De Google Pixel 4 smartphone van Google komt officieel (nog) niet uit in Nederland, toch hoef je weinig moeite te doen om de telefoon van Google in huis te halen. Maar een Google Pixel 4 kopen, is dat wel aan te bevelen? Dat lees je in onze review.

Omdat de Pixel-smartphonelijn van Androidmaker Google is, krijgen de smartphones veel media-aandacht. Logisch ook, want om een goede indruk te krijgen in welke richting Google Android stuurt, hoe je alleen maar een Pixel-smartphone aan te zetten. Al die aandacht ten spijt, de Pixel smartphones hebben zo’n klein marktaandeel dat zelfs het woord ‘marginaal’ de lading niet dekt. Heel gek is dat niet, de Pixel 4 is in veel landen (waaronder Nederland) officieel niet verkrijgbaar. De toestellen kunnen qua specificaties niet opboksen tegen de topsmartphones van bijvoorbeeld Samsung en de prijs van een Pixel smartphone is zo exorbitant hoog dat je bij concurrentie veel beter krijgt voor minder geld.

De prijs verbloemt wel de interessante functies van de Pixel-smartphones. Zo kun je met een Pixel-smartphone altijd de mooiste foto’s schieten en word je in een warm bedje gelegd van Google-diensten. Omdat de smartphone door Google wordt ontwikkeld, krijg je als eerste Android- en veiligheidsupdates, waarbij je minstens twee jaar de nieuwste versie van Android krijgt en drie jaar veiligheidsupdates. Dat is nog steeds niet in lijn met de ondersteuning die Apple biedt voor iPhones, maar wel een stuk langer (en duidelijker) dan vrijwel alle andere Androidfabrikanten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vernieuwing Pixel 4

Dezelfde voordelen- en nadelen vind je ook op deze nieuwe Pixel 4 smartphone, die in twee smaken verkrijgbaar is: de compacte Pixel 4 (die we te testen kregen) en de grotere Pixel 4 XL. Desondanks heeft Google de Pixelsmartphones wat meer vernieuwd dan bij de vorige generaties het geval was.

Zo is het ontwerp flink op de schop gegaan. Geen twee kleuren op de achterzijde, maar een glazen achterkant in wit, zwart of oranje. In een vierkant blok huist de dualcam. Jazeker, ook Google heeft eindelijk een dubbele camera in zijn smartphones geplaatst. Het toestel is behoorlijk compact en ligt daardoor prettig in de hand. Maar op de bouwkwaliteit valt wel wat aan te merken, zie hiervoor de duurzaamheidstest van JerryRigEverything.

Google heeft besloten de vingerafdrukscanner in z’n geheel te verwijderen. Aan de voorzijde is de scherminkeping verdwenen, deze heeft plaatsgemaakt voor een dikke rand voor de microfoon, speaker en overige sensoren. De rand onder het scherm is wel dun. Wat er gek asymmetrisch uit ziet. Hoewel het een kwestie van smaak is, spreekt het ontwerp me allerminst aan. De Pixel 4 ziet er saai en ongeïnspireerd uit.

Waar Google zich wel heeft laten inspireren, is bij Apple. Het verwijderen van de vingerafdrukscanner is (net als het verwijderen van de 3,5mm jack een paar jaar terug) weghalen zonder terug te geven. Een consumentonvriendelijk besluit dus. Het alternatief, gezichtsontgrendeling, werkt natuurlijk ook gewoon mét een vingerafdrukscanner in de smartphone. Bovendien is het alternatief moeilijk veiliger te noemen, de gezichtsontgrendeling werkt ook als je je ogen dicht hebt, waardoor een ander jouw Pixel 4 kan ontgrendelen wanneer je ligt te slapen. Apple heeft nog op zijn minst het weghalen van de vingerafdrukscanner opgevangen met een veiligere vorm van gezichtsontgrendeling.

