Apple heeft een inhaalslag te maken als het aankomt op smartphone-camera’s. Die inhaalslag wordt serieus genomen, want de nieuwe iPhone 11 Pro is een smartphone met drie camera’s en een nachtmodus. Is het genoeg?

Dat je met de duurste iPhone ook meteen over de beste smartphone-camera beschikt, dat is een hardnekkige misvatting. Vooral in onze vorige cameratest van afgelopen zomer bleek dat de Huawei P30 Pro niet alleen de meest veelzijdige, maar ook met afstand de allerbeste smartphone-camera heeft. Maar Apple heeft onlangs de iPhone 11 Pro uitgebracht. Niet alleen de eerste Apple-smartphone die de term ‘Pro’ in de naam draagt, maar ook de eerste iPhone met drie camera’s aan de achterzijde. We gingen met de Huawei P30 Pro en de iPhone 11 Pro op pad om te kijken welke smartphone de beste camera heeft.

©PXimport

Technische specificaties

iPhone 11 Pro

Voordat ik met foto’s ga strooien die ik met de toestellen heb gemaakt, eerst even het technische onderdeel. De iPhone 11 Pro (en de grotere iPhone 11 Pro Max) beschikken over drie camera’s van 12 megapixel aan de achterzijde: een telelens, normale sensor en een groothoeklens. Door te wisselen tussen de lenzen kun je als het ware in- en uitzoomen. De telelens zorgt voor 2x optisch inzoomen, de groothoek zoomt 2x uit met een beeldhoek van 120 graden.

Smartphone-camera’s werken anders dan traditionele camera’s. Omdat er zoveel rekenkracht in het toestel zit, worden meerdere foto’s van de camera samengevoegd tot één eindresultaat om zo kleuren, scherpte en details optimaal te kunnen vastleggen. In het geval van de iPhone 11 Pro zijn dat negen foto’s.

Functioneel komt daar nu de nachtmodus bij. Andere smartphonemakers, zoals Google en Huawei bieden deze modus al aan, waardoor je in staat bent in extreem donkere situaties alsnog foto’s te maken. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een sluitertijd van enkele seconden, tot wel tien in omgevingen waar je zelf écht niets kunt zien. Het zal je verbazen hoeveel de lens van een smartphone dan nog wel kan zien. De optische stabilisatie, die normaalgesproken gebruikt wordt voor het vastleggen van stabiele video’s wordt gebruikt om bewegingsonscherpte te voorkomen. Je moet de smartphone immers een paar seconden stil houden wanneer je de nachtfoto maakt.

Huawei P30 Pro

Al veel hebben we geschreven over de camera van de Huawei P30 Pro. De hoofdlens telt 40 megapixel, waarbij ruis verminderd wordt door de foto te verkleinen. Een groothoeklens met 20 megapixel zorgt ervoor dat je uit kunt zoomen naar 0,6x. Maar waar de Huawei P30 Pro écht het verschil mee maakt is de 8 megapixel periscoopcamera, die tot 5x optisch kan inzoomen, tot 10x dynamisch en wel tot 50x digitaal. Dat is werkelijk ongekend. Natuurlijk: hoe verder je inzoomt, hoe minder de kwaliteit. Het maakt functioneel echter wel een enorm verschil ten opzichte van de iPhone 11 Pro. Dankzij stabilisatie zijn de foto’s niet eens erg bewogen bij 50x inzoomen, want dat lijkt een flinke uitdaging bij het richten met 50x zoom.

Ook de Huawei P30 Pro heeft een nachtmodus, die enorm veel indruk maakte. Ik ben in staat geweest surreële kunstwerken te maken met volledig verlicht lijkende onderwerpen op een achtergrond met sterrenhemel, zonder dat ik daar extra licht of flitser voor nodig had. Technisch weet Huawei dit voor elkaar te krijgen door de rgb-sensor net anders af te stellen, waarbij ook geel wordt afgevangen in plaats van groen. Volgens Huawei valt er op deze manier meer licht op te vangen en kan het verschil softwarematig rechtgezet worden.

