ID.nl logo
Beste Basic-apps voor iPhone en iPad
© Reshift Digital
Huis

Beste Basic-apps voor iPhone en iPad

De programmeertaal Basic beleefde z’n hoogtijdagen in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. Op het overgrote deel van de homecomputers uit die dagen was het standaard aanwezig. Niet voor niets, want leren programmeren in Basic is wel heel makkelijk. We behandelen enkele van de beste Basic-apps voor iOS en iPadOS.

‘Echte’ programmeurs haalden en halen hun neus nog altijd op voor Basic. Onterecht, want je kunt er in korte tijd veel mij bereiken. Voor bijvoorbeeld wiskundige vraagstukken of iets dergelijks, is een Basic-programma zo in elkaar gedraaid. Ook het seriematig doorrekenen van formules met diverse variabele waarden: Basic is your best friend. Tuurlijk, het kan voor een behoorlijk deel ook allemaal in een moderne spreadsheet, maar Basic geeft je een stuk meer vrijheden. 

We gaan hier trouwens geen cursus Basic geven, daarover is meer dan genoeg online te vinden. Wel willen we een paar Basic-interpreters voor iOS en iPadOS aan je voorstellen. En vergeet de vermeende traagheid van een interpreter anno nu. In het al genoemde homecomputertijdperk draaide de interpreter op een 8-bits cpu met een kloksnelheid van hooguit een paar MHz. In je iPad of iPhone tref je een 64-bitter met meerdere cores aan, die kloksnelheden van enkele Gigahertz haalt. 

Voor jou als eindgebruiker betekent dat een nagenoeg real-time of snellere ervaring. En daar waar het grotere scherm van je iPad erg uitnodigt tot het programmeren van complexe stukjes software (maak dan vooral gebruik van een fysiek toetsenbord om code te kloppen!), kun je diezelfde code in dezelfde app ook uitvoeren op je iPhone. Op die manier kun je programma’s die door jou veelgebruikte berekeningen uitvoeren altijd op zak hebben.

cbmHandBasic

©PXimport

Liefhebbers van de Commodore 64 kunnen hun hart ophalen aan de app cbmHandBasic. In essentie is deze Basic-variant gebaseerd op de versie die ook in de C64 gebruikt werd, maar dan wel met allerlei toegevoegde extra’s om grafische zaken eenvoudig te realiseren. Die laatste optie is trouwens een extra in-app-aankoop, heb je geen grafische functies nodig dan kun je het geld daarvoor dus lekker in je zak houden. 

Eenmaal gestart werkt de editor inderdaad op de van de C64 bekende manier. Klik of tik op het scherm en je krijgt een viertal knoppen te zien. Deze leiden je naar diverse mogelijkheden, waaronder de optie om snel functies in te voegen. Opslaan van een programma doe je door het commando save”programmanaam” en dan een enter. 

Wil je weten wat er zoal aan programma’s op de ingebouwde opslag beschikbaar is, tik dan het commando dir gevolgd door een enter. Een programma openen doe je door via het commando load”programmanaam”

Meegeleverd zijn diverse voorbeeldprogramma’s, waarvan je snel kunt leren hoe een en ander programmatechnisch in elkaar steekt. Let op: bestandsnamen zijn hoofdlettergevoelig! Een geopend programma starten doe je via het commando run. Een lopend programma stoppen gaat via de knop X

Nano Basic

©PXimport

Nano Basic heeft een modernere, gestructureerde versie van Basic aan boord. Vergeet dus die regelnummers maar hou je aan procedures en loops. Daardoor vormt deze variant wellicht een betere aanloop naar moderne programmeertalen. Waarbij geldt dat als je een ‘regelnummer-interpreter’ gebruikt, je simpelweg houden aan subroutines de gevreesde goto-spaghetti ook effectief tegengaat. Dat echter terzijde. 

Nano Basic is verder een eenvoudige versie van Basic, ondersteuning voor grafische commando’s ontbreken. De vraag is of je die voor heel veel zaken zult missen. In geval van nood kun je ook nog altijd ASCII-grafieken opgebouwd uit bijvoorbeeld sterretjes maken. Wil je een Basic-interpreter als substituut voor een grafische rekenmachine inzetten, dan is dit wellicht een wat minder praktische keuze.

Basic!

©PXimport

De app Basic! is qua mogelijkheden een mix tussen cbmHandBasic en Nano Basic. Ten eerste betreft het een moderne variant van Basic, waarmee eenvoudig gestructureerde programma’s te maken zijn. Daarnaast heeft het allerlei commando’s voor grafische zaken (inclusief sprites, voor de liefhebbers) en geluid aan boord. Waarbij geldt dat ‘hires’ nu ook echt hoge resolutie is dankzij de schermresolutie van je iPad of iPhone. 

De app is opgedeeld in een editor en een terminal. In de editor maak je je programma, in de terminal start je je programmeersel. Dit houdt het geheel overzichtelijk en praktisch in het gebruik. Er zijn diverse voorbeeldprogramma’s meegeleverd waarmee je direct aan de slag kan.

Schakel naar de editor middels een tik of klik op Code in de onder in beeld staande knoppelbalk. Tik dan op Load, kies je programma middels een dubbeltik- of klik uit de lijst en start het middels het commando run gevolgd door een druk op enter in de terminal. Of pas de broncode geheel naar eigen wens aan natuurlijk!

Programmeer-apps in App Store

Apple lijkt over ’t algemeen niet heel enthousiast over programmeertalen in de vorm van apps. Met regelmaat wordt er weer eentje uit de App Store verwijderd. En al even vaak duiken ze dan weer in net iets gewijzigde vorm na een tijdje weer op. Voor zowel cbmHandBasic als Basic! geldt gelukkig dat ze al vele jaren stabiel in de app store beschikbaar zijn. 

Voor nano Basic geldt dat we ineens de melding kregen dat deze app niet meer in ons land beschikbaar is. Hopelijk is dat een foutje en duikt 'ie gauw weer op! De homepage van nano Basic bestaat nog gewoon en wordt netjes bijgehouden, dus daar zal het alvast niet aan liggen.

De moeite waard

Voordeel van de genoemde apps is dat ze allemaal gebruiksvriendelijk zijn. Is het ‘verstandig’ om Basic te léren anno 2021? An sich is daar niks mis mee, programmeren is programmeren. Ben je nog van de oude garde die in de jaren tachtig en negentig Basic goed onder de knie heeft gekregen, dan is het zonde om die kennis overboord te gooien. Zeker als het gaat om programma’s die vervelende herhalende (wiskundige) vraagstukken oplossen, of desnoods wat labresultaten doorrekenen. 

Het grotere scherm van de iPad komt daarbij zonder meer van pas en het maakt dit apparaat ook net wat meer ‘open’. Want nu kun je zonder een ontwikkelomgeving voor complete apps met gelikte grafische interface ook quick-and-dirty programma’s in elkaar zetten. En dat komt met regelmaat van pas, voor flink wat gebruikers die in de meer technisch-wetenschappelijke hoek werkzaam zijn (of in die richting studeren).

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.