Apple heeft een inhaalslag te maken als het aankomt op smartphone-camera’s. Die inhaalslag wordt serieus genomen, want de nieuwe iPhone 11 Pro is een smartphone met drie camera’s en een nachtmodus. Is het genoeg?

Dat je met de duurste iPhone ook meteen over de beste smartphone-camera beschikt, dat is een hardnekkige misvatting. Vooral in onze vorige cameratest van afgelopen zomer bleek dat de Huawei P30 Pro niet alleen de meest veelzijdige, maar ook met afstand de allerbeste smartphone-camera heeft. Maar Apple heeft onlangs de iPhone 11 Pro uitgebracht. Niet alleen de eerste Apple-smartphone die de term ‘Pro’ in de naam draagt, maar ook de eerste iPhone met drie camera’s aan de achterzijde. We gingen met de Huawei P30 Pro en de iPhone 11 Pro op pad om te kijken welke smartphone de beste camera heeft.

©PXimport

Technische specificaties

iPhone 11 Pro

Voordat ik met foto’s ga strooien die ik met de toestellen heb gemaakt, eerst even het technische onderdeel. De iPhone 11 Pro (en de grotere iPhone 11 Pro Max) beschikken over drie camera’s van 12 megapixel aan de achterzijde: een telelens, normale sensor en een groothoeklens. Door te wisselen tussen de lenzen kun je als het ware in- en uitzoomen. De telelens zorgt voor 2x optisch inzoomen, de groothoek zoomt 2x uit met een beeldhoek van 120 graden.

Smartphone-camera’s werken anders dan traditionele camera’s. Omdat er zoveel rekenkracht in het toestel zit, worden meerdere foto’s van de camera samengevoegd tot één eindresultaat om zo kleuren, scherpte en details optimaal te kunnen vastleggen. In het geval van de iPhone 11 Pro zijn dat negen foto’s.

Functioneel komt daar nu de nachtmodus bij. Andere smartphonemakers, zoals Google en Huawei bieden deze modus al aan, waardoor je in staat bent in extreem donkere situaties alsnog foto’s te maken. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een sluitertijd van enkele seconden, tot wel tien in omgevingen waar je zelf écht niets kunt zien. Het zal je verbazen hoeveel de lens van een smartphone dan nog wel kan zien. De optische stabilisatie, die normaalgesproken gebruikt wordt voor het vastleggen van stabiele video’s wordt gebruikt om bewegingsonscherpte te voorkomen. Je moet de smartphone immers een paar seconden stil houden wanneer je de nachtfoto maakt.

Huawei P30 Pro

Al veel hebben we geschreven over de camera van de Huawei P30 Pro. De hoofdlens telt 40 megapixel, waarbij ruis verminderd wordt door de foto te verkleinen. Een groothoeklens met 20 megapixel zorgt ervoor dat je uit kunt zoomen naar 0,6x. Maar waar de Huawei P30 Pro écht het verschil mee maakt is de 8 megapixel periscoopcamera, die tot 5x optisch kan inzoomen, tot 10x dynamisch en wel tot 50x digitaal. Dat is werkelijk ongekend. Natuurlijk: hoe verder je inzoomt, hoe minder de kwaliteit. Het maakt functioneel echter wel een enorm verschil ten opzichte van de iPhone 11 Pro. Dankzij stabilisatie zijn de foto’s niet eens erg bewogen bij 50x inzoomen, want dat lijkt een flinke uitdaging bij het richten met 50x zoom.

Ook de Huawei P30 Pro heeft een nachtmodus, die enorm veel indruk maakte. Ik ben in staat geweest surreële kunstwerken te maken met volledig verlicht lijkende onderwerpen op een achtergrond met sterrenhemel, zonder dat ik daar extra licht of flitser voor nodig had. Technisch weet Huawei dit voor elkaar te krijgen door de rgb-sensor net anders af te stellen, waarbij ook geel wordt afgevangen in plaats van groen. Volgens Huawei valt er op deze manier meer licht op te vangen en kan het verschil softwarematig rechtgezet worden.

Camera's iPhone 11 Pro en Huawei P30 Pro in praktijk

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De eerste indruk is gelijk in het voordeel van de iPhone 11 Pro. Of het nu bij kunstlicht is, of zonlicht. De iPhone weet ongekend veel detail prachtig weer te geven en ook de kleuren komen mooier tot hun recht. De kleuren van de Huawei P30 Pro zijn wat onrealistisch gesatureerd en fijne details lijken weg te vallen in de wat overdreven kleuren. Het dynamisch bereik van de iPhone maakt hier het verschil, terwijl de Huawei dit probeert te compenseren door kleuren op te blazen.