Camera's iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro in praktijk

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De eerste indruk is gelijk in het voordeel van de iPhone 11 Pro. Of het nu bij kunstlicht is, of zonlicht. De iPhone weet ongekend veel detail prachtig weer te geven en ook de kleuren komen mooier tot hun recht. De kleuren van de Huawei P30 Pro zijn wat onrealistisch gesatureerd en fijne details lijken weg te vallen in de wat overdreven kleuren. Het dynamisch bereik van de iPhone maakt hier het verschil, terwijl de Huawei dit probeert te compenseren door kleuren op te blazen.

©PXimport

©PXimport

Kleuren komen mooier en gedetailleerder tot hun recht bij de iPhone 11 Pro. Maar de gekke RGB-techniek die Huawei gebruikt (om met name in donkere omgevingen meer vast te kunnen leggen), zorgt er ook voor dat witte oppervlaktes beter uit de verf komen. De iPhone weet meer detail vast te leggen in de witte bloemen, maar heeft wat moeite met de schaduwen, die paarsig overkomen. De Huawei kan het gele hart van de bloem onderscheiden van de witte bloemblaadjes.

Van dichtbij bekeken

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Bij een close-up van dezelfde bloem is zowel bij daglicht als kunstlicht te zien hoeveel meer detail de iPhone 11 Pro vastlegt. Het is een kwestie van smaak natuurlijk. De Huawei-foto lijkt een beetje te zijn gladgestreken, waardoor de bloem er wat ‘zachter’ uit ziet. De iPhone-variant is veel gedetailleerder.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Fijne details (bij kunstlicht) worden ook door de iPhone 11 Pro veel beter vastgelegd. Vooral bij bovenste woldraden treedt een bizar effect op. De bruine wol wordt veel te gelig door het kunstlicht. De iPhone komt veel dichter bij de realiteit én weet veel meer detail vast te leggen.

©PXimport

©PXimport

Dat het kunstlicht groot effect heeft op de foto’s van de Huawei P30 Pro is ook te zien op de foto van het (dubieuze) badzout. De houten ondergrond is veel realistischer en let hierbij ook even op de kleuren en fijne details van de blauwe korrels.

Zoom: van nóg dichterbij bekeken

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De drie zoomniveau's van de iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De Huawei P30 Pro heeft meer zoommogelijkheden (het feit dat de foto's scheef geschoten zijn ligt aan bovengetekende).

De iPhone 11 Pro biedt drie zoomniveau’s. Wat hier opvalt is dat het weinig uit maakt welk zoomniveau je kiest, op alle drie de foto’s is de kleurweergave nagenoeg hetzelfde en treedt er opvallend weinig ruis op. Dat is bij de P30 Pro wel anders. Vooral de groothoeklens is kwalitatief veel minder goed. Deze wil je echt alleen maar gebruiken als je niet verder weg kunt komen van het te fotograferen onderwerp. In andere gevallen wil je altijd naar de hoofdlens overschakelen om er zeker van te zijn de mooiste foto te maken.

Functioneel weet de Huawei echter een troefkaart te spelen. De iPhone 11 Pro kan tot maximaal 10x inzoomen met een hybride vorm van optische en digitale zoom. De P30 Pro kan dit tot maarliefst 50x. En ja, natuurlijk. Bij 50x zoom treedt er ruis op en is het moeilijk fotograferen zonder statief. Maar het is indrukwekkend dat de Huawei smartphone hiertoe in staat is.

Portretmodus

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De portretmodus gebruikt meerdere sensoren om scherptediepte te bepalen. Zo kun je het onderwerp uitlichten door de achtergrond te verscherpen, of juist andersom. De iPhone 11 Pro gebruikt hier zijn drie camera’s voor. De Huawei P30 Pro heeft hier zelfs een Time-of-Flight (TOF) sensor voor. Overigens hoef je de portretmodus niet alleen te gebruiken voor mensen, ook andere onderwerpen zijn vast te leggen met scherptediepte-effect. De uitdaging voor de camera zit hem in de fijne details die in het portret meegenomen moeten worden: sprieterige haren (zoals in mijn geval een baard), lichtinval op het gezicht... Nog geen enkele smartphone kan dit vlekkeloos, en ook deze twee niet. De iPhone lijkt net even een stapje verder bij portretten van mensen, terwijl de bloem veel beter wordt uitgesneden door de Huawei P30 Pro.

