Nieuwe smartphones krijgen steeds langer updates. Dat is fijn, want versie-updates geven je toestel nieuwe functies en beveiligingsupdates lossen veiligheidsrisico’s op, zodat je je telefoon langer met een gerust gemoed kunt gebruiken.

Vergelijk je smartphones die nu in de winkel liggen met modellen van vier jaar geleden, dan zie je direct de evolutie in een moderner ontwerp en betere specificaties. Minder zichtbaar is de evolutie op softwaregebied. Verschillende merken hebben in de afgelopen jaren hun updatebeleid verbeterd en geven nieuwe smartphones langer updates. Dat doen ze deels uit eigen beweging – een beter updatebeleid kan mensen overtuigen om juist díé nieuwe smartphone te kopen – maar ook omdat gebruikers en media vragen om een langer updatebeleid. De Europese politiek wil ook dat fabrikanten langer updates aanbieden – waarover meer in het kader ‘Verplicht vijf jaar updates?’.

Wat bieden updates?

Updates klinken misschien maar saai, maar zijn juist erg boeiend. Versie-updates (iOS-updates voor de iPhone en Android-upgrades voor Android-telefoons) voegen nieuwe functies aan je toestel toe, ontwikkeld door de fabrikant. Zo kun je steeds meer met de telefoon die je al in je bezit hebt. Beveiligingsupdates zijn nog belangrijker, want die dichten gaten in de software van je toestel. Apple regelt die beveiligingsupdates zelf voor iOS, waar andere merken samenwerken met Google om het Android-besturingssysteem veiliger te maken.

Versie-updates voegen nieuwe functies toe en verbeteren bestaande functies.

Premium smartphones

Het zal je niet verbazen dat veel fabrikanten het beste updatebeleid reserveren voor hun duurste smartphones. Wie veel geld voor een toestel betaalt, wil er immers jaren mee doen en daar horen jaren updategarantie bij. Inmiddels is die geboden periode van softwareondersteuning zelfs een marketinginstrument geworden. Althans, voor merken die langer updates garanderen dan de concurrentie. Er zijn namelijk – helaas – nog steeds dure telefoons met een mager updatebeleid.

De Google Pixel 8 Pro is een van de weinige smartphones die acht jaar lang updates krijgt.

Uitblinkers

In het dure segment vind je tegenwoordig vier uitblinkers. Apple biedt al jaren zes tot zeven jaar updates aan, zie ook het kader ‘Apple belooft niets’, maar is in de afgelopen maanden voorbijgestreefd door Google en Samsung. Googles Pixel 8 en 8 Pro die in oktober zijn uitgebracht, krijgen zeven jaar softwareondersteuning. Daar vallen zowel Android-upgrades als beveiligingsupdates onder. Samsung volgde in januari Googles voorbeeld voor de Galaxy S24, S24+ en S24 Ultra.

Oudere premium smartphones van de twee merken profiteren niet van het verbeterde updatebeleid. In het geval van Google betekent dat dat voorgaande Pixel-telefoons drie Android-upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates ontvangen. De Samsung Galaxy S23 en oudere modellen kunnen rekenen op vier upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates. Het Nederlandse Fairphone is bijzonder, want het kleine merk garandeert acht jaar updates voor zijn Fairphone 5. Dat is een record, maar uit ervaring weten we ook dat Fairphone doorgaans lang nodig heeft om versie- en beveiligingsupdates uit te rollen.

Meer weten? Review: Fairphone 5 is voorbeeld voor de smartphone-industrie

Opletten

OnePlus en Oppo garanderen een korter updatebeleid voor hun dure smartphones. Al hebben ook zij stappen gezet, van drie jaar updates naar vijf jaar. Om precies te zijn, krijgt een toestel als de OnePlus 12 vier Android-upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates. We raden je aan om per OnePlus- of Oppo-telefoon het updatebeleid te bekijken, want OnePlus maakt onderscheid tussen dure en écht dure smartphones. Zo krijgt de 699 euro kostende OnePlus 12R drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupgrades, dus allebei een jaar korter dan de OnePlus 12, die start bij 949 euro.

