De Google Pixel 4 smartphone van Google komt officieel (nog) niet uit in Nederland, toch hoef je weinig moeite te doen om de telefoon van Google in huis te halen. Maar een Google Pixel 4 kopen, is dat wel aan te bevelen? Dat lees je in onze review.

Omdat de Pixel-smartphonelijn van Androidmaker Google is, krijgen de smartphones veel media-aandacht. Logisch ook, want om een goede indruk te krijgen in welke richting Google Android stuurt, hoe je alleen maar een Pixel-smartphone aan te zetten. Al die aandacht ten spijt, de Pixel smartphones hebben zo’n klein marktaandeel dat zelfs het woord ‘marginaal’ de lading niet dekt. Heel gek is dat niet, de Pixel 4 is in veel landen (waaronder Nederland) officieel niet verkrijgbaar. De toestellen kunnen qua specificaties niet opboksen tegen de topsmartphones van bijvoorbeeld Samsung en de prijs van een Pixel smartphone is zo exorbitant hoog dat je bij concurrentie veel beter krijgt voor minder geld.

De prijs verbloemt wel de interessante functies van de Pixel-smartphones. Zo kun je met een Pixel-smartphone altijd de mooiste foto’s schieten en word je in een warm bedje gelegd van Google-diensten. Omdat de smartphone door Google wordt ontwikkeld, krijg je als eerste Android- en veiligheidsupdates, waarbij je minstens twee jaar de nieuwste versie van Android krijgt en drie jaar veiligheidsupdates. Dat is nog steeds niet in lijn met de ondersteuning die Apple biedt voor iPhones, maar wel een stuk langer (en duidelijker) dan vrijwel alle andere Androidfabrikanten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Vernieuwing Pixel 4

Dezelfde voordelen- en nadelen vind je ook op deze nieuwe Pixel 4 smartphone, die in twee smaken verkrijgbaar is: de compacte Pixel 4 (die we te testen kregen) en de grotere Pixel 4 XL. Desondanks heeft Google de Pixelsmartphones wat meer vernieuwd dan bij de vorige generaties het geval was.

Zo is het ontwerp flink op de schop gegaan. Geen twee kleuren op de achterzijde, maar een glazen achterkant in wit, zwart of oranje. In een vierkant blok huist de dualcam. Jazeker, ook Google heeft eindelijk een dubbele camera in zijn smartphones geplaatst. Het toestel is behoorlijk compact en ligt daardoor prettig in de hand. Maar op de bouwkwaliteit valt wel wat aan te merken, zie hiervoor de duurzaamheidstest van JerryRigEverything.

Google heeft besloten de vingerafdrukscanner in z’n geheel te verwijderen. Aan de voorzijde is de scherminkeping verdwenen, deze heeft plaatsgemaakt voor een dikke rand voor de microfoon, speaker en overige sensoren. De rand onder het scherm is wel dun. Wat er gek asymmetrisch uit ziet. Hoewel het een kwestie van smaak is, spreekt het ontwerp me allerminst aan. De Pixel 4 ziet er saai en ongeïnspireerd uit.

Waar Google zich wel heeft laten inspireren, is bij Apple. Het verwijderen van de vingerafdrukscanner is (net als het verwijderen van de 3,5mm jack een paar jaar terug) weghalen zonder terug te geven. Een consumentonvriendelijk besluit dus. Het alternatief, gezichtsontgrendeling, werkt natuurlijk ook gewoon mét een vingerafdrukscanner in de smartphone. Bovendien is het alternatief moeilijk veiliger te noemen, de gezichtsontgrendeling werkt ook als je je ogen dicht hebt, waardoor een ander jouw Pixel 4 kan ontgrendelen wanneer je ligt te slapen. Apple heeft nog op zijn minst het weghalen van de vingerafdrukscanner opgevangen met een veiligere vorm van gezichtsontgrendeling.

Knijpen en zwaaien

Niet alle vernieuwing zit aan de buitenkant. Intern heeft Google radar weten toe te voegen aan de smartphone. Hiermee kun je de smartphone met gebaren besturen. Bijvoorbeeld als je door de lucht veegt kun je het volgende nummer op Spotify afspelen of het toestel ontwaken uit de slaapstand. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het een indrukwekkende techniek is, die opvallend goed werkt. Desondanks is het een enorme gimmick, een toevoeging die meer laat zien wat er mogelijk is, dan een functionele verrijking. Los van de testdoeleinden heb ik het dan nul keer gebruikt of me achteraf gerealiseerd dat ik de handgebaren had kunnen gebruiken. Net als de knijpfunctionaliteit overigens, een gimmick die al jaren in Pixel-smartphones ingebouwd zit. Zou deze ooit echt functioneel wat toevoegen, dan hadden andere fabrikanten dit maar wat graag nagemaakt voor hun smartphones.