Weinig licht

Tot nu toe maakte de iPhone het meest indruk. Maar wanneer er minder licht aan te pas komt, dan valt de Huawei P30 Pro veel positiever op. Bij de Huawei P30 Pro moet je de nachtmodus handmatig selecteren. Gek genoeg is de camera ook zonder nachtmodus in staat om (razendsnel!) een foto te maken waarop veel details zichtbaar zijn. De iPhone heeft een nachtmodus die alleen beschikbaar is wanneer de telefoon merkt dat je een foto wilt maken waarbij weinig licht voorhanden is. Deze modus springt dan automatisch aan, en kan desgewenst uitgezet worden. Wanneer je de nachtmodus (op beide smartphones) gebruikt moet je het toestel een paar seconden stil houden, zodat de camera voldoende licht opvangt. Bij de Huawei kun je hier niks instellen. Op de iPhone kun je desgewenst handmatig ingeven hoe lang er licht opgevangen mag worden, tot wel tien seconden.

©PXimport

©PXimport

Links iPhone 11 Pro zonder de nachtmodus aan, rechts met nachtmodus.

©PXimport

©PXimport

De Huawei P30 Pro nachtmodus uit (links) en aan (rechts).

In een verlichte straat merk je weinig verschil tussen beide smartphones en de nachtmodus van de smartphones. De bovenste foto’s zijn gemaakt met de iPhone 11 Pro, zonder nachtmodus (links) en met (rechts). Daaronder hetzelfde met de Huawei P30 Pro.

©PXimport

©PXimport

Wanneer we het echt donker maken, krijg je misschien niet de foto’s die je graag op Instagram deelt. Maar kun je wel zien waar de smartphones toe in staat zijn. Zoals bij deze opgezette vleermuis. Het is donker buiten, de lichten staan uit en de gordijnen zijn dicht. Kortom, het maken van de foto is al een opgave want ik zie helemaal niks. Het is ronduit knap dat de smartphones al in staat zijn om meer te zien dan het menselijk oog, wat aantoont dat smartphones intussen al verder zijn dan veel camera’s. De Huawei weet hier nog aardig wat vast te leggen. Zelfs zonder de nachtmodus! De schaduwen en weerkaatsing die je ziet op de foto, komen van de straatverlichting die door gordijnen heen sijpelt.

Geen licht: nachtmodus

©PXimport

©PXimport

Nachtmodus van de iPhone 11 Pro: 3 seconden en 10 seconden.

Wanneer ik de nachtmodus inzet kun je het verschil zien tussen drie seconden nachtmodus en tien seconden nachtmodus op de iPhone 10 Pro. Wanneer we het opkrikken naar de maximale tien seconden zijn er zelfs nog wat kleuren te zien: het groen van de plant en het rood en wit van het doosje ervoor.

©PXimport

©PXimport

Huawei P30 Pro nachtmodus uit (links) en aan (rechts).

Bij de iPhone 11 Pro moet er een nachtmodus aan te pas komen om de plant überhaupt vast te leggen. De Huawei kan zelfs zonder nachtmodus aardig wat vastleggen. Wanneer deze modus aan staat zie je nog behoorlijk wat kleuren en details, terwijl de Huawei er minder lang voor nodig had. Ik ben vooral benieuwd hoe de foto uit de verf was gekomen als ik net als met de iPhone 11 Pro ook de modus op tien seconden had gezet.

Conclusie

Heeft de iPhone de beste camera? Die vraag kun je voorzichtig met ja beantwoorden. Kleuren zijn realistischer, het dynamisch bereik is beter, minder ruis en er is geen verschil te zien tussen de verschillende zoomniveau’s. De camera van de Huawei heeft vooral wat meer moeite om kleur even realistisch vast te leggen en eigenlijk wil je te allen tijde voorkomen dat je de groothoeklens nodig hebt, omdat deze ten opzichte van Huawei’s hoofdsensor kwalitatief veel minder mooie plaatjes schiet. Dat gezegd hebbende, de camera van de Huawei P30 Pro is functioneel weer een stuk beter dan die van de iPhone 11 Pro. De periscooplens die tot 50x kan zoomen is ongekend. Ook wanneer je zelf niets ziet, kan de Huawei alsnog een foto maken, wat soms tot een surrealistisch kunstwerk kan leiden. Hoewel de iPhone 11 Pro de mooiste foto’s schiet, kunnen de omstandigheden om de foto te maken lastig zijn: het is te donker of het onderwerp is te ver weg. In dat geval zul je door de extra functionaliteit van de Huawei P30 Pro in staat zijn om alsnog een foto vast te leggen.

