat worden verlengd tot 40 uur. Voor korte laadmomenten biedt de snellaadfunctie twee uur speeltijd na tien minuten opladen, wat handig kan zijn als je een drukke dag voor de boeg hebt.

Geschikt voor dagelijks gebruik

Omdat oordopjes vaak worden gebruikt in uiteenlopende omstandigheden, heeft Shokz de OpenDots ONE voorzien van een IP54-certificering. Dat maakt ze bestand tegen zweet en spatwater, waardoor ze ook inzetbaar zijn tijdens sport of bij nat weer. De oplaadcase ondersteunt draadloos opladen, wat natuurlijk wel zo handig is als je even geen kabels en stroom in de buurt hebt. Verder zijn er vier ingebouwde microfoons met ruisonderdrukking aanwezig. Deze moeten ervoor zorgen dat telefoongesprekken helder blijven, ook in omgevingen met veel achtergrondgeluid, zoals in het openbaar vervoer of op straat.

De Shokz OpenDots ONE zijn zoals hierboven al vermeld per direct verkrijgbaar in de kleuren grijs en zwart. De adviesprijs is vastgesteld op 199 euro. Met deze introductie wil de fabrikant een nieuw segment binnen zijn productlijn aanboren: compacte, open-ear oordopjes die zowel als audioproduct als stijlvol dagelijks accessoire gebruikt kunnen worden.