©PXimport

©PXimport

Kleuren komen mooier en gedetailleerder tot hun recht bij de iPhone 11 Pro. Maar de gekke RGB-techniek die Huawei gebruikt (om met name in donkere omgevingen meer vast te kunnen leggen), zorgt er ook voor dat witte oppervlaktes beter uit de verf komen. De iPhone weet meer detail vast te leggen in de witte bloemen, maar heeft wat moeite met de schaduwen, die paarsig overkomen. De Huawei kan het gele hart van de bloem onderscheiden van de witte bloemblaadjes.

Van dichtbij bekeken

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Bij een close-up van dezelfde bloem is zowel bij daglicht als kunstlicht te zien hoeveel meer detail de iPhone 11 Pro vastlegt. Het is een kwestie van smaak natuurlijk. De Huawei-foto lijkt een beetje te zijn gladgestreken, waardoor de bloem er wat ‘zachter’ uit ziet. De iPhone-variant is veel gedetailleerder.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Fijne details (bij kunstlicht) worden ook door de iPhone 11 Pro veel beter vastgelegd. Vooral bij bovenste woldraden treedt een bizar effect op. De bruine wol wordt veel te gelig door het kunstlicht. De iPhone komt veel dichter bij de realiteit én weet veel meer detail vast te leggen.

©PXimport

©PXimport

Dat het kunstlicht groot effect heeft op de foto’s van de Huawei P30 Pro is ook te zien op de foto van het (dubieuze) badzout. De houten ondergrond is veel realistischer en let hierbij ook even op de kleuren en fijne details van de blauwe korrels.

Zoom: van nóg dichterbij bekeken

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De drie zoomniveau's van de iPhone 11 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De Huawei P30 Pro heeft meer zoommogelijkheden (het feit dat de foto's scheef geschoten zijn ligt aan bovengetekende).

De iPhone 11 Pro biedt drie zoomniveau’s. Wat hier opvalt is dat het weinig uit maakt welk zoomniveau je kiest, op alle drie de foto’s is de kleurweergave nagenoeg hetzelfde en treedt er opvallend weinig ruis op. Dat is bij de P30 Pro wel anders. Vooral de groothoeklens is kwalitatief veel minder goed. Deze wil je echt alleen maar gebruiken als je niet verder weg kunt komen van het te fotograferen onderwerp. In andere gevallen wil je altijd naar de hoofdlens overschakelen om er zeker van te zijn de mooiste foto te maken.

Functioneel weet de Huawei echter een troefkaart te spelen. De iPhone 11 Pro kan tot maximaal 10x inzoomen met een hybride vorm van optische en digitale zoom. De P30 Pro kan dit tot maarliefst 50x. En ja, natuurlijk. Bij 50x zoom treedt er ruis op en is het moeilijk fotograferen zonder statief. Maar het is indrukwekkend dat de Huawei smartphone hiertoe in staat is.

Portretmodus

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

De portretmodus gebruikt meerdere sensoren om scherptediepte te bepalen. Zo kun je het onderwerp uitlichten door de achtergrond te verscherpen, of juist andersom. De iPhone 11 Pro gebruikt hier zijn drie camera’s voor. De Huawei P30 Pro heeft hier zelfs een Time-of-Flight (TOF) sensor voor. Overigens hoef je de portretmodus niet alleen te gebruiken voor mensen, ook andere onderwerpen zijn vast te leggen met scherptediepte-effect. De uitdaging voor de camera zit hem in de fijne details die in het portret meegenomen moeten worden: sprieterige haren (zoals in mijn geval een baard), lichtinval op het gezicht... Nog geen enkele smartphone kan dit vlekkeloos, en ook deze twee niet. De iPhone lijkt net even een stapje verder bij portretten van mensen, terwijl de bloem veel beter wordt uitgesneden door de Huawei P30 Pro.