Een vriezer die goed en efficiënt vriest, heeft allerlei voordelen. Zo is het gunstig voor je gezondheid, omdat bacteriën in een ijskoude vriezer minder kans krijgen. Ook bespaar je energie én hoef je je vriezer minder vaak te ontdooien. Met een paar simpele stappen zorg je ervoor dat jouw vriezer optimaal koelt.

Lees ook: Hier moet je op letten bij de aankoop van een nieuwe vriezer

De juiste temperatuur

Een goedwerkende vriezer begint met het instellen van de juiste temperatuur. Is je vriezer te warm, dan bederft voedsel sneller en zal er door het overtollige water sneller ijsvorming in het vriesvak ontstaan. In principe zijn alle temperaturen onder de -18°C goed, maar hoe kouder je je vriezer instelt, hoe meer energie hij verbruikt. Met een temperatuur van -18°C bewaar je je voedsel veilig, blijven voedingsstoffen lang behouden én ben je energiezuinig bezig. Veel vriezers beschikken over een ingebouwde thermostaat, vaak in de vorm van een draaiknop, waarop je de temperatuur kunt instellen. Heeft jouw vriezer dit niet, dan kun je een losse thermometer aanschaffen om de temperatuur in je vriezer te controleren.

Slim invriezen

Ook de manier waarop je je eten invriest, heeft veel invloed op hoe efficiënt jouw vriezer koelt. Zo laat voedsel dat nog warm is de temperatuur in je vriezer snel stijgen, waardoor voedingsmiddelen sneller bederven en je te maken kunt krijgen met ijsvorming. Het is dus verstandig om je kliekjes eerst op kamertemperatuur te laten komen voor je ze in de vriezer stopt. Om ervoor te zorgen dat het eten snel de juiste temperatuur bereikt, is het daarnaast beter om kleine porties in te vriezen. Let er daarbij op dat je luchtdichte bakjes of zakjes gebruikt, want als ingevroren eten in contact komt met lucht kan er vriesbrand op voedingsmiddelen ontstaan.

©qwartm

Een beetje overzicht in je vriezer is ook wel zo fijn. Zo weet je exact wat waar staat en hoef je de deur van de vriezer niet elke keer onnodig lang open te laten staan. Daarmee maak je het voor je vriezer een stuk makkelijker om de temperatuur vervolgens weer omlaag te krijgen. Je kunt bijvoorbeeld producten die je als eerste gebruikt voorin je vriezer zetten en overige producten meer naar achteren. Of plak labels op je bakjes met de data waarop je de producten hebt ingevroren. Ook kun je regelmatig even kijken welke producten weggegooid kunnen worden, zodat het geen rommeltje wordt in je vriezer.

Goed vullen (maar niet te vol)

Is jouw vriezer vaak maar voor de helft gevuld? Dat is zonde, want een halfvolle vriezer verbruikt veel onnodige energie. Misschien vind je in je keuken nog wat groente of fruit dat je niet van plan bent om op korte termijn op te eten. Mocht dat niet het geval zijn, dan kun je altijd een paar halfgevulde waterflessen in je vriezer leggen. Voor het afkoelen van producten (massa) hoeft een vriezer namelijk minder hard te werken dan voor het afkoelen van lucht. En omdat producten koude lucht goed vasthouden, gaat er bij het openen van je vriezerdeur minder kou verloren. Let op: een te volle vriezer is ook niet goed, want dit belemmert de luchtcirculatie en veroorzaakt ongelijke temperaturen in je vriezer.

Regelmatig ontdooien

IJsvorming beperkt niet alleen de ruimte in je vriezer, maar maakt ook dat het apparaat minder efficiënt gaat werken. IJs op de wanden van je vriezer werkt namelijk als een soort isolatielaag, waardoor het apparaat minder goed in staat is om warmte naar buiten af te voeren. Daar komt nog bij dat als ijsvorming zich op voedsel nestelt, vooral als dat niet luchtdicht is ingepakt, er vriesbrand op voedingsmiddelen kan ontstaan. Heeft jouw vriezer geen No Frost-functie? Dan moet je helaas zelf regelmatig aan de bak om het ijs uit je vriezer te verwijderen. Om het ontdooiingsproces te versnellen, kun je een bak met heet water in de vriezer plaatsen of het ijs met een föhn verwarmen. Als je je vriezer toch ontdooit, maak 'm dan meteen goed schoon. Ook op vuil in je vriezer kan namelijk ijs of rijp ontstaan.