©PXimport

©PXimport

Overal de assistent

Ook deze Pixel-smartphone geeft een goede indruk welke richting Google graag op wil met Android. Sterker nog, dat ligt er wel heel dik bovenop: de Google Assistent. Knijpen? Dat roept de Assistent op. Vanuit de onderste hoek omhoog vegen? Assistent. Het Google-overzicht komt met de Assistent in de Updates-knop. Vergeet daarbij tenslotte niet dat “Hey Google” zeggen de assistent oproept en oh ja, in het applicatie-overzicht is de Assistent-app ook gewoon van de partij. Op mij komt het in ieder geval over alsof ik een draagbare Google Nest Hub bij me draag. Voor mensen (zoals ik) die om wat voor reden dan ook de Google Assistent niet (zo vaak) gebruiken laat het in ieder geval de indruk achter dat de spraakassistent linksom of rechtsom erdoorheengedrukt moet worden, een soort gedram dat we al eerder zagen bij Google+ of YouTube Red.

Natuurlijk krijg je de recentste Androidversie (Android 10) met de actuele beveiligingspatch op je Pixel 4. Geen vervelende skins, slechte ondersteuning of misleidende apps zoals virusscanners. Daarmee krijg je het beste wat Android te bieden heeft. Je wordt natuurlijk wel in een warm bedje gelegd van Google-diensten, net als bij de andere Android-smartphones. Daarbij krijg je wel de toevoeging van een overzichtelijke Podcasts-app en een Recorder, die live kan transcriberen. De mogelijkheid om onbeperkt zonder kwaliteitsverlies foto’s te mogen opslaan is geschrapt. Dat is wederom weghalen zonder teruggeven, want de Pixel 4 heeft te weinig opslaggeheugen (64GB) en je opslag uitbreiden met een geheugenkaartje kun je eveneens nog altijd vergeten.

©PXimport

Camera

De Pixel 4 is de eerste Google-smartphone met een dualcam. Hiermee is de Pixelcamera in staat om te zoomen zonder kwaliteitsverlies en scherptediepte te herkennen voor portretfoto’s, waarbij de achtergrond vervaagd wordt. Deze portretfoto’s zijn ook echt overdreven goed. De meeste fabrikanten van smartphones in deze prijsklasse voegen echter ook een groothoeklens toe, zodat je desgewenst ook juist méér op de foto krijgt. Deze ontbreekt op de Pixel 4 en dat is erg jammer, want het houdt de Pixel 4 functioneel beperkter dan andere smartphones.

De foto’s die de Pixel 4 schiet zijn wel weer van uitzonderlijke kwaliteit. Vergelijkbaar met de iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro. Het dynamisch bereik is indrukwekkend, de kleuren zijn realistisch en de camera is razendsnel.

©PXimport

©PXimport

De nachtmodus ‘Nachtzicht’ is de meest indrukwekkende functie van de Pixel 4 smartphone. Hierbij wordt met een lange sluitertijd een foto genomen waarop je in donkere omgevingen meer kunt zien dan dat je zelf ziet. Uiteraard moet je bij het maken van een nachtzicht-foto de telefoon een tijdje stil vasthouden voor een foto, maar dankzij de stabilisatie van de camera heb je niet snel een bewogen foto. Integendeel. De foto’s zijn opvallend scherp - en zelfs sterren zijn vast te leggen. Vergelijkbare functies zijn ook mogelijk met de Huawei P30 Pro en iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Foto's met nachtzichtmodus aan (links) en zonder nachtzicht.

Specificaties en scherm

Onder de motorkap heeft de Pixel 4 genoeg rekenkracht om Android en zware apps als een zonnetje te laten draaien en dikke voldoendes te scoren in de benchmarks. Ook het Full-HD amoledscherm is dik in orde. De kleurweergave is wat je kunt verwachten van een smartphone in de hoogste prijsklasse. De helderheid is voldoende, maar kan beter.