Knijpen en zwaaien

Niet alle vernieuwing zit aan de buitenkant. Intern heeft Google radar weten toe te voegen aan de smartphone. Hiermee kun je de smartphone met gebaren besturen. Bijvoorbeeld als je door de lucht veegt kun je het volgende nummer op Spotify afspelen of het toestel ontwaken uit de slaapstand. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het een indrukwekkende techniek is, die opvallend goed werkt. Desondanks is het een enorme gimmick, een toevoeging die meer laat zien wat er mogelijk is, dan een functionele verrijking. Los van de testdoeleinden heb ik het dan nul keer gebruikt of me achteraf gerealiseerd dat ik de handgebaren had kunnen gebruiken. Net als de knijpfunctionaliteit overigens, een gimmick die al jaren in Pixel-smartphones ingebouwd zit. Zou deze ooit echt functioneel wat toevoegen, dan hadden andere fabrikanten dit maar wat graag nagemaakt voor hun smartphones.

©PXimport

©PXimport

Overal de assistent

Ook deze Pixel-smartphone geeft een goede indruk welke richting Google graag op wil met Android. Sterker nog, dat ligt er wel heel dik bovenop: de Google Assistent. Knijpen? Dat roept de Assistent op. Vanuit de onderste hoek omhoog vegen? Assistent. Het Google-overzicht komt met de Assistent in de Updates-knop. Vergeet daarbij tenslotte niet dat “Hey Google” zeggen de assistent oproept en oh ja, in het applicatie-overzicht is de Assistent-app ook gewoon van de partij. Op mij komt het in ieder geval over alsof ik een draagbare Google Nest Hub bij me draag. Voor mensen (zoals ik) die om wat voor reden dan ook de Google Assistent niet (zo vaak) gebruiken laat het in ieder geval de indruk achter dat de spraakassistent linksom of rechtsom erdoorheengedrukt moet worden, een soort gedram dat we al eerder zagen bij Google+ of YouTube Red.

Natuurlijk krijg je de recentste Androidversie (Android 10) met de actuele beveiligingspatch op je Pixel 4. Geen vervelende skins, slechte ondersteuning of misleidende apps zoals virusscanners. Daarmee krijg je het beste wat Android te bieden heeft. Je wordt natuurlijk wel in een warm bedje gelegd van Google-diensten, net als bij de andere Android-smartphones. Daarbij krijg je wel de toevoeging van een overzichtelijke Podcasts-app en een Recorder, die live kan transcriberen. De mogelijkheid om onbeperkt zonder kwaliteitsverlies foto’s te mogen opslaan is geschrapt. Dat is wederom weghalen zonder teruggeven, want de Pixel 4 heeft te weinig opslaggeheugen (64GB) en je opslag uitbreiden met een geheugenkaartje kun je eveneens nog altijd vergeten.

©PXimport

Camera

De Pixel 4 is de eerste Google-smartphone met een dualcam. Hiermee is de Pixelcamera in staat om te zoomen zonder kwaliteitsverlies en scherptediepte te herkennen voor portretfoto’s, waarbij de achtergrond vervaagd wordt. Deze portretfoto’s zijn ook echt overdreven goed. De meeste fabrikanten van smartphones in deze prijsklasse voegen echter ook een groothoeklens toe, zodat je desgewenst ook juist méér op de foto krijgt. Deze ontbreekt op de Pixel 4 en dat is erg jammer, want het houdt de Pixel 4 functioneel beperkter dan andere smartphones.

De foto’s die de Pixel 4 schiet zijn wel weer van uitzonderlijke kwaliteit. Vergelijkbaar met de iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro. Het dynamisch bereik is indrukwekkend, de kleuren zijn realistisch en de camera is razendsnel.