©Thomas Heitz

De condensor schoonmaken

Maak tot slot, als dat mogelijk is, de condensor van je vriezer regelmatig schoon. De condensor is het zwarte rooster aan de achterkant van je vriezer dat ervoor zorgt dat warmte goed wordt afgevoerd. Zit de condensor vol met stof of vuil, dan blijft warmte in je vriezer circuleren. De condensor kun je eenvoudig schoonmaken met een zachte borstel of met een stofzuiger met borstel-opzetstuk.

Op een smartphone met Android wordt standaard alles aan je Google-account gekoppeld. Daardoor weet het bedrijf heel wat over jou en niet iedereen voelt zich daar goed bij. Gelukkig zijn er ook manieren om Android te gebruiken zonder dat je Google volledige inzicht in je digitale leven geeft, bijvoorbeeld met de alternatieve firmware LineageOS met microG.

Wanneer je een Android-smartphone of -tablet installeert, is aanmelden met een Google-account een van de eerste dingen die je doet. Vanaf dat moment zijn alle Google-apps zoals Gmail, Google Maps, Chrome, Google Calendar en Google Play op je apparaat aan je account gekoppeld. Handig … maar zo krijgt Google wel heel veel controle over je digitale leven.

In principe kun je op je Android-apparaat gewoon geen Google-account aanmaken en alternatieve apps installeren. Maar omdat het hele besturingssysteem rond Google-componenten is gebouwd, is dat knap lastig. Dan installeer je beter een alternatieve Android-firmware die geen koppeling met het Google-ecosysteem heeft ingebouwd. In dit artikel doen we dat met LineageOS en microG, en hebben we het ook over enkele andere mogelijkheden.

1 Android Open Source Project

Voordat we naar die alternatieven kijken, moeten we het even hebben over hoe die mogelijk zijn als Google-diensten zo nauw met Android verweven zijn. De basis van Android bestaat uit het Android Open Source Project (AOSP). Dit is een volwaardig mobiel besturingssysteem waarvan de broncode beschikbaar is onder een opensource-licentie. Fabrikanten van Android-apparaten voegen hier drivers aan toe om Android op hun hardware te laten werken, en vaak nog eigen aanpassingen. Andere belangrijke componenten die we in een Android-systeem verwachten, zoals Google Play Services, zijn niet opensource. Wanneer je een Android-telefoon koopt, staat daarop dus een besturingssysteem dat door de fabrikant is gecreëerd op basis van AOSP, Google Play Services en eigen aanpassingen.

LineageOS is een project dat de broncode van AOSP neemt en daar extra functionaliteit aan toevoegt, vaak met de focus op aanpasbaarheid, beveiliging en privacy. De nieuwste versie is LineageOS 21, gebaseerd op Android 14. Het biedt voor zo’n tweehonderd apparaten installeerbare images met de drivers van de fabrikanten ingebouwd. Staat je toestel niet in de lijst met apparaten, dan kun je LineageOS helaas niet installeren. De apps van Google zijn (net zoals Google Play Services) hierin niet opgenomen, omdat de licentie dat niet toestaat. Die kun je wel achteraf installeren, waarna je je met een Google-account kunt aanmelden en LineageOS zoals de standaard Android-versie op je telefoon is te gebruiken.

LineageOS ondersteunt zo’n tweehonderd apparaten.

2 MicroG

Nu zou je denken dat je zonder de apps van Google wel verder kunt, maar dat is helaas niet het geval. Google heeft gaandeweg meer en meer functionaliteit van AOSP naar Google Play Services en andere propriëtaire componenten verplaatst. Die vereisen een Google-account of tracken je op een andere manier. En heel wat Android-apps maken van deze propriëtaire componenten gebruik. Als je die apps op LineageOS zonder Google-apps installeert, dan zouden die in het beste geval maar deels werken en in het slechtste geval starten ze niet eens op.

