Hoewel het aantal geïnfecteerde Macs afneemt, is de storm rondom de Flashback trojan nog altijd niet gaan liggen. Ondertussen groeit de kritiek op het handelen van Apple.

Het marktaandeel van Apple is ook in 2012 weer groter geworden, maar de problemen met security lijken mee te groeien. Apple houdt haar klanten te allen tijde voor dat ze een veilig virusvrij apparaat hebben gekocht, maar de laatste berichten vertellen een heel ander verhaal.

In september 2011 dook 'Flashback' voor het eerst op als trojan in een Adobe Flash Player-jasje. Beveiligingsbedrijf F-Secure ontdekte dat Flashback ervoor zorgde dat de automatische update-functie van Apple's anti-malwareprogramma Xprotect werd uitgeschakeld. De malware was even actief, maar verdween alweer snel van de radar.

Totdat hij vorige maand weer opdook. Dit keer via een opening in Java en daardoor ook vele malen gevaarlijker omdat het simpelweg bezoeken van een webpagina daardoor al voldoende kan zijn om de kwaadaardige code uit te voeren. Op het hoogtepunt was het aantal van 640.000 Macs wereldwijd besmet geraakt. Deze getallen werden door meerdere securitybedrijven bevestigd.

Noodklokken geluid

De beveiligingsbedrijven lieten de noodklokken luiden, terwijl Apple zich in eerste instantie in stilzwijgen hulde. Pas 7 weken na het ontdekken van de Java-ingang van Flashback kwam het bedrijf zelf met een eerste patch. Te laat, vindt malware-analist Roel Schouwenberg van Kaspersky.

“Het kan gewoon niet zo zijn dat daar zo'n lange tijd tussen zit. Sommige mensen zullen misschien beweren dat het een incident is, maar de impact is groot met 640.000 geïnfecteerde Macs. Het wordt hoog tijd dat Apple security serieus gaat nemen", aldus Schouwenberg.

De analist ziet in Flashback de bevestiging dat het besef groeit dat er geld is te verdienen met Mac-malware. Iets wat natuurlijk niet los te zien is van het alsmaar groeiende aantal gebruikers van Apple-hardware op zowel de particuliere als zakelijke markt. Lees: steeds meer potentiële slachtoffers.

Onkwetsbaarheid is non-disussie

Daarmee is de discussie rondom de Apple-security weer aangewakkerd. Om te beginnen die van die zogenaamde onkwetsbaarheid van je Mac. Een non-discussie, stelt analist David Johnson van onderzoeksbureau Forrester in zijn blogpost, want “elk apparaat met internetverbinding is kwetsbaar", dus ook je Mac. Waar het volgens hem om draait is adequaat handelen.

Johnson stelt daarbij dat de traditionele anti-virus aanpak niet overtuigend is. Deze zou volgens hem omslachtig, onpeilbaar en enkel reactief zijn. Terwijl het volgens hem draait om preventief handelen. Oftwel: malware- en virusproblemen bij de kiem aanpakken.

Maar is dat wat Apple nu doet? Daar zijn de meningen over verdeeld. Peter James van Intego, het beveiligingsbedrijf dat zich speciaal richt op Macs, wil tegenover Webwereld niets zeggen over de reactiesnelheid van Apple bij de hele Flashback-zaak.

Weinig openheid van zaken

Toch ontkent ook Intego, duidelijk gelieerd aan Apple, niet dat het concern zich in dergelijke gevallen wel heel erg op de vlakte houdt en weinig openheid van zaken geeft. Communicatie is momenteel blijkbaar niet Apples sterkste kant. Niets nieuws, dezelfde problemen speelden ook al in 2008, volgens Mozilla security-chef Window Snyder.

"Laten we dat eens vergelijken met de andere grote spelers zoals Microsoft en Adobe." Schouwenberg hakt er direct in met een stevige stelling. “In mijn ogen zou Apple een voorbeeld moeten nemen aan Microsoft en Adobe. Het bedrijf moet meer gaan communiceren en met een lange termijnvisie op het gebied van security komen."

'Vergelijken is moeilijk'

James haakt in op deze kritiek door ook deze genoemde concurrenten onder een vergrootglas te leggen. “We zien dat Microsoft bij Windows nu maandelijks met een beveiligingsupdate komt. Maar is dat dan genoeg? Ik weet dat niet. Wat gebeurt er in het geval van een zero-day aanval? Adobe doet wel veel in mijn ogen. Alhoewel ik geen specialist ben lijkt het mij een moeilijke vergelijking."

Wanneer je het marktaandeel van de bijvoorbeeld Microsoft en Apple naast elkaar legt, lijkt die vergelijking inderdaad moeilijk. Maar Apple groeit. Het zorgt volgens sommigen in 2012 voor een dramatische ommekeer in de zakelijke markt.

Wat kunnen we in de nabije toekomst verwachten? Schouwenberg: “Flashback geeft wederom aan dat er geld is te verdienen met Mac-malware. Dat is het gevaar dat Apple nu loopt. Ook James erkent dat gevaar. “Ik verwacht dat de Mac-aanvallen geraffineerder en gerichter worden. Een belangrijke reden is ook dat er steeds meer individuele Apple-gebruikers bijkomen."

Apple erkent problemen

Terwijl de discussie over het handelen van Apple en zijn concurrenten vooral door anderen gevoerd wordt, erkent het bedrijf zelf inmiddels de problemen. Het bood een reeks van software-updates, voordat het deze vrijdag met een eigen removaltool kwam.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!