©PXimport

©PXimport

De nachtmodus ‘Nachtzicht’ is de meest indrukwekkende functie van de Pixel 4 smartphone. Hierbij wordt met een lange sluitertijd een foto genomen waarop je in donkere omgevingen meer kunt zien dan dat je zelf ziet. Uiteraard moet je bij het maken van een nachtzicht-foto de telefoon een tijdje stil vasthouden voor een foto, maar dankzij de stabilisatie van de camera heb je niet snel een bewogen foto. Integendeel. De foto’s zijn opvallend scherp - en zelfs sterren zijn vast te leggen. Vergelijkbare functies zijn ook mogelijk met de Huawei P30 Pro en iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto's met nachtzichtmodus aan (links) en zonder nachtzicht.

Specificaties en scherm

Onder de motorkap heeft de Pixel 4 genoeg rekenkracht om Android en zware apps als een zonnetje te laten draaien en dikke voldoendes te scoren in de benchmarks. Ook het Full-HD amoledscherm is dik in orde. De kleurweergave is wat je kunt verwachten van een smartphone in de hoogste prijsklasse. De helderheid is voldoende, maar kan beter.

Ook beschikt het scherm over een hoge refresh rate van 90 hertz. Hierdoor zijn bewegingen op het scherm soepeler. Dat is erg prettig, maar toch valt hier wat over te zeggen. Google is niet de eerste fabrikant die een 90 hertz amoled-schermpaneel op een smartphone heeft geplaatst. OnePlus doet dat ook sinds de OnePlus 7 Pro-serie. OnePlus biedt je de optie om de verversingsfrequentie omlaag te schroeven naar 60 hertz, de standaard-verversingssnelheid. In praktijk viel ik hier ook vaak op terug, omdat een hoge verversingssnelheid veel te veel eiste van de accu met een capaciteit van ongeveer 4.000 mAh. Een goede accuduur lijkt mij prettiger dan een vloeiend lopend scherm. De Pixel 4 gaat heftig de mist in met zijn hoge verversingssnelheid. Google biedt je slechts een vage instelmogelijkheid, diep verscholen in de instellingen om de refresh rate uit te zetten. Over vaag gesproken. Het scherm hanteert niet altijd de hoge verversingssnelheid, enkel wanneer de helderheid boven de 75 procent is. Hier kun je niets zelf aan instellen. Dus als je ’s avonds even op bed op je telefoon scrollt, merk je niets van dat mooi vloeiende scherm.

Bovendien eist een hoge verversingsnelheid een zware tol van je accu. Dat is de reden waarom ik het op OnePlus-smartphones (die dus een accucapaciteit van 4.000 mAh hebben) uitzette. De Pixel 4 heeft een accucapaciteit van 2.800 mAh. Dat is werkelijk beschamend weinig, het zal je dus niet verbazen dat de accuduur van de Pixel 4 om te huilen is. De dag kom je niet door met een opgeladen accu, begin van de avond houdt het wel zo’n beetje op. Ook zonder de 90 hertz aan is het behelpen. Dat wordt ook niet beter naarmate je accu slijt. Je moet dus continu op zoek naar een (draadloze) oplaadplek of een lader en powerbank meedragen. Hiermee scoort de Pixel 4 op een basisfunctionaliteit een gênant diepe onvoldoende. De grotere Pixel 4 XL heeft overigens een wat hogere capaciteit en daardoor een wat minder belabberde accuduur.

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Pixel 4

Zoals je intussen wel door hebt, de Pixel 4 krijgt wat mij betreft een diepe onvoldoende en ik raad hem iedereen van harte af. De iets grotere Pixel 4 XL is een iets minder slechte keuze, door zijn grotere accu. Maar het lijkt erop dat Google te erg gefocust was met het kopiëren van de iPhone en dit aan te vullen met overbodige gimmicks, dat het bedrijf vergeten is een goede smartphone te ontwikkelen die op basisfunctionaliteit voldoende scoort. Een slechte iPhone-kloon kopen die even duur is als een iPhone zelf? Koop dan gewoon de iPhone 11. Of de duurdere iPhone 11 Pro als de veelzijdigere camera je aanspreekt.