Het project microG biedt hier een oplossing voor. Dit is een opensource-project dat allerlei propriëtaire Android-componenten van Google her-implementeert. Zo biedt GmsCore een alternatieve implementatie voor Google Play Services. Ook Google Cloud Messaging (voor pushnotificaties) en geolocalisatie zijn op deze manier mogelijk. De versies van microG kun je dan op bijvoorbeeld LineageOS gebruiken, waardoor allerlei Android-apps toch weer werken zonder dat je een Google-account of Google-apps nodig hebt.

Het microG-project her-implementeert een deel van Google Play Services.

3 LineageOS met microG

Helaas kun je microG niet zomaar op LineageOS installeren. MicroG werkt namelijk alleen op een Android-versie met ‘signature spoofing’. Die truc zorgt ervoor dat de componenten van microG zich als Google Play Services kunnen voordoen, waardoor apps er mee samenwerken zonder dat ze weten dat het niet om een officiële Google-dienst gaat. Maar de ontwikkelaars van LineageOS hebben om diverse redenen besloten om signature spoofing niet op te nemen.

Er zijn manieren om een al geïnstalleerd Android-systeem te patchen zodat het signature spoofing ondersteunt. MicroG biedt ook zijn eigen versie van LineageOS aan: LineageOS for microG. Die versie heeft een minimale vorm van signature spoofing ingebouwd die alleen geprivilegieerde systeem-apps toelaat om de spoofing-permissie te gebruiken en alleen na toestemming van de gebruiker. LineageOS for microG ondersteunt exact dezelfde apparaten als LineageOS en verspreidt twee keer per maand over-the-air-updates.

LineageOS for microG biedt een opensource Android-versie zonder Google-apps.

4 Installeren

De installatie van LineageOS for microG gebeurt exact hetzelfde als bij LineageOS: zoek je toestel op in de lijst met ondersteunde apparaten van de LineageOS Wiki en volg daar de installatiegids. Het enige verschil is dat je de installatiebestanden voor je apparaat niet van de website van LineageOS downloadt, maar van de downloadpagina voor LineageOS for microG. Voor de Fairphone 5 vind je die bijvoorbeeld in de map FP5.

Installeer eerst Android Debug Bridge en fastboot en volg op die pagina ook de instructies om de usb-foutopsporingsmodus op je Android-apparaat in te stellen. Daarna dien je op sommige apparaten de bootloader te ontgrendelen, zodat je alternatieve firmware kunt installeren. De instructies hangen van je apparaat af. Op sommige apparaten moet je ook nog extra partities flashen met fastboot. Let op dat je de downloadbestanden van LineageOS for microG flasht en niet degene waarnaar in de installatie-instructies van LineageOS wordt verwezen.

Daarna flash je het herstelbestand van LineageOS for microG en start je het apparaat in herstelmodus. Voer dan een factory reset uit. Nu kun je eindelijk het zip-bestand met het rootbestandssysteem van LineageOS for microG naar je telefoon flashen met de opdracht adb vanaf je computer. De stap om een Google Apps-add-on te installeren sla je over, want we willen Google juist vermijden. Herstart daarna je telefoon, waarna je in LineageOS for microG opstart.

Volg heel nauwgezet alle waarschuwingen en tips in de installatie-instructies van LineageOS.

5 Configureren

Na de eerste keer opstarten, word je verwelkomd door de configuratiewizard, waarin je onder andere je wifi-netwerk instelt. Maar in tegenstelling tot een normale Android-installatie krijg je nu niet de vraag om een Google-account in te voeren. Wanneer de initiële configuratie van LineageOS is voltooid, open je de app microG Settings. Klik dan op Self-Check. Uiteindelijk moet de hele lijst met controles aangevinkt zijn. Je moet hiervoor diverse permissies aan de app toekennen, zodat microG zijn werk kan doen.

Keer terug naar het hoofdvenster van microG Settings. Hier staan allerlei functies standaard uitgeschakeld en het is aan jou om te kiezen welke je inschakelt. Zo kun je hier een Google-account toevoegen, maar dat doen we in het kader van dit artikel juist niet. Exposure Notifications kun je niet hier inschakelen; daarvoor dien je een app te installeren die deze API gebruikt. Google SafetyNet kun je hier wel inschakelen. Sommige apps vereisen deze functie om te controleren of je Android-apparaat wel veilig is. Mocht je zo’n app gebruiken, schakel die functie dan hier in.