Weinig licht

Tot nu toe maakte de iPhone het meest indruk. Maar wanneer er minder licht aan te pas komt, dan valt de Huawei P30 Pro veel positiever op. Bij de Huawei P30 Pro moet je de nachtmodus handmatig selecteren. Gek genoeg is de camera ook zonder nachtmodus in staat om (razendsnel!) een foto te maken waarop veel details zichtbaar zijn. De iPhone heeft een nachtmodus die alleen beschikbaar is wanneer de telefoon merkt dat je een foto wilt maken waarbij weinig licht voorhanden is. Deze modus springt dan automatisch aan, en kan desgewenst uitgezet worden. Wanneer je de nachtmodus (op beide smartphones) gebruikt moet je het toestel een paar seconden stil houden, zodat de camera voldoende licht opvangt. Bij de Huawei kun je hier niks instellen. Op de iPhone kun je desgewenst handmatig ingeven hoe lang er licht opgevangen mag worden, tot wel tien seconden.

©PXimport

©PXimport

Links iPhone 11 Pro zonder de nachtmodus aan, rechts met nachtmodus.

©PXimport

©PXimport

De Huawei P30 Pro nachtmodus uit (links) en aan (rechts).

In een verlichte straat merk je weinig verschil tussen beide smartphones en de nachtmodus van de smartphones. De bovenste foto’s zijn gemaakt met de iPhone 11 Pro, zonder nachtmodus (links) en met (rechts). Daaronder hetzelfde met de Huawei P30 Pro.

©PXimport

©PXimport

Wanneer we het echt donker maken, krijg je misschien niet de foto’s die je graag op Instagram deelt. Maar kun je wel zien waar de smartphones toe in staat zijn. Zoals bij deze opgezette vleermuis. Het is donker buiten, de lichten staan uit en de gordijnen zijn dicht. Kortom, het maken van de foto is al een opgave want ik zie helemaal niks. Het is ronduit knap dat de smartphones al in staat zijn om meer te zien dan het menselijk oog, wat aantoont dat smartphones intussen al verder zijn dan veel camera’s. De Huawei weet hier nog aardig wat vast te leggen. Zelfs zonder de nachtmodus! De schaduwen en weerkaatsing die je ziet op de foto, komen van de straatverlichting die door gordijnen heen sijpelt.

Geen licht: nachtmodus

©PXimport

©PXimport

Nachtmodus van de iPhone 11 Pro: 3 seconden en 10 seconden.

Wanneer ik de nachtmodus inzet kun je het verschil zien tussen drie seconden nachtmodus en tien seconden nachtmodus op de iPhone 10 Pro. Wanneer we het opkrikken naar de maximale tien seconden zijn er zelfs nog wat kleuren te zien: het groen van de plant en het rood en wit van het doosje ervoor.

©PXimport

©PXimport

Huawei P30 Pro nachtmodus uit (links) en aan (rechts).

Bij de iPhone 11 Pro moet er een nachtmodus aan te pas komen om de plant überhaupt vast te leggen. De Huawei kan zelfs zonder nachtmodus aardig wat vastleggen. Wanneer deze modus aan staat zie je nog behoorlijk wat kleuren en details, terwijl de Huawei er minder lang voor nodig had. Ik ben vooral benieuwd hoe de foto uit de verf was gekomen als ik net als met de iPhone 11 Pro ook de modus op tien seconden had gezet.

Conclusie

Heeft de iPhone de beste camera? Die vraag kun je voorzichtig met ja beantwoorden. Kleuren zijn realistischer, het dynamisch bereik is beter, minder ruis en er is geen verschil te zien tussen de verschillende zoomniveau’s. De camera van de Huawei heeft vooral wat meer moeite om kleur even realistisch vast te leggen en eigenlijk wil je te allen tijde voorkomen dat je de groothoeklens nodig hebt, omdat deze ten opzichte van Huawei’s hoofdsensor kwalitatief veel minder mooie plaatjes schiet. Dat gezegd hebbende, de camera van de Huawei P30 Pro is functioneel weer een stuk beter dan die van de iPhone 11 Pro. De periscooplens die tot 50x kan zoomen is ongekend. Ook wanneer je zelf niets ziet, kan de Huawei alsnog een foto maken, wat soms tot een surrealistisch kunstwerk kan leiden. Hoewel de iPhone 11 Pro de mooiste foto’s schiet, kunnen de omstandigheden om de foto te maken lastig zijn: het is te donker of het onderwerp is te ver weg. In dat geval zul je door de extra functionaliteit van de Huawei P30 Pro in staat zijn om alsnog een foto vast te leggen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.