Ook voor de andere eigenschappen die de Pixel 4 biedt zijn betere alternatieven. Wil je gewoon het beste van Android in een goede smartphone? Dan kun je voor de helft van de prijs terecht bij de Nokia 7.2 of Google Pixel 3A. Een 90 hertz-scherm is leuk, maar laten we eerlijk zijn, daarvoor koop je geen smartphone. Mocht dit echter toch wel doorslaggevend zijn, overweeg dan de OnePlus 7T. Is de camera belangrijk, dan kun je de goedkopere Pixel 3A overwegen, maar ook de Huawei P30 Pro kan de nachtzicht-modus prima bijbenen.

Conclusie: Google Pixel 4 kopen?

Veel reviewers zijn positief over de Pixel-smartphones. Maar ik kan hem gewoonweg niet aanbevelen. Natuurlijk, de schone Androidversie is een plus, evenals het mooie scherm, krachtige specificaties en briljante camera. Maar dat weegt niet op tegen al die nadelen die bijna teveel zijn om op te sommen: te weinig opslag, geen groothoeklens, afschuwelijk slechte accuduur, assistentopdringerij, beperkte en minder veilige ontgrendelmogelijkheden, design, geen audiopoort en een overdaad aan gimmicks. Bovendien betaal je een Apple-achtige prijs voor een smartphone die teveel is afgekeken van datzelfde merk. Koop dan een iPhone. Dat is een bijzonder pijnlijke conclusie voor een smartphone van Androidmaker Google.

Met dank aan Belsimpel.nl voor het beschikbaar stellen van een review-exemplaar van de Google Pixel 4.

Dagelijks hoor en lees je over artificiële intelligentie (AI). Daarbij worden vaak termen als neuraal netwerk en deep learning gebruikt. In dit artikel vertellen je hier meer over en gaan we ook zelf met AI aan de slag. We doen dit via TensorFlow Playground en Google Teachable Machine.

Het begrip artificiële intelligentie verwijst naar de mogelijkheid om zelfstandig kennis op te nemen, problemen op te lossen en beslissingen te nemen, net zoals een mens. Het woord ‘artificieel’ duidt erop dat deze vorm van intelligentie door mensen is ontworpen en door computers of machines wordt uitgevoerd en dus niet door een biologisch brein.

Veel AI-toepassingen, zoals beeld- en spraakherkenning en taalverwerking, maken hierbij gebruik van zogenoemde neurale netwerken. Deze zijn namelijk uitstekend geschikt voor het herkennen van complexe patronen in grote hoeveelheden ongestructureerde data.

Zo’n digitaal neuraal netwerk (DNN) is gebaseerd op de werking en structuur van het menselijke brein, maar het blijft niet meer dan een abstracte vereenvoudiging. Het menselijke brein is tenslotte (vooralsnog) aanzienlijk complexer, flexibeler en vooral ook energiezuiniger met een maximaal verbruik van circa 20 watt. Ons brein is bovendien superieur in creativiteit, contextueel begrip en emotionele verwerking. 

Digitaal neuraal netwerk

Een digitaal neuraal netwerk (DNN) werkt net als het biologisch brein met neuronen (zie bovenstaand tekstkader). Alleen in een DNN gaat het hierbij om wiskundige rekeneenheden die informatie verwerken. Elk neuron ontvangt invoer, vermenigvuldigt deze met een gewicht om de relevantie te bepalen en telt daar een compensatiewaarde, de zogeheten bias, bij op. Samen vormen deze gewichten en biases de ‘parameters’. GPT-4 bevat er naar schatting 1,7 biljoen.

De informatie stroomt door een of meer verborgen lagen tussen de invoer- en uitvoerlaag. Elke verborgen laag verwerkt de gegevens verder, waardoor complexere patronen worden herkend. Hiervoor gebruikt elk neuron een zogeheten activatiefunctie, die bepaalt of en in welke mate de uitvoer wordt doorgegeven. Zonder activatiefuncties zou het netwerk alleen eenvoudige wiskundige verbanden leren, zoals rechte lijnen, terwijl het nu ook met complexe, gebogen of gelaagde patronen overweg kan.