Geef microG alle permissies die het nodig heeft om zijn taken uit te voeren.

6 Pushnotificaties

Als je nu apps zou installeren, zou je merken dat je geen pushnotificaties krijgt. Veel apps, onder meer WhatsApp en Slack, maken hiervoor immers gebruik van Google Cloud Messaging. MicroG implementeert dit ook, maar heeft dit standaard uitgeschakeld. Om pushnotificaties naar je apparaat te kunnen sturen, moet Google je apparaat ook kunnen identificeren aan de hand van een uniek apparaat-ID. Ga daarvoor in microG Settings naar Google device registration en schakel Register device in. Standaard (in het profiel Native) genereert microG nu een ID waaruit Google je apparaattype en softwareversie kan afleiden, maar niet het serienummer. Het profiel Real geeft ook het eigenlijke serienummer aan Google door. Er zijn ook profielen om je voor een Google Nexus 5X of Motorola Moto G uit te geven, voor als je zo weinig mogelijk informatie wilt prijsgeven. Als je een Google-account hebt toegevoegd, wordt dit overigens ook bij je apparaatregistratie aan Google doorgegeven.

Nadat je apparaat bij Google is geregistreerd, tik je op Cloud Messaging en vink je Receive push notifications aan. Zodra je apps installeert die van Google Cloud Messaging gebruikmaken, komen ze hier in de lijst te staan. Als je merkt dat je notificaties met vertraging aankomen, tik dan op de drie puntjes bovenaan rechts, dan op Advanced en pas de instellingen voor pushnotificaties per netwerk aan. Zet ze bijvoorbeeld op Ping interval: 60 seconds. Maar dit is alleen nodig als de netwerkkwaliteit laag is, de standaardwaarde Automatic zou op de meeste netwerken voldoende moeten zijn.

Dankzij microG kunnen je apps ook pushnotificaties ontvangen.

7 Locatiemodules

Diverse apps vragen je locatie op, bijvoorbeeld om een relevante selectie van nabije winkels of laadpalen te tonen. Maar als ze daarvoor altijd je gps gebruiken, belast dat de batterij van je telefoon te veel. Bovendien hoeft die locatie niet altijd zo precies te zijn als van je gps. Google heeft daarvoor de component Network Location Provider, die communiceert met servers van Google om bijvoorbeeld op basis van de zichtbare wifi-netwerken te bepalen waar je apparaat zich bevindt.

In de instellingen van microG kun je ook hiervoor een alternatief instellen. Tik daarvoor op Location modules. Standaard bood microG één geolocalisatiemodule die op basis van gsm-netwerken en wifi-toegangspunten in de buurt je locatie bepaalt: Mozilla Location Service. Helaas is die dienst inmiddels stopgezet. Je kunt wel de app Local GSM Location installeren en de locatiedienst die ze aanbiedt daarna hier inschakelen.

MicroG kan ook je locatie bepalen zonder servers van Google.

8 OpenCelliD gebruiken

Tik daarna op de module en dan op Configure. Geef de app toestemming om altijd toegang tot je locatie te krijgen en daarna om bestanden op te slaan. Maak nu een gratis OpenCelliD-account door op www.opencellid.org op Sign Up te klikken. Klik op de verificatielink en dan in het dashboard op Access Tokens. Je ziet daar één toegangstoken. Klik op Show Token en kopieer die.

Open dan op je telefoon weer de configuratie van de locatiemodule, tik linksboven op het menu en dan op Advanced Settings. Vul bij OpenCellID Access Token je token in. Keer terug, open Settings en vink bij Sources de optie OpenCellID aan. Keer weer terug, tik op Database / Create Database. De module downloadt nu de locatiedatabase naar je telefoon. Op een later moment kun je altijd op Update Database tikken om de database bij te werken.

Haal locatiedata uit de database van OpenCelliD.

9 Apps installeren met F-Droid

LineageOS for microG komt standaard met F-Droid, een appwinkel voor opensource-apps. Zo kun je hiermee de app Local GSM Location installeren, maar ook apps als Aegis Authenticator voor tweefactorauthenticatie, Joplin voor todo-lijstjes, Organic Maps voor offline navigatie, Syncthing voor synchronisatie van je bestanden, apps voor Home Assistant en openHAB, en nog veel meer. Voor veel propriëtaire Android-apps bestaan er opensource-alternatieven die je in F-Droid vindt. Ook apps updaten gebeurt in F-Droid. In de instellingen kun je zelfs automatische updates instellen.