Xiaomi verbeterde zijn updatebeleid vorig jaar, naar vier Android-upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates voor zijn 13T (Pro). De recent uitgebrachte opvolgers, de Xiaomi 14 en 14 Ultra, kunnen rekenen op hetzelfde updatebeleid. Het Chinese merk zet dus geen volgende stap en blijft op gelijke hoogte als OnePlus en Oppo.

Xiaomi zet met de 14-serie geen volgende stap in zijn updatebeleid.

Achterblijvers

Hoewel veel merken kleine tot significante stappen gezet hebben, zijn er begin 2024 ook nog concurrenten met een minder goed updatebeleid. De twee meest opvallende namen zijn Sony en Lenovo, dat ook Motorola-telefoons uitbrengt. Sony geeft zijn nieuwste high-end-toestellen, de Xperia 5 V en Xperia 1 V, slechts twee Android-updates en drie jaar beveiligingsupdates. Dat vinden wij onacceptabel voor smartphones die 899 en 1199 euro kosten.

Motorola doet het beter dan Sony, maar scoort alsnog geen hoge score door zijn Motorola Edge 40 Pro-smartphone slechts drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates te geven. Dit toestel verscheen bijna een jaar geleden voor 899 euro. Ook Asus laat een slechte indruk achter door de nieuwe Zenfone 11 Ultra (999 euro) slechts twee Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates te geven.

De Asus Zenfone 11 Ultra krijgt veel korter updates dan de concurrentie.

Lees zeker ook: Keuzehulp: de 10 beste smartphones vanaf 600 euro

Apple geeft alle iPhones in principe even lang updates.

Mid-range

Mid-range-smartphones ontvangen doorgaans ook een gemiddeld updatebeleid, maar vergis je niet. Er zit tussen merken veel verschil in de periode van softwareondersteuning, waardoor de ene middenklasse telefoon jaren langer veilig te gebruiken is dan een ander. De verschillen in dit prijssegment zijn de afgelopen jaren toegenomen omdat sommige merken hun updatebeleid verbeterd hebben en andere merken niet.

Uitblinkers

Tot de mid-range-smartphones die het langst updates krijgen, hoort allereerst de Apple iPhone SE. Apple geeft dit toestel zo’n vijf jaar updates. Als je op zoek bent naar een iPhone SE, raden we je het model uit 2022 aan. Samsung is op dit vlak de nummer twee. De populairste Galaxy A-smartphones krijgen vier jaar Android-upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates. De nieuwste modellen die in aanmerking komen voor dit updatebeleid zijn de Galaxy A35 en Galaxy A55. Google neemt in deze prijsklasse de derde plek in. De Pixel a-modellen, waarvan de Pixel 8a op het moment van schrijven het meest recente model is, krijgt zeven Android-upgrades en even zoveel jaar beveiligingsupdates.

De Samsung Galaxy A35 en A55 krijgen vijf jaar updates.

Achterblijvers

Merken die hun updatebeleid vooralsnog niet verbeteren, zijn er helaas ook. Zo geeft HMD Global zijn Nokia XR21-telefoon van 599 euro drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Maar die XR21 verscheen met een anderhalf jaar oude Android-versie. De eerste upgrade was dus naar de versie die – vinden veel recensenten en wij ook – al op de telefoon had moeten staan. Ook Motorola houdt vooralsnog vast aan een relatief mager updatebeleid. Zijn mid-range-toestellen mogen blij zijn met één of twee versie-updates en drie jaar beveiligingsupdates.

De Motorola Edge 40 Neo heeft geen bijzonder updatebeleid.