Een eenvoudig digitaal neuraal netwerk, met één verborgen laag.

Sturing en zelflering

Mensen sturen het DNN indirect aan door het bepalen van het aantal lagen, het aantal neuronen per laag en het type activatiefunctie. Verder kiezen ze hoe het netwerk moet leren, bijvoorbeeld door te bepalen hoeveel data het ziet en hoe complex de gegevens zijn, hoe vaak het leert en hoe groot de aanpassingen mogen zijn. Tijdens deze training worden de parameters automatisch aangepast door het netwerk om optimaal patronen te herkennen en voorspellingen te doen.

Vereenvoudigd komt het hierop neer: nadat het netwerk een voorspelling heeft gedaan, wordt berekend hoe ver deze afwijkt van de juiste waarde, waartoe het netwerk tijdens de training toegang heeft. Deze afwijking wordt vervolgens teruggestuurd door het netwerk, van de uitvoer- naar de invoerlaag. Onderweg berekent het netwerk hoeveel elke verbinding (gewicht) en extra waarde (bias) heeft bijgedragen aan de fout. Daarop past het netwerk de parameters aan om de fout kleiner te maken. Dit proces herhaalt zich vele malen, zodat het netwerk steeds accurater wordt. Dit principe wordt ‘backpropagation’ genoemd (letterlijk: achterwaartse terugkoppeling) en maakt dat het netwerk grotendeels zelflerend is.

©Vallabh soni - stock.adobe.com

Backpropagation: het netwerk stuurt zelf bij op basis van de vastgestelde afwijking.

TensorFlow Playground

Spelen met werking DNN

Het wordt interessanter wanneer je zelf experimenteert met de principes en werking van een DNN. Ga naar https://playground.tensorflow.org. Hier herken je de lagen met neuronen: een invoerlaag, twee verborgen lagen en een uitvoerlaag. Bij DATA is al een specifieke dataset geselecteerd. Zodra je op Run (het pijltje) klikt, probeert het netwerk het patroon in de gekozen dataset te herkennen. Het resultaat verschijnt onder Output.

Hoe langer je het proces laat lopen, hoe hoger het aantal trainingscycli (hier epochs genoemd) en hoe accurater de ruimte-indeling of dataclassificatie in de output: blauwe achtergrond voor blauwe punten en oranje achtergrond voor oranje punten. Omdat het standaard om een eenvoudig datapatroon gaat, zal de Training loss waarschijnlijk 0.000 zijn. Dit betekent dat het netwerk het patroon vrijwel meteen correct herkent op basis van de ingestelde parameters, zodat er nauwelijks of geen backpropagation nodig is.

Met de standaardinstellingen kan dit neurale netwerk moeiteloos overweg.

Verdere aansturing

Je kunt het netwerk flink uitdagen door enkele instellingen aan te passen. We geven je enkele mogelijkheden die zeker leerzaam kunnen zijn. Activeer in de invoerlaag bijvoorbeeld alleen de bovenste eigenschap X1. Het netwerk classificeert dan uitsluitend op basis van de horizontale posities van de punten. Voor de derde dataset (linksonder) kan dit voldoende zijn, maar voor andere niet. Probeer het gerust zelf uit. Je zult ook merken dat hoe meer features je inschakelt, hoe meer informatie het netwerk gebruikt en hoe beter het complexe patronen kan herkennen.

Verhoog eens Noise (ruis) met de schuifknop om het leerproces te bemoeilijken. De datapunten worden hierdoor minder gestructureerd, wat je meteen terugziet in de Output. Verminder nu eens het aantal neuronen (via de minknop boven elke laag) om het netwerk minder complexe beslissingen te laten nemen. Minder verborgen lagen verlaagt eveneens de capaciteit om diepere datapatronen te leren.