Ook beschikt het scherm over een hoge refresh rate van 90 hertz. Hierdoor zijn bewegingen op het scherm soepeler. Dat is erg prettig, maar toch valt hier wat over te zeggen. Google is niet de eerste fabrikant die een 90 hertz amoled-schermpaneel op een smartphone heeft geplaatst. OnePlus doet dat ook sinds de OnePlus 7 Pro-serie. OnePlus biedt je de optie om de verversingsfrequentie omlaag te schroeven naar 60 hertz, de standaard-verversingssnelheid. In praktijk viel ik hier ook vaak op terug, omdat een hoge verversingssnelheid veel te veel eiste van de accu met een capaciteit van ongeveer 4.000 mAh. Een goede accuduur lijkt mij prettiger dan een vloeiend lopend scherm. De Pixel 4 gaat heftig de mist in met zijn hoge verversingssnelheid. Google biedt je slechts een vage instelmogelijkheid, diep verscholen in de instellingen om de refresh rate uit te zetten. Over vaag gesproken. Het scherm hanteert niet altijd de hoge verversingssnelheid, enkel wanneer de helderheid boven de 75 procent is. Hier kun je niets zelf aan instellen. Dus als je ’s avonds even op bed op je telefoon scrollt, merk je niets van dat mooi vloeiende scherm.

Bovendien eist een hoge verversingsnelheid een zware tol van je accu. Dat is de reden waarom ik het op OnePlus-smartphones (die dus een accucapaciteit van 4.000 mAh hebben) uitzette. De Pixel 4 heeft een accucapaciteit van 2.800 mAh. Dat is werkelijk beschamend weinig, het zal je dus niet verbazen dat de accuduur van de Pixel 4 om te huilen is. De dag kom je niet door met een opgeladen accu, begin van de avond houdt het wel zo’n beetje op. Ook zonder de 90 hertz aan is het behelpen. Dat wordt ook niet beter naarmate je accu slijt. Je moet dus continu op zoek naar een (draadloze) oplaadplek of een lader en powerbank meedragen. Hiermee scoort de Pixel 4 op een basisfunctionaliteit een gênant diepe onvoldoende. De grotere Pixel 4 XL heeft overigens een wat hogere capaciteit en daardoor een wat minder belabberde accuduur.

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Pixel 4

Zoals je intussen wel door hebt, de Pixel 4 krijgt wat mij betreft een diepe onvoldoende en ik raad hem iedereen van harte af. De iets grotere Pixel 4 XL is een iets minder slechte keuze, door zijn grotere accu. Maar het lijkt erop dat Google te erg gefocust was met het kopiëren van de iPhone en dit aan te vullen met overbodige gimmicks, dat het bedrijf vergeten is een goede smartphone te ontwikkelen die op basisfunctionaliteit voldoende scoort. Een slechte iPhone-kloon kopen die even duur is als een iPhone zelf? Koop dan gewoon de iPhone 11. Of de duurdere iPhone 11 Pro als de veelzijdigere camera je aanspreekt.

Ook voor de andere eigenschappen die de Pixel 4 biedt zijn betere alternatieven. Wil je gewoon het beste van Android in een goede smartphone? Dan kun je voor de helft van de prijs terecht bij de Nokia 7.2 of Google Pixel 3A. Een 90 hertz-scherm is leuk, maar laten we eerlijk zijn, daarvoor koop je geen smartphone. Mocht dit echter toch wel doorslaggevend zijn, overweeg dan de OnePlus 7T. Is de camera belangrijk, dan kun je de goedkopere Pixel 3A overwegen, maar ook de Huawei P30 Pro kan de nachtzicht-modus prima bijbenen.

Conclusie: Google Pixel 4 kopen?

Veel reviewers zijn positief over de Pixel-smartphones. Maar ik kan hem gewoonweg niet aanbevelen. Natuurlijk, de schone Androidversie is een plus, evenals het mooie scherm, krachtige specificaties en briljante camera. Maar dat weegt niet op tegen al die nadelen die bijna teveel zijn om op te sommen: te weinig opslag, geen groothoeklens, afschuwelijk slechte accuduur, assistentopdringerij, beperkte en minder veilige ontgrendelmogelijkheden, design, geen audiopoort en een overdaad aan gimmicks. Bovendien betaal je een Apple-achtige prijs voor een smartphone die teveel is afgekeken van datzelfde merk. Koop dan een iPhone. Dat is een bijzonder pijnlijke conclusie voor een smartphone van Androidmaker Google.

Met dank aan Belsimpel.nl voor het beschikbaar stellen van een review-exemplaar van de Google Pixel 4.

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.