Nice to know: Keuzehulp: de 10 beste smartphones tot 600 euro

Budgetsmartphones

Goedkope telefoons profiteren vooralsnog het minst van de verbeterde softwareondersteuning. Hoewel betaalbare toestellen van merken als Samsung, Oppo en verschillende concurrenten wat langer updates krijgen dan een paar jaar geleden, is het verschil kleiner dan in het mid-range- en premiumsegment. Dat heeft in ieder geval één belangrijke reden: het is voor een fabrikant financieel minder aantrekkelijk om updates te ontwikkelen voor een goedkope telefoon. Elke update testen en uitbrengen kost geld, en een verkocht budgettoestel levert de fabrikant minder winst op dan een mid-range- of premiummodel. Het is naar verhouding dus duurder om updates voor zo’n goedkope smartphone uit te brengen.

De specificaties van een betaalbare smartphone spelen ook een rol. Na een paar jaar updates hoort een goedkope telefoon nog goed te werken, maar kan het wel zo zijn dat een nieuwe Android-versie te zwaar wordt voor het toestel.

Uitblinkers

Wie weinig geld uitgeeft aan een nieuwe smartphone, sluit verschillende compromissen. Een korter updatebeleid is zo’n compromis. Welke goedkope telefoons krijgen het langst updates? Dat zijn die van Samsung. De 200 euro kostende Galaxy A15 5G krijgt vier Android-upgrades en vijf jaar beveiligingsupdates. Dit toestel is in januari uitgebracht en kan dus nog jaren mee – mits de hardware al die updates aankan. De even dure Xiaomi Redmi Note 13 4G doet het met vier jaar beveiligingsupdates ook goed. Althans, op dat vlak. Want jammer is dat dit toestel slechts één echte versie-update krijgt.

Xiaomi’s Redmi Note 13 4G krijgt maar één Android-update, maar wél vier jaar beveiligingsupdates.

Achterblijvers

De budgetsmartphones van HMD Global (Nokia), Motorola en Poco krijgen minder lang updates dan veel concurrenten. In het geval van HMD Global is dat extra opvallend, omdat het merk zich probeert te positioneren als een duurzame smartphonefabrikant wiens toestellen je eenvoudig zelf kunt repareren om er langer mee te doen. Maar wie jaren vooruit wil met zijn smartphone, is gebaat bij een goed updatebeleid. HMD Global belooft echter slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates voor betaalbare toestellen als de Nokia G22.

Smartphones van Motorola mogen blij zijn met één of twee Android-upgrades en twee of drie jaar beveiligingsupdates. Daar willen we wel een nuance in aanbrengen, want voor het ene Motorola-toestel is dat ondergemiddeld, maar voor een ander model juist netjes. Denk aan de Moto G14, die sinds augustus te koop is voor nog geen 130 euro en drie jaar beveiligingsupdates krijgt. Voor zo’n prijs kun je simpelweg geen vijf jaar updates verwachten.

Poco is een vreemde eend in de bijt. Het zustermerk van Xiaomi garandeert minimaal twee jaar updates, maar in de praktijk is het soms langer. Xiaomi zelf communiceert een duidelijker updatebeleid.

De Nokia G22 moet lang meegaan, maar krijgt niet zo lang updates.

Kiezen maar! Keuzehulp: de 7 beste smartphones tot 400 euro

Conclusie

Veel smartphonemerken zijn in de afgelopen jaren langer versie- en beveiligingsupdates gaan aanbieden. Daar lijken verschillende redenen voor. Meer mensen willen langer met hun toestel doen, de wetgeving wordt, in ieder geval in Europa, strenger en de merken zelf kunnen voordeel halen uit een langer updatebeleid. Bijvoorbeeld als verkoopargument ten opzichte van concurrerende fabrikanten met een minder goed updatebeleid, maar ook met de intentie om de consument langer aan het merk te binden. Apple heeft die les al vroeg begrepen en boekt er nog steeds succes mee.

Nu vooral premium en mid-range-smartphones profiteren van een langer updatebeleid, zijn we benieuwd of merken ook durven te investeren in de softwareondersteuning van hun goedkopere telefoons. In die categorie valt namelijk de grootste winst te behalen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.