Nog steeds te makkelijk? Verlaag dan de Learning rate naar bijvoorbeeld 0.0001. Een lagere leerratio betekent tenslotte kleinere stappen bij het aanpassen van de gewichten (wat zich hier visueel vertaalt als minder snel aangepaste lijndiktes tussen de neuronen), waardoor het netwerk langzamer leert.

Experimenteer gerust verder met andere, ook meer geavanceerde instellingen om het netwerk – en jezelf – uit te dagen.

Met deze instellingen wordt de training van het neurale netwerk nagenoeg onmogelijk.

Deep learning

Een DNN is een van de meest effectieve methoden of algoritmen binnen machine learning (ML), waarbij computers leren van data zonder ze expliciet te moeten programmeren. Het is vooral geschikt voor complexe taken zoals beeldherkenning, spraakherkenning en taalverwerking.

Eenvoudige ML-modellen hebben meestal een of enkele verborgen lagen. Bij een complexere architectuur met meerdere verborgen lagen, die in staat is complexere patronen en relaties te herkennen, spreekt men van deep learning (DL). Deep learning is daarmee een subonderdeel van machine learning, al is het onderscheid niet altijd scherp te maken.

Bij DL gebruikt het neurale netwerk logischerwijze meer parameters, wat meteen ook een grotere hoeveelheid data vereist om het effectief te kunnen trainen. Meer data en parameters vereisen uiteraard ook meer rekenkracht, waarvoor vaak talrijke gpu’s (Graphics Processing Units) of gespecialiseerde processors als Googles TPU’s (Tensor Processing Units) nodig zijn.

Een Google TPU op een PCIe-kaart.

Google Teachable Machine

Experimenten met AI

Het zal je nauwelijks verbazen dat je, behalve geavanceerde kennis, frameworks als TensorFlow of PyTorch nodig hebt om een DL-model te ontwikkelen. Wil je hier desondanks toch mee experimenteren, dan biedt Googles Teachable Machine een uitstekende omgeving. Dit project heeft namelijk een interface waarmee je zonder technische expertise toch een AI-model kunt trainen.

Het platform is gebaseerd op DL-technieken en gebruikt neurale netwerken om patronen en kenmerken in diverse datasets te herkennen. Het werkt met voorgetrainde modellen, maar je kunt ook eigen gegevens toevoegen om een aangepast model te trainen. Na training kun je het model exporteren in verschillende formaten en inzetten in een web-app, mobiele app of op toestellen als Raspberry Pi, Arduino of IoT-apparaten.

Via deze GitHub-pagina vind je talrijke leuke projecten met Teachable Machine (van Bananameter tot Snake Game), evenals tutorials. Maar laten we nu vooral zelf aan de slag gaan met een bescheiden project.

Dit model heeft meteen door dat deze banaan overrijp is.

Starten met project

Surf naar https://teachablemachine.withgoogle.com. Hier leer je een computer trainen om je eigen afbeeldingen, geluiden en houdingen te herkennen. Klik op Aan de slag om een nieuw project te starten en kies uit drie modelopties: Projectafbeelding, Audioproject of Project met houdingen.

Wij nemen het eerste model als voorbeeld. Dit opent een venster waarin je kunt kiezen tussen een Model voor standaard afbeelding (kleur, 224 × 224 pixels) of een Model voor ingesloten afbeelding (grijswaarden, 96 × 96 pixels). Dit laatste, een embedded model, is geschikt voor microcontrollers. Wij kiezen hier voor het wat grotere standaardmodel.

Teachable Machine laat je uit drie grote trainingsmodellen kiezen.

Dataset en klassen aanmaken

Je komt nu terecht op een webpagina waar je eerst je dataset moet aanmaken. In dit geval bestaat deze uit afbeeldingen. Je deelt deze op in twee of meer categorieën, die je ook labelt. Teachable Machine heeft standaard twee categorieën (klassen), maar via +Een klasse toevoegen kun je eenvoudig meer klassen toevoegen.