Opvallend is dat F-Droid per app de zogenoemde anti-functies toont, bijvoorbeeld of de app gebruikmaakt van een propriëtaire back-end of je activiteiten aan de makers rapporteert. Ook de door de app gevraagde machtigingen toont F-Droid bij elke app. Zo kun je op basis van de anti-functies en machtigingen beslissen of je de app wel met deze functies wilt gebruiken of voldoende vertrouwt.

F-Droid toont bij elke app de ‘anti-functies’, functies die je misschien minder leuk vindt.

10 Apps installeren met Aurora Store

Op F-Droid vind je alleen opensource-apps. Voor apps als WhatsApp, Slack, Snapchat, Instagram, TikTok, Spotify en meer heb je een andere bron nodig. Maar zonder een Google-account kan dat niet met Google Play Store. Gelukkig bestaat er een alternatief: Aurora Store. Dit is een onofficiële opensource-client voor de Google Play Store. Je kunt hiermee dus apps op de Google Play Store zoeken, downloaden en updaten. Dat kan met een Google-account, maar ook anoniem. Aurora Store koppelt je dan aan een van de vele anonieme gebruikersaccounts. Soms lukt het aanmelden niet. Probeer het dan opnieuw, dan word je aan een willekeurig ander account gekoppeld.

Net zoals in Google Play Store krijg je in Aurora Store apps te zien per categorie, inclusief lijstjes met de populairste apps of apps die voor jou zijn aangeraden. De mogelijkheden zijn minder uitgebreid dan met Google Play Store. Zo kun je geen betaalde apps downloaden of updaten. Bovendien werken heel wat in-app-functies van allerlei apps niet wanneer je Aurora Store anoniem gebruikt. Soms krijg je bepaalde apps ook niet te zien, omdat het anonieme account dat je op dat moment gebruikt van een bepaald land is waar de app niet is toegelaten. Tik in dat geval bovenaan rechts op het tandwiel, dan op Manage your account / Log uit en log weer in als Anoniem. Je krijgt dan een willekeurig ander anoniem account en kunt opnieuw proberen of je de gewenste app vindt.

Met Aurora Store download en update je anoniem apps uit de Google Play Store.

11 Alternatieven voor Google-apps

Nu je een Android-systeem zonder Google-account hebt, moet je uiteraard voor alle Google-apps nog alternatieven zoeken. Wil je onmiddellijk een heel ecosysteem, dan loont het de moeite om naar Proton te kijken. Je kunt gratis een account maken bij deze dienstenprovider die zich focust op privacy en geen toegang heeft tot je gegevens dankzij end-to-end encryptie. Voor wie meer opslag en mogelijkheden wil, biedt Proton ook betaalde abonnementen aan. De apps Proton Mail, Proton Calendar, Proton Drive, Proton VPN en Proton Pass zijn te vinden in F-Droid en Aurora Store.

Maar je hoeft jezelf niet aan één ecosysteem te verbinden. Je kunt perfect losse apps installeren (zoals de mail-app K-9 Mail) of met DAVx5 in combinatie met een CalDAV/CardDAV-server je agenda en contacten in de standaard-apps van LineageOS integreren. Als wachtwoordbeheerder kun je bijvoorbeeld de app van Bitwarden installeren, in combinatie met de server van Bitwarden of je eigen Vaultwarden-server. Voor tweefactorauthenticatie is Aegis Authenticator een goede keuze.

Als je gewend bent om je browsergeschiedenis en -tabs tussen verschillende apparaten te synchroniseren met Google Chrome, dan is er ook daarvoor een alternatief zonder Google-account. Mozilla biedt een vergelijkbare functie voor Firefox aan met Firefox Sync. Als je de Firefox-app op LineageOS installeert en een gratis Mozilla-account aanmaakt, kun je dus ook je tabs synchroniseren. Interessant om te weten is dat dit met end-to-end encryptie werkt. Mozilla krijgt dus niet te zien welke webpagina’s je bezoekt.

Proton biedt een heel ecosysteem aan van diensten met end-to-end encryptie.