Het aantal klassen dat je nodig hebt, hangt af van je project. Voor het onderscheiden van bijvoorbeeld QR-codes en zebrapatronen volstaan twee klassen (QR en Zebra). Wil je echter overrijpe, rijpe en rauwe bananen classificeren, dan heb je er minstens drie nodig. Zorg eerst dat het juiste aantal klassen beschikbaar is. Via de knop met drie stippen verwijder je desnoods overtollige klassen. Klik bij elke klasse op het potloodicoon en geef de categorie een zinvolle naam.

Daarna voeg je data toe aan elke klasse via de knop Uploaden of Webcam. Bij gebruik van de webcam moet je de pagina toegang geven tot de aangekoppelde camera. Door op Ingedrukt houden om op te nemen te klikken, stuur je continu snapshots naar Teachable Machine. De afbeeldingen verschijnen vervolgens in de betreffende klasse.

Vul je dataset met voldoende en gevarieerde afbeeldingen, via webcam en/of uploads.

Trainen en testen

Zodra je voldoende en gevarieerde data hebt toegevoegd, kun je het AI-model trainen. Klik op Model trainen om direct te starten of pas eerst enkele instellingen aan via het pijlknopje bij Geavanceerd. Hier kun je Tijdvakken, Batchgrootte en Leersnelheid aanpassen, vergelijkbaar met Epochs, Batch size en Learning rate in TensorFlow Playground. Klik op het vraagteken voor meer uitleg. Bij Geavanceerde opties kun je in een apart venster interessante statistieken over het trainingsproces bekijken. Na afloop verschijnt de melding Model getraind.

Klik rechts op Voorbeeld bekijken, zet Invoer op AAN en kies of je via Webcam of Bestand data wilt aanleveren. Wij kozen voor Webcam en testten met verschillende afbeeldingen van QR-codes en zebra’s. Bij Uitvoer toont Teachable Machine een percentage dat de zekerheid van de classificatie weergeeft.

Een QR-code op de rug van een zebra: daar heeft Teachable Machine niet van terug.

Export

Als alles goed werkt en je het model buiten de Teachable Machine-omgeving wilt gebruiken, klik je op Model exporteren. Kies voor Tensorflow.js, selecteer Downloaden en klik op Mijn model downloaden. Pak het gedownloade zip-bestand uit in een lege submap \my_model. Deze bevat een drietal bestanden, maar niet je trainingsdata. Dit komt doordat de neurale netwerkarchitectuur, geoptimaliseerde gewichten en modelconfiguratie kunnen volstaan voor nieuwe voorspellingen.

Ga vervolgens naar het tabblad Javascript, klik op Kopiëren en plak de code in een teksteditor, zoals Kladblok of Notepad++. Sla dit op als een html-bestand in de map net boven de submap \my_model.

Om lokaal te kunnen testen zonder browserfoutmeldingen zet je eerst een eenvoudige webserver op. Wij gebruikten de gratis Abyss Web Server (voor Windows, macOS en Linux). Plaats het html-bestand samen met de submap \my_model in de standaardmap C:\Abyss Web Server\htdocs. Dubbelklik erop om het in je browser te starten. Als het goed is, kun je nu meteen je AI-model testen. Succes.

Je kunt het model bijvoorbeeld testen via een lokale webserver.

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goede bluetooth-speaker voor mee op vakantie? Wij zochten vijf modellen voor je uit voor minder dan 90 euro.

Een draagbare bluetooth-speaker is superhandig als je graag muziek luistert, waar je ook bent. Je koppelt ze in een paar seconden aan je telefoon of tablet, en je kunt meteen je favoriete playlist afspelen – zonder gedoe met kabels of ingewikkelde installatie. Gewoon aanzetten, verbinden en gaan met die beat. Wij zochten vijf modellen voor buiten voor je op, voor minder dan 90 euro.

JBL FLIP 6

Deze Flip 6 van JBL neem je makkelijk overal mee naartoe, maar produceert ondanks zijn compacte formaat toch flink wat geluid. Hij is klein genoeg om in je tas te gooien, maar als je hem aanzet, komt er verrassend veel bas en helderheid uit. Perfect voor op het strand, in het park of gewoon thuis op de keukentafel. Hij kan tegen een stootje – letterlijk – en is helemaal waterdicht. Dus regen of zwembad? Geen probleem. De batterij gaat zo'n 12 uur mee, dus je komt wel een dagje door. En heb je een vriend die ook een JBL-speaker heeft? Dan kun je ze koppelen voor dubbel zoveel geluid.

💪 Gewicht: 941 gram
🌊 Waterdicht: IP67
🔊 RMS-vermogen: 10 watt
🔋 Speelduur: 12 uur

Marshall Willen

De Marshall Willen valt op: niet alleen qua geluid, maar ook door z'n iconische rock-'n-roll-uiterlijk. Hij past makkelijk in je jaszak en maakt indruk met z'n kraakheldere geluid. Ondanks z'n formaat krijg je verrassend veel punch. De accu gaat gerust een hele dag mee en je kunt 'm gewoon meenemen onder de douche of in de regen – hij is namelijk waterdicht. Wat ook fijn is: hij heeft een handige clip waarmee je 'm ergens aan kunt hangen. Ideaal voor onderweg of op de fiets.

💪 Gewicht: 476 gram
🌊 Waterdicht: IP67
🔊 RMS-vermogen: 10 Watt
🔋 Speelduur: 15 uur

Sony ULT Field 1

De Sony ULT Field 1 is compact, makkelijk te dragen en zit verrassend goed in elkaar. Wat echt opvalt is de bas: lekker diep en vol. En als je dat niet genoeg vindt, zet je gewoon de ULT-knop aan voor nog wat extra power. Hij is water- én stofdicht, dus je hoeft 'm niet te sparen. De batterij houdt het een uur of 12 vol, wat prima is voor een dagje buiten. Gewoon een fijne, robuuste speaker die doet wat je nodig hebt.

💪 Gewicht: 650 gram
🌊 Waterdicht: IP67
🔊 RMS-Vermogen: 30 Watt
🔋 Speelduur: 12 uur

Ultimate Ears WONDERBOOM 4

De WONDERBOOM 4 is klein, rond en vrolijk, maar klinkt alsof-ie twee keer zo groot is. Zet hem in het midden van de kamer of je picknickkleed en iedereen hoort even goed wat er speelt, dankzij 360° geluid – en dat werkt verrassend goed. Hij is waterdicht én kan drijven, dus hij mag mee in bad of op een bootje, zolang je 'm maar niet lang onder water houdt. De batterij gaat ongeveer 14 uur mee, en als je er twee hebt, kun je stereo afspelen. Kortom: klein ding, groot geluid, nul zorgen.

💪 Gewicht: 420 gram
🌊 Waterdicht: IP67
🔊 RMS-Vermogen: niet opgegeven
🔋 Speelduur: 14 uur

Denver BTG-615

Denver is misschien nog niet zo bekend als de grote merken, maar deze 15 Watt BTG-615 verrast zeker. Voor een speaker onder de 50 euro krijg je een stevig geluid en een leuke lichtshow dankzij de ingebouwde leds. Perfect voor feestjes in je woonkamer of buiten op het balkon. Hij is spatwaterdicht, dus een beetje regen overleeft-ie wel. De batterij gaat zo'n 5 uur mee - dat is wel een stuk minder dan de andere hier besproken modellen, maar in principe voldoende voor een middagje muziek. En met een handvat bovenop neem je hem zo mee. Geen poespas, gewoon een leuke speaker die doet wat je verwacht.

💪 Gewicht: 2 kg
🌊 Waterdicht: IPX5
🔊 RMS-Vermogen: 15 Watt
🔋 Speelduur